Ἠλέκτρα

Οὐκ ἔστιν οὐδὲν δεινὸν ὧδ' εἰπεῖν ἔπος
οὐδὲ πάθος οὐδὲ ξυμφορὰ θεήλατος,
ἧς οὐκ ἂν ἄραιτ' ἄχθος ἀνθρώπου φύσις.
Ὁ γὰρ μακάριος κοὐκ ὀνειδίζω τύχας
[5] Διὸς πεφυκώς, ὡς λέγουσι, Τάνταλος
κορυφῆς ὑπερτέλλοντα δειμαίνων πέτρον
ἀέρι ποτᾶται· καὶ τίνει ταύτην δίκην,
ὡς μὲν λέγουσιν, ὅτι θεοῖς ἄνθρωπος ὢν
κοινῆς τραπέζης ἀξίωμ' ἔχων ἴσον,
[10] ἀκόλαστον ἔσχε γλῶσσαν, αἰσχίστην νόσον.
Οὗτος φυτεύει Πέλοπα, τοῦ δ' Ἀτρεὺς ἔφυ,
ᾧ στέμματα ξήνασ' ἐπέκλωσεν θεὰ
ἔριν, Θυέστῃ πόλεμον ὄντι συγγόνῳ
θέσθαι. Τί τἄρρητ' ἀναμετρήσασθαί με δεῖ;
[15] Ἔδαισε δ' οὖν νιν τέκν' ἀποκτείνας Ἀτρεύς.
Ἀτρέως δέ· τὰς γὰρ ἐν μέσῳ σιγῶ τύχας·
Ὁ κλεινός, εἰ δὴ κλεινός, Ἀγαμέμνων ἔφυ
Μενέλεώς τε Κρήσσης μητρὸς Ἀερόπης ἄπο.
Γαμεῖ δ' ὃ μὲν δὴ τὴν θεοῖς στυγουμένην
[20] Μενέλαος Ἑλένην, ὃ δὲ Κλυταιμήστρας λέχος
ἐπίσημον εἰς Ἕλληνας Ἀγαμέμνων ἄναξ·
ᾧ παρθένοι μὲν τρεῖς ἔφυμεν ἐκ μιᾶς,
Χρυσόθεμις Ἰφιγένειά τ' Ἠλέκτρα τ' ἐγώ,
ἄρσην δ' Ὀρέστης, μητρὸς ἀνοσιωτάτης,
[25] ἣ πόσιν ἀπείρῳ περιβαλοῦσ' ὑφάσματι
ἔκτεινεν· ὧν δ' ἕκατι, παρθένῳ λέγειν
οὐ καλόν· ἐῶ τοῦτ' ἀσαφὲς ἐν κοινῷ σκοπεῖν.
Φοίβου δ' ἀδικίαν μὲν τί δεῖ κατηγορεῖν;
Πείθει δ' Ὀρέστην μητέρ' ἥ σφ' ἐγείνατο
[30] κτεῖναι, πρὸς οὐχ ἅπαντας εὔκλειαν φέρον.
[31] Ὅμως δ' ἀπέκτειν' οὐκ ἀπειθήσας θεῷ·
Κἀγὼ μετέσχον, οἷα δὴ γυνή, φόνου.
Πυλάδης θ', ὃς ἡμῖν συγκατείργασται τάδε.
Ἐντεῦθεν ἀγρίᾳ συντακεὶς νόσῳ νοσεῖ
[35] τλήμων Ὀρέστης ὅδε πεσὼν ἐν δεμνίοις
κεῖται, τὸ μητρὸς δ' αἷμά νιν τροχηλατεῖ
μανίαισιν· ὀνομάζειν γὰρ αἰδοῦμαι θεὰς
εὐμενίδας, αἳ τόνδ' ἐξαμιλλῶνται φόβῳ.
[39] Ἕκτον δὲ δὴ τόδ' ἦμαρ ἐξ ὅτου σφαγαῖς
[40] θανοῦσα μήτηρ πυρὶ καθήγνισται δέμας,
ὧν οὔτε σῖτα διὰ δέρης ἐδέξατο,
οὐ λούτρ' ἔδωκε χρωτί· χλανιδίων δ' ἔσω
κρυφθείς, ὅταν μὲν σῶμα κουφισθῇ νόσου,
ἔμφρων δακρύει, ποτὲ δὲ δεμνίων ἄπο
[45] πηδᾷ δρομαῖος, πῶλος ὣς ὑπὸ ζυγοῦ.
Ἔδοξε δ' Ἄργει τῷδε μήθ' ἡμᾶς στέγαις,
μὴ πυρὶ δέχεσθαι, μήτε προσφωνεῖν τινα
μητροκτονοῦντας· κυρία δ' ἥδ' ἡμέρα,
ἐν ᾗ διοίσει ψῆφον Ἀργείων πόλις,
[50] εἰ χρὴ θανεῖν νὼ λευσίμῳ πετρώματι.
Ἢ φάσγανον θήξαντ' ἐπ' αὐχένος βαλεῖν.
[52] Ἐλπίδα δὲ δή τιν' ἔχομεν ὥστε μὴ θανεῖν·
ἥκει γὰρ ἐς γῆν Μενέλεως Τροίας ἄπο,
λιμένα δὲ Ναυπλίειον ἐκπληρῶν πλάτῃ
[55] ἀκταῖσιν ὁρμεῖ, δαρὸν ἐκ Τροίας χρόνον
ἄλαισι πλαγχθείς· τὴν δὲ δὴ πολύστονον
Ἑλένην, φυλάξας νύκτα, μή τις εἰσιδὼν
μεθ' ἡμέραν στείχουσαν, ὧν ὑπ' Ἰλίῳ
παῖδες τεθνᾶσιν, ἐς πέτρων ἔλθῃ βολάς,
[60] προύπεμψεν ἐς δῶμ' ἡμέτερον· ἔστιν δ' ἔσω
κλαίουσ' ἀδελφὴν συμφοράν τε δωμάτων.
Ἔχει δὲ δή τιν' ἀλγέων παραψυχήν·
ἣν γὰρ κατ' οἴκους ἔλιφ', ὅτ' ἐς Τροίαν ἔπλει,
παρθένον ἐμῇ τε μητρὶ παρέδωκεν τρέφειν
[65] Μενέλαος ἀγαγὼν Ἑρμιόνην Σπάρτης ἄπο,
ταύτῃ γέγηθε κἀπιλήθεται κακῶν.
Βλέπω δὲ πᾶσαν εἰς ὁδόν, πότ' ὄψομαι
Μενέλαον ἥκονθ'· ὡς τά γ' ἄλλ' ἐπ' ἀσθενοῦς
ῥώμης ὀχούμεθ', ἤν τι μὴ κείνου πάρα
[70] σωθῶμεν. Ἄπορον χρῆμα δυστυχῶν δόμος.

Ἑλένη

[71] Ὦ παῖ Κλυταιμήστρας τε καὶ Ἀγαμέμνονος,
παρθένε μακρὸν δὴ μῆκος Ἠλέκτρα χρόνου,
πῶς, ὦ τάλαινα, σύ τε κασίγνητός τε σὸς
τλήμων Ὀρέστης μητρὸς ὅδε φονεὺς ἔχει;
[75] Προσφθέγμασιν γὰρ οὐ μιαίνομαι σέθεν,
ἐς Φοῖβον ἀναφέρουσα τὴν ἁμαρτίαν.
Καίτοι στένω γε τὸν Κλυταιμήστρας μόρον,
ἐμῆς ἀδελφῆς, ἥν, ἐπεὶ πρὸς Ἴλιον
ἔπλευσ' ὅπως ἔπλευσα θεομανεῖ πότμῳ,
[80] οὐκ εἶδον, ἀπολειφθεῖσα δ' αἰάζω τύχας.

