PLATON
Ἀλκιβιάδης α'
|
(103a) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ὦ παῖ Κλεινίου, οἶμαί σε θαυμάζειν ὅτι πρῶτος ἐραστής σου γενόμενος τῶν ἄλλων πεπαυμένων μόνος οὐκ ἀπαλλάττομαι, καὶ ὅτι οἱ μὲν ἄλλοι δι´ ὄχλου ἐγένοντό σοι διαλεγόμενοι, ἐγὼ δὲ τοσούτων ἐτῶν οὐδὲ προσεῖπον. Τούτου δὲ τὸ αἴτιον γέγονεν οὐκ ἀνθρώπειον, ἀλλά τι δαιμόνιον ἐναντίωμα, οὗ σὺ τὴν δύναμιν καὶ ὕστερον πεύσῃ. Νῦν δὲ (103b) ἐπειδὴ οὐκέτι ἐναντιοῦται, οὕτω προσελήλυθα· εὔελπις δ´ εἰμὶ καὶ τὸ λοιπὸν μὴ ἐναντιώσεσθαι αὐτό. Σχεδὸν οὖν κατανενόηκα ἐν τούτῳ τῷ χρόνῳ σκοπούμενος ὡς πρὸς τοὺς ἐραστὰς ἔσχες· πολλῶν γὰρ γενομένων καὶ μεγαλοφρόνων οὐδεὶς ὃς οὐχ ὑπερβληθεὶς τῷ φρονήματι ὑπὸ σοῦ πέφευγεν. (104a) Τὸν δὲ λόγον, ᾧ ὑπερπεφρόνηκας, ἐθέλω διελθεῖν. Οὐδενὸς φῂς ἀνθρώπων ἐνδεὴς εἶναι εἰς οὐδέν· τὰ γὰρ ὑπάρχοντά σοι μεγάλα εἶναι, ὥστε μηδενὸς δεῖσθαι, ἀπὸ τοῦ σώματος ἀρξάμενα τελευτῶντα εἰς τὴν ψυχήν. Οἴει γὰρ δὴ εἶναι πρῶτον μὲν κάλλιστός τε καὶ μέγιστος - καὶ τοῦτο μὲν δὴ παντὶ δῆλον ἰδεῖν ὅτι οὐ ψεύδῃ - ἔπειτα νεανικωτάτου γένους ἐν τῇ σεαυτοῦ πόλει, οὔσῃ μεγίστῃ τῶν Ἑλληνίδων, καὶ (104b) ἐνταῦθα πρὸς πατρός τέ σοι φίλους καὶ συγγενεῖς πλείστους εἶναι καὶ ἀρίστους, οἳ εἴ τι δέοι ὑπηρετοῖεν ἄν σοι, τούτων δὲ τοὺς πρὸς μητρὸς οὐδὲν χείρους οὐδ´ ἐλάττους. Συμπάντων δὲ ὧν εἶπον μείζω οἴει σοι δύναμιν ὑπάρχειν Περικλέα τὸν Ξανθίππου, ὃν ὁ πατὴρ ἐπίτροπον κατέλιπε σοί τε καὶ τῷ ἀδελφῷ· ὃς οὐ μόνον ἐν τῇδε τῇ πόλει δύναται πράττειν ὅτι ἂν βούληται, ἀλλ´ ἐν πάσῃ τῇ Ἑλλάδι καὶ τῶν βαρβάρων ἐν πολλοῖς καὶ μεγάλοις γένεσιν. Προσθήσω δὲ καὶ ὅτι τῶν (104c) πλουσίων· δοκεῖς δέ μοι ἐπὶ τούτῳ ἥκιστα μέγα φρονεῖν. Κατὰ πάντα δὴ ταῦτα σύ τε μεγαλαυχούμενος κεκράτηκας τῶν ἐραστῶν ἐκεῖνοί τε ὑποδεέστεροι ὄντες ἐκρατήθησαν, καί σε ταῦτ´ οὐ λέληθεν· ὅθεν δὴ εὖ οἶδα ὅτι θαυμάζεις τί διανοούμενός ποτε οὐκ ἀπαλλάττομαι τοῦ ἔρωτος, καὶ ἥντιν´ ἔχων ἐλπίδα ὑπομένω τῶν ἄλλων πεφευγότων. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Καὶ ἴσως γε, ὦ Σώκρατες, οὐκ οἶσθ´ ὅτι σμικρόν (104d) με ἔφθης. Ἐγὼ γάρ τοι ἐν νῷ εἶχον πρότερός σοι προσελθὼν αὐτὰ ταῦτ´ ἐρέσθαι, τί ποτε βούλει καὶ εἰς τίνα ἐλπίδα βλέπων ἐνοχλεῖς με, ἀεὶ ὅπου ἂν ὦ ἐπιμελέστατα παρών· τῷ ὄντι γὰρ θαυμάζω ὅτι ποτ´ ἐστὶ τὸ σὸν πρᾶγμα, καὶ ἥδιστ´ ἂν πυθοίμην. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀκούσῃ μὲν ἄρα μου, ὡς τὸ εἰκός, προθύμως, εἴπερ, ὡς φῄς, ἐπιθυμεῖς εἰδέναι τί διανοοῦμαι, καὶ ὡς ἀκουσομένῳ καὶ περιμενοῦντι λέγω. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πάνυ μὲν οὖν· ἀλλὰ λέγε. (104e) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ὅρα δή· οὐ γάρ τοι εἴη ἂν θαυμαστὸν εἰ, ὥσπερ μόγις ἠρξάμην, οὕτω μόγις καὶ παυσαίμην. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ὠγαθὲ λέγε· ἀκούσομαι γάρ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Λεκτέον ἂν εἴη. Χαλεπὸν μὲν οὖν πρὸς ἄνδρα οὐχ ἥττονα ἐραστῶν προσφέρεσθαι ἐραστῇ, ὅμως δὲ τολμητέον φράσαι τὴν ἐμὴν διάνοιαν. Ἐγὼ γάρ, ὦ Ἀλκιβιάδη, εἰ μέν σε ἑώρων ἃ νυνδὴ διῆλθον ἀγαπῶντα καὶ οἰόμενον δεῖν ἐν τούτοις καταβιῶναι, πάλαι ἂν ἀπηλλάγμην τοῦ ἔρωτος, [105] ὥς (105a) γε δὴ ἐμαυτὸν πείθω· νῦν δ´ ἕτερ´ αὖ κατηγορήσω διανοήματα σὰ πρὸς αὐτὸν σέ, ᾧ καὶ γνώσῃ ὅτι προσέχων γέ σοι τὸν νοῦν διατετέλεκα. Δοκεῖς γάρ μοι, εἴ τίς σοι εἴποι θεῶν· « Ὦ Ἀλκιβιάδη, πότερον βούλει ζῆν ἔχων ἃ νῦν ἔχεις, ἢ αὐτίκα τεθνάναι εἰ μή σοι ἐξέσται μείζω κτήσασθαι; » Δοκεῖς ἄν μοι ἑλέσθαι τεθνάναι· ἀλλὰ νῦν ἐπὶ τίνι δή ποτε ἐλπίδι ζῇς, ἐγὼ φράσω. Ἠγῇ, ἐὰν θᾶττον εἰς τὸν Ἀθηναίων (105b) δῆμον παρέλθῃς - τοῦτο δ´ ἔσεσθαι μάλα ὀλίγων ἡμερῶν - παρελθὼν οὖν ἐνδείξεσθαι Ἀθηναίοις ὅτι ἄξιος εἶ τιμᾶσθαι ὡς οὔτε Περικλῆς οὔτ´ ἄλλος οὐδεὶς τῶν πώποτε γενομένων, καὶ τοῦτ´ ἐνδειξάμενος μέγιστον δυνήσεσθαι ἐν τῇ πόλει, ἐὰν δ´ ἐνθάδε μέγιστος ᾖς, καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις Ἕλλησι, καὶ οὐ μόνον ἐν Ἕλλησιν, ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς βαρβάροις, ὅσοι ἐν τῇ αὐτῇ ἡμῖν οἰκοῦσιν ἠπείρῳ. Καὶ εἰ αὖ σοι εἴποι ὁ αὐτὸς οὗτος θεὸς ὅτι αὐτοῦ σε δεῖ δυναστεύειν ἐν τῇ Εὐρώπῃ, (105c) διαβῆναι δὲ εἰς τὴν Ἀσίαν οὐκ ἐξέσται σοι οὐδὲ ἐπιθέσθαι τοῖς ἐκεῖ πράγμασιν, οὐκ ἂν αὖ μοι δοκεῖς ἐθέλειν οὐδ´ ἐπὶ τούτοις μόνοις ζῆν, εἰ μὴ ἐμπλήσεις τοῦ σοῦ ὀνόματος καὶ τῆς σῆς δυνάμεως πάντας ὡς ἔπος εἰπεῖν ἀνθρώπους· καὶ οἶμαί σε πλὴν Κύρου καὶ Ξέρξου ἡγεῖσθαι οὐδένα ἄξιον λόγου γεγονέναι. Ὅτι μὲν οὖν ἔχεις ταύτην τὴν ἐλπίδα, εὖ οἶδα καὶ οὐκ εἰκάζω. Ἴσως ἂν οὖν εἴποις, ἅτε εἰδὼς ὅτι ἀληθῆ λέγω, «Τί δὴ οὖν, ὦ Σώκρατες, τοῦτ´ ἐστί σοι πρὸς (105d) λόγον; [Ὂν ἔφησθα ἐρεῖν, διὸ ἐμοῦ οὐκ ἀπαλλάττῃ;] » Ἐγὼ δὲ σοί γε ἐρῶ, ὦ φίλε παῖ Κλεινίου καὶ Δεινομάχης. Τούτων γάρ σοι ἁπάντων τῶν διανοημάτων τέλος ἐπιτεθῆναι ἄνευ ἐμοῦ ἀδύνατον· τοσαύτην ἐγὼ δύναμιν οἶμαι ἔχειν εἰς τὰ σὰ πράγματα καὶ εἰς σέ, διὸ δὴ καὶ πάλαι οἴομαί με τὸν θεὸν οὐκ ἐᾶν διαλέγεσθαί σοι, ὃν ἐγὼ περιέμενον ὁπηνίκα ἐάσει. Ὥσπερ γὰρ σὺ ἐλπίδας ἔχεις ἐν τῇ πόλει ἐνδείξασθαι ὅτι (105e) αὐτῇ παντὸς ἄξιος εἶ, ἐνδειξάμενος δὲ {ὅτι} οὐδὲν ὅτι οὐ παραυτίκα δυνήσεσθαι, οὕτω κἀγὼ παρὰ σοὶ ἐλπίζω μέγιστον δυνήσεσθαι ἐνδειξάμενος ὅτι παντὸς ἄξιός εἰμί σοι καὶ οὔτε ἐπίτροπος οὔτε συγγενὴς οὔτ´ ἄλλος οὐδεὶς ἱκανὸς παραδοῦναι τὴν δύναμιν ἧς ἐπιθυμεῖς πλὴν ἐμοῦ, μετὰ τοῦ θεοῦ μέντοι. Νεωτέρῳ μὲν οὖν ὄντι σοι καὶ πρὶν τοσαύτης ἐλπίδος γέμειν, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, οὐκ εἴα ὁ θεὸς διαλέγεσθαι, [106] ἵνα μὴ μάτην (106a) διαλεγοίμην. Νῦν δ´ ἐφῆκεν· νῦν γὰρ ἄν μου ἀκούσαις. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πολύ γέ μοι, ὦ Σώκρατες, νῦν ἀτοπώτερος αὖ φαίνῃ, ἐπειδὴ ἤρξω λέγειν, ἢ ὅτε σιγῶν εἵπου· καίτοι σφόδρα γε ἦσθ´ ἰδεῖν καὶ τότε τοιοῦτος. Εἰ μὲν οὖν ἐγὼ ταῦτα διανοοῦμαι ἢ μή, ὡς ἔοικε, διέγνωκας, καὶ ἐὰν μὴ φῶ, οὐδέν μοι ἔσται πλέον πρὸς τὸ πείθειν σε. Εἶεν· εἰ δὲ δὴ ὅτι μάλιστα ταῦτα διανενόημαι, πῶς διὰ σοῦ μοι ἔσται καὶ ἄνευ σοῦ οὐκ ἂν γένοιτο; Ἔχεις λέγειν; (106b) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἆρ´ ἐρωτᾷς εἴ τιν´ ἔχω εἰπεῖν λόγον μακρόν, οἵους δὴ ἀκούειν εἴθισαι; Οὐ γάρ ἐστι τοιοῦτον τὸ ἐμόν· ἀλλ´ ἐνδείξασθαι μέν σοι, ὡς ἐγᾦμαι, οἷός τ´ ἂν εἴην ὅτι ταῦτα οὕτως ἔχει, ἐὰν ἓν μόνον μοι ἐθελήσῃς βραχὺ ὑπηρετῆσαι. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀλλ´ εἴ γε δὴ μὴ χαλεπόν τι λέγεις τὸ ὑπηρέτημα, ἐθέλω. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἦ χαλεπὸν δοκεῖ τὸ ἀποκρίνασθαι τὰ ἐρωτώμενα; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐ χαλεπόν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀποκρίνου δή. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἐρώτα. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν ὡς διανοουμένου σου ταῦτα ἐρωτῶ, ἅ φημί σε (106c) διανοεῖσθαι; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἔστω, εἰ βούλει, οὕτως, ἵνα καὶ εἰδῶ ὅτι καὶ ἐρεῖς. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Φέρε δή· διανοῇ γάρ, ὡς ἐγώ φημι, παριέναι συμβουλεύσων Ἀθηναίοις ἐντὸς οὐ πολλοῦ χρόνου· εἰ οὖν μέλλοντός σου ἰέναι ἐπὶ τὸ βῆμα λαβόμενος ἐροίμην· « Ὦ Ἀλκιβιάδη, ἐπειδὴ περὶ τίνος Ἀθηναῖοι διανοοῦνται βουλεύεσθαι, ἀνίστασαι συμβουλεύσων; Ἆρ´ ἐπειδὴ περὶ ὧν σὺ ἐπίστασαι βέλτιον ἢ οὗτοι; » Τί ἂν ἀποκρίναιο; (106d) ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Εἴποιμ´ ἂν δήπου, περὶ ὧν οἶδα βέλτιον ἢ οὗτοι. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Περὶ ὧν ἄρ´ εἰδὼς τυγχάνεις, ἀγαθὸς σύμβουλος εἶ. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πῶς γὰρ οὔ; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν ταῦτα μόνον οἶσθα, ἃ παρ´ ἄλλων ἔμαθες ἢ αὐτὸς ἐξηῦρες; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ποῖα γὰρ ἄλλα; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἔστιν οὖν ὅπως ἄν ποτε ἔμαθές τι ἢ ἐξηῦρες μήτε μανθάνειν ἐθέλων μήτ´ αὐτὸς ζητεῖν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐκ ἔστιν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί δέ; Ἠθέλησας ἂν ζητῆσαι ἢ μαθεῖν ἃ ἐπίστασθαι ᾤου; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐ δῆτα. (106e) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἃ ἄρα νῦν τυγχάνεις ἐπιστάμενος, ἦν χρόνος ὅτε οὐχ ἡγοῦ εἰδέναι; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀνάγκη. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλὰ μὴν ἅ γε μεμάθηκας σχεδόν τι καὶ ἐγὼ οἶδα· εἰ δέ τι ἐμὲ λέληθεν, εἰπέ. Ἔμαθες γὰρ δὴ σύ γε κατὰ μνήμην τὴν ἐμὴν γράμματα καὶ κιθαρίζειν καὶ παλαίειν· οὐ γὰρ δὴ αὐλεῖν γε ἤθελες μαθεῖν. Ταῦτ´ ἐστὶν ἃ σὺ ἐπίστασαι, εἰ μή πού τι μανθάνων ἐμὲ λέληθας· οἶμαι δέ γε, οὔτε νύκτωρ οὔτε μεθ´ ἡμέραν ἐξιὼν ἔνδοθεν. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀλλ´ οὐ πεφοίτηκα εἰς ἄλλων ἢ τούτων. [107] (107a) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Πότερον οὖν, ὅταν περὶ γραμμάτων Ἀθηναῖοι βουλεύωνται, πῶς ἂν ὀρθῶς γράφοιεν, τότε ἀναστήσῃ αὐτοῖς συμβουλεύσων; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Μὰ Δί´ οὐκ ἔγωγε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλ´ ὅταν περὶ κρουμάτων ἐν λύρᾳ; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐδαμῶς. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐδὲ μὴν οὐδὲ περὶ παλαισμάτων γε εἰώθασι βουλεύεσθαι ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐ μέντοι. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ὅταν οὖν περὶ τίνος βουλεύωνται; Οὐ γάρ που ὅταν γε περὶ οἰκοδομίας. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐ δῆτα. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οἰκοδόμος γὰρ ταῦτά γε σοῦ βέλτιον συμβουλεύσει. (107b) ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐδὲ μὴν ὅταν περὶ μαντικῆς βουλεύωνται; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὔ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Μάντις γὰρ αὖ ταῦτα ἄμεινον ἢ σύ. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἐάν τέ γε σμικρὸς ἢ μέγας ᾖ, ἐάν τε καλὸς ἢ αἰσχρός, ἔτι τε γενναῖος ἢ ἀγεννής. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πῶς γὰρ οὔ; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Εἰδότος γὰρ οἶμαι περὶ ἑκάστου ἡ συμβουλή, καὶ οὐ πλουτοῦντος. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πῶς γὰρ οὔ; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλ´ ἐάντε πένης ἐάντε πλούσιος ᾖ ὁ παραινῶν, οὐδὲν διοίσει Ἀθηναίοις ὅταν περὶ τῶν ἐν τῇ πόλει βουλεύωνται, (107c) πῶς ἂν ὑγιαίνοιεν, ἀλλὰ ζητήσουσιν ἰατρὸν εἶναι τὸν σύμβουλον. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Εἰκότως γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ὅταν οὖν περὶ τίνος σκοπῶνται, τότε σὺ ἀνιστάμενος ὡς συμβουλεύσων ὀρθῶς ἀναστήσῃ; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ὅταν περὶ τῶν ἑαυτῶν πραγμάτων, ὦ Σώκρατες. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τῶν περὶ ναυπηγίας λέγεις, ὁποίας τινὰς χρὴ αὐτοὺς τὰς ναῦς ναυπηγεῖσθαι; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐκ ἔγωγε, ὦ Σώκρατες. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ναυπηγεῖν γὰρ οἶμαι οὐκ ἐπίστασαι. Τοῦτ´ αἴτιον ἢ ἄλλο τι; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὔκ, ἀλλὰ τοῦτο. (107d) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλὰ περὶ ποίων τῶν ἑαυτῶν λέγεις πραγμάτων ὅταν βουλεύωνται; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ὅταν περὶ πολέμου, ὦ Σώκρατες, ἢ περὶ εἰρήνης ἢ ἄλλου του τῶν τῆς πόλεως πραγμάτων. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἆρα λέγεις ὅταν βουλεύωνται πρὸς τίνας χρὴ εἰρήνην ποιεῖσθαι καὶ τίσιν πολεμεῖν καὶ τίνα τρόπον; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Χρὴ δ´ οὐχ οἷς βέλτιον; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. (107e) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καὶ τόθ´ ὁπότε βέλτιον; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πάνυ γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καὶ τοσοῦτον χρόνον ὅσον ἄμεινον; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Εἰ οὖν βουλεύοιντο Ἀθηναῖοι τίσιν χρὴ προσπαλαίειν καὶ τίσιν ἀκροχειρίζεσθαι καὶ τίνα τρόπον, σὺ ἄμεινον ἂν συμβουλεύοις ἢ ὁ παιδοτρίβης; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ὁ παιδοτρίβης δήπου. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἔχεις οὖν εἰπεῖν πρὸς τί ἂν βλέπων ὁ παιδοτρίβης συμβουλεύσειεν οἷς δεῖ προσπαλαίειν καὶ οἷς μή, καὶ ὁπότε καὶ ὅντινα τρόπον; Λέγω δὲ τὸ τοιόνδε· ἆρα τούτοις δεῖ προσπαλαίειν οἷς βέλτιον, ἢ οὔ; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. [108] (108a) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἆρα καὶ τοσαῦτα ὅσα ἄμεινον; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Τοσαῦτα. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν καὶ τότε ὅτε ἄμεινον; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πάνυ γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλὰ μὴν καὶ ᾄδοντα δεῖ κιθαρίζειν ποτὲ πρὸς τὴν ᾠδὴν καὶ βαίνειν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Δεῖ γάρ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν τότε ὁπότε βέλτιον; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καὶ τοσαῦθ´ ὅσα βέλτιον; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Φημί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί οὖν; Ἐπειδὴ βέλτιον μὲν ὠνόμαζες ἐπ´ ἀμφοτέροις, (108b) τῷ τε κιθαρίζειν πρὸς τὴν ᾠδὴν καὶ τῷ προσπαλαίειν, τί καλεῖς τὸ ἐν τῷ κιθαρίζειν βέλτιον, ὥσπερ ἐγὼ τὸ ἐν τῷ παλαίειν καλῶ γυμναστικόν· σὺ δ´ ἐκεῖνο τί καλεῖς; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐκ ἐννοῶ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλὰ πειρῶ ἐμὲ μιμεῖσθαι. Ἐγὼ γάρ που ἀπεκρινάμην τὸ διὰ παντὸς ὀρθῶς ἔχον, ὀρθῶς δὲ δήπου ἔχει τὸ κατὰ τὴν τέχνην γιγνόμενον· ἢ οὔ; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἡ δὲ τέχνη οὐ γυμναστικὴ ἦν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πῶς δ´ οὔ; (108c) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἐγὼ δ´ εἶπον τὸ ἐν τῷ παλαίειν βέλτιον γυμναστικόν. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Εἶπες γάρ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν καλῶς; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἔμοιγε δοκεῖ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἴθι δὴ καὶ σύ - πρέποι γὰρ ἄν που καὶ σοὶ τὸ καλῶς διαλέγεσθαι - εἰπὲ πρῶτον τίς ἡ τέχνη ἧς τὸ κιθαρίζειν καὶ τὸ ᾄδειν καὶ τὸ ἐμβαίνειν ὀρθῶς; Συνάπασα τίς καλεῖται; Οὔπω δύνασαι εἰπεῖν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐ δῆτα. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλ´ ὧδε πειρῶ· τίνες αἱ θεαὶ ὧν ἡ τέχνη; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Τὰς Μούσας, ὦ Σώκρατες, λέγεις; (108d) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἔγωγε. Ὅρα δή· τίνα ἀπ´ αὐτῶν ἐπωνυμίαν ἡ τέχνη ἔχει; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Μουσικήν μοι δοκεῖς λέγειν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Λέγω γάρ. Τί οὖν τὸ κατὰ ταύτην ὀρθῶς γιγνόμενόν ἐστιν; Ὥσπερ ἐκεῖ ἐγώ σοι τὸ κατὰ τὴν τέχνην ἔλεγον ὀρθῶς, τὴν γυμναστικήν, καὶ σὺ δὴ οὖν οὕτως ἐνταῦθα τί φῄς; Πῶς γίγνεσθαι; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Μουσικῶς μοι δοκεῖ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Εὖ λέγεις. Ἴθι δή, καὶ τὸ ἐν τῷ πολεμεῖν βέλτιον καὶ τὸ ἐν τῷ εἰρήνην ἄγειν, τοῦτο τὸ βέλτιον τί (108e) ὀνομάζεις; Ὥσπερ ἐκεῖ ἐφ´ ἑκάστῳ ἔλεγες τὸ ἄμεινον, ὅτι μουσικώτερον καὶ ἐπὶ τῷ ἑτέρῳ, ὅτι γυμναστικώτερον· πειρῶ δὴ καὶ ἐνταῦθα λέγειν τὸ βέλτιον. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀλλ´ οὐ πάνυ τι ἔχω. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλὰ μέντοι αἰσχρόν γε εἰ μέν τις σε λέγοντα καὶ συμβουλεύοντα περὶ σιτίων ὅτι βέλτιον τόδε τοῦδε καὶ νῦν καὶ τοσοῦτον, ἔπειτα ἐρωτήσειεν «Τί τὸ ἄμεινον λέγεις, ὦ Ἀλκιβιάδη; » Περὶ μὲν τούτων ἔχειν εἰπεῖν ὅτι τὸ ὑγιεινότερον, καίτοι οὐ προσποιῇ γε ἰατρὸς εἶναι· περὶ δὲ οὗ [109] περὶ δὲ οὗ (109a) προσποιῇ ἐπιστήμων εἶναι καὶ συμβουλεύσεις ἀνιστάμενος ὡς εἰδώς, τούτου δ´, ὡς ἔοικας, πέρι ἐρωτηθεὶς ἐὰν μὴ ἔχῃς εἰπεῖν, οὐκ αἰσχύνῃ; Ἢ οὐκ αἰσχρὸν φανεῖται; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πάνυ γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Σκόπει δὴ καὶ προθυμοῦ εἰπεῖν πρὸς τί τείνει τὸ ἐν τῷ εἰρήνην τε ἄγειν ἄμεινον καὶ τὸ ἐν τῷ πολεμεῖν οἷς δεῖ; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀλλὰ σκοπῶν οὐ δύναμαι ἐννοῆσαι. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐδ´ οἶσθα, ἐπειδὰν πόλεμον ποιώμεθα, ὅτι ἐγκαλοῦντες ἀλλήλοις πάθημα ἐρχόμεθα εἰς τὸ πολεμεῖν, καὶ ὅτι αὐτὸ ὀνομάζοντες ἐρχόμεθα; (109b) ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἔγωγε, ὅτι γε ἐξαπατώμενοί τι ἢ βιαζόμενοι ἢ ἀποστερούμενοι. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἔχε· πῶς ἕκαστα τούτων πάσχοντες; Πειρῶ εἰπεῖν τί διαφέρει τὸ ὧδε ἢ ὧδε. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἦ τὸ ὧδε λέγεις, ὦ Σώκρατες, τὸ δικαίως ἢ τὸ ἀδίκως; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Αὐτὸ τοῦτο. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀλλὰ μὴν τοῦτο γε διαφέρει ὅλον τε καὶ πᾶν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί οὖν; Ἀθηναίοις σὺ πρὸς ποτέρους συμβουλεύσεις πολεμεῖν, τοὺς ἀδικοῦντας ἢ τοὺς τὰ δίκαια πράττοντας; (109c) ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Δεινὸν τοῦτό γε ἐρωτᾷς· εἰ γὰρ καὶ διανοεῖταί τις ὡς δεῖ πρὸς τοὺς τὰ δίκαια πράττοντας πολεμεῖν, οὐκ ἂν ὁμολογήσειέν γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐ γὰρ νόμιμον τοῦθ´, ὡς ἔοικεν. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐ δῆτα· οὐδέ γε καλὸν δοκεῖ εἶναι. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Πρὸς ταῦτ´ ἄρα καὶ σὺ {τὸ δίκαιον} τοὺς λόγους ποιήσῃ; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀνάγκη. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἄλλο τι οὖν, ὃ νυνδὴ ἐγὼ ἠρώτων βέλτιον πρὸς τὸ πολεμεῖν καὶ μή, καὶ οἷς δεῖ καὶ οἷς μή, καὶ ὁπότε καὶ μή, τὸ δικαιότερον τυγχάνει ὄν; Ἢ οὔ; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Φαίνεταί γε. (109d) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Πῶς οὖν, ὦ φίλε Ἀλκιβιάδη; Πότερον σαυτὸν λέληθας ὅτι οὐκ ἐπίστασαι τοῦτο, ἢ ἐμὲ ἔλαθες μανθάνων καὶ φοιτῶν εἰς διδασκάλου ὅς σε ἐδίδασκε διαγιγνώσκειν τὸ δικαιότερόν τε καὶ ἀδικώτερον; Καὶ τίς ἐστιν οὗτος; Φράσον καὶ ἐμοί, ἵνα αὐτῷ φοιτητὴν προξενήσῃς καὶ ἐμέ. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Σκώπτεις, ὦ Σώκρατες. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐ μὰ τὸν Φίλιον τὸν ἐμόν τε καὶ σόν, ὃν ἐγὼ ἥκιστ´ ἂν ἐπιορκήσαιμι· ἀλλ´ εἴπερ ἔχεις, εἰπὲ τίς ἐστιν. (109e) ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Τί δ´ εἰ μὴ ἔχω; Οὐκ ἂν οἴει με ἄλλως εἰδέναι περὶ τῶν δικαίων καὶ ἀδίκων; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ναί, εἴ γε εὕροις. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀλλ´ οὐκ ἂν εὑρεῖν με ἡγῇ; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καὶ μάλα γε, εἰ ζητήσαις. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Εἶτα ζητῆσαι οὐκ ἂν οἴει με; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἔγωγε, εἰ οἰηθείης γε μὴ εἰδέναι. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Εἶτα οὐκ ἦν ὅτ´ εἶχον οὕτω; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καλῶς λέγεις. Ἔχεις οὖν εἰπεῖν τοῦτον τὸν χρόνον [110] (110a) ὅτε οὐκ ᾤου εἰδέναι τὰ δίκαια καὶ τὰ ἄδικα; Φέρε, πέρυσιν ἐζήτεις τε καὶ οὐκ ᾤου εἰδέναι; Ἢ ᾤου; Καὶ τἀληθῆ ἀποκρίνου, ἵνα μὴ μάτην οἱ διάλογοι γίγνωνται. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀλλ´ ᾤμην εἰδέναι. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τρίτον δ´ ἔτος καὶ τέταρτον καὶ πέμπτον οὐχ οὕτως; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἔγωγε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλὰ μὴν τό γε πρὸ τοῦ παῖς ἦσθα. Ἦ γάρ; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τότε μὲν τοίνυν εὖ οἶδα ὅτι ᾤου εἰδέναι. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πῶς εὖ οἶσθα; (110b) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Πολλάκις σοῦ ἐν διδασκάλων ἤκουον παιδὸς ὄντος καὶ ἄλλοθι, καὶ ὁπότε ἀστραγαλίζοις ἢ ἄλλην τινὰ παιδιὰν παίζοις, οὐχ ὡς ἀποροῦντος περὶ τῶν δικαίων καὶ ἀδίκων, ἀλλὰ μάλα μέγα καὶ θαρραλέως λέγοντος περὶ ὅτου τύχοις τῶν παίδων ὡς πονηρός τε καὶ ἄδικος εἴη καὶ ὡς ἀδικοῖ· ἢ οὐκ ἀληθῆ λέγω; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀλλὰ τί ἔμελλον ποιεῖν, ὦ Σώκρατες, ὁπότε τίς με ἀδικοῖ; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Σὺ δ´ εἰ τύχοις ἀγνοῶν εἴτ´ ἀδικοῖο εἴτε μὴ τότε, λέγεις, τί σε χρὴ ποιεῖν; (110c) ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Μὰ Δί´ ἀλλ´ οὐκ ἠγνόουν ἔγωγε, ἀλλὰ σαφῶς ἐγίγνωσκον ὅτι ἠδικούμην. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ὤιου ἄρα ἐπίστασθαι καὶ παῖς ὤν, ὡς ἔοικε, τὰ δίκαια καὶ τὰ ἄδικα. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἔγωγε· καὶ ἠπιστάμην γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἐν ποίῳ χρόνῳ ἐξευρών; Οὐ γὰρ δήπου ἐν ᾧ γε ᾤου εἰδέναι. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐ δῆτα. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Πότε οὖν ἀγνοεῖν ἡγοῦ; Σκόπει· οὐ γὰρ εὑρήσεις τοῦτον τὸν χρόνον. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Μὰ τὸν Δί´, ὦ Σώκρατες, οὔκουν ἔχω γ´ εἰπεῖν. (110d) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Εὑρὼν μὲν ἄρ´ οὐκ οἶσθα αὐτά. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐ πάνυ φαίνομαι. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλὰ μὴν ἄρτι γε οὐδὲ μαθὼν ἔφησθα εἰδέναι· εἰ δὲ μήθ´ ηὗρες μήτ´ ἔμαθες, πῶς οἶσθα καὶ πόθεν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀλλ´ ἴσως τοῦτό σοι οὐκ ὀρθῶς ἀπεκρινάμην, τὸ φάναι εἰδέναι αὐτὸς ἐξευρών. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τὸ δὲ πῶς εἶχεν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἔμαθον οἶμαι καὶ ἐγὼ ὥσπερ καὶ οἱ ἄλλοι. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Πάλιν εἰς τὸν αὐτὸν ἥκομεν λόγον. Παρὰ τοῦ; Φράζε κἀμοί. (110e) ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Παρὰ τῶν πολλῶν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκ εἰς σπουδαίους γε διδασκάλους καταφεύγεις εἰς τοὺς πολλοὺς ἀναφέρων. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Τί δέ; Οὐχ ἱκανοὶ διδάξαι οὗτοι; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὔκουν τὰ πεττευτικά γε καὶ τὰ μή· καίτοι φαυλότερα αὐτὰ οἶμαι τῶν δικαίων εἶναι. Τί δέ; Σὺ οὐχ οὕτως οἴει; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Εἶτα τὰ μὲν φαυλότερα οὐχ οἷοί τε διδάσκειν, τὰ δὲ σπουδαιότερα; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οἶμαι ἔγωγε· ἄλλα γοῦν πολλὰ οἷοί τ´ εἰσὶν διδάσκειν σπουδαιότερα τοῦ πεττεύειν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ποῖα ταῦτα; [111] (111a) ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οἷον καὶ τὸ ἑλληνίζειν παρὰ τούτων ἔγωγ´ ἔμαθον, καὶ οὐκ ἂν ἔχοιμι εἰπεῖν ἐμαυτοῦ διδάσκαλον, ἀλλ´ εἰς τοὺς αὐτοὺς ἀναφέρω οὓς σὺ φῂς οὐ σπουδαίους εἶναι διδασκάλους. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλ´, ὦ γενναῖε, τούτου μὲν ἀγαθοὶ διδάσκαλοι οἱ πολλοί, καὶ δικαίως ἐπαινοῖντ´ ἂν αὐτῶν εἰς διδασκαλίαν. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Τί δή; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ὅτι ἔχουσι περὶ αὐτὰ ἃ χρὴ τοὺς ἀγαθοὺς διδασκάλους ἔχειν. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Τί τοῦτο λέγεις; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκ οἶσθ´ ὅτι χρὴ τοὺς μέλλοντας διδάσκειν ὁτιοῦν (111b) αὐτοὺς πρῶτον εἰδέναι; Ἢ οὔ; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πῶς γὰρ οὔ; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν τοὺς εἰδότας ὁμολογεῖν τε ἀλλήλοις καὶ μὴ διαφέρεσθαι; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἐν οἷς δ´ ἂν διαφέρωνται, ταῦτα φήσεις εἰδέναι αὐτούς; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐ δῆτα. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τούτων οὖν διδάσκαλοι πῶς ἂν εἶεν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐδαμῶς. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί οὖν; Δοκοῦσί σοι διαφέρεσθαι οἱ πολλοὶ ποῖόν ἐστι λίθος ἢ ξύλον; Καὶ ἐάν τινα ἐρωτᾷς, ἆρ´ οὐ τὰ αὐτὰ (111c) ὁμολογοῦσιν, καὶ ἐπὶ ταὐτὰ ὁρμῶσιν ὅταν βούλωνται λαβεῖν λίθον ἢ ξύλον; Ὡσαύτως καὶ πάνθ´ ὅσα τοιαῦτα· σχεδὸν γάρ τι μανθάνω τὸ ἑλληνίζειν ἐπίστασθαι ὅτι τοῦτο λέγεις· ἢ οὔ; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν εἰς μὲν ταῦθ´, ὥσπερ εἴπομεν, ἀλλήλοις τε ὁμολογοῦσι καὶ αὐτοὶ ἑαυτοῖς ἰδίᾳ, καὶ δημοσίᾳ αἱ πόλεις πρὸς ἀλλήλας οὐκ ἀμφισβητοῦσιν αἱ μὲν ταῦθ´ αἱ δ´ ἄλλα φάσκουσαι; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐ γάρ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Εἰκότως ἂν ἄρα τούτων γε καὶ διδάσκαλοι εἶεν ἀγαθοί. (111d) ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν εἰ μὲν βουλοίμεθα ποιῆσαί τινα περὶ αὐτῶν εἰδέναι, ὀρθῶς ἂν αὐτὸν πέμποιμεν εἰς διδασκαλίαν τούτων τῶν πολλῶν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πάνυ γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί δ´ εἰ βουληθεῖμεν εἰδέναι, μὴ μόνον ποῖοι ἄνθρωποί εἰσιν ἢ ποῖοι ἵπποι, ἀλλὰ καὶ τίνες αὐτῶν δρομικοί τε καὶ μή, ἆρ´ ἔτι οἱ πολλοὶ τοῦτο ἱκανοὶ διδάξαι; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐ δῆτα. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἱκανὸν δέ σοι τεκμήριον ὅτι οὐκ ἐπίστανται οὐδὲ (111e) κρήγυοι διδάσκαλοί εἰσιν τούτων, ἐπειδὴ οὐδὲν ὁμολογοῦσιν ἑαυτοῖς περὶ αὐτῶν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἔμοιγε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί δ´ εἰ βουληθεῖμεν εἰδέναι, μὴ μόνον ποῖοι ἄνθρωποί εἰσιν, ἀλλ´ ὁποῖοι ὑγιεινοὶ ἢ νοσώδεις, ἆρ´ ἱκανοὶ ἂν ἡμῖν ἦσαν διδάσκαλοι οἱ πολλοί; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐ δῆτα. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἦν δ´ ἄν σοι τεκμήριον ὅτι μοχθηροί εἰσι τούτων διδάσκαλοι, εἰ ἑώρας αὐτοὺς διαφερομένους; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἔμοιγε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί δὲ δή; Νῦν περὶ τῶν δικαίων καὶ ἀδίκων ἀνθρώπων [112] (112a) καὶ πραγμάτων οἱ πολλοὶ δοκοῦσί σοι ὁμολογεῖν αὐτοὶ ἑαυτοῖς ἢ ἀλλήλοις; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἥκιστα νὴ Δί´, ὦ Σώκρατες. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί δέ; Μάλιστα περὶ αὐτῶν διαφέρεσθαι; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πολύ γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὔκουν οἴομαί γε πώποτέ σε ἰδεῖν οὐδ´ ἀκοῦσαι σφόδρα οὕτω διαφερομένους ἀνθρώπους περὶ ὑγιεινῶν καὶ μή, ὥστε διὰ ταῦτα μάχεσθαί τε καὶ ἀποκτεινύναι ἀλλήλους. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐ δῆτα. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλὰ περὶ τῶν δικαίων καὶ ἀδίκων ἔγωγ´ οἶδ´ ὅτι, (112b) καὶ εἰ μὴ ἑώρακας, ἀκήκοας γοῦν ἄλλων τε πολλῶν καὶ Ὁμήρου· καὶ Ὀδυσσείας γὰρ καὶ Ἰλιάδος ἀκήκοας. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πάντως δήπου, ὦ Σώκρατες. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν ταῦτα ποιήματά ἐστι περὶ διαφορᾶς δικαίων τε καὶ ἀδίκων; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καὶ αἱ μάχαι γε καὶ οἱ θάνατοι διὰ ταύτην τὴν διαφορὰν τοῖς τε Ἀχαιοῖς καὶ τοῖς ἄλλοις Τρωσὶν ἐγένοντο, καὶ τοῖς μνηστῆρσι τοῖς τῆς Πηνελόπης καὶ τῷ Ὀδυσσεῖ. (112c) ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀληθῆ λέγεις. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οἶμαι δὲ καὶ τοῖς ἐν Τανάγρᾳ Ἀθηναίων τε καὶ Λακεδαιμονίων καὶ Βοιωτῶν ἀποθανοῦσι, καὶ τοῖς ὕστερον ἐν Κορωνείᾳ, ἐν οἷς καὶ ὁ σὸς πατὴρ {Κλεινίας} ἐτελεύτησεν, οὐδὲ περὶ ἑνὸς ἄλλου ἡ διαφορὰ ἢ περὶ τοῦ δικαίου καὶ ἀδίκου τοὺς θανάτους καὶ τὰς μάχας πεποίηκεν· ἦ γάρ; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀληθῆ λέγεις. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τούτους οὖν φῶμεν ἐπίστασθαι περὶ ὧν οὕτως (112d) σφόδρα διαφέρονται, ὥστε ἀμφισβητοῦντες ἀλλήλοις τὰ ἔσχατα σφᾶς αὐτοὺς ἐργάζονται; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐ φαίνεταί γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν εἰς τοὺς τοιούτους διδασκάλους ἀναφέρεις οὓς ὁμολογεῖς αὐτὸς μὴ εἰδέναι; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἔοικα. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Πῶς οὖν εἰκός σε εἰδέναι τὰ δίκαια καὶ τὰ ἄδικα, περὶ ὧν οὕτω πλανᾷ καὶ οὔτε μαθὼν φαίνῃ παρ´ οὐδενὸς οὔτ´ αὐτὸς ἐξευρών; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἐκ μὲν ὧν σὺ λέγεις οὐκ εἰκός. (112e) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ὁρᾷς αὖ τοῦθ´ ὡς οὐ καλῶς εἶπες, ὦ Ἀλκιβιάδη; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Τὸ ποῖον; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ὅτι ἐμὲ φῂς ταῦτα λέγειν. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Τί δέ; Οὐ σὺ λέγεις ὡς ἐγὼ οὐδὲν ἐπίσταμαι περὶ τῶν δικαίων καὶ ἀδίκων; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐ μέντοι. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀλλ´ ἐγώ; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ναί. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πῶς δή; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ὧδε εἴσῃ. Ἐάν σε ἔρωμαι τὸ ἓν καὶ τὰ δύο πότερα πλείω ἐστί, φήσεις ὅτι τὰ δύο; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἔγωγε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Πόσῳ; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἑνί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Πότερος οὖν ἡμῶν ὁ λέγων ὅτι τὰ δύο τοῦ ἑνὸς ἑνὶ πλείω; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἐγώ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν ἐγὼ μὲν ἠρώτων, σὺ δ´ ἀπεκρίνου; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. [113] (113a) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Περὶ δὴ τούτων μῶν ἐγὼ φαίνομαι λέγων ὁ ἐρωτῶν, ἢ σὺ ὁ ἀποκρινόμενος; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἐγώ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί δ´ ἂν ἐγὼ μὲν ἔρωμαι ποῖα γράμματα Σωκράτους, σὺ δ´ εἴπῃς, πότερος ὁ λέγων; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἐγώ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἴθι δή, ἑνὶ λόγῳ εἰπέ· ὅταν ἐρώτησίς τε καὶ ἀπόκρισις γίγνηται, πότερος ὁ λέγων, ὁ ἐρωτῶν ἢ ὁ ἀποκρινόμενος; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ὁ ἀποκρινόμενος, ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Σώκρατες. (113b) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν ἄρτι διὰ παντὸς ἐγὼ μὲν ἦ ὁ ἐρωτῶν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Σὺ δ´ ὁ ἀποκρινόμενος; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πάνυ γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί οὖν; Τὰ λεχθέντα πότερος ἡμῶν εἴρηκεν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Φαίνομαι μέν, ὦ Σώκρατες, ἐκ τῶν ὡμολογημένων ἐγώ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν ἐλέχθη περὶ δικαίων καὶ ἀδίκων ὅτι Ἀλκιβιάδης ὁ καλὸς ὁ Κλεινίου οὐκ ἐπίσταιτο, οἴοιτο δέ, καὶ μέλλοι εἰς ἐκκλησίαν ἐλθὼν συμβουλεύσειν Ἀθηναίοις περὶ ὧν οὐδὲν οἶδεν; Οὐ ταῦτ´ ἦν; (113c) ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Φαίνεται. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τὸ τοῦ Εὐριπίδου ἄρα συμβαίνει, ὦ Ἀλκιβιάδη· σοῦ τάδε κινδυνεύεις, οὐκ ἐμοῦ ἀκηκοέναι, οὐδ´ ἐγώ εἰμι ὁ ταῦτα λέγων, ἀλλὰ σύ, ἐμὲ δὲ αἰτιᾷ μάτην. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Καὶ μέντοι καὶ εὖ λέγεις. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Μανικὸν γὰρ ἐν νῷ ἔχεις ἐπιχείρημα ἐπιχειρεῖν, ὦ βέλτιστε, διδάσκειν ἃ οὐκ οἶσθα, ἀμελήσας μανθάνειν. (113d) ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οἶμαι μέν, ὦ Σώκρατες, ὀλιγάκις Ἀθηναίους βουλεύεσθαι καὶ τοὺς ἄλλους Ἕλληνας πότερα δικαιότερα ἢ ἀδικώτερα· τὰ μὲν γὰρ τοιαῦτα ἡγοῦνται δῆλα εἶναι, ἐάσαντες οὖν περὶ αὐτῶν σκοποῦσιν ὁπότερα συνοίσει πράξασιν. Οὐ γὰρ ταὐτὰ οἶμαι ἐστὶν τά τε δίκαια καὶ τὰ συμφέροντα, ἀλλὰ πολλοῖς δὴ ἐλυσιτέλησεν ἀδικήσασι μεγάλα ἀδικήματα, καὶ ἑτέροις γε οἶμαι δίκαια ἐργασαμένοις οὐ συνήνεγκεν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί οὖν; Εἰ ὅτι μάλιστα ἕτερα μὲν τὰ δίκαια (113e) τυγχάνει ὄντα, ἕτερα δὲ τὰ συμφέροντα, οὔ τί που αὖ σὺ οἴει ταῦτ´ εἰδέναι ἃ συμφέρει τοῖς ἀνθρώποις, καὶ δι´ ὅτι; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Τί γὰρ κωλύει, ὦ Σώκρατες; Εἰ μή με αὖ ἐρήσῃ παρ´ ὅτου ἔμαθον ἢ ὅπως αὐτὸς ηὗρον. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οἷον τοῦτο ποιεῖς. Εἴ τι μὴ ὀρθῶς λέγεις, τυγχάνει δὲ δυνατὸν ὂν ἀποδεῖξαι δι´ οὗπερ καὶ τὸ πρότερον λόγου, οἴει δὴ καινὰ ἄττα δεῖν ἀκούειν ἀποδείξεις τε ἑτέρας, ὡς τῶν προτέρων οἷον σκευαρίων κατατετριμμένων, καὶ οὐκέτ´ ἂν σὺ αὐτὰ ἀμπίσχοιο, [114] εἰ μή τίς σοι τεκμήριον καθαρὸν (114a) καὶ ἄχραντον οἴσει. Ἐγὼ δὲ χαίρειν ἐάσας τὰς σὰς προδρομὰς τοῦ λόγου οὐδὲν ἧττον ἐρήσομαι πόθεν μαθὼν αὖ τὰ συμφέροντ´ ἐπίστασαι, καὶ ὅστις ἐστὶν ὁ διδάσκαλος, καὶ πάντ´ ἐκεῖνα τὰ πρότερον ἐρωτῶ μιᾷ ἐρωτήσει; Ἀλλὰ γὰρ δῆλον ὡς εἰς ταὐτὸν ἥξεις καὶ οὐχ ἕξεις ἀποδεῖξαι οὔθ´ ὡς ἐξευρὼν οἶσθα τὰ συμφέροντα οὔθ´ ὡς μαθών. Ἐπειδὴ δὲ τρυφᾷς καὶ οὐκέτ´ ἂν ἡδέως τοῦ αὐτοῦ γεύσαιο λόγου, τοῦτον μὲν ἐῶ χαίρειν, εἴτ´ οἶσθα εἴτε μὴ τὰ Ἀθηναίοις συμφέροντα· (114b) πότερον δὲ ταὐτά ἐστι δίκαιά τε καὶ συμφέροντ´ ἢ ἕτερα, τί οὐκ ἀπέδειξας; Εἰ μὲν βούλει, ἐρωτῶν με ὥσπερ ἐγὼ σέ, εἰ δέ, καὶ αὐτὸς ἐπὶ σεαυτοῦ λόγῳ διέξελθε. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀλλ´ οὐκ οἶδα εἰ οἷός τ´ ἂν εἴην, ὦ Σώκρατες, πρὸς σὲ διελθεῖν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλ´, ὠγαθέ, ἐμὲ ἐκκλησίαν νόμισον καὶ δῆμον· καὶ ἐκεῖ τοί σε δεήσει ἕνα ἕκαστον πείθειν. Ἦ γάρ; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν τοῦ αὐτοῦ ἕνα τε οἷόν τε εἶναι κατὰ μόνας (114c) πείθειν καὶ συμπόλλους περὶ ὧν ἂν εἰδῇ, ὥσπερ ὁ γραμματιστὴς ἕνα τέ που πείθει περὶ γραμμάτων καὶ πολλούς; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἆρ´ οὖν οὐ καὶ περὶ ἀριθμοῦ ὁ αὐτὸς ἕνα τε καὶ πολλοὺς πείσει; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὗτος δ´ ἔσται ὁ εἰδώς, ὁ ἀριθμητικός; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πάνυ γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν καὶ σὺ ἅπερ καὶ πολλοὺς οἷός τε πείθειν εἶ, ταῦτα καὶ ἕνα; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Εἰκός γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἔστι δὲ ταῦτα δῆλον ὅτι ἃ οἶσθα. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἄλλο τι οὖν τοσοῦτον μόνον διαφέρει τοῦ ἐν τῷ (114d) δήμῳ ῥήτορος ὁ ἐν τῇ τοιᾷδε συνουσίᾳ, ὅτι ὁ μὲν ἁθρόους πείθει τὰ αὐτά, ὁ δὲ καθ´ ἕνα; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Κινδυνεύει. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἴθι νῦν, ἐπειδὴ τοῦ αὐτοῦ φαίνεται πολλούς τε καὶ ἕνα πείθειν, ἐν ἐμοὶ ἐμμελέτησον καὶ ἐπιχείρησον ἐπιδεῖξαι ὡς τὸ δίκαιον ἐνίοτε οὐ συμφέρει. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ὑβριστὴς εἶ, ὦ Σώκρατες. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Νῦν γοῦν ὑφ´ ὕβρεως μέλλω σε πείθειν τἀναντία οἷς σὺ ἐμὲ οὐκ ἐθέλεις. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Λέγε δή. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀποκρίνου μόνον τὰ ἐρωτώμενα. (114e) ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Μή, ἀλλὰ σὺ αὐτὸς λέγε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί δ´; Οὐχ ὅτι μάλιστα βούλει πεισθῆναι; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πάντως δήπου. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν εἰ λέγεις ὅτι ταῦθ´ οὕτως ἔχει, μάλιστ´ ἂν εἴης πεπεισμένος; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἔμοιγε δοκεῖ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀποκρίνου δή· καὶ ἐὰν μὴ αὐτὸς σὺ σαυτοῦ ἀκούσῃς ὅτι τὰ δίκαια καὶ συμφέροντά ἐστιν, ἄλλῳ γε λέγοντι μὴ πιστεύσῃς. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὔτοι, ἀλλ´ ἀποκριτέον· καὶ γὰρ οὐδὲν οἴομαι βλαβήσεσθαι. [115] (115a) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Μαντικὸς γὰρ εἶ. Καί μοι λέγε· τῶν δικαίων φῂς ἔνια μὲν συμφέρειν, ἔνια δ´ οὔ; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί δέ; Τὰ μὲν καλὰ αὐτῶν εἶναι, τὰ δ´ οὔ; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πῶς τοῦτο ἐρωτᾷς; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Εἴ τις ἤδη σοι ἔδοξεν αἰσχρὰ μέν, δίκαια δὲ πράττειν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐκ ἔμοιγε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλὰ πάντα τὰ δίκαια καὶ καλά; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί δ´ αὖ τὰ καλά; Πότερον πάντα ἀγαθά, ἢ τὰ μέν, τὰ δ´ οὔ; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οἴομαι ἔγωγε, ὦ Σώκρατες, ἔνια τῶν καλῶν κακὰ εἶναι. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἦ καὶ αἰσχρὰ ἀγαθά; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. (115b) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἆρα λέγεις τὰ τοιάδε, οἷον πολλοὶ ἐν πολέμῳ βοηθήσαντες ἑταίρῳ ἢ οἰκείῳ τραύματα ἔλαβον καὶ ἀπέθανον, οἱ δ´ οὐ βοηθήσαντες, δέον, ὑγιεῖς ἀπῆλθον; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πάνυ μὲν οὖν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν τὴν τοιαύτην βοήθειαν καλὴν μὲν λέγεις κατὰ τὴν ἐπιχείρησιν τοῦ σῶσαι οὓς ἔδει, τοῦτο δ´ ἐστὶν ἀνδρεία· ἢ οὔ; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Κακὴν δέ γε κατὰ τοὺς θανάτους τε καὶ ἕλκη· ἦ γάρ; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. (115c) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἆρ´ οὖν οὐκ ἄλλο μὲν ἡ ἀνδρεία, ἄλλο δὲ ὁ θάνατος; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πάνυ γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκ ἄρα κατὰ ταὐτόν γ´ ἐστι καλὸν καὶ κακὸν τὸ τοῖς φίλοις βοηθεῖν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐ φαίνεται. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ὅρα τοίνυν εἰ, ᾗ γε καλόν, καὶ ἀγαθόν, ὥσπερ καὶ ἐνταῦθα. Κατὰ τὴν ἀνδρείαν γὰρ ὡμολόγεις καλὸν εἶναι τὴν βοήθειαν· τοῦτ´ οὖν αὐτὸ σκόπει, τὴν ἀνδρείαν, ἀγαθὸν ἢ κακόν; Ὧδε δὲ σκόπει· σὺ πότερ´ ἂν δέξαιό σοι εἶναι, ἀγαθὰ ἢ κακά; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀγαθά. (115d) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν τὰ μέγιστα μάλιστα. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καὶ ἥκιστα τῶν τοιούτων δέξαιο ἂν στέρεσθαι; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πῶς γὰρ οὔ; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Πῶς οὖν λέγεις περὶ ἀνδρείας; Ἐπὶ πόσῳ ἂν αὐτοῦ δέξαιο στέρεσθαι; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐδὲ ζῆν ἂν ἐγὼ δεξαίμην δειλὸς ὤν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἔσχατον ἄρα κακῶν εἶναί σοι δοκεῖ ἡ δειλία. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἔμοιγε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἐξ ἴσου τῷ τεθνάναι, ὡς ἔοικε. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Φημί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν θανάτῳ τε καὶ δειλίᾳ ἐναντιώτατον ζωὴ καὶ ἀνδρεία; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. (115e) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καὶ τὰ μὲν μάλιστ´ ἂν εἶναι βούλοιό σοι, τὰ δὲ ἥκιστα; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἆρ´ ὅτι τὰ μὲν ἄριστα ἡγῇ, τὰ δὲ κάκιστα; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πάνυ γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἐν τοῖς ἀρίστοις ἄρα σὺ ἡγῇ ἀνδρείαν εἶναι κἀν τοῖς κακίστοις θάνατον. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἔγωγε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τὸ ἄρα βοηθεῖν ἐν πολέμῳ τοῖς φίλοις, ᾗ μὲν καλόν, κατ´ ἀγαθοῦ πρᾶξιν τὴν τῆς ἀνδρείας, καλὸν αὐτὸ προσεῖπας; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Φαίνομαί γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Κατὰ δέ γε κακοῦ πρᾶξιν τὴν τοῦ θανάτου κακόν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν ὧδε δίκαιον προσαγορεύειν ἑκάστην τῶν πράξεων· εἴπερ ᾗ κακὸν ἀπεργάζεται κακὴν καλεῖς, [116] καὶ ᾗ (116a) ἀγαθὸν ἀγαθὴν κλητέον. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἔμοιγε δοκεῖ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἆρ´ οὖν καὶ ᾗ ἀγαθόν, καλόν· ᾗ δὲ κακόν, αἰσχρόν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τὴν ἄρ´ ἐν τῷ πολέμῳ τοῖς φίλοις βοήθειαν λέγων καλὴν μὲν εἶναι, κακὴν δέ, οὐδὲν διαφερόντως λέγεις ἢ εἰ προσεῖπες αὐτὴν ἀγαθὴν μέν, κακὴν δέ. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀληθῆ μοι δοκεῖς λέγειν, ὦ Σώκρατες. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐδὲν ἄρα τῶν καλῶν, καθ´ ὅσον καλόν, κακόν, οὐδὲ τῶν αἰσχρῶν, καθ´ ὅσον αἰσχρόν, ἀγαθόν. (116b) ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐ φαίνεται. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἔτι τοίνυν καὶ ὧδε σκέψαι. Ὅστις καλῶς πράττει, οὐχὶ καὶ εὖ πράττει; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οἱ δ´ εὖ πράττοντες οὐκ εὐδαίμονες; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πῶς γὰρ οὔ; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν εὐδαίμονες δι´ ἀγαθῶν κτῆσιν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Μάλιστα. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Κτῶνται δὲ ταῦτα τῷ εὖ καὶ καλῶς πράττειν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τὸ εὖ ἄρα πράττειν ἀγαθόν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πῶς δ´ οὔ; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν καλὸν ἡ εὐπραγία; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. (116c) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ταὐτὸν ἄρα ἐφάνη ἡμῖν πάλιν αὖ καλόν τε καὶ ἀγαθόν. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Φαίνεται. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ὅτι ἂν ἄρα εὕρωμεν καλόν, καὶ ἀγαθὸν εὑρήσομεν ἔκ γε τούτου τοῦ λόγου. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀνάγκη. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί δέ; Τὰ ἀγαθὰ συμφέρει ἢ οὔ; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Συμφέρει. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Μνημονεύεις οὖν περὶ τῶν δικαίων πῶς ὡμολογήσαμεν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οἶμαί γε τοὺς τὰ δίκαια πράττοντας ἀναγκαῖον εἶναι καλὰ πράττειν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν καὶ τοὺς τὰ καλὰ ἀγαθά; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. (116d) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τὰ δὲ ἀγαθὰ συμφέρειν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τὰ δίκαια ἄρα, ὦ Ἀλκιβιάδη, συμφέροντά ἐστιν. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἔοικεν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί οὖν; Ταῦτα οὐ σὺ ὁ λέγων, ἐγὼ δὲ ὁ ἐρωτῶν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Φαίνομαι, ὡς ἔοικα. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Εἰ οὖν τις ἀνίσταται συμβουλεύσων εἴτε Ἀθηναίοις εἴτε Πεπαρηθίοις, οἰόμενος γιγνώσκειν τὰ δίκαια καὶ τὰ ἄδικα, φήσει δ´ εἶναι τὰ δίκαια κακὰ ἐνίοτε, ἄλλο τι ἢ καταγελῴης ἂν αὐτοῦ, ἐπειδήπερ τυγχάνεις καὶ σὺ λέγων (116e) ὅτι ταὐτά ἐστι δίκαιά τε καὶ συμφέροντα; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀλλὰ μὰ τοὺς θεούς, ὦ Σώκρατες, οὐκ οἶδ´ ἔγωγε οὐδ´ ὅτι λέγω, ἀλλ´ ἀτεχνῶς ἔοικα ἀτόπως ἔχοντι· τοτὲ μὲν γάρ μοι ἕτερα δοκεῖ σοῦ ἐρωτῶντος, τοτὲ δ´ ἄλλα. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Εἶτα τοῦτο, ὦ φίλε, ἀγνοεῖς τὸ πάθημα τί ἐστιν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πάνυ γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οἴει ἂν οὖν, εἴ τις ἐρωτῴη σε δύο ὀφθαλμοὺς ἢ τρεῖς ἔχεις, καὶ δύο χεῖρας ἢ τέτταρας, ἢ ἄλλο τι τῶν τοιούτων, τοτὲ μὲν ἕτερα ἂν ἀποκρίνασθαι, τοτὲ δὲ ἄλλα, ἢ ἀεὶ τὰ αὐτά; [117] (117a) ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Δέδοικα μὲν ἔγωγε ἤδη περὶ ἐμαυτοῦ, οἶμαι μέντοι τὰ αὐτά. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν ὅτι οἶσθα; Τοῦτ´ αἴτιον; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οἶμαι ἔγωγε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Περὶ ὧν ἄρα ἄκων τἀναντία ἀποκρίνῃ, δῆλον ὅτι περὶ τούτων οὐκ οἶσθα. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Εἰκός γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν καὶ περὶ τῶν δικαίων καὶ ἀδίκων καὶ καλῶν καὶ αἰσχρῶν καὶ κακῶν καὶ ἀγαθῶν καὶ συμφερόντων καὶ μὴ ἀποκρινόμενος φῂς πλανᾶσθαι; Εἶτα οὐ δῆλον ὅτι διὰ τὸ μὴ εἰδέναι περὶ αὐτῶν, διὰ ταῦτα πλανᾷ; (117b) ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἔμοιγε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἆρ´ οὖν οὕτω καὶ ἔχει· ἐπειδάν τίς τι μὴ εἰδῇ, ἀναγκαῖον περὶ τούτου πλανᾶσθαι τὴν ψυχήν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πῶς γὰρ οὔ; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί οὖν; Οἶσθα ὅντινα τρόπον ἀναβήσῃ εἰς τὸν οὐρανόν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Μὰ Δί´ οὐκ ἔγωγε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἦ καὶ πλανᾶταί σου ἡ δόξα περὶ ταῦτα; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐ δῆτα. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τὸ δ´ αἴτιον οἶσθα ἢ ἐγὼ φράσω; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Φράσον. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ὅτι, ὦ φίλε, οὐκ οἴει αὐτὸ ἐπίστασθαι οὐκ ἐπιστάμενος. (117c) ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πῶς αὖ τοῦτο λέγεις; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ὅρα καὶ σὺ κοινῇ. Ἃ μὴ ἐπίστασαι, γιγνώσκεις δὲ ὅτι οὐκ ἐπίστασαι, πλανᾷ περὶ τὰ τοιαῦτα; Ὥσπερ περὶ ὄψου σκευασίας οἶσθα δήπου ὅτι οὐκ οἶσθα; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πάνυ γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Πότερον οὖν αὐτὸς περὶ ταῦτα δοξάζεις ὅπως χρὴ σκευάζειν καὶ πλανᾷ, ἢ τῷ ἐπισταμένῳ ἐπιτρέπεις; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὕτως. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί δ´ εἰ ἐν νηῒ πλέοις, ἆρα δοξάζοις ἂν πότερον (117d) χρὴ τὸν οἴακα εἴσω ἄγειν ἢ ἔξω, καὶ ἅτε οὐκ εἰδὼς πλανῷο ἄν, ἢ τῷ κυβερνήτῃ ἐπιτρέψας ἂν ἡσυχίαν ἄγοις; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Τῷ κυβερνήτῃ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκ ἄρα περὶ ἃ μὴ οἶσθα πλανᾷ, ἄνπερ εἰδῇς ὅτι οὐκ οἶσθα; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐκ ἔοικα. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἐννοεῖς οὖν ὅτι καὶ τὰ ἁμαρτήματα ἐν τῇ πράξει διὰ ταύτην τὴν ἄγνοιάν ἐστι, τὴν τοῦ μὴ εἰδότα οἴεσθαι εἰδέναι; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πῶς αὖ λέγεις τοῦτο; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τότε που ἐπιχειροῦμεν πράττειν, ὅταν οἰώμεθα εἰδέναι ὅτι πράττομεν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. (117e) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ὅταν δέ γέ πού τινες μὴ οἴωνται εἰδέναι, ἄλλοις παραδιδόασι; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πῶς δ´ οὔ; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν οἱ τοιοῦτοι τῶν μὴ εἰδότων ἀναμάρτητοι ζῶσι διὰ τὸ ἄλλοις περὶ αὐτῶν ἐπιτρέπειν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τίνες οὖν οἱ ἁμαρτάνοντες; Οὐ γάρ που οἵ γε εἰδότες. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐ δῆτα. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἐπειδὴ δ´ οὔθ´ οἱ εἰδότες [118] οὔθ´ οἱ τῶν μὴ εἰδότων (118a) εἰδότες ὅτι οὐκ ἴσασιν, ἦ ἄλλοι λείπονται ἢ οἱ μὴ εἰδότες, οἰόμενοι δ´ εἰδέναι; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὔκ, ἀλλ´ οὗτοι. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Αὕτη ἄρα ἡ ἄγνοια τῶν κακῶν αἰτία καὶ ἡ ἐπονείδιστος ἀμαθία; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν ὅταν ᾖ περὶ τὰ μέγιστα, τότε κακουργοτάτη καὶ αἰσχίστη; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πολύ γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί οὖν; Ἔχεις μείζω εἰπεῖν δικαίων τε καὶ καλῶν καὶ ἀγαθῶν καὶ συμφερόντων; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐ δῆτα. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν περὶ ταῦτα σὺ φῂς πλανᾶσθαι; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Εἰ δὲ πλανᾷ, ἆρ´ οὐ δῆλον ἐκ τῶν ἔμπροσθεν ὅτι (118b) οὐ μόνον ἀγνοεῖς τὰ μέγιστα, ἀλλὰ καὶ οὐκ εἰδὼς οἴει αὐτὰ εἰδέναι; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Κινδυνεύω. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Βαβαῖ ἄρα, ὦ Ἀλκιβιάδη, οἷον πάθος πέπονθας· ὃ ἐγὼ ὀνομάζειν μὲν ὀκνῶ, ὅμως δέ, ἐπειδὴ μόνω ἐσμέν, ῥητέον. Ἀμαθίᾳ γὰρ συνοικεῖς, ὦ βέλτιστε, τῇ ἐσχάτῃ, ὡς ὁ λόγος σου κατηγορεῖ καὶ σὺ σαυτοῦ· διὸ καὶ ᾄττεις ἄρα πρὸς τὰ πολιτικὰ πρὶν παιδευθῆναι. Πέπονθας δὲ τοῦτο οὐ σὺ μόνος, ἀλλὰ καὶ οἱ πολλοὶ τῶν πραττόντων τὰ τῆσδε (118c) τῆς πόλεως, πλὴν ὀλίγων γε καὶ ἴσως τοῦ σοῦ ἐπιτρόπου Περικλέους. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Λέγεταί γέ τοι, ὦ Σώκρατες, οὐκ ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου σοφὸς γεγονέναι, ἀλλὰ πολλοῖς καὶ σοφοῖς συγγεγονέναι, καὶ Πυθοκλείδῃ καὶ Ἀναξαγόρᾳ· καὶ νῦν ἔτι τηλικοῦτος ὢν Δάμωνι σύνεστιν αὐτοῦ τούτου ἕνεκα. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί οὖν; Ἤδη τιν´ εἶδες σοφὸν ὁτιοῦν ἀδυνατοῦντα ποιῆσαι ἄλλον σοφὸν ἅπερ αὐτός; Ὥσπερ ὅς σε ἐδίδαξεν γράμματα, αὐτός τ´ ἦν σοφὸς καὶ σὲ ἐποίησε τῶν τε ἄλλων ὅντιν´ ἐβούλετο· ἦ γάρ; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. (118d) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν καὶ σὺ ὁ παρ´ ἐκείνου μαθὼν ἄλλον οἷός τε ἔσῃ; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καὶ ὁ κιθαριστὴς δὲ καὶ ὁ παιδοτρίβης ὡσαύτως; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πάνυ γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καλὸν γὰρ δήπου τεκμήριον τοῦτο τῶν ἐπισταμένων ὁτιοῦν ὅτι ἐπίστανται, ἐπειδὰν καὶ ἄλλον οἷοί τ´ ὦσιν ἀποδεῖξαι ἐπιστάμενον. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἔμοιγε δοκεῖ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί οὖν; Ἔχεις εἰπεῖν Περικλῆς τίνα ἐποίησεν σοφόν, ἀπὸ τῶν ὑέων ἀρξάμενος; (118e) ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Τί δ´ εἰ τὼ Περικλέους ὑεῖ ἠλιθίω ἐγενέσθην, ὦ Σώκρατες; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλὰ Κλεινίαν τὸν σὸν ἀδελφόν. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Τί δ´ ἂν αὖ Κλεινίαν λέγοις, μαινόμενον ἄνθρωπον; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἐπειδὴ τοίνυν Κλεινίας μὲν μαίνεται, τὼ δὲ Περικλέους ὑεῖ ἠλιθίω ἐγενέσθην, σοὶ τίνα αἰτίαν ἀναθῶμεν, δι´ ὅτι σε οὕτως ἔχοντα περιορᾷ; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἐγὼ οἶμαι αἴτιος οὐ προσέχων τὸν νοῦν. [119] (119a) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλὰ τῶν ἄλλων Ἀθηναίων ἢ τῶν ξένων δοῦλον ἢ ἐλεύθερον εἰπὲ ὅστις αἰτίαν ἔχει διὰ τὴν Περικλέους συνουσίαν σοφώτερος γεγονέναι, ὥσπερ ἐγὼ ἔχω σοι εἰπεῖν διὰ τὴν Ζήνωνος Πυθόδωρον τὸν Ἰσολόχου καὶ Καλλίαν τὸν Καλλιάδου, ὧν ἑκάτερος Ζήνωνι ἑκατὸν μνᾶς τελέσας σοφός τε καὶ ἐλλόγιμος γέγονεν. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀλλὰ μὰ Δί´ οὐκ ἔχω. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Εἶεν· τί οὖν διανοῇ περὶ σαυτοῦ; Πότερον ἐᾶν ὡς νῦν ἔχεις, ἢ ἐπιμέλειάν τινα ποιεῖσθαι; (119b) ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Κοινὴ βουλή, ὦ Σώκρατες. Καίτοι ἐννοῶ σου εἰπόντος καὶ συγχωρῶ· δοκοῦσι γάρ μοι οἱ τὰ τῆς πόλεως πράττοντες ἐκτὸς ὀλίγων ἀπαίδευτοι εἶναι. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Εἶτα τί δὴ τοῦτο; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Εἰ μέν που ἦσαν πεπαιδευμένοι, ἔδει ἂν τὸν ἐπιχειροῦντα αὐτοῖς ἀνταγωνίζεσθαι μαθόντα καὶ ἀσκήσαντα ἰέναι ὡς ἐπ´ ἀθλητάς· νῦν δ´ ἐπειδὴ καὶ οὗτοι ἰδιωτικῶς ἔχοντες ἐληλύθασιν ἐπὶ τὰ τῆς πόλεως, τί δεῖ ἀσκεῖν καὶ μανθάνοντα πράγματα ἔχειν; Ἐγὼ γὰρ εὖ οἶδ´ ὅτι τούτων (119c) τῇ γε φύσει πάνυ πολὺ περιέσομαι. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Βαβαῖ, οἷον, ὦ ἄριστε, τοῦτ´ εἴρηκας· ὡς ἀνάξιον τῆς ἰδέας καὶ τῶν ἄλλων τῶν σοι ὑπαρχόντων. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Τί μάλιστα καὶ πρὸς τί τοῦτο λέγεις, ὦ Σώκρατες; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀγανακτῶ ὑπέρ τε σοῦ καὶ τοῦ ἐμαυτοῦ ἔρωτος. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Τί δή; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Εἰ ἠξίωσας τὸν ἀγῶνά σοι εἶναι πρὸς τοὺς ἐνθάδε ἀνθρώπους. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀλλὰ πρὸς τίνας μήν; (119d) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἄξιον τοῦτό γε καὶ ἐρέσθαι ἄνδρα οἰόμενον μεγαλόφρονα εἶναι. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πῶς λέγεις; Οὐ πρὸς τούτους μοι ὁ ἀγών; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλὰ κἂν εἰ τριήρη διενοοῦ κυβερνᾶν μέλλουσαν ναυμαχεῖν, ἤρκει ἄν σοι τῶν συνναυτῶν βελτίστῳ εἶναι τὰ κυβερνητικά, ἢ ταῦτα μὲν ᾤου ἂν δεῖν ὑπάρχειν, ἀπέβλεπες δ´ ἂν εἰς τοὺς ὡς ἀληθῶς ἀνταγωνιστάς, ἀλλ´ οὐχ ὡς νῦν εἰς τοὺς συναγωνιστάς; Ὧν δήπου περιγενέσθαι σε δεῖ τοσοῦτον (119e) ὥστε μὴ ἀξιοῦν ἀνταγωνίζεσθαι, ἀλλὰ καταφρονηθέντας συναγωνίζεσθαί σοι πρὸς τοὺς πολεμίους, εἰ δὴ τῷ ὄντι γε καλόν τι ἔργον ἀποδείξασθαι διανοῇ καὶ ἄξιον σαυτοῦ τε καὶ τῆς πόλεως. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀλλὰ μὲν δὴ διανοοῦμαί γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Πάνυ σοι ἄρα ἄξιον ἀγαπᾶν εἰ τῶν στρατιωτῶν βελτίων εἶ, ἀλλ´ οὐ πρὸς τοὺς τῶν ἀντιπάλων ἡγεμόνας ἀποβλέπειν εἴ ποτε ἐκείνων βελτίων γέγονας, σκοποῦντα καὶ ἀσκοῦντα πρὸς ἐκείνους. [120] (120a) ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Λέγεις δὲ τίνας τούτους, ὦ Σώκρατες; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκ οἶσθα ἡμῶν τὴν πόλιν Λακεδαιμονίοις τε καὶ τῷ μεγάλῳ βασιλεῖ πολεμοῦσαν ἑκάστοτε; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀληθῆ λέγεις. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν εἴπερ ἐν νῷ ἔχεις ἡγεμὼν εἶναι τῆσδε τῆς πόλεως, πρὸς τοὺς Λακεδαιμονίων βασιλέας καὶ τοὺς Περσῶν τὸν ἀγῶνα ἡγούμενός σοι εἶναι ὀρθῶς ἂν ἡγοῖο; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Κινδυνεύεις ἀληθῆ λέγειν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὔκ, ὠγαθέ, ἀλλὰ πρὸς Μειδίαν σε δεῖ τὸν ὀρτυγοκόπον (120b) ἀποβλέπειν καὶ ἄλλους τοιούτους - οἳ τὰ τῆς πόλεως πράττειν ἐπιχειροῦσιν, ἔτι τὴν ἀνδραποδώδη, φαῖεν ἂν αἱ γυναῖκες, τρίχα ἔχοντες ἐν τῇ ψυχῇ ὑπ´ ἀμουσίας καὶ οὔπω ἀποβεβληκότες, ἔτι δὲ βαρβαρίζοντες ἐληλύθασι κολακεύσοντες τὴν πόλιν ἀλλ´ οὐκ ἄρξοντες - πρὸς τούτους σε δεῖ, οὕσπερ λέγω, βλέποντα σαυτοῦ δὴ ἀμελεῖν, καὶ μήτε μανθάνειν ὅσα μαθήσεως ἔχεται, μέλλοντα τοσοῦτον ἀγῶνα ἀγωνίζεσθαι, μήτε ἀσκεῖν ὅσα δεῖται ἀσκήσεως, (120c) καὶ πᾶσαν παρασκευὴν παρεσκευασμένον οὕτως ἰέναι ἐπὶ τὰ τῆς πόλεως. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀλλ´, ὦ Σώκρατες, δοκεῖς μέν μοι ἀληθῆ λέγειν, οἶμαι μέντοι τούς τε Λακεδαιμονίων στρατηγοὺς καὶ τὸν Περσῶν βασιλέα οὐδὲν διαφέρειν τῶν ἄλλων. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλ´, ὦ ἄριστε, τὴν οἴησιν ταύτην σκόπει οἵαν ἔχεις. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Τοῦ πέρι; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Πρῶτον μὲν ποτέρως ἂν οἴει σαυτοῦ μᾶλλον ἐπιμεληθῆναι, (120d) φοβούμενός τε καὶ οἰόμενος δεινοὺς αὐτοὺς εἶναι, ἢ μή; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Δῆλον ὅτι εἰ δεινοὺς οἰοίμην. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Μῶν οὖν οἴει τι βλαβήσεσθαι ἐπιμεληθεὶς σαυτοῦ; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐδαμῶς, ἀλλὰ καὶ μεγάλα ὀνήσεσθαι. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν ἓν μὲν τοῦτο τοσοῦτον κακὸν ἔχει ἡ οἴησις αὕτη. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀληθῆ λέγεις. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τὸ δεύτερον τοίνυν, ὅτι καὶ ψευδής ἐστιν, ἐκ τῶν εἰκότων σκέψαι. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πῶς δή; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Πότερον εἰκὸς ἀμείνους γίγνεσθαι φύσεις ἐν γενναίοις (120e) γένεσιν ἢ μή; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Δῆλον ὅτι ἐν τοῖς γενναίοις. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν τοὺς εὖ φύντας, ἐὰν καὶ εὖ τραφῶσιν, οὕτω τελέους γίγνεσθαι πρὸς ἀρετήν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀνάγκη. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Σκεψώμεθα δή, τοῖς ἐκείνων τὰ ἡμέτερα ἀντιτιθέντες, πρῶτον μὲν εἰ δοκοῦσι φαυλοτέρων γενῶν εἶναι οἱ Λακεδαιμονίων καὶ Περσῶν βασιλῆς. ἢ οὐκ ἴσμεν ὡς οἱ μὲν Ἡρακλέους, οἱ δὲ Ἀχαιμένους ἔκγονοι, τὸ δ´ Ἡρακλέους τε γένος καὶ τὸ Ἀχαιμένους εἰς Περσέα τὸν Διὸς ἀναφέρεται; [121] (121a) ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Καὶ γὰρ τὸ ἡμέτερον, ὦ Σώκρατες, εἰς Εὐρυσάκη, τὸ δ´ Εὐρυσάκους εἰς Δία. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καὶ γὰρ τὸ ἡμέτερον, ὦ γενναῖε Ἀλκιβιάδη, εἰς Δαίδαλον, ὁ δὲ Δαίδαλος εἰς Ἥφαιστον τὸν Διός. Ἀλλὰ τὰ μὲν τούτων ἀπ´ αὐτῶν ἀρξάμενα βασιλῆς εἰσιν ἐκ βασιλέων μέχρι Διός, οἱ μὲν Ἄργους τε καὶ Λακεδαίμονος, οἱ δὲ τῆς Περσίδος τὸ ἀεί, πολλάκις δὲ καὶ τῆς Ἀσίας, ὥσπερ καὶ νῦν· ἡμεῖς δὲ αὐτοί τε ἰδιῶται καὶ οἱ πατέρες. (121b) Εἰ δὲ καὶ τοὺς προγόνους σε δέοι καὶ τὴν πατρίδα Εὐρυσάκους ἐπιδεῖξαι Σαλαμῖνα ἢ τὴν Αἰακοῦ τοῦ ἔτι προτέρου Αἴγιναν Ἀρτοξέρξῃ τῷ Ξέρξου, πόσον ἂν οἴει γέλωτα ὀφλεῖν; Ἀλλ´ ὅρα μὴ τοῦ τε γένους ὄγκῳ ἐλαττώμεθα τῶν ἀνδρῶν καὶ τῇ ἄλλῃ τροφῇ. Ἢ οὐκ ᾔσθησαι τοῖς τε Λακεδαιμονίων βασιλεῦσιν ὡς μεγάλα τὰ ὑπάρχοντα, ὧν αἱ γυναῖκες δημοσίᾳ φυλάττονται ὑπὸ τῶν ἐφόρων, ὅπως εἰς δύναμιν μὴ λάθῃ ἐξ ἄλλου γενόμενος ὁ βασιλεὺς ἢ ἐξ (121c) Ἡρακλειδῶν; Ὁ δὲ Περσῶν τοσοῦτον ὑπερβάλλει, ὥστ´ οὐδεὶς ὑποψίαν ἔχει ὡς ἐξ ἄλλου ἂν βασιλεὺς γένοιτο ἢ ἐξ αὐτοῦ· διὸ οὐ φρουρεῖται ἡ βασιλέως γυνὴ ἀλλ´ ἢ ὑπὸ φόβου. Ἐπειδὰν δὲ γένηται ὁ παῖς ὁ πρεσβύτατος, οὗπερ ἡ ἀρχή, πρῶτον μὲν ἑορτάζουσι πάντες οἱ ἐν τῇ βασιλέως, ὧν ἂν ἄρχῃ, εἶτα εἰς τὸν ἄλλον χρόνον ταύτῃ τῇ ἡμέρᾳ βασιλέως γενέθλια πᾶσα θύει καὶ ἑορτάζει ἡ Ἀσία· ἡμῶν (121d) δὲ γενομένων, τὸ τοῦ κωμῳδοποιοῦ, οὐδ´ οἱ γείτονες σφόδρα τι αἰσθάνονται, ὦ Ἀλκιβιάδη. Μετὰ τοῦτο τρέφεται ὁ παῖς, οὐχ ὑπὸ γυναικὸς τροφοῦ ὀλίγου ἀξίας, ἀλλ´ ὑπ´ εὐνούχων οἳ ἂν δοκῶσιν τῶν περὶ βασιλέα ἄριστοι εἶναι· οἷς τά τε ἄλλα προστέτακται ἐπιμέλεσθαι τοῦ γενομένου, καὶ ὅπως ὅτι κάλλιστος ἔσται μηχανᾶσθαι, ἀναπλάττοντας τὰ μέλη τοῦ παιδὸς καὶ κατορθοῦντας· καὶ ταῦτα δρῶντες (121e) ἐν μεγάλῃ τιμῇ εἰσιν. Ἐπειδὰν δὲ ἑπτέτεις γένωνται οἱ παῖδες, ἐπὶ τοὺς ἵππους καὶ ἐπὶ τοὺς τούτων διδασκάλους φοιτῶσιν, καὶ ἐπὶ τὰς θήρας ἄρχονται ἰέναι. Δὶς ἑπτὰ δὲ γενόμενον ἐτῶν τὸν παῖδα παραλαμβάνουσιν οὓς ἐκεῖνοι βασιλείους παιδαγωγοὺς ὀνομάζουσιν· εἰσὶ δὲ ἐξειλεγμένοι Περσῶν οἱ ἄριστοι δόξαντες ἐν ἡλικίᾳ τέτταρες, ὅ τε σοφώτατος καὶ ὁ δικαιότατος καὶ ὁ σωφρονέστατος καὶ ὁ [122] (122a) ἀνδρειότατος. Ὧν ὁ μὲν μαγείαν τε διδάσκει τὴν Ζωροάστρου τοῦ Ὡρομάζου - ἔστι δὲ τοῦτο θεῶν θεραπεία - διδάσκει δὲ καὶ τὰ βασιλικά, ὁ δὲ δικαιότατος ἀληθεύειν διὰ παντὸς τοῦ βίου, ὁ δὲ σωφρονέστατος μηδ´ ὑπὸ μιᾶς ἄρχεσθαι τῶν ἡδονῶν, ἵνα ἐλεύθερος εἶναι ἐθίζηται καὶ ὄντως βασιλεύς, ἄρχων πρῶτον τῶν ἐν αὑτῷ ἀλλὰ μὴ δουλεύων, ὁ δὲ ἀνδρειότατος ἄφοβον καὶ ἀδεᾶ παρασκευάζων, ὡς ὅταν δείσῃ δοῦλον ὄντα· σοὶ δ´, ὦ Ἀλκιβιάδη, (122b) Περικλῆς ἐπέστησε παιδαγωγὸν τῶν οἰκετῶν τὸν ἀχρειότατον ὑπὸ γήρως, Ζώπυρον τὸν Θρᾷκα. Διῆλθον δὲ καὶ τὴν ἄλλην ἄν σοι τῶν ἀνταγωνιστῶν τροφήν τε καὶ παιδείαν, εἰ μὴ πολὺ ἔργον ἦν καὶ ἅμα ταῦθ´ ἱκανὰ δηλῶσαι καὶ τἆλλα ὅσα τούτοις ἀκόλουθα· τῆς δὲ σῆς γενέσεως, ὦ Ἀλκιβιάδη, καὶ τροφῆς καὶ παιδείας, ἢ ἄλλου ὁτουοῦν Ἀθηναίων, ὡς ἔπος εἰπεῖν οὐδενὶ μέλει, εἰ μὴ εἴ τις ἐραστής σου τυγχάνει ὤν. Εἰ δ´ αὖ ἐθέλεις εἰς πλούτους (122c) ἀποβλέψαι καὶ τρυφὰς καὶ ἐσθῆτας ἱματίων θ´ ἕλξεις καὶ μύρων ἀλοιφὰς καὶ θεραπόντων πλήθους ἀκολουθίας τήν τε ἄλλην ἁβρότητα τὴν Περσῶν, αἰσχυνθείης ἂν ἐπὶ σεαυτῷ, αἰσθόμενος ὅσον αὐτῶν ἐλλείπεις. Εἰ δ´ αὖ ἐθελήσεις εἰς σωφροσύνην τε καὶ κοσμιότητα ἀποβλέψαι καὶ εὐχέρειαν καὶ εὐκολίαν καὶ μεγαλοφροσύνην καὶ εὐταξίαν καὶ ἀνδρείαν καὶ καρτερίαν καὶ φιλοπονίαν καὶ φιλονικίαν καὶ φιλοτιμίας τὰς Λακεδαιμονίων, παῖδ´ ἂν ἡγήσαιο σαυτὸν πᾶσι τοῖς (122d) τοιούτοις. Εἰ δ´ αὖ τι καὶ πλούτῳ προσέχεις καὶ κατὰ τοῦτο οἴει τι εἶναι, μηδὲ τοῦθ´ ἡμῖν ἄρρητον ἔστω, ἐάν πως αἴσθῃ οὗ εἶ. Τοῦτο μὲν γὰρ εἰ ἐθέλεις εἰς τοὺς Λακεδαιμονίων πλούτους ἰδεῖν, γνώσῃ ὅτι πολὺ τἀνθάδε τῶν ἐκεῖ ἐλλείπει· γῆν μὲν γὰρ ὅσην ἔχουσιν τῆς θ´ ἑαυτῶν καὶ Μεσσήνης, οὐδ´ ἂν εἷς ἀμφισβητήσειε τῶν τῇδε πλήθει οὐδ´ ἀρετῇ, οὐδ´ αὖ ἀνδραπόδων κτήσει τῶν τε ἄλλων καὶ τῶν εἱλωτικῶν, οὐδὲ μὴν ἵππων γε, οὐδ´ ὅσα ἄλλα βοσκήματα (122e) κατὰ Μεσσήνην νέμεται. Ἀλλὰ ταῦτα μὲν πάντα ἐῶ χαίρειν, χρυσίον δὲ καὶ ἀργύριον οὐκ ἔστιν ἐν πᾶσιν Ἕλλησιν ὅσον ἐν Λακεδαίμονι ἰδίᾳ· πολλὰς γὰρ ἤδη γενεὰς εἰσέρχεται μὲν αὐτόσε ἐξ ἁπάντων τῶν Ἑλλήνων, πολλάκις δὲ καὶ ἐκ τῶν βαρβάρων, ἐξέρχεται δὲ οὐδαμόσε, [123] (123a) ἀλλ´ ἀτεχνῶς κατὰ τὸν Αἰσώπου μῦθον ὃν ἡ ἀλώπηξ πρὸς τὸν λέοντα εἶπεν, καὶ τοῦ εἰς Λακεδαίμονα νομίσματος εἰσιόντος μὲν τὰ ἴχνη τὰ ἐκεῖσε τετραμμένα δῆλα, ἐξιόντος δὲ οὐδαμῇ ἄν τις ἴδοι. Ὥστε εὖ χρὴ εἰδέναι ὅτι καὶ χρυσῷ καὶ ἀργύρῳ οἱ ἐκεῖ πλουσιώτατοί εἰσιν τῶν Ἑλλήνων, καὶ αὐτῶν ἐκείνων ὁ βασιλεύς· ἔκ τε γὰρ τῶν τοιούτων μέγισται λήψεις καὶ πλεῖσταί εἰσι τοῖς βασιλεῦσιν, ἔτι δὲ καὶ ὁ βασιλικὸς φόρος οὐκ ὀλίγος γίγνεται, ὃν τελοῦσιν οἱ Λακεδαιμόνιοι (123b) τοῖς βασιλεῦσιν. Καὶ τὰ μὲν Λακεδαιμονίων ὡς πρὸς Ἑλληνικοὺς μὲν πλούτους μεγάλα, ὡς δὲ πρὸς τοὺς Περσικοὺς καὶ τοῦ ἐκείνων βασιλέως οὐδέν. Ἐπεί ποτ´ ἐγὼ ἤκουσα ἀνδρὸς ἀξιοπίστου τῶν ἀναβεβηκότων παρὰ βασιλέα, ὃς ἔφη παρελθεῖν χώραν πάνυ πολλὴν καὶ ἀγαθήν, ἐγγὺς ἡμερησίαν ὁδόν, ἣν καλεῖν τοὺς ἐπιχωρίους ζώνην τῆς βασιλέως γυναικός· εἶναι δὲ καὶ ἄλλην ἣν αὖ καλεῖσθαι (123c) καλύπτραν, καὶ ἄλλους πολλοὺς τόπους καλοὺς καὶ ἀγαθοὺς εἰς τὸν κόσμον ἐξῃρημένους τὸν τῆς γυναικός, καὶ ὀνόματα ἔχειν ἑκάστους τῶν τόπων ἀπὸ ἑκάστου τῶν κόσμων. Ὥστ´ οἶμαι ἐγώ, εἴ τις εἴποι τῇ βασιλέως μητρί, Ξέρξου δὲ γυναικί, Ἀμήστριδι, ὅτι ἐν νῷ ἔχει σοῦ τῷ ὑεῖ ἀντιτάττεσθαι ὁ Δεινομάχης ὑός, ᾗ ἔστι κόσμος ἴσως ἄξιος μνῶν πεντήκοντα εἰ πάνυ πολλοῦ, τῷ δ´ ὑεῖ αὐτῆς γῆς πλέθρα Ἐρχίασιν οὐδὲ τριακόσια, θαυμάσαι ἂν ὅτῳ ποτὲ πιστεύων (123d) ἐν νῷ ἔχει οὗτος ὁ Ἀλκιβιάδης τῷ Ἀρτοξέρξῃ διαγωνίζεσθαι, καὶ οἶμαι ἂν αὐτὴν εἰπεῖν ὅτι οὐκ ἔσθ´ ὅτῳ ἄλλῳ πιστεύων οὗτος ἀνὴρ ἐπιχειρεῖ πλὴν ἐπιμελείᾳ τε καὶ σοφίᾳ· ταῦτα γὰρ μόνα ἄξια λόγου ἐν Ἕλλησιν. Ἐπεὶ εἴ γε πύθοιτο ὅτι Ἀλκιβιάδης οὗτος νῦν ἐπιχειρεῖ πρῶτον μὲν ἔτη οὐδέπω γεγονὼς σφόδρα εἴκοσιν, ἔπειτα παντάπασιν ἀπαίδευτος, πρὸς δὲ τούτοις, τοῦ ἐραστοῦ αὐτῷ λέγοντος ὅτι χρὴ πρῶτον μαθόντα καὶ ἐπιμεληθέντα αὑτοῦ (123e) καὶ ἀσκήσαντα οὕτως ἰέναι διαγωνιούμενον βασιλεῖ, οὐκ ἐθέλει, ἀλλά φησιν ἐξαρκεῖν καὶ ὡς ἔχει, οἶμαι ἂν αὐτὴν θαυμάσαι τε καὶ ἐρέσθαι· "Τί οὖν ποτ´ ἔστιν ὅτῳ πιστεύει τὸ μειράκιον;" Εἰ οὖν λέγοιμεν ὅτι κάλλει τε καὶ μεγέθει καὶ γένει καὶ πλούτῳ καὶ φύσει τῆς ψυχῆς, ἡγήσαιτ´ ἂν ἡμᾶς, ὦ Ἀλκιβιάδη, μαίνεσθαι πρὸς τὰ παρὰ σφίσιν ἀποβλέψασα πάντα τὰ τοιαῦτα. [124] Οἶμαι δὲ κἂν Λαμπιδώ, τὴν (124a) Λεωτυχίδου μὲν θυγατέρα, Ἀρχιδάμου δὲ γυναῖκα, Ἄγιδος δὲ μητέρα, οἳ πάντες βασιλῆς γεγόνασιν, θαυμάσαι ἂν καὶ ταύτην εἰς τὰ παρὰ σφίσιν ὑπάρχοντα ἀποβλέψασαν, εἰ σὺ ἐν νῷ ἔχεις τῷ ὑεῖ αὐτῆς διαγωνίζεσθαι οὕτω κακῶς ἠγμένος. Καίτοι οὐκ αἰσχρὸν δοκεῖ εἶναι, εἰ αἱ τῶν πολεμίων γυναῖκες βέλτιον περὶ ἡμῶν διανοοῦνται, οἵους χρὴ ὄντας σφίσιν ἐπιχειρεῖν, ἢ ἡμεῖς περὶ ἡμῶν αὐτῶν; Ἀλλ´, ὦ μακάριε, πειθόμενος ἐμοί τε καὶ τῷ ἐν Δελφοῖς γράμματι, γνῶθι (124b) σαυτόν, ὅτι οὗτοι ἡμῖν εἰσιν ἀντίπαλοι, ἀλλ´ οὐχ οὓς σὺ οἴει· ὧν ἄλλῳ μὲν οὐδ´ ἂν ἑνὶ περιγενοίμεθα, εἰ μή περ ἐπιμελείᾳ γε ἂν καὶ τέχνῃ. Ὧν σὺ εἰ ἀπολειφθήσῃ, καὶ τοῦ ὀνομαστὸς γενέσθαι ἀπολειφθήσῃ ἐν Ἕλλησί τε καὶ βαρβάροις, οὗ μοι δοκεῖς ἐρᾶν ὡς οὐδεὶς ἄλλος ἄλλου. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Τίνα οὖν χρὴ τὴν ἐπιμέλειαν, ὦ Σώκρατες, ποιεῖσθαι; Ἔχεις ἐξηγήσασθαι; Παντὸς γὰρ μᾶλλον ἔοικας ἀληθῆ εἰρηκότι. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ναί· ἀλλὰ γὰρ κοινὴ βουλὴ ᾧτινι τρόπῳ ἂν ὅτι (124c) βέλτιστοι γενοίμεθα. ἐγὼ γάρ τοι οὐ περὶ μὲν σοῦ λέγω ὡς χρὴ παιδευθῆναι, περὶ ἐμοῦ δὲ οὔ· οὐ γὰρ ἔσθ´ ὅτῳ σου διαφέρω πλήν γ´ ἑνί. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Τίνι; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ὁ ἐπίτροπος ὁ ἐμὸς βελτίων ἐστὶ καὶ σοφώτερος ἢ Περικλῆς ὁ σός. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Τίς οὗτος, ὦ Σώκρατες; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Θεός, ὦ Ἀλκιβιάδη, ὅσπερ σοί με οὐκ εἴα πρὸ τῆσδε τῆς ἡμέρας διαλεχθῆναι· ᾧ καὶ πιστεύων λέγω ὅτι ἡ ἐπιφάνεια δι´ οὐδενὸς ἄλλου σοι ἔσται ἢ δι´ ἐμοῦ. (124d) ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Παίζεις, ὦ Σώκρατες. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἴσως· λέγω μέντοι ἀληθῆ, ὅτι ἐπιμελείας δεόμεθα, μᾶλλον μὲν πάντες ἄνθρωποι, ἀτὰρ νώ γε καὶ μάλα σφόδρα. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ὅτι μὲν ἐγώ, οὐ ψεύδῃ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐδὲ μὴν ὅτι γε ἐγώ. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Τί οὖν ἂν ποιοῖμεν; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκ ἀπορρητέον οὐδὲ μαλθακιστέον, ὦ ἑταῖρε. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὔτοι δὴ πρέπει γ´, ὦ Σώκρατες. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐ γάρ, ἀλλὰ σκεπτέον κοινῇ. Καί μοι λέγε· (124e) φαμὲν γὰρ δὴ ὡς ἄριστοι βούλεσθαι γενέσθαι. Ἦ γάρ; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τίνα ἀρετήν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Δῆλον ὅτι ἥνπερ οἱ ἄνδρες οἱ ἀγαθοί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οἱ τί ἀγαθοί; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Δῆλον ὅτι οἱ πράττειν τὰ πράγματα. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ποῖα; Ἆρα τὰ ἱππικά; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐ δῆτα. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Παρὰ τοὺς ἱππικοὺς γὰρ ἂν ᾖμεν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλὰ τὰ ναυτικὰ λέγεις; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὔ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Παρὰ τοὺς ναυτικοὺς γὰρ ἂν ᾖμεν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλὰ ποῖα; Ἃ τίνες πράττουσιν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἅπερ Ἀθηναίων οἱ καλοὶ κἀγαθοί. [125] (125a) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καλοὺς δὲ κἀγαθοὺς λέγεις τοὺς φρονίμους ἢ τοὺς ἄφρονας; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Τοὺς φρονίμους. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν ὃ ἕκαστος φρόνιμος, τοῦτ´ ἀγαθός; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ὃ δὲ ἄφρων, πονηρός; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πῶς γὰρ οὔ; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἆρ´ οὖν ὁ σκυτοτόμος φρόνιμος εἰς ὑποδημάτων ἐργασίαν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πάνυ γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀγαθὸς ἄρ´ εἰς αὐτά; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀγαθός. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί δ´; Εἰς ἱματίων ἐργασίαν οὐκ ἄφρων ὁ σκυτοτόμος; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. (125b) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Κακὸς ἄρα εἰς τοῦτο; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ὁ αὐτὸς ἄρα τούτῳ γε τῷ λόγῳ κακός τε καὶ ἀγαθός. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Φαίνεται. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἦ οὖν λέγεις τοὺς ἀγαθοὺς ἄνδρας εἶναι καὶ κακούς; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐ δῆτα. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλὰ τίνας ποτὲ τοὺς ἀγαθοὺς λέγεις; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Τοὺς δυναμένους ἔγωγε ἄρχειν ἐν τῇ πόλει. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐ δήπου ἵππων γε; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐ δῆτα. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλ´ ἀνθρώπων; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἆρα καμνόντων; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὔ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλὰ πλεόντων; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὔ φημι. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλὰ θεριζόντων; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὔ. (125c) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλ´ οὐδὲν ποιούντων ἤ τι ποιούντων; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ποιούντων λέγω. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί; Πειρῶ καὶ ἐμοὶ δηλῶσαι. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐκοῦν τῶν καὶ συμβαλλόντων ἑαυτοῖς καὶ χρωμένων ἀλλήλοις, ὥσπερ ἡμεῖς ζῶμεν ἐν ταῖς πόλεσιν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν ἀνθρώπων λέγεις ἄρχειν ἀνθρώποις χρωμένων; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἆρα κελευστῶν χρωμένων ἐρέταις; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐ δῆτα. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Κυβερνητικὴ γὰρ αὕτη γε ἀρετή; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλ´ ἀνθρώπων λέγεις ἄρχειν αὐλητῶν, ἀνθρώποις (125d) ἡγουμένων ᾠδῆς καὶ χρωμένων χορευταῖς; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐ δῆτα. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Χοροδιδασκαλικὴ γὰρ αὕτη γ´ αὖ; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πάνυ γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλὰ τί ποτε λέγεις χρωμένων ἀνθρώπων ἀνθρώποις οἷόν τ´ εἶναι ἄρχειν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Κοινωνούντων ἔγωγε λέγω πολιτείας καὶ συμβαλλόντων πρὸς ἀλλήλους, τούτων ἄρχειν τῶν ἐν τῇ πόλει. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τίς οὖν αὕτη ἡ τέχνη; Ὥσπερ ἂν εἴ σε ἐροίμην πάλιν τὰ νυνδή, κοινωνούντων ναυτιλίας ἐπίστασθαι ἄρχειν τίς ποιεῖ τέχνη; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Κυβερνητική. (125e) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Κοινωνούντων δ´ ᾠδῆς, ὡς νυνδὴ ἐλέγετο, τις ἐπιστήμη ποιεῖ ἄρχειν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἥνπερ σὺ ἄρτι ἔλεγες, ἡ χοροδιδασκαλία. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί δέ; Πολιτείας κοινωνούντων τίνα καλεῖς ἐπιστήμην; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Εὐβουλίαν ἔγωγε, ὦ Σώκρατες. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί δέ; Μῶν ἀβουλία δοκεῖ εἶναι ἡ τῶν κυβερνητῶν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐ δῆτα. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλ´ εὐβουλία; [126] (126a) ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἔμοιγε δοκεῖ, εἴς γε τὸ σῴζεσθαι πλέοντας. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καλῶς λέγεις. Τί δέ; Ἢν σὺ λέγεις εὐβουλίαν, εἰς τί ἐστιν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Εἰς τὸ ἄμεινον τὴν πόλιν διοικεῖν καὶ σῴζεσθαι. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἄμεινον δὲ διοικεῖται καὶ σῴζεται τίνος παραγιγνομένου ἢ ἀπογιγνομένου; Ὥσπερ ἂν εἰ σύ με ἔροιο· "Ἄμεινον διοικεῖται σῶμα καὶ σῴζεται τίνος παραγιγνομένου ἢ ἀπογιγνομένου;" Εἴποιμ´ ἂν ὅτι ὑγιείας μὲν παραγιγνομένης, νόσου δὲ ἀπογιγνομένης. Οὐ καὶ σὺ οἴει οὕτως; (126b) ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καὶ εἴ μ´ αὖ ἔροιο· "Τίνος δὲ παραγιγνομένου ἄμεινον ὄμματα;" Ὡσαύτως εἴποιμ´ ἂν ὅτι ὄψεως μὲν παραγιγνομένης, τυφλότητος δὲ ἀπογιγνομένης. καὶ ὦτα δὲ κωφότητος μὲν ἀπογιγνομένης, ἀκοῆς δὲ ἐγγιγνομένης βελτίω τε γίγνεται καὶ ἄμεινον θεραπεύεται. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ὀρθῶς. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί δὲ δή; Πόλις τίνος παραγιγνομένου καὶ ἀπογιγνομένου βελτίων τε γίγνεται καὶ ἄμεινον θεραπεύεται καὶ διοικεῖται; (126c) ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἐμοὶ μὲν δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, ὅταν φιλία μὲν αὐτοῖς γίγνηται πρὸς ἀλλήλους, τὸ μισεῖν δὲ καὶ στασιάζειν ἀπογίγνηται. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἆρ´ οὖν φιλίαν λέγεις ὁμόνοιαν ἢ διχόνοιαν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ὁμόνοιαν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Διὰ τίν´ οὖν τέχνην ὁμονοοῦσιν αἱ πόλεις περὶ ἀριθμούς; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Διὰ τὴν ἀριθμητικήν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί δὲ οἱ ἰδιῶται; Οὐ διὰ τὴν αὐτήν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν καὶ αὐτὸς αὑτῷ ἕκαστος; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Διὰ τίνα δὲ τέχνην ἕκαστος αὐτὸς αὑτῷ ὁμονοεῖ (126d) περὶ σπιθαμῆς καὶ πήχεος ὁπότερον μεῖζον; Οὐ διὰ τὴν μετρητικήν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Τί μήν; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν καὶ οἱ ἰδιῶται ἀλλήλοις καὶ αἱ πόλεις; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί δέ; Περὶ σταθμοῦ οὐχ ὡσαύτως; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Φημί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἣν δὲ δὴ σὺ λέγεις ὁμόνοιαν, τίς ἐστι καὶ περὶ τοῦ, καὶ τίς αὐτὴν τέχνη παρασκευάζει; Καὶ ἆρα ἥπερ πόλει, αὑτὴ καὶ ἰδιώτῃ, αὐτῷ τε πρὸς αὑτὸν καὶ πρὸς ἄλλον; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Εἰκός γέ τοι. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τίς οὖν ἔστι; Μὴ κάμῃς ἀποκρινόμενος, ἀλλὰ (126e) προθυμοῦ εἰπεῖν. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἐγὼ μὲν οἶμαι φιλίαν τε λέγειν καὶ ὁμόνοιαν, ἥνπερ πατήρ τε ὑὸν φιλῶν ὁμονοεῖ καὶ μήτηρ, καὶ ἀδελφὸς ἀδελφῷ καὶ γυνὴ ἀνδρί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οἴει ἂν οὖν, ὦ Ἀλκιβιάδη, ἄνδρα γυναικὶ περὶ ταλασιουργίας δύνασθαι ὁμονοεῖν, τὸν μὴ ἐπιστάμενον τῇ ἐπισταμένῃ; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐ δῆτα. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐδέ γε δεῖ οὐδέν· γυναικεῖον γὰρ τοῦτό γε μάθημα. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. [127] (127a) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί δέ; Γυνὴ ἀνδρὶ περὶ ὁπλιτικῆς δύναιτ´ ἂν ὁμονοεῖν μὴ μαθοῦσα; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐ δῆτα. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀνδρεῖον γὰρ τοῦτό γε ἴσως αὖ φαίης ἂν εἶναι. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἔγωγε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἔστιν ἄρα τὰ μὲν γυναικεῖα, τὰ δὲ ἀνδρεῖα μαθήματα κατὰ τὸν σὸν λόγον. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πῶς δ´ οὔ; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκ ἄρα ἔν γε τούτοις ἐστὶν ὁμόνοια γυναιξὶ πρὸς ἄνδρας. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὔ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐδ´ ἄρα φιλία, εἴπερ ἡ φιλία ὁμόνοια ἦν. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐ φαίνεται. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἧι ἄρα αἱ γυναῖκες τὰ αὑτῶν πράττουσιν, οὐ φιλοῦνται ὑπὸ τῶν ἀνδρῶν. (127b) ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐκ ἔοικεν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐδ´ ἄρα οἱ ἄνδρες ὑπὸ τῶν γυναικῶν ᾗ τὰ αὑτῶν. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὔ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐδ´ εὖ ἄρα ταύτῃ οἰκοῦνται αἱ πόλεις, ὅταν τὰ αὑτῶν ἕκαστοι πράττωσιν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οἶμαι ἔγωγε, ὦ Σώκρατες. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Πῶς λέγεις, φιλίας μὴ παρούσης, ἧς ἔφαμεν ἐγγιγνομένης εὖ οἰκεῖσθαι τὰς πόλεις, ἄλλως δ´ οὔ; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀλλά μοι δοκεῖ καὶ κατὰ τοῦτ´ αὐτοῖς φιλία ἐγγίγνεσθαι, ὅτι τὰ αὑτῶν ἑκάτεροι πράττουσιν. (127c) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκ ἄρτι γε· νῦν δὲ πῶς αὖ λέγεις; Ὁμονοίας μὴ ἐγγιγνομένης φιλία ἐγγίγνεται; Ἢ οἷόν θ´ ὁμόνοιαν ἐγγίγνεσθαι {περὶ τούτων} ὧν οἱ μὲν ἴσασι περὶ τούτων, οἱ δ´ οὔ; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀδύνατον. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Δίκαια δὲ πράττουσιν ἢ ἄδικα, ὅταν τὰ αὑτῶν ἕκαστοι πράττωσιν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Δίκαια· πῶς γὰρ οὔ; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τὰ δίκαια οὖν πραττόντων ἐν τῇ πόλει τῶν πολιτῶν φιλία οὐκ ἐγγίγνεται πρὸς ἀλλήλους; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀνάγκη αὖ μοι δοκεῖ εἶναι, ὦ Σώκρατες. (127d) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τίνα οὖν ποτε λέγεις τὴν φιλίαν ἢ ὁμόνοιαν περὶ ἧς δεῖ ἡμᾶς σοφούς τε εἶναι καὶ εὐβούλους, ἵνα ἀγαθοὶ ἄνδρες ὦμεν; Οὐ γὰρ δύναμαι μαθεῖν οὔθ´ ἥτις οὔτ´ ἐν οἷστισιν· τοτὲ μὲν γὰρ ἐν τοῖς αὐτοῖς φαίνεται ἐνοῦσα, τοτὲ δ´ οὔ, ὡς ἐκ τοῦ σοῦ λόγου. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀλλὰ μὰ τοὺς θεούς, ὦ Σώκρατες, οὐδ´ αὐτὸς οἶδ´ ὅτι λέγω, κινδυνεύω δὲ καὶ πάλαι λεληθέναι ἐμαυτὸν αἴσχιστα ἔχων. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλὰ χρὴ θαρρεῖν. Εἰ μὲν γὰρ αὐτὸ ᾔσθου πεπονθὼς (127e) πεντηκονταετής, χαλεπὸν ἂν ἦν σοι ἐπιμεληθῆναι σαυτοῦ· νῦν δ´ ἣν ἔχεις ἡλικίαν, αὕτη ἐστὶν ἐν ᾗ δεῖ αὐτὸ αἰσθέσθαι. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Τί οὖν τὸν αἰσθανόμενον χρὴ ποιεῖν, ὦ Σώκρατες; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀποκρίνεσθαι τὰ ἐρωτώμενα, ὦ Ἀλκιβιάδη· καὶ ἐὰν τοῦτο ποιῇς, ἂν θεὸς θέλῃ, εἴ τι δεῖ καὶ τῇ ἐμῇ μαντείᾳ πιστεύειν, σύ τε κἀγὼ βέλτιον σχήσομεν. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἔσται ταῦτα ἕνεκά γε τοῦ ἐμὲ ἀποκρίνεσθαι. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Φέρε δή, τί ἐστιν τὸ ἑαυτοῦ ἐπιμελεῖσθαι [128] - μὴ πολλάκις (128a) λάθωμεν οὐχ ἡμῶν αὐτῶν ἐπιμελούμενοι, οἰόμενοι δέ - καὶ πότ´ ἄρα αὐτὸ ποιεῖ ἅνθρωπος; Ἆρ´ ὅταν τῶν αὑτοῦ ἐπιμελῆται, τότε καὶ αὑτοῦ; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἐμοὶ γοῦν δοκεῖ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί δέ; Ποδῶν ἅνθρωπος ποτε ἐπιμελεῖται; Ἆρ´ ὅταν ἐκείνων ἐπιμελῆται ἅ ἐστι τῶν ποδῶν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐ μανθάνω. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καλεῖς δέ τι χειρός; Οἷον δακτύλιον ἔστιν ὅτου ἂν ἄλλου τῶν τοῦ ἀνθρώπου φαίης ἢ δακτύλου; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐ δῆτα. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν καὶ ποδὸς ὑπόδημα τὸν αὐτὸν τρόπον; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καὶ ἱμάτια καὶ στρώματα τοῦ ἄλλου σώματος ὁμοίως; (128b) ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἆρ´ οὖν ὅταν ὑποδημάτων ἐπιμελώμεθα, τότε ποδῶν ἐπιμελούμεθα; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐ πάνυ μανθάνω, ὦ Σώκρατες. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί δέ, ὦ Ἀλκιβιάδη; Ὀρθῶς ἐπιμελεῖσθαι καλεῖς τι ὁτουοῦν πράγματος; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἔγωγε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἆρ´ οὖν ὅταν τίς τι βέλτιον ποιῇ, τότε ὀρθὴν λέγεις ἐπιμέλειαν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τίς οὖν τέχνη ὑποδήματα βελτίω ποιεῖ; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Σκυτική. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Σκυτικῇ ἄρα ὑποδημάτων ἐπιμελούμεθα; (128c) ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἦ καὶ ποδὸς σκυτικῇ; Ἢ ἐκείνῃ ᾗ πόδας βελτίους ποιοῦμεν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἐκείνῃ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Βελτίους δὲ πόδας οὐχ ᾗπερ καὶ τὸ ἄλλο σῶμα; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἔμοιγε δοκεῖ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Αὕτη δ´ οὐ γυμναστική; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Μάλιστα. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Γυμναστικῇ μὲν ἄρα ποδὸς ἐπιμελούμεθα, σκυτικῇ δὲ τῶν τοῦ ποδός; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πάνυ γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καὶ γυμναστικῇ μὲν χειρῶν, δακτυλιογλυφίᾳ δὲ τῶν τῆς χειρός; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καὶ γυμναστικῇ μὲν σώματος, ὑφαντικῇ δὲ καὶ ταῖς (128d) ἄλλαις τῶν τοῦ σώματος; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Παντάπασι μὲν οὖν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἄλλῃ μὲν ἄρα τέχνῃ αὐτοῦ ἑκάστου ἐπιμελούμεθα, ἄλλῃ δὲ τῶν αὐτοῦ. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Φαίνεται. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκ ἄρα ὅταν τῶν σαυτοῦ ἐπιμελῇ, σαυτοῦ ἐπιμελῇ. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐδαμῶς. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐ γὰρ ἡ αὐτὴ τέχνη, ὡς ἔοικεν, ᾗ τις ἂν αὑτοῦ τε ἐπιμελοῖτο καὶ τῶν αὑτοῦ. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐ φαίνεται. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Φέρε δή, ποίᾳ ποτ´ ἂν ἡμῶν αὐτῶν ἐπιμεληθείημεν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐκ ἔχω λέγειν. (128e) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλὰ τοσόνδε γε ὡμολόγηται, ὅτι οὐχ ᾗ ἂν τῶν ἡμετέρων καὶ ὁτιοῦν βέλτιον ποιοῖμεν, ἀλλ´ ᾗ ἡμᾶς αὐτούς; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀληθῆ λέγεις. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἦ οὖν ἔγνωμεν ἄν ποτε τίς τέχνη ὑπόδημα βέλτιον ποιεῖ, μὴ εἰδότες ὑπόδημα; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀδύνατον. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐδέ γε τίς τέχνη δακτυλίους βελτίους ποιεῖ, ἀγνοοῦντες δακτύλιον. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀληθῆ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί δέ; Τίς τέχνη βελτίω ποιεῖ αὐτόν, ἆρ´ ἄν ποτε γνοῖμεν ἀγνοοῦντες τί ποτ´ ἐσμὲν αὐτοί; [129] (129a) ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀδύνατον. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Πότερον οὖν δὴ ῥᾴδιον τυγχάνει τὸ γνῶναι ἑαυτόν, καί τις ἦν φαῦλος ὁ τοῦτο ἀναθεὶς εἰς τὸν ἐν Πυθοῖ νεών, ἢ χαλεπόν τι καὶ οὐχὶ παντός; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἐμοὶ μέν, ὦ Σώκρατες, πολλάκις μὲν ἔδοξε παντὸς εἶναι, πολλάκις δὲ παγχάλεπον. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλ´, ὦ Ἀλκιβιάδη, εἴτε ῥᾴδιον εἴτε μή ἐστιν, ὅμως γε ἡμῖν ὧδ´ ἔχει· γνόντες μὲν αὐτὸ τάχ´ ἂν γνοῖμεν τὴν ἐπιμέλειαν ἡμῶν αὐτῶν, ἀγνοοῦντες δὲ οὐκ ἄν ποτε. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἔστι ταῦτα. (129b) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Φέρε δή, τίν´ ἂν τρόπον εὑρεθείη αὐτὸ ταὐτό; Οὕτω μὲν γὰρ ἂν τάχ´ εὕροιμεν τί ποτ´ ἐσμὲν αὐτοί, τούτου δ´ ἔτι ὄντες ἐν ἀγνοίᾳ ἀδύνατοί που. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ὀρθῶς λέγεις. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἔχε οὖν πρὸς Διός. Τῷ διαλέγῃ σὺ νῦν; Ἄλλο τι ἢ ἐμοί; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν καὶ ἐγὼ σοί; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Σωκράτης ἄρ´ ἐστὶν ὁ διαλεγόμενος; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πάνυ γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλκιβιάδης δ´ ὁ ἀκούων; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν λόγῳ διαλέγεται ὁ Σωκράτης; (129c) ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Τί μήν; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τὸ δὲ διαλέγεσθαι καὶ τὸ λόγῳ χρῆσθαι ταὐτόν που καλεῖς. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πάνυ γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ὁ δὲ χρώμενος καὶ ᾧ χρῆται οὐκ ἄλλο; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πῶς λέγεις; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ὥσπερ σκυτοτόμος τέμνει που τομεῖ καὶ σμίλῃ καὶ ἄλλοις ὀργάνοις. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν ἄλλο μὲν ὁ τέμνων καὶ χρώμενος, ἄλλο δὲ οἷς τέμνων χρῆται; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πῶς γὰρ οὔ; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἆρ´ οὖν οὕτως καὶ οἷς ὁ κιθαριστὴς κιθαρίζει καὶ αὐτὸς ὁ κιθαριστὴς ἄλλο ἂν εἴη; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. (129d) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τοῦτο τοίνυν ἀρτίως ἠρώτων, εἰ ὁ χρώμενος καὶ ᾧ χρῆται ἀεὶ δοκεῖ ἕτερον εἶναι. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Δοκεῖ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί οὖν φῶμεν τὸν σκυτοτόμον; Τέμνειν ὀργάνοις μόνον ἢ καὶ χερσίν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Καὶ χερσίν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Χρῆται ἄρα καὶ ταύταις; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἦ καὶ τοῖς ὀφθαλμοῖς χρώμενος σκυτοτομεῖ; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τὸν δὲ χρώμενον καὶ οἷς χρῆται ἕτερα ὁμολογοῦμεν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἕτερον ἄρα σκυτοτόμος καὶ κιθαριστὴς χειρῶν καὶ (129e) ὀφθαλμῶν οἷς ἐργάζονται; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Φαίνεται. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν καὶ παντὶ τῷ σώματι χρῆται ἅνθρωπος; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πάνυ γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἕτερον δ´ ἦν τό τε χρώμενον καὶ ᾧ χρῆται; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἕτερον ἄρα ἅνθρωπός ἐστι τοῦ σώματος τοῦ ἑαυτοῦ; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἔοικεν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί ποτ´ οὖν ὁ ἄνθρωπος; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐκ ἔχω λέγειν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἔχεις μὲν οὖν, ὅτι γε τὸ τῷ σώματι χρώμενον. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. Ἦ οὖν ἄλλο τι χρῆται αὐτῷ ἢ ψυχή; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐκ ἄλλο. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν ἄρχουσα; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καὶ μὴν τόδε γ´ οἶμαι οὐδένα ἂν ἄλλως οἰηθῆναι. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Τὸ ποῖον; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Μὴ οὐ τριῶν ἕν γέ τι εἶναι τὸν ἄνθρωπον. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Τίνων; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ψυχὴν ἢ σῶμα ἢ συναμφότερον, τὸ ὅλον τοῦτο. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Τί μήν; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλὰ μὴν αὐτό γε τὸ τοῦ σώματος ἄρχον ὡμολογήσαμεν ἄνθρωπον εἶναι; (130b) ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ὡμολογήσαμεν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἆρ´ οὖν σῶμα αὐτὸ αὑτοῦ ἄρχει; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐδαμῶς. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἄρχεσθαι γὰρ αὐτὸ εἴπομεν. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκ ἂν δὴ τοῦτό γε εἴη ὃ ζητοῦμεν. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐκ ἔοικεν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλ´ ἄρα τὸ συναμφότερον τοῦ σώματος ἄρχει, καὶ ἔστι δὴ τοῦτο ἄνθρωπος; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἴσως δῆτα. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Πάντων γε ἥκιστα· μὴ γὰρ συνάρχοντος τοῦ ἑτέρου οὐδεμία που μηχανὴ τὸ συναμφότερον ἄρχειν. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ὀρθῶς. (130c) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἐπειδὴ δ´ οὔτε σῶμα οὔτε τὸ συναμφότερόν ἐστιν ἄνθρωπος, λείπεται οἶμαι ἢ μηδὲν αὔτ´ εἶναι, ἢ εἴπερ τί ἐστι, μηδὲν ἄλλο τὸν ἄνθρωπον συμβαίνειν ἢ ψυχήν. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Κομιδῇ μὲν οὖν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἔτι οὖν τι σαφέστερον δεῖ ἀποδειχθῆναί σοι ὅτι ἡ ψυχή ἐστιν ἄνθρωπος; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Μὰ Δία, ἀλλ´ ἱκανῶς μοι δοκεῖ ἔχειν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Εἰ δέ γε μὴ ἀκριβῶς ἀλλὰ καὶ μετρίως, ἐξαρκεῖ ἡμῖν· ἀκριβῶς μὲν γὰρ τότε εἰσόμεθα, ὅταν εὕρωμεν ὃ νυνδὴ (130d) παρήλθομεν διὰ τὸ πολλῆς εἶναι σκέψεως. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Τί τοῦτο; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ὃ ἄρτι οὕτω πως ἐρρήθη, ὅτι πρῶτον σκεπτέον εἴη αὐτὸ τὸ αὐτό· νῦν δὲ ἀντὶ τοῦ αὐτοῦ αὐτὸ ἕκαστον ἐσκέμμεθα ὅτι ἐστί. Καὶ ἴσως ἐξαρκέσει· οὐ γάρ που κυριώτερόν γε οὐδὲν ἂν ἡμῶν αὐτῶν φήσαιμεν ἢ τὴν ψυχήν. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐ δῆτα. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν καλῶς ἔχει οὕτω νομίζειν, ἐμὲ καὶ σὲ προσομιλεῖν ἀλλήλοις τοῖς λόγοις χρωμένους τῇ ψυχῇ πρὸς τὴν ψυχήν; (130e) ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πάνυ μὲν οὖν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τοῦτ´ ἄρα ἦν ὃ καὶ ὀλίγῳ ἔμπροσθεν εἴπομεν, ὅτι Σωκράτης Ἀλκιβιάδῃ διαλέγεται λόγῳ χρώμενος, οὐ πρὸς τὸ σὸν πρόσωπον, ὡς ἔοικεν, ἀλλὰ πρὸς τὸν Ἀλκιβιάδην ποιούμενος τοὺς λόγους· τοῦτο δέ ἐστιν ἡ ψυχή. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἔμοιγε δοκεῖ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ψυχὴν ἄρα ἡμᾶς κελεύει γνωρίσαι ὁ ἐπιτάττων γνῶναι ἑαυτόν. [131] (131a) ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἔοικεν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ὅστις ἄρα τῶν τοῦ σώματός τι γιγνώσκει, τὰ αὑτοῦ ἀλλ´ οὐχ αὑτὸν ἔγνωκεν. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὕτως. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐδεὶς ἄρα τῶν ἰατρῶν ἑαυτὸν γιγνώσκει, καθ´ ὅσον ἰατρός, οὐδὲ τῶν παιδοτριβῶν, καθ´ ὅσον παιδοτρίβης. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐκ ἔοικεν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Πολλοῦ ἄρα δέουσιν οἱ γεωργοὶ καὶ οἱ ἄλλοι δημιουργοὶ γιγνώσκειν ἑαυτούς. Οὐδὲ γὰρ τὰ ἑαυτῶν οὗτοί γε, ὡς ἔοικεν, ἀλλ´ ἔτι πορρωτέρω τῶν ἑαυτῶν κατά γε τὰς (131b) τέχνας ἃς ἔχουσιν· τὰ γὰρ τοῦ σώματος γιγνώσκουσιν, οἷς τοῦτο θεραπεύεται. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀληθῆ λέγεις. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Εἰ ἄρα σωφροσύνη ἐστὶ τὸ ἑαυτὸν γιγνώσκειν, οὐδεὶς τούτων σώφρων κατὰ τὴν τέχνην. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὔ μοι δοκεῖ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Διὰ ταῦτα δὴ καὶ βάναυσοι αὗται αἱ τέχναι δοκοῦσιν εἶναι καὶ οὐκ ἀνδρὸς ἀγαθοῦ μαθήματα. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πάνυ μὲν οὖν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν πάλιν ὅστις αὖ σῶμα θεραπεύει, τὰ ἑαυτοῦ ἀλλ´ οὐχ αὑτὸν θεραπεύει; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Κινδυνεύει. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ὅστις δέ γε τὰ χρήματα, οὔθ´ ἑαυτὸν οὔτε τὰ (131c) ἑαυτοῦ, ἀλλ´ ἔτι πορρωτέρω τῶν ἑαυτοῦ; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἔμοιγε δοκεῖ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐ τὰ αὑτοῦ ἄρα ἔτι πράττει ὁ χρηματιστής. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ὀρθῶς. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Εἰ ἄρα τις γέγονεν ἐραστὴς τοῦ Ἀλκιβιάδου σώματος, οὐκ Ἀλκιβιάδου ἄρα ἠράσθη ἀλλά τινος τῶν Ἀλκιβιάδου. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀληθῆ λέγεις. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ὅστις δέ σου τῆς ψυχῆς ἐρᾷ; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀνάγκη φαίνεται ἐκ τοῦ λόγου. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν ὁ μὲν τοῦ σώματός σου ἐρῶν, ἐπειδὴ λήγει ἀνθοῦν, ἀπιὼν οἴχεται; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Φαίνεται. (131d) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ὁ δέ γε τῆς ψυχῆς ἐρῶν οὐκ ἄπεισιν, ἕως ἂν ἐπὶ τὸ βέλτιον ἴῃ; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Εἰκός γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν ἐγώ εἰμι ὁ οὐκ ἀπιὼν ἀλλὰ παραμένων λήγοντος τοῦ σώματος, τῶν ἄλλων ἀπεληλυθότων. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Εὖ γε ποιῶν, ὦ Σώκρατες· καὶ μηδὲ ἀπέλθοις. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Προθυμοῦ τοίνυν ὅτι κάλλιστος εἶναι. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀλλὰ προθυμήσομαι. (131e) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ὡς οὕτω γέ σοι ἔχει· οὔτ´ ἐγένεθ´, ὡς ἔοικεν, Ἀλκιβιάδῃ τῷ Κλεινίου ἐραστὴς οὔτ´ ἔστιν ἀλλ´ ἢ εἷς μόνος, καὶ οὗτος ἀγαπητός, Σωκράτης ὁ Σωφρονίσκου καὶ Φαιναρέτης. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀληθῆ. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν ἔφησθα σμικρὸν φθῆναί με προσελθόντα σοι, ἐπεὶ πρότερος ἄν μοι προσελθεῖν, βουλόμενος πυθέσθαι δι´ ὅτι μόνος οὐκ ἀπέρχομαι; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἦν γὰρ οὕτω. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τοῦτο τοίνυν αἴτιον, ὅτι μόνος ἐραστὴς ἦν σός, οἱ δ´ ἄλλοι τῶν σῶν· τὰ δὲ σὰ λήγει ὥρας, σὺ δ´ ἄρχῃ ἀνθεῖν. [132] (132a) Καὶ νῦν γε ἂν μὴ διαφθαρῇς ὑπὸ τοῦ Ἀθηναίων δήμου καὶ αἰσχίων γένῃ, οὐ μή σε ἀπολίπω. Τοῦτο γὰρ δὴ μάλιστα ἐγὼ φοβοῦμαι, μὴ δημεραστὴς ἡμῖν γενόμενος διαφθαρῇς· πολλοὶ γὰρ ἤδη καὶ ἀγαθοὶ αὐτὸ πεπόνθασιν Ἀθηναίων. Εὐπρόσωπος γὰρ ὁ τοῦ μεγαλήτορος δῆμος Ἐρεχθέως· ἀλλ´ ἀποδύντα χρὴ αὐτὸν θεάσασθαι. Εὐλαβοῦ οὖν τὴν εὐλάβειαν ἣν ἐγὼ λέγω. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Τίνα; (132b) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Γύμνασαι πρῶτον, ὦ μακάριε, καὶ μάθε ἃ δεῖ μαθόντα ἰέναι ἐπὶ τὰ τῆς πόλεως, πρότερον δὲ μή, ἵν´ ἀλεξιφάρμακα ἔχων ἴῃς καὶ μηδὲν πάθῃς δεινόν. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Εὖ μοι δοκεῖς λέγειν, ὦ Σώκρατες· ἀλλὰ πειρῶ ἐξηγεῖσθαι ὅντιν´ ἂν τρόπον ἐπιμεληθεῖμεν ἡμῶν αὐτῶν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν τοσοῦτον μὲν ἡμῖν εἰς τὸ πρόσθεν πεπέρανται - ὃ γὰρ ἐσμέν, ἐπιεικῶς ὡμολόγηται - ἐφοβούμεθα δὲ μὴ τούτου σφαλέντες λάθωμεν ἑτέρου τινὸς ἐπιμελόμενοι ἀλλ´ οὐχ ἡμῶν. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἔστι ταῦτα. (132c) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καὶ μετὰ τοῦτο δὴ ὅτι ψυχῆς ἐπιμελητέον καὶ εἰς τοῦτο βλεπτέον. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Δῆλον. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Σωμάτων δὲ καὶ χρημάτων τὴν ἐπιμέλειαν ἑτέροις παραδοτέον. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Τί μήν; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τίν´ οὖν ἂν τρόπον γνοῖμεν αὐτὸ ἐναργέστατα; Ἐπειδὴ τοῦτο γνόντες, ὡς ἔοικεν, καὶ ἡμᾶς αὐτοὺς γνωσόμεθα. Ἆρα πρὸς θεῶν εὖ λέγοντος οὗ νυνδὴ ἐμνήσθημεν τοῦ Δελφικοῦ γράμματος οὐ συνίεμεν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Τὸ ποῖόν τι διανοούμενος λέγεις, ὦ Σώκρατες; (132d) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἐγώ σοι φράσω, ὅ γε ὑποπτεύω λέγειν καὶ συμβουλεύειν ἡμῖν τοῦτο τὸ γράμμα. Κινδυνεύει γὰρ οὐδὲ πολλαχοῦ εἶναι παράδειγμα αὐτοῦ, ἀλλὰ κατὰ τὴν ὄψιν μόνον. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πῶς τοῦτο λέγεις; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Σκόπει καὶ σύ. Εἰ ἡμῶν τῷ ὄμματι ὥσπερ ἀνθρώπῳ συμβουλεῦον εἶπεν "ἰδὲ σαυτόν," πῶς ἂν ὑπελάβομεν τί παραινεῖν; Ἆρα οὐχὶ εἰς τοῦτο βλέπειν, εἰς ὃ βλέπων ὁ ὀφθαλμὸς ἔμελλεν αὑτὸν ἰδεῖν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Δῆλον. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἐννοῶμεν δὴ εἰς τί βλέποντες τῶν ὄντων ἐκεῖνό (132e) τε ὁρῷμεν ἅμα ἂν καὶ ἡμᾶς αὐτούς; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Δῆλον δή, ὦ Σώκρατες, ὅτι εἰς κάτοπτρά τε καὶ τὰ τοιαῦτα. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ὀρθῶς λέγεις. Οὐκοῦν καὶ τῷ ὀφθαλμῷ ᾧ ὁρῶμεν ἔνεστί τι τῶν τοιούτων; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πάνυ γε. [133] ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἐννενόηκας οὖν ὅτι τοῦ ἐμβλέποντος εἰς τὸν (133a) ὀφθαλμὸν τὸ πρόσωπον ἐμφαίνεται ἐν τῇ τοῦ καταντικρὺ ὄψει ὥσπερ ἐν κατόπτρῳ, ὃ δὴ καὶ κόρην καλοῦμεν, εἴδωλον ὄν τι τοῦ ἐμβλέποντος; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀληθῆ λέγεις. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ὀφθαλμὸς ἄρα ὀφθαλμὸν θεώμενος, καὶ ἐμβλέπων εἰς τοῦτο ὅπερ βέλτιστον αὐτοῦ καὶ ᾧ ὁρᾷ, οὕτως ἂν αὑτὸν ἴδοι. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Φαίνεται. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Εἰ δέ γ´ εἰς ἄλλο τῶν τοῦ ἀνθρώπου βλέποι ἤ τι τῶν ὄντων, πλὴν εἰς ἐκεῖνο ᾧ τοῦτο τυγχάνει ὅμοιον, οὐκ ὄψεται ἑαυτόν. (133b) ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀληθῆ λέγεις. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ὀφθαλμὸς ἄρ´ εἰ μέλλει ἰδεῖν αὑτόν, εἰς ὀφθαλμὸν αὐτῷ βλεπτέον, καὶ τοῦ ὄμματος εἰς ἐκεῖνον τὸν τόπον ἐν ᾧ τυγχάνει ἡ ὀφθαλμοῦ ἀρετὴ ἐγγιγνομένη· ἔστι δὲ τοῦτό που ὄψις; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὕτως. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἆρ´ οὖν, ὦ φίλε Ἀλκιβιάδη, καὶ ψυχὴ εἰ μέλλει γνώσεσθαι αὑτήν, εἰς ψυχὴν αὐτῇ βλεπτέον, καὶ μάλιστ´ εἰς τοῦτον αὐτῆς τὸν τόπον ἐν ᾧ ἐγγίγνεται ἡ ψυχῆς ἀρετή, σοφία, καὶ εἰς ἄλλο ᾧ τοῦτο τυγχάνει ὅμοιον ὄν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Σώκρατες. (133c) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἔχομεν οὖν εἰπεῖν ὅτι ἐστὶ τῆς ψυχῆς θειότερον ἢ τοῦτο, περὶ ὃ τὸ εἰδέναι τε καὶ φρονεῖν ἐστιν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐκ ἔχομεν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τῷ θεῷ ἄρα τοῦτ´ ἔοικεν αὐτῆς, καί τις εἰς τοῦτο βλέπων καὶ πᾶν τὸ θεῖον γνούς, θεόν τε καὶ φρόνησιν, οὕτω καὶ ἑαυτὸν ἂν γνοίη μάλιστα. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Φαίνεται. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἆρ´ οὖν, ὅθ´ ὥσπερ κάτοπτρά ἐστι σαφέστερα τοῦ ἐν τῷ ὀφθαλμῷ ἐνόπτρου καὶ καθαρώτερα καὶ λαμπρότερα, οὕτω καὶ ὁ θεὸς τοῦ ἐν τῇ ἡμετέρᾳ ψυχῇ βελτίστου καθαρώτερόν τε καὶ λαμπρότερον τυγχάνει ὄν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἔοικέ γε, ὦ Σώκρατες. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Εἰς τὸν θεὸν ἄρα βλέποντες ἐκείνῳ καλλίστῳ ἐνόπτρῳ χρῴμεθ´ ἂν καὶ τῶν ἀνθρωπίνων εἰς τὴν ψυχῆς ἀρετήν, καὶ οὕτως ἂν μάλιστα ὁρῷμεν καὶ γιγνώσκοιμεν ἡμᾶς αὐτούς. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τὸ δὲ γιγνώσκειν αὑτὸν ὡμολογοῦμεν σωφροσύνην εἶναι; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πάνυ γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἆρ´ οὖν μὴ γιγνώσκοντες ἡμᾶς αὐτοὺς μηδὲ σώφρονες ὄντες δυναίμεθ´ ἂν εἰδέναι τὰ ἡμέτερα αὐτῶν κακά τε καὶ ἀγαθά; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Καὶ πῶς ἂν τοῦτο γένοιτο, ὦ Σώκρατες; (133d) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀδύνατον γὰρ ἴσως σοι φαίνεται μὴ γιγνώσκοντα Ἀλκιβιάδην τὰ Ἀλκιβιάδου γιγνώσκειν ὅτι Ἀλκιβιάδου ἐστίν. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀδύνατον μέντοι νὴ Δία. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐδ´ ἄρα τὰ ἡμέτερα ὅτι ἡμέτερα, εἰ μηδ´ ἡμᾶς αὐτούς; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πῶς γάρ; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Εἰ δ´ ἄρα μηδὲ τὰ ἡμέτερα, οὐδὲ τὰ τῶν ἡμετέρων; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐ φαίνεται. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκ ἄρα πάνυ τι ὀρθῶς ὡμολογοῦμεν ὁμολογοῦντες ἄρτι εἶναί τινας οἳ ἑαυτοὺς μὲν οὐ γιγνώσκουσιν, τὰ δ´ αὑτῶν, ἄλλους δὲ τὰ τῶν ἑαυτῶν. ἔοικε γὰρ πάντα ταῦτα εἶναι (133e) κατιδεῖν ἑνός τε καὶ μιᾶς τέχνης, αὑτόν, τὰ αὑτοῦ, τὰ τῶν ἑαυτοῦ. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Κινδυνεύει. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ὅστις δὲ τὰ αὑτοῦ ἀγνοεῖ, καὶ τὰ τῶν ἄλλων που ἂν ἀγνοοῖ κατὰ ταὐτά. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Τί μήν; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν εἰ τὰ τῶν ἄλλων, καὶ τὰ τῶν πόλεων ἀγνοήσει. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀνάγκη. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκ ἄρ´ ἂν γένοιτο ὁ τοιοῦτος ἀνὴρ πολιτικός. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐ δῆτα. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐ μὴν οὐδ´ οἰκονομικός γε. [134] (134a) ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐ δῆτα. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐδέ γε εἴσεται ὅτι πράττει. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐ γὰρ οὖν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ὁ δὲ μὴ εἰδὼς οὐχ ἁμαρτήσεται; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πάνυ γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἐξαμαρτάνων δὲ οὐ κακῶς πράξει ἰδίᾳ τε καὶ δημοσίᾳ; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πῶς δ´ οὔ; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Κακῶς δὲ πράττων οὐκ ἄθλιος; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Σφόδρα γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί δ´ οἷς οὗτος πράττει; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Καὶ οὗτοι. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκ ἄρα οἷόν τε, ἐὰν μή τις σώφρων καὶ ἀγαθὸς ᾖ, εὐδαίμονα εἶναι. (134b) ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐχ οἷόν τε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οἱ ἄρα κακοὶ τῶν ἀνθρώπων ἄθλιοι. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Σφόδρα γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκ ἄρα οὐδ´ ὁ πλουτήσας ἀθλιότητος ἀπαλλάττεται, ἀλλ´ ὁ σωφρονήσας. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Φαίνεται. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκ ἄρα τειχῶν οὐδὲ τριήρων οὐδὲ νεωρίων δέονται αἱ πόλεις, ὦ Ἀλκιβιάδη, εἰ μέλλουσιν εὐδαιμονήσειν, οὐδὲ πλήθους οὐδὲ μεγέθους ἄνευ ἀρετῆς. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Οὐ μέντοι. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Εἰ δὴ μέλλεις τὰ τῆς πόλεως πράξειν ὀρθῶς καὶ (134c) καλῶς, ἀρετῆς σοι μεταδοτέον τοῖς πολίταις. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πῶς γὰρ οὔ; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Δύναιτο δ´ ἄν τις μεταδιδόναι ὃ μὴ ἔχοι; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Καὶ πῶς; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Αὐτῷ ἄρα σοὶ πρῶτον κτητέον ἀρετήν, καὶ ἄλλῳ ὃς μέλλει μὴ ἰδίᾳ μόνον αὑτοῦ τε καὶ τῶν αὑτοῦ ἄρξειν καὶ ἐπιμελήσεσθαι, ἀλλὰ πόλεως καὶ τῶν τῆς πόλεως. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀληθῆ λέγεις. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκ ἄρα ἐξουσίαν σοι οὐδ´ ἀρχὴν παρασκευαστέον σαυτῷ ποιεῖν ὅτι ἂν βούλῃ, οὐδὲ τῇ πόλει, ἀλλὰ δικαιοσύνην καὶ σωφροσύνην. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Φαίνεται. (134d) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Δικαίως μὲν γὰρ πράττοντες καὶ σωφρόνως σύ τε καὶ ἡ πόλις θεοφιλῶς πράξετε. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Εἰκός γε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Καὶ ὅπερ γε ἐν τοῖς πρόσθεν ἐλέγομεν, εἰς τὸ θεῖον καὶ λαμπρὸν ὁρῶντες πράξετε. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Φαίνεται. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλὰ μὴν ἐνταῦθά γε βλέποντες ὑμᾶς τε αὐτοὺς καὶ τὰ ὑμέτερα ἀγαθὰ κατόψεσθε καὶ γνώσεσθε. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν ὀρθῶς τε καὶ εὖ πράξετε; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. (134e) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀλλὰ μὴν οὕτω γε πράττοντας ὑμᾶς ἐθέλω ἐγγυήσασθαι ἦ μὴν εὐδαιμονήσειν. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀσφαλὴς γὰρ εἶ ἐγγυητής. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἀδίκως δέ γε πράττοντες, εἰς τὸ ἄθεον καὶ σκοτεινὸν βλέποντες, ὡς τὰ εἰκότα, ὅμοια τούτοις πράξετε ἀγνοοῦντες ὑμᾶς αὐτούς. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἔοικεν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ὧι γὰρ ἄν, ὦ φίλε Ἀλκιβιάδη, ἐξουσία μὲν ᾖ ποιεῖν ὃ βούλεται, νοῦν δὲ μὴ ἔχῃ, τί τὸ εἰκὸς συμβαίνειν, ἰδιώτῃ ἢ καὶ πόλει; [135] Οἷον νοσοῦντι ἐξουσίας οὔσης δρᾶν ὃ (135a) βούλεται, νοῦν ἰατρικὸν μὴ ἔχοντι, τυραννοῦντι δὲ ὡς μηδὲν ἐπιπλήττοι τις αὐτῷ, τί τὸ συμβησόμενον; Ἆρ´ οὐχ, ὡς τὸ εἰκός, διαφθαρῆναι τὸ σῶμα; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀληθῆ λέγεις. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τί δ´ ἐν νηί, εἴ τῳ ἐξουσία εἴη ποιεῖν ὃ δοκεῖ, νοῦ τε καὶ ἀρετῆς κυβερνητικῆς ἐστερημένῳ, καθορᾷς ἃ ἂν συμβαίη αὐτῷ τε καὶ τοῖς συνναύταις; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἔγωγε, ὅτι γε ἀπόλοιντο πάντες ἄν. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν ὡσαύτως ἐν πόλει τε καὶ πάσαις ἀρχαῖς καὶ (135b) ἐξουσίαις ἀπολειπομέναις ἀρετῆς ἕπεται τὸ κακῶς πράττειν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀνάγκη. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκ ἄρα τυραννίδα χρή, ὦ ἄριστε Ἀλκιβιάδη, παρασκευάζεσθαι οὔθ´ αὑτῷ οὔτε τῇ πόλει, εἰ μέλλετε εὐδαιμονεῖν, ἀλλ´ ἀρετήν. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀληθῆ λέγεις. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Πρὶν δέ γε ἀρετὴν ἔχειν, τὸ ἄρχεσθαι ἄμεινον ὑπὸ τοῦ βελτίονος ἢ τὸ ἄρχειν ἀνδρί, οὐ μόνον παιδί. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Φαίνεται. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν τό γ´ ἄμεινον καὶ κάλλιον; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τὸ δὲ κάλλιον πρεπωδέστερον; (135c) ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Πῶς δ´ οὔ; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Πρέπει ἄρα τῷ κακῷ δουλεύειν· ἄμεινον γάρ. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Δουλοπρεπὲς ἄρ´ ἡ κακία. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Φαίνεται. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ἐλευθεροπρεπὲς δὲ ἡ ἀρετή. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ναί. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐκοῦν φεύγειν χρή, ὦ ἑταῖρε, τὴν δουλοπρέπειαν; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Μάλιστά γε, ὦ Σώκρατες. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Αἰσθάνῃ δὲ νῦν πῶς ἔχεις; Ἐλευθεροπρεπῶς ἢ οὔ; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Δοκῶ μοι καὶ μάλα σφόδρα αἰσθάνεσθαι. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οἶσθ´ οὖν πῶς ἀποφεύξῃ τοῦτο τὸ περὶ σὲ νῦν; Ἵνα μὴ ὀνομάζωμεν αὐτὸ ἐπὶ καλῷ ἀνδρί, (135d) ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἔγωγε. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Πῶς; ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἐὰν βούλῃ σύ, ὦ Σώκρατες. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Οὐ καλῶς λέγεις, ὦ Ἀλκιβιάδη. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀλλὰ πῶς χρὴ λέγειν; ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ὅτι ἐὰν θεὸς ἐθέλῃ. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Λέγω δή. Καὶ πρὸς τούτοις μέντοι τόδε λέγω, ὅτι κινδυνεύσομεν μεταβαλεῖν τὸ σχῆμα, ὦ Σώκρατες, τὸ μὲν σὸν ἐγώ, σὺ δὲ τοὐμόν· οὐ γὰρ ἔστιν ὅπως οὐ παιδαγωγήσω σε ἀπὸ τῆσδε τῆς ἡμέρας, σὺ δ´ ὑπ´ ἐμοῦ παιδαγωγήσῃ. (135e) ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ὦ γενναῖε, πελαργοῦ ἄρα ὁ ἐμὸς ἔρως οὐδὲν διοίσει, εἰ παρὰ σοὶ ἐννεοττεύσας ἔρωτα ὑπόπτερον ὑπὸ τούτου πάλιν θεραπεύσεται. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Ἀλλὰ οὕτως ἔχει, καὶ ἄρξομαί γε ἐντεῦθεν τῆς δικαιοσύνης ἐπιμέλεσθαι. ΣΩΚΡΑΤΗΣ Βουλοίμην ἄν σε καὶ διατελέσαι· ὀρρωδῶ δέ, οὔ τι τῇ σῇ φύσει ἀπιστῶν, ἀλλὰ τὴν τῆς πόλεως ὁρῶν ῥώμην, μὴ ἐμοῦ τε καὶ σοῦ κρατήσῃ.
|