Ἠλέκτρα

[81] Ἑλένη, τί σοι λέγοιμ' ἂν ἅ γε παροῦσ' ὁρᾷς;
Ἐν συμφοραῖσι τὸν Ἀγαμέμνονος δόμον
ἐγὼ μὲν ἄυπνος πάρεδρος ἀθλίῳ νεκρῷ
νεκρὸς γὰρ οὗτος οὕνεκα σμικρᾶς πνοῆς
[85] θάσσω· τὰ τούτου δ' οὐκ ὀνειδίζω κακά.
σὺ δ' εἶ μακαρία μακάριός θ' ὁ σὸς πόσις.
ἥκετον ἐφ' ἡμᾶς ἀθλίως πεπραγότας

Ἑλένη

Πόσον χρόνον δ' ἐν δεμνίοις πέπτωχ' ὅδε;

Ἠλέκτρα

Ἐξ οὗπερ αἷμα γενέθλιον κατήνυσεν.

Ἑλένη

[90] Ὢ μέλεος· ἡ τεκοῦσά θ', ὡς διώλετο.

Ἠλέκτρα

Οὕτως ἔχει τάδ', ὥστ' ἀπείρηκεν κακοῖς.

Ἑλένη

Πρὸς θεῶν, πίθοι' ἂν δῆτά μοί τι, παρθένε;

Ἠλέκτρα

Ὡς ἄσχολός γε συγγόνου προσεδρίᾳ.

Ἑλένη

Βούλῃ τάφον μοι πρὸς κασιγνήτης μολεῖν;

Ἠλέκτρα

[95] Μητρὸς κελεύεις τῆς ἐμῆς; Τίνος χάριν;

Ἑλένη

Κόμης ἀπαρχὰς καὶ χοὰς φέρουσ' ἐμάς.

Ἠλέκτρα

Σοὶ δ' οὐχὶ θεμιτὸν πρὸς φίλων στείχειν τάφον;

Ἑλένη

Δεῖξαι γὰρ Ἀργείοισι σῶμ' αἰσχύνομαι.

Ἠλέκτρα

Ὀψέ γε φρονεῖς εὖ, τότε λιποῦσ' αἰσχρῶς δόμους.

Ἑλένη

[100] Ὀρθῶς ἔλεξας, οὐ φίλως δ' ἐμοὶ λέγεις.

Ἠλέκτρα

Αἰδὼς δὲ δὴ τίς σ' ἐς Μυκηναίους ἔχει;

Ἑλένη

Δέδοικα πατέρας τῶν ὑπ' Ἰλίῳ νεκρῶν.

Ἠλέκτρα

Δεινὸν γάρ· Ἄργει τ' ἀναβοᾷ διὰ στόμα.

Ἑλένη

Σύ νυν χάριν μοι τὸν φόβον λύσασα δός.

Ἠλέκτρα

[105] Οὐκ ἂν δυναίμην μητρὸς ἐσβλέψαι τάφον.

Ἑλένη

Αἰσχρόν γε μέντοι προσπόλους φέρειν τάδε.

Ἠλέκτρα

Τί δ' οὐχὶ θυγατρὸς Ἑρμιόνης πέμπεις δέμας;

Ἑλένη

Ἐς ὄχλον ἕρπειν παρθένοισιν οὐ καλόν.

Ἠλέκτρα

Καὶ μὴν τίνοι γ' ἂν τῇ τεθνηκυίᾳ τροφάς.

Ἑλένη

[110] Ὀρθῶς ἔλεξας, πείθομαί τέ σοι, κόρη.
Καὶ πέμψομέν γε θυγατέρ'· εὖ γάρ τοι λέγεις.
Ὦ τέκνον, ἔξελθ', Ἑρμιόνη, δόμων πάρος
καὶ λαβὲ χοὰς τάσδ' ἐν χεροῖν κόμας τ' ἐμάς·
Ἐλθοῦσα δ' ἀμφὶ τὸν Κλυταιμήστρας τάφον
[115] μελίκρατ' ἄφες γάλακτος οἰνωπόν τ' ἄχνην,
καὶ στᾶσ' ἐπ' ἄκρου χώματος λέξον τάδε·
Ἑλένη σ' ἀδελφὴ ταῖσδε δωρεῖται χοαῖς,
φόβῳ προσελθεῖν μνῆμα σόν, ταρβοῦσά τε
Ἀργεῖον ὄχλον. Πρευμενῆ δ' ἄνωγέ νιν
[120] ἐμοί τε καὶ σοὶ καὶ πόσει γνώμην ἔχειν
τοῖν τ' ἀθλίοιν τοῖνδ', οὓς ἀπώλεσεν θεός.
Ἃ δ' εἰς ἀδελφὴν καιρὸς ἐκπονεῖν ἐμέ,
ἅπανθ' ὑπισχνοῦ νερτέρων δωρήματα.
Ἴθ', ὦ τέκνον μοι, σπεῦδε καὶ χοὰς τάφῳ
[125] δοῦσ' ὡς τάχιστα τῆς πάλιν μέμνησ' ὁδοῦ.

Ἠλέκτρα

[126] Ὦ φύσις, ἐν ἀνθρώποισιν ὡς μέγ' εἶ κακόν,
σωτήριόν τε τοῖς καλῶς κεκτημένοις.
Εἴδετε παρ' ἄκρας ὡς ἀπέθρισεν τρίχας,
σῴζουσα κάλλος; Ἔστι δ' ἡ πάλαι γυνή.
[130] Θεοί σε μισήσειαν, ὥς μ' ἀπώλεσας
καὶ τόνδε πᾶσάν θ' Ἑλλάδα. Ὦ τάλαιν' ἐγώ·
αἵδ' αὖ πάρεισι τοῖς ἐμοῖς θρηνήμασι
φίλαι ξυνῳδοί· τάχα μεταστήσουσ' ὕπνου
τόνδ' ἡσυχάζοντ', ὄμμα δ' ἐκτήξουσ' ἐμὸν
[135] δακρύοις, ἀδελφὸν ὅταν ὁρῶ μεμηνότα.

Ὦ φίλταται γυναῖκες, ἡσύχῳ ποδὶ
χωρεῖτε, μὴ ψοφεῖτε, μηδ' ἔστω κτύπος.
Φιλία γὰρ ἡ σὴ πρευμενὴς μέν, ἀλλ' ἐμοὶ
τόνδ' ἐξεγεῖραι συμφορὰ γενήσεται.

Χορός

[140] σῖγα σῖγα, λεπτὸν ἴχνος ἀρβύλης
τίθετε, μὴ κτυπεῖτ'.

Ἠλέκτρα

ἀποπρὸ βᾶτ' ἐκεῖσ', ἀποπρό μοι κοίτας.

Χορός

Ἰδού, πείθομαι.

Ἠλέκτρα

[145] Ἆ ἆ σύριγγος ὅπως πνοὰ
λεπτοῦ δόνακος, ὦ φίλα, φώνει μοι.

Χορός

Ἴδ', ἀτρεμαῖον ὡς ὑπόροφον φέρω
βοάν.

Ἠλέκτρα

Ναί, οὕτως·
Κάταγε κάταγε, πρόσιθ' ἀτρέμας, ἀτρέμας ἴθι·
[150] λόγον ἀπόδος ἐφ' ὅ τι χρέος ἐμόλετέ ποτε.
Χρόνια γὰρ πεσὼν ὅδ' εὐνάζεται.

Χορός

Πῶς ἔχει; Λόγου μετάδος, ὦ φίλα·
τίνα τύχαν εἴπω; Τίνα δὲ συμφοράν;

Ἠλέκτρα

[155] Ἔτι μὲν ἐμπνέει, βραχὺ δ' ἀναστένει.

Χορός

Τί φῄς; ὦ τάλας.

Ἠλέκτρα

[158] Ὀλεῖς, εἰ βλέφαρα κινήσεις
ὕπνου γλυκυτάταν φερομένῳ χάριν.

Χορός

[160] Μέλεος ἐχθίστων θεόθεν ἐργμάτων,
τάλας.

Ἠλέκτρα

[162] Φεῦ μόχθων.
Ἄδικος ἄδικα τότ' ἄρ' ἔλακεν ἔλακεν, ἀπό-
φονον ὅτ' ἐπὶ τρίποδι Θέμιδος ἄρ' ἐδίκασε
[165] φόνον ὁ Λοξίας ἐμᾶς ματέρος.

Χορός

Ὁρᾷς; Ἐν πέπλοισι κινεῖ δέμας.

Ἠλέκτρα

Σὺ γάρ νιν, ὦ τάλαινα,
θωύ̈ξασ' ἔβαλες ἐξ ὕπνου.

Χορός

Εὕδειν μὲν οὖν ἔδοξα.

Ἠλέκτρα

[170] Οὐκ ἀφ' ἡμῶν, οὐκ ἀπ' οἴκων
πάλιν ἀνὰ πόδα σὸν εἱλίξεις
μεθεμένα κτύπου;

Χορός

Ὑπνώσσει.

Ἠλέκτρα

[173] Λέγεις εὖ.
πότνια, πότνια νύξ,
[175] ὑπνοδότειρα τῶν πολυπόνων βροτῶν,
[178] ἐρεβόθεν ἴθι, μόλε μόλε κατάπτερος
τὸν Ἀγαμεμνόνιον ἐπὶ δόμον.
[180] Ὑπὸ γὰρ ἀλγέων ὑπό τε συμφορᾶς
διοιχόμεθ', οἰχόμεθα. Κτύπον ἠγάγετ'· οὐχὶ σῖγα
σῖγα φυλασσομένα στόματος
[185] ἄνα κέλαδον ἀπὸ λέχεος ἥ-
συχον ὕπνου χάριν παρέξεις, φίλα;

Χορός

Θρόει τίς κακῶν τελευτὰ μένει.

Ἠλέκτρα

Θανεῖν <θανεῖν>, τί δ' ἄλλο;
Οὐδὲ γὰρ πόθον ἔχει βορᾶς.

Χορός

[190] Πρόδηλος ἆρ' ὁ πότμος.

Ἠλέκτρα

Ἐξέθυσ' ὁ Φοῖβος ἡμᾶς
μέλεον ἀπόφονον αἷμα δοὺς
πατροφόνου ματρός.

Χορός

Δίκᾳ μέν.

Ἠλέκτρα

Καλῶς δ' οὔ.
[195] Ἔκανες ἔθανες, ὦ
τεκομένα με μᾶτερ, ἀπὸ δ' ὤλεσας
πατέρα τέκνα τε τάδε σέθεν ἀφ' αἵματος·
[200] Ὀλόμεθ' ἰσονέκυες, ὀλόμεθα.
Σύ τε γὰρ ἐν νεκροῖς, τό τ' ἐμὸν οἴχεται
[204] βίου τὸ πλέον μέρος ἐν στοναχαῖσί τε καὶ γόοισι
[205] δάκρυσί τ' ἐννυχίοις, ἄγαμος
ἐπὶ δ' ἄτεκνος ἅτε βίοτον ἁ
μέλεος ἐς τὸν αἰὲν ἕλκω χρόνον.

Χορός

Ὅρα παροῦσα, παρθέν' Ἠλέκτρα, πέλας,
μὴ κατθανών σε σύγγονος λέληθ' ὅδε·
[210] οὐ γάρ μ' ἀρέσκει τῷ λίαν παρειμένῳ.

Ὀρέστης

[211] Ὦ φίλον ὕπνου θέλγητρον, ἐπίκουρον νόσου,
ὡς ἡδύ μοι προσῆλθες ἐν δέοντί γε.
Ὦ πότνια Λήθη τῶν κακῶν, ὡς εἶ σοφὴ
καὶ τοῖσι δυστυχοῦσιν εὐκταία θεός.
[215]πόθεν ποτ' ἦλθον δεῦρο; Πῶς δ' ἀφικόμην;
Ἀμνημονῶ γάρ, τῶν πρὶν ἀπολειφθεὶς φρενῶν.

Ἠλέκτρα

Ὦ φίλταθ', ὥς μ' ηὔφρανας εἰς ὕπνον πεσών.
Βούλῃ θίγω σου κἀνακουφίσω δέμας;

Ὀρέστης

Λαβοῦ λαβοῦ δῆτ', ἐκ δ' ὄμορξον ἀθλίου
[220] στόματος ἀφρώδη πέλανον ὀμμάτων τ' ἐμῶν.

Ἠλέκτρα

Ἰδού· τὸ δούλευμ' ἡδύ, κοὐκ ἀναίνομαι
ἀδέλφ' ἀδελφῇ χειρὶ θεραπεύειν μέλη.

Ὀρέστης

Ὑπόβαλε πλευροῖς πλευρά, καὐχμώδη κόμην
ἄφελε προσώπου· λεπτὰ γὰρ λεύσσω κόραις.

Ἠλέκτρα

[225] Ὦ βοστρύχων πινῶδες ἄθλιον κάρα,
ὡς ἠγρίωσαι διὰ μακρᾶς ἀλουσίας.

Ὀρέστης

Κλῖνόν μ' ἐς εὐνὴν αὖθις· ὅταν ἀνῇ νόσος
μανίας, ἄναρθρός εἰμι κἀσθενῶ μέλη.

Ἠλέκτρα

Ἰδού. φίλον τοι τῷ νοσοῦντι δέμνιον,
[230] ἀνιαρὸν ὂν τὸ κτῆμ', ἀναγκαῖον δ' ὅμως.

Ὀρέστης

Αὖθίς μ' ἐς ὀρθὸν στῆσον, ἀνακύκλει δέμας·
Δυσάρεστον οἱ νοσοῦντες ἀπορίας ὕπο.

Ἠλέκτρα

Ἦ κἀπὶ γαίας ἁρμόσαι πόδας θέλεις,
χρόνιον ἴχνος θείς; Μεταβολὴ πάντων γλυκύ.

Ὀρέστης

[235] Μάλιστα· δόξαν γὰρ τόδ' ὑγιείας ἔχει.
Κρεῖσσον δὲ τὸ δοκεῖν, κἂν ἀληθείας ἀπῇ.

Ἠλέκτρα

Ἄκουε δὴ νῦν, ὦ κασίγνητον κάρα,
ἕως ἐῶσιν εὖ φρονεῖν Ἐρινύες.

Ὀρέστης

Λέξεις τι καινόν· κεἰ μὲν εὖ, χάριν φέρεις·
[240] Εἰ δ' ἐς βλάβην τιν', ἅλις ἔχω τὸ δυστυχεῖν.

Ἠλέκτρα

[241] Μενέλαος ἥκει, σοῦ κασίγνητος πατρός,
ἐν Ναυπλίᾳ δὲ σέλμαθ' ὥρμισται νεῶν.

Ὀρέστης

Πῶς εἶπας; Ἥκει φῶς ἐμοῖς καὶ σοῖς κακοῖς
ἀνὴρ ὁμογενὴς καὶ χάριτας ἔχων πατρός;

Ἠλέκτρα

[245] Ἥκει τὸ πιστὸν τόδε λόγων ἐμῶν δέχου
Ἑλένην ἀγόμενος Τρωικῶν ἐκ τειχέων.

Ὀρέστης

Εἰ μόνος ἐσώθη, μᾶλλον ἂν ζηλωτὸς ἦν·
εἰ δ' ἄλοχον ἄγεται, κακὸν ἔχων ἥκει μέγα.

Ἠλέκτρα

Ἐπίσημον ἔτεκε Τυνδάρεως ἐς τὸν ψόγον
[250] γένος θυγατέρων δυσκλεές τ' ἀν' Ἑλλάδα.

Ὀρέστης

Σύ νυν διάφερε τῶν κακῶν· ἔξεστι γάρ·
καὶ μὴ μόνον λέγ', ἀλλὰ καὶ φρόνει τάδε.

Ἠλέκτρα

Οἴμοι, κασίγνητ', ὄμμα σὸν ταράσσεται,
ταχὺς δὲ μετέθου λύσσαν, ἄρτι σωφρονῶν.

Ὀρέστης

[255] Ὦ μῆτερ, ἱκετεύω σε, μὴ 'πίσειέ μοι
τὰς αἱματωποὺς καὶ δρακοντώδεις κόρας.
Αὗται γὰρ αὗται πλησίον θρῴσκουσί μου.

Ἠλέκτρα

Μέν', ὦ ταλαίπωρ', ἀτρέμα σοῖς ἐν δεμνίοις·
Ὁρᾷς γὰρ οὐδὲν ὧν δοκεῖς σάφ' εἰδέναι.

Ὀρέστης

[260] Ὦ Φοῖβ', ἀποκτενοῦσί μ' αἱ κυνώπιδες
γοργῶπες, ἐνέρων ἱέρεαι, δειναὶ θεαί.

Ἠλέκτρα

Οὔτοι μεθήσω· χεῖρα δ' ἐμπλέξασ' ἐμὴν
σχήσω σε πηδᾶν δυστυχῆ πηδήματα.

Ὀρέστης

Μέθες· μί' οὖσα τῶν ἐμῶν Ἐρινύων
[265] μέσον μ' ὀχμάζεις, ὡς βάλῃς ἐς Τάρταρον.

Ἠλέκτρα

Οἲ 'γὼ τάλαινα, τίν' ἐπικουρίαν λάβω,
ἐπεὶ τὸ θεῖον δυσμενὲς κεκτήμεθα;

Ὀρέστης

[268] Δὸς τόξα μοι κερουλκά, δῶρα Λοξίου,
Οἷς μ' εἶπ' Ἀπόλλων ἐξαμύνασθαι θεάς,
[270] εἴ μ' ἐκφοβοῖεν μανιάσιν λυσσήμασιν.
Βεβλήσεταί τις θεῶν βροτησίᾳ χερί,
εἰ μὴ 'ξαμείψει χωρὶς ὀμμάτων ἐμῶν.
Οὐκ εἰσακούετ'; Οὐχ ὁρᾶθ' ἑκηβόλων
τόξων πτερωτὰς γλυφίδας ἐξορμωμένας;
[274β] Ἆ ἆ·
[275] τί δῆτα μέλλετ'; Ἐξακρίζετ' αἰθέρα
πτεροῖς· τὰ Φοίβου δ' αἰτιᾶσθε θέσφατα.
[276β] Ἔα·
τί χρῆμ' ἀλύω, πνεῦμ' ἀνεὶς ἐκ πλευμόνων;
Ποῖ ποῖ ποθ' ἡλάμεσθα δεμνίων ἄπο;
Ἐκ κυμάτων γὰρ αὖθις αὖ γαλήν' ὁρῶ.
[280] Σύγγονε, τί κλαίεις κρᾶτα θεῖσ' ἔσω πέπλων;
Αἰσχύνομαί σε, μεταδιδοὺς πόνων ἐμῶν
ὄχλον τε παρέχων παρθένῳ νόσοις ἐμαῖς.
Μὴ τῶν ἐμῶν ἕκατι συντήκου κακῶν·
σὺ μὲν γὰρ ἐπένευσας τάδ', εἴργασται δ' ἐμοὶ
[285] μητρῷον αἷμα· Λοξίᾳ δὲ μέμφομαι,
ὅστις μ' ἐπάρας ἔργον ἀνοσιώτατον,
τοῖς μὲν λόγοις ηὔφρανε, τοῖς δ' ἔργοισιν οὔ.
Οἶμαι δὲ πατέρα τὸν ἐμόν, εἰ κατ' ὄμματα
ἐξιστόρουν νιν, μητέρ' εἰ κτεῖναι χρεών,
[290] πολλὰς γενείου τοῦδ' ἂν ἐκτεῖναι λιτὰς
μήποτε τεκούσης ἐς σφαγὰς ὦσαι ξίφος,
εἰ μήτ' ἐκεῖνος ἀναλαβεῖν ἔμελλε φῶς,
ἐγώ θ' ὁ τλήμων τοιάδ' ἐκπλήσειν κακά.
[294] Καὶ νῦν ἀνακάλυπτ', ὦ κασιγνήτη, κάρα,
[295] ἐκ δακρύων τ' ἄπελθε, κεἰ μάλ' ἀθλίως
ἔχομεν. Ὅταν δὲ τἄμ' ἀθυμήσαντ' ἴδῃς,
σύ μου τὸ δεινὸν καὶ διαφθαρὲν φρενῶν
ἴσχναινε παραμυθοῦ θ'· ὅταν δὲ σὺ στένῃς,
ἡμᾶς παρόντας χρή σε νουθετεῖν φίλα·
[300] ἐπικουρίαι γὰρ αἵδε τοῖς φίλοις καλαί.
Ἀλλ', ὦ τάλαινα, βᾶσα δωμάτων ἔσω
ὕπνῳ τ' ἄυπνον βλέφαρον ἐκταθεῖσα δός,
σίτων τ' ὄρεξαι λουτρά τ' ἐπιβαλοῦ χροί̈.
Εἰ γὰρ προλείψεις ἢ προσεδρείᾳ νόσον
[305] κτήσῃ τιν', οἰχόμεσθα· σὲ γὰρ ἔχω μόνην
ἐπίκουρον, ἄλλων, ὡς ὁρᾷς, ἔρημος ὤν.

Ἠλέκτρα

[307] Οὐκ ἔστι· σὺν σοὶ καὶ θανεῖν αἱρήσομαι
καὶ ζῆν· ἔχει γὰρ ταὐτόν· ἢν σὺ κατθάνῃς,
γυνὴ τί δράσω; Πῶς μόνη σωθήσομαι,
[310] ἀνάδελφος ἀπάτωρ ἄφιλος; Εἰ δὲ σοὶ δοκεῖ,
δρᾶν χρὴ τάδ'. Ἀλλὰ κλῖνον εἰς εὐνὴν δέμας,
καὶ μὴ τὸ ταρβοῦν κἀκφοβοῦν σ' ἐκ δεμνίων
ἄγαν ἀποδέχου, μένε δ' ἐπὶ στρωτοῦ λέχους.
Κἂν μὴ νοσῇς γάρ, ἀλλὰ δοξάζῃς νοσεῖν,
[315] κάματος βροτοῖσιν ἀπορία τε γίγνεται.

Χορός

[316] Αἰαῖ,
δρομάδες ὦ πτεροφόροι
ποτνιάδες θεαί,
ἀβάκχευτον αἳ θίασον ἐλάχετ' ἐν
[320] δάκρυσι καὶ γόοις,
μελάγχρωτες εὐμενίδες, αἵτε τὸν
ταναὸν αἰθέρ' ἀμπάλλεσθ', αἵματος
τινύμεναι δίκαν, τινύμεναι φόνον,
καθικετεύομαι καθικετεύομαι,
[325] τὸν Ἀγαμέμνονος
γόνον ἐάσατ' ἐκλαθέσθαι λύσσας
μανιάδος φοιταλέου. Φεῦ μόχθων,
οἵων, ὦ τάλας, ὀρεχθεὶς ἔρρεις,
τρίποδος ἄπο φάτιν, ἃν ὁ Φοῖβος ἔλακε, δε-
[330] ξάμενος ἀνὰ δάπεδον,
ἵνα μεσόμφαλοι λέγονται μυχοί.

[332] Ἰὼ Ζεῦ,
τίς ἔλεος, τίς ὅδ' ἀγὼν
φόνιος ἔρχεται,
[335] θοάζων σε τὸν μέλεον, ᾧ δάκρυα
δάκρυσι συμβάλλει
πορεύων τις ἐς δόμον ἀλαστόρων
ματέρος αἷμα σᾶς, ὅ σ' ἀναβακχεύει;
[340] Ὁ μέγας ὄλβος οὐ μόνιμος ἐν βροτοῖς·
[339] κατολοφύρομαι κατολοφύρομαι.
[341] Ἀνὰ δὲ λαῖφος ὥς
τις ἀκάτου θοᾶς τινάξας δαίμων
κατέκλυσεν δεινῶν πόνων ὡς πόντου
λάβροις ὀλεθρίοισιν ἐν κύμασιν.
[345] Τίνα γὰρ ἔτι πάρος οἶκον ἕτερον ἢ τὸν ἀπὸ
θεογόνων γάμων,
τὸν ἀπὸ Ταντάλου, σέβεσθαί με χρή;

[348] Καὶ μὴν βασιλεὺς ὅδε δὴ στείχει,
Μενέλαος ἄναξ, πολλῇ ἁβροσύνῃ
[350] δῆλος ὁρᾶσθαι
τῶν Τανταλιδῶν ἐξ αἵματος ὤν.
Ὦ χιλιόναυν στρατὸν ὁρμήσας
ἐς γῆν Ἀσίαν,
χαῖρ', εὐτυχίᾳ δ' αὐτὸς ὁμιλεῖς,
[355] θεόθεν πράξας ἅπερ ηὔχου.

Μενέλαος

[356] Ὦ δῶμα, τῇ μέν σ' ἡδέως προσδέρκομαι
Τροίαθεν ἐλθών, τῇ δ' ἰδὼν καταστένω·
κύκλῳ γὰρ εἱλιχθεῖσαν ἀθλίως κακοῖς
οὐπώποτ' ἄλλην μᾶλλον εἶδον ἑστίαν.
[360] Ἀγαμέμνονος μὲν γὰρ τύχας ἠπιστάμην
καὶ θάνατον, οἵῳ πρὸς δάμαρτος ὤλετο,
Μαλέᾳ προσίσχων πρῷραν· ἐκ δὲ κυμάτων
ὁ ναυτίλοισι μάντις ἐξήγγειλέ μοι
Νηρέως προφήτης Γλαῦκος, ἀψευδὴς θεός,
[365] ὅς μοι τόδ' εἶπεν ἐμφανῶς κατασταθείς·
Μενέλαε, κεῖται σὸς κασίγνητος θανών,
λουτροῖσιν ἀλόχου περιπεσὼν πανυστάτοις.
Δακρύων δ' ἔπλησεν ἐμέ τε καὶ ναύτας ἐμοὺς
πολλῶν. Ἐπεὶ δὲ Ναυπλίας ψαύω χθονός,
[370] ἤδη δάμαρτος ἐνθάδ' ἐξορμωμένης,
δοκῶν Ὀρέστην παῖδα τὸν Ἀγαμέμνονος
φίλαισι χερσὶ περιβαλεῖν καὶ μητέρα,
ὡς εὐτυχοῦντας, ἔκλυον ἁλιτύπων τινὸς
τῆς Τυνδαρείας παιδὸς ἀνόσιον φόνον.
[375] Καὶ νῦν ὅπου 'στὶν εἴπατ', ὦ νεάνιδες,
Ἀγαμέμνονος παῖς, ὃς τὰ δείν' ἔτλη κακά.
Βρέφος γὰρ ἦν τότ' ἐν Κλυταιμήστρας χεροῖν,
ὅτ' ἐξέλειπον μέλαθρον ἐς Τροίαν ἰών,
ὥστ' οὐκ ἂν αὐτὸν γνωρίσαιμ' ἂν εἰσιδών.

Ὀρέστης

[380] Ὃδ' εἴμ' Ὀρέστης, Μενέλεως, ὃν ἱστορεῖς.
Ἑκὼν ἐγώ σοι τἀμὰ μηνύσω κακά.
Τῶν σῶν δὲ γονάτων πρωτόλεια θιγγάνω
ἱκέτης, ἀφύλλου στόματος ἐξάπτων λιτάς·
σῷσόν μ'· ἀφῖξαι δ' αὐτὸς ἐς καιρὸν κακῶν.

Μενέλαος

[385] Ὦ θεοί, τί λεύσσω; Τίνα δέδορκα νερτέρων;

Ὀρέστης

Εὖ γ' εἶπας· οὐ γὰρ ζῶ κακοῖς, φάος δ' ὁρῶ.

Μενέλαος

Ὡς ἠγρίωσαι πλόκαμον αὐχμηρόν, τάλας.

Ὀρέστης

Οὐχ ἡ πρόσοψίς μ', ἀλλὰ τἄργ' αἰκίζεται.

Μενέλαος

Δεινὸν δὲ λεύσσεις ὀμμάτων ξηραῖς κόραις.

Ὀρέστης

[390] Τὸ σῶμα φροῦδον· τὸ δ' ὄνομ' οὐ λέλοιπέ μοι.

Μενέλαος

Ὦ παρὰ λόγον μοι σὴ φανεῖσ' ἀμορφία.

Ὀρέστης

Ὅδ' εἰμὶ μητρὸς τῆς ταλαιπώρου φονεύς.

Μενέλαος

Ἤκουσα, φείδου δ'· ὀλιγάκις λέγειν κακά.

Ὀρέστης

Φειδόμεθ'· ὁ δαίμων δ' ἐς ἐμὲ πλούσιος κακῶν.

Μενέλαος

[395] Τί χρῆμα πάσχεις; Τίς σ' ἀπόλλυσιν νόσος;

Ὀρέστης

Ἡ σύνεσις, ὅτι σύνοιδα δείν' εἰργασμένος.

Μενέλαος

Πῶς φῄς; Σοφόν τοι τὸ σαφές, οὐ τὸ μὴ σαφές.

Ὀρέστης

Λύπη μάλιστά γ' ἡ διαφθείρουσά με

Μενέλαος

Δεινὴ γὰρ ἡ θεός, ἀλλ' ὅμως ἰάσιμος.

Ὀρέστης

[400] Μανίαι τε, μητρὸς αἵματος τιμωρίαι.

Μενέλαος

Ἤρξω δὲ λύσσης πότε; Τίς ἡμέρα τότ' ἦν;

Ὀρέστης

Ἐν ᾗ τάλαιναν μητέρ' ἐξώγκουν τάφῳ.

Μενέλαος

Πότερα κατ' οἴκους ἢ προσεδρεύων πυρᾷ;

Ὀρέστης

Νυκτὸς φυλάσσων ὀστέων ἀναίρεσιν.

Μενέλαος

[405] Παρῆν τις ἄλλος, ὃς σὸν ὤρθευεν δέμας;

Ὀρέστης

Πυλάδης, ὁ συνδρῶν αἷμα καὶ μητρὸς φόνον.

Μενέλαος

Ἐκ φασμάτων δὲ τάδε νοσεῖς· ποίων ὕπο;

Ὀρέστης

Ἔδοξ' ἰδεῖν τρεῖς νυκτὶ προσφερεῖς κόρας.

Μενέλαος

Οἶδ' ἃς ἔλεξας, ὀνομάσαι δ' οὐ βούλομαι.

Ὀρέστης

[410] Σεμναὶ γάρ· εὐπαίδευτα δ' ἀπετρέπου λέγειν.

Μενέλαος

Αὗταί σε βακχεύουσι συγγενῆ φόνον;

Ὀρέστης

Οἴμοι διωγμῶν, οἷς ἐλαύνομαι τάλας.

Μενέλαος

Οὐ δεινὰ πάσχειν δεινὰ τοὺς εἰργασμένους.

Ὀρέστης

Ἀλλ' ἔστιν ἡμῖν ἀναφορὰ τῆς συμφορᾶς.

Μενέλαος

[415] Μὴ θάνατον εἴπῃς· τοῦτο μὲν γὰρ οὐ σοφόν.

Ὀρέστης

Φοῖβος, κελεύσας μητρὸς ἐκπρᾶξαι φόνον.

Μενέλαος

Ἀμαθέστερός γ' ὢν τοῦ καλοῦ καὶ τῆς δίκης.

Ὀρέστης

Δουλεύομεν θεοῖς, ὅ τι ποτ' εἰσὶν οἱ θεοί.

Μενέλαος

Κᾆτ' οὐκ ἀμύνει Λοξίας τοῖς σοῖς κακοῖς;

Ὀρέστης

[420] Μέλλει· τὸ θεῖον δ' ἐστὶ τοιοῦτον φύσει.

Μενέλαος

Πόσον χρόνον δὲ μητρὸς οἴχονται πνοαί;

Ὀρέστης

Ἕκτον τόδ' ἦμαρ· ἔτι πυρὰ θερμὴ τάφου.

Μενέλαος

Ὡς ταχὺ μετῆλθόν σ' αἷμα μητέρος θεαί.

Ὀρέστης

Οὐ σοφός, ἀληθὴς δ' ἐς φίλους <ἔφυν φίλος.>

Μενέλαος

[425] Πατρὸς δὲ δή τι σ' ὠφελεῖ τιμωρία;

Ὀρέστης

Οὔπω· τὸ μέλλον δ' ἴσον ἀπραξίᾳ λέγω.

Μενέλαος

Τὰ πρὸς πόλιν δὲ πῶς ἔχεις δράσας τάδε;

Ὀρέστης

Μισούμεθ' οὕτως ὥστε μὴ προσεννέπειν.

Μενέλαος

Οὐδ' ἥγνισαι σὸν αἷμα κατὰ νόμον χεροῖν;

Ὀρέστης

[430] Ἐκκλῄομαι γὰρ δωμάτων ὅποι μόλω.

Μενέλαος

Τίνες πολιτῶν ἐξαμιλλῶνταί σε γῆς;

Ὀρέστης

Οἴαξ, τὸ Τροίας μῖσος ἀναφέρων πατρί.

Μενέλαος

Συνῆκα· Παλαμήδους σε τιμωρεῖ φόνου.

Ὀρέστης

Οὗ γ' οὐ μετῆν μοι· διὰ τριῶν δ' ἀπόλλυμαι.

Μενέλαος

[435] Τίς δ' ἄλλος; Ἦ που τῶν ἀπ' Αἰγίσθου φίλων;

Ὀρέστης

Οὗτοί μ' ὑβρίζουσ', ὧν πόλις τὰ νῦν κλύει.

Μενέλαος

Ἀγαμέμνονος δὲ σκῆπτρ' ἐᾷ σ' ἔχειν πόλις;

Ὀρέστης

Πῶς, οἵτινες ζῆν οὐκ ἐῶσ' ἡμᾶς ἔτι;

Μενέλαος

Τί δρῶντες ὅ τι καὶ σαφὲς ἔχεις εἰπεῖν ἐμοί;

Ὀρέστης

[440] Ψῆφος καθ' ἡμῶν οἴσεται τῇδ' ἡμέρᾳ.

Μενέλαος

Φεύγειν πόλιν τήνδ'; Ἢ θανεῖν ἢ μὴ θανεῖν;

Ὀρέστης

Θανεῖν ὑπ' ἀστῶν λευσίμῳ πετρώματι.

Μενέλαος

Κᾆτ' οὐχὶ φεύγεις γῆς ὑπερβαλὼν ὅρους;

Ὀρέστης

Κύκλῳ γὰρ εἱλισσόμεθα παγχάλκοις ὅπλοις.

Μενέλαος

[445] Ἰδίᾳ πρὸς ἐχθρῶν ἢ πρὸς Ἀργείας χερός;

Ὀρέστης

Πάντων πρὸς ἀστῶν, ὡς θάνω· βραχὺς λόγος.

Μενέλαος

Ὦ μέλεος, ἥκεις συμφορᾶς ἐς τοὔσχατον.

Ὀρέστης

[448] Ἐς σὲ ἐλπὶς ἡμὴ καταφυγὰς ἔχει κακῶν.
Ἀλλ' ἀθλίως πράσσουσιν εὐτυχὴς μολὼν
[450] μετάδος φίλοισι σοῖσι σῆς εὐπραξίας,
καὶ μὴ μόνος τὸ χρηστὸν ἀπολαβὼν ἔχε,
ἀλλ' ἀντιλάζου καὶ πόνων ἐν τῷ μέρει,
χάριτας πατρῴας ἐκτίνων ἐς οὕς σε δεῖ.
Ὄνομα γάρ, ἔργον δ' οὐκ ἔχουσιν οἱ φίλοι
[455] οἱ μὴ 'πὶ ταῖσι συμφοραῖς ὄντες φίλοι.

Χορός

Καὶ μὴν γέροντι δεῦρ' ἁμιλλᾶται ποδὶ
ὁ Σπαρτιάτης Τυνδάρεως, μελάμπεπλος
κουρᾷ τε θυγατρὸς πενθίμῳ κεκαρμένος.

Ὀρέστης

[459] Ἀπωλόμην, Μενέλαε· Τυνδάρεως ὅδε
[460] στείχει πρὸς ἡμᾶς, οὗ μάλιστ' αἰδώς μ' ἔχει
ἐς ὄμματ' ἐλθεῖν τοῖσιν ἐξειργασμένοις.
Καὶ γάρ μ' ἔθρεψε σμικρὸν ὄντα, πολλὰ δὲ
φιλήματ' ἐξέπλησε, τὸν Ἀγαμέμνονος
παῖδ' ἀγκάλαισι περιφέρων, Λήδα θ' ἅμα,
[465] τιμῶντέ μ' οὐδὲν ἧσσον ἢ Διοσκόρω·
οἷς, ὦ τάλαινα καρδία ψυχή τ' ἐμή,
ἀπέδωκ' ἀμοιβὰς οὐ καλάς. Τίνα σκότον
λάβω προσώπῳ; Ποῖον ἐπίπροσθεν νέφος
θῶμαι, γέροντος ὀμμάτων φεύγων κόρας;

Τυνδάρεως

[470] Ποῦ ποῦ θυγατρὸς τῆς ἐμῆς ἴδω πόσιν,
Μενέλαον; Ἐπὶ γὰρ τῷ Κλυταιμήστρας τάφῳ
χοὰς χεόμενος ἔκλυον ὡς ἐς Ναυπλίαν
ἥκοι σὺν ἀλόχῳ πολυετὴς σεσῳσμένος.
Ἄγετέ με· πρὸς γὰρ δεξιὰν αὐτοῦ θέλω
[475] στὰς ἀσπάσασθαι, χρόνιος εἰσιδὼν φίλον.

Μενέλαος

Ὦ πρέσβυ, χαῖρε, Ζηνὸς ὁμόλεκτρον κάρα.

Τυνδάρεως

Ὦ χαῖρε καὶ σύ, Μενέλεως, κήδευμ' ἐμόν.
ἔα· τὸ μέλλον ὡς κακὸν τὸ μὴ εἰδέναι.
Ὁ μητροφόντης ὅδε πρὸ δωμάτων δράκων
[480] στίλβει νοσώδεις ἀστραπάς, στύγημ' ἐμόν.
Μενέλαε, προσφθέγγῃ νιν, ἀνόσιον κάρα;

Μενέλαος

Τί γάρ; Φίλου μοι πατρός ἐστιν ἔκγονος.

Τυνδάρεως

Κείνου γὰρ ὅδε πέφυκε, τοιοῦτος γεγώς;

Μενέλαος

Πέφυκεν· εἰ δὲ δυστυχεῖ, τιμητέος.

Τυνδάρεως

[485] Βεβαρβάρωσαι, χρόνιος ὢν ἐν βαρβάροις.

Μενέλαος

Ἑλληνικόν τοι τὸν ὁμόθεν τιμᾶν ἀεί.

Τυνδάρεως

Καὶ τῶν νόμων γε μὴ πρότερον εἶναι θέλειν.

Μενέλαος

Πᾶν τοὐξ ἀνάγκης δοῦλόν ἐστ' ἐν τοῖς σοφοῖς.

Τυνδάρεως

Κέκτησό νυν σὺ τοῦτ', ἐγὼ δ' οὐ κτήσομαι.

Μενέλαος

[490] Ὀργὴ γὰρ ἅμα σου καὶ τὸ γῆρας οὐ σοφόν.

Τυνδάρεως

[491] Πρὸς τόνδ' ἀγὼν τίς ἀσοφίας ἥκει πέρι;
Εἰ τὰ καλὰ πᾶσι φανερὰ καὶ τὰ μὴ καλά,
τούτου τίς ἀνδρῶν ἐγένετ' ἀσυνετώτερος,
ὅστις τὸ μὲν δίκαιον οὐκ ἐσκέψατο
[495] οὐδ' ἦλθεν ἐπὶ τὸν κοινὸν Ἑλλήνων νόμον;
Ἐπεὶ γὰρ ἐξέπνευσεν Ἀγαμέμνων βίον
πληγεὶς θυγατρὸς τῆς ἐμῆς ὑπὲρ κάρα ,
[499] αἴσχιστον ἔργον οὐ γὰρ αἰνέσω ποτέ
[500] χρῆν αὐτὸν ἐπιθεῖναι μὲν αἵματος δίκην,
ὁσίαν διώκοντ', ἐκβαλεῖν τε δωμάτων
μητέρα· τὸ σῶφρόν τ' ἔλαβεν ἀντὶ συμφορᾶς
καὶ τοῦ νόμου τ' ἂν εἴχετ' εὐσεβής τ' ἂν ἦν.
Νῦν δ' ἐς τὸν αὐτὸν δαίμον' ἦλθε μητέρι.
[505] Κακὴν γὰρ αὐτὴν ἐνδίκως ἡγούμενος,
αὐτὸς κακίων μητέρ' ἐγένετο κτανών.
Ἐρήσομαι δέ, Μενέλεως, τοσόνδε σε·
εἰ τόνδ' ἀποκτείνειεν ὁμόλεκτρος γυνή,
χὡ τοῦδε παῖς αὖ μητέρ' ἀνταποκτενεῖ,
[510] κἄπειθ' ὁ κείνου γενόμενος φόνῳ φόνον
λύσει, πέρας δὴ ποῖ κακῶν προβήσεται;
Καλῶς ἔθεντο ταῦτα πατέρες οἱ πάλαι·
ἐς ὀμμάτων μὲν ὄψιν οὐκ εἴων περᾶν
οὐδ' εἰς ἀπάντημ', ὅστις αἷμ' ἔχων κυροῖ,
[515] φυγαῖσι δ' ὁσιοῦν, ἀνταποκτείνειν δὲ μή.
Αἰεὶ γὰρ εἷς ἔμελλ' ἐνέξεσθαι φόνῳ,
τὸ λοίσθιον μίασμα λαμβάνων χεροῖν.
Ἐγὼ δὲ μισῶ μὲν γυναῖκας ἀνοσίους,
πρώτην δὲ θυγατέρ', ἣ πόσιν κατέκτανεν·
[520] Ἑλένην τε, τὴν σὴν ἄλοχον, οὔποτ' αἰνέσω
οὐδ' ἂν προσείποιμ'· οὐδὲ σὲ ζηλῶ, κακῆς
γυναικὸς ἐλθόνθ' οὕνεκ' ἐς Τροίας πέδον.
Ἀμυνῶ δ', ὅσονπερ δυνατός εἰμι, τῷ νόμῳ,
τὸ θηριῶδες τοῦτο καὶ μιαιφόνον
[525] παύων, ὃ καὶ γῆν καὶ πόλεις ὄλλυσ' ἀεί.
Ἐπεὶ τίν' εἶχες, ὦ τάλας, ψυχὴν τότε,
ὅτ' ἐξέβαλλε μαστὸν ἱκετεύουσά σε
μήτηρ; Ἐγὼ μὲν οὐκ ἰδὼν τἀκεῖ κακά,
δακρύοις γέροντ' ὀφθαλμὸν ἐκτήκω τάλας.
[530] Ἓν <δ'> οὖν λόγοισι τοῖς ἐμοῖς ὁμορροθεῖ·
μισῇ γε πρὸς θεῶν καὶ τίνεις μητρὸς δίκας,
μανίαις ἀλαίνων καὶ φόβοις. Τί μαρτύρων
ἄλλων ἀκούειν δεῖ μ', ἅ γ' εἰσορᾶν πάρα;
Ὡς οὖν ἂν εἰδῇς, Μενέλεως, τοῖσιν θεοῖς
[535] μὴ πρᾶσσ' ἐναντί', ὠφελεῖν τοῦτον θέλων,
ἔα δ' ὑπ' ἀστῶν καταφονευθῆναι πέτροις,
ἢ μὴ 'πίβαινε Σπαρτιάτιδος χθονός.
Θυγάτηρ δ' ἐμὴ θανοῦσ' ἔπραξεν ἔνδικα·
ἀλλ' οὐχὶ πρὸς τοῦτ' εἰκὸς ἦν αὐτὴν θανεῖν.
[540] Ἐγὼ δὲ τἄλλα μακάριος πέφυκ' ἀνήρ,
πλὴν ἐς θυγατέρας· τοῦτο δ' οὐκ εὐδαιμονῶ.

Χορός

Ζηλωτὸς ὅστις εὐτύχησεν ἐς τέκνα
καὶ μὴ 'πισήμους συμφορὰς ἐκτήσατο.

Ὀρέστης

[544] Ὦ γέρον, ἐγώ τοι πρὸς σὲ δειμαίνω λέγειν,
[545] ὅπου σὲ μέλλω σήν τε λυπήσειν φρένα.
Ἐγᾦδ', ἀνόσιός εἰμι μητέρα κτανών,
ὅσιος δέ γ' ἕτερον ὄνομα, τιμωρῶν πατρί.
Ἀπελθέτω δὴ τοῖς λόγοισιν ἐκποδὼν
τὸ γῆρας ἡμῖν τὸ σόν, ὅ μ' ἐκπλήσσει λόγου,
[550] καὶ καθ' ὁδὸν εἶμι· νῦν δὲ σὴν ταρβῶ τρίχα.
Τί χρῆν με δρᾶσαι; Δύο γὰρ ἀντίθες δυοῖν·
πατὴρ μὲν ἐφύτευσέν με, σὴ δ' ἔτικτε παῖς,
τὸ σπέρμ' ἄρουρα παραλαβοῦσ' ἄλλου πάρα·
ἄνευ δὲ πατρὸς τέκνον οὐκ εἴη ποτ' ἄν.
[555] Ἐλογισάμην οὖν τῷ γένους ἀρχηγέτῃ
μᾶλλόν με φῦναι τῆς ὑποστάσης τροφάς.
Ἡ σὴ δὲ θυγάτηρ μητέρ' αἰδοῦμαι λέγειν
ἰδίοισιν ὑμεναίοισι κοὐχὶ σώφροσιν
ἐς ἀνδρὸς ᾔει λέκτρ'· ἐμαυτόν, ἢν λέγω
[560] κακῶς ἐκείνην, ἐξερῶ· λέξω δ' ὅμως.
Αἴγισθος ἦν ὁ κρυπτὸς ἐν δόμοις πόσις.
Τοῦτον κατέκτειν', ἐπὶ δ' ἔθυσα μητέρα,
ἀνόσια μὲν δρῶν, ἀλλὰ τιμωρῶν πατρί.
Ἐφ' οἷς δ' ἀπειλεῖς ὡς πετρωθῆναί με χρή,
[565] ἄκουσον ὡς ἅπασαν Ἑλλάδ' ὠφελῶ.
Εἰ γὰρ γυναῖκες ἐς τόδ' ἥξουσιν θράσους,
ἄνδρας φονεύειν, καταφυγὰς ποιούμεναι
ἐς τέκνα, μαστοῖς τὸν ἔλεον θηρώμεναι,
παρ' οὐδὲν αὐταῖς ἦν ἂν ὀλλύναι πόσεις
[570] ἐπίκλημ' ἐχούσαις ὅ τι τύχοι. Δράσας δ' ἐγὼ
δείν', ὡς σὺ κομπεῖς, τόνδ' ἔπαυσα τὸν νόμον.
Μισῶν δὲ μητέρ' ἐνδίκως ἀπώλεσα,
ἥτις μεθ' ὅπλων ἄνδρ' ἀπόντ' ἐκ δωμάτων
πάσης ὑπὲρ γῆς Ἑλλάδος στρατηλάτην
[575] προύδωκε κοὐκ ἔσῳσ' ἀκήρατον λέχος·
Ἐπεὶ δ' ἁμαρτοῦσ' ᾔσθετ', οὐχ αὑτῇ δίκην
ἐπέθηκεν, ἀλλ', ὡς μὴ δίκην δοίη πόσει,
ἐζημίωσε πατέρα κἀπέκτειν' ἐμόν.
Πρὸς θεῶν ἐν οὐ καλῷ μὲν ἐμνήσθην θεῶν,
[580] φόνον δικάζων· εἰ δὲ δὴ τὰ μητέρος
σιγῶν ἐπῄνουν, τί μ' ἂν ἔδρασ' ὁ κατθανών;
Οὐκ ἄν με μισῶν ἀνεχόρευ' Ἐρινύσιν;
Ἢ μητρὶ μὲν πάρεισι σύμμαχοι θεαί,
τῷ δ' οὐ πάρεισι, μᾶλλον ἠδικημένῳ;
[585] Σύ τοι φυτεύσας θυγατέρ', ὦ γέρον, κακὴν
ἀπώλεσάς με· διὰ τὸ γὰρ κείνης θράσος
πατρὸς στερηθεὶς ἐγενόμην μητροκτόνος.
Ὁρᾷς, Ὀδυσσέως ἄλοχον οὐ κατέκτανε
Τηλέμαχος· οὐ γὰρ ἐπεγάμει πόσει πόσιν,
[590] μένει δ' ἐν οἴκοις ὑγιὲς εὐνατήριον.
Ὁρᾷς δ' Ἀπόλλων', ὃς μεσομφάλους ἕδρας
ναίων βροτοῖσι στόμα νέμει σαφέστατον,
ᾧ πειθόμεσθα πάνθ' ὅσ' ἂν κεῖνος λέγῃ·
τούτῳ πιθόμενος τὴν τεκοῦσαν ἔκτανον.
[595] Ἐκεῖνον ἡγεῖσθ' ἀνόσιον καὶ κτείνετε·
ἐκεῖνος ἥμαρτ', οὐκ ἐγώ. Τί χρῆν με δρᾶν;
Ἢ οὐκ ἀξιόχρεως ὁ θεὸς ἀναφέροντί μοι
μίασμα λῦσαι; Ποῖ τις οὖν ἔτ' ἂν φύγοι,
εἰ μὴ ὁ κελεύσας ῥύσεταί με μὴ θανεῖν;
[600] Ἀλλ' ὡς μὲν οὐκ εὖ μὴ λέγ' εἴργασται τάδε,
ἡμῖν δὲ τοῖς δράσασιν οὐκ εὐδαιμόνως.
Γάμοι δ' ὅσοις μὲν εὖ καθεστᾶσιν βροτῶν,
μακάριος αἰών· οἷς δὲ μὴ πίπτουσιν εὖ,
τά τ' ἔνδον εἰσὶ τά τε θύραζε δυστυχεῖς.

Χορός

[605] Αἰεὶ γυναῖκες ἐμποδὼν ταῖς συμφοραῖς
ἔφυσαν ἀνδρῶν πρὸς τὸ δυστυχέστερον.

Τυνδάρεως

Ἐπεὶ θρασύνῃ κοὐχ ὑποστέλλῃ λόγῳ,
οὕτω δ' ἀμείβῃ μ' ὥστε μ' ἀλγῆσαι φρένα,
μᾶλλόν μ' ἀνάξεις ἐπὶ σὸν ἐξελθεῖν φόνον·
[610] καλὸν πάρεργον δ' αὐτὸ θήσομαι πόνων
ὧν εἵνεκ' ἦλθον θυγατρὶ κοσμήσων τάφον.
Μολὼν γὰρ εἰς ἔκκλητον Ἀργείων ὄχλον
ἑκοῦσαν οὐχ ἑκοῦσαν ἐπισείσω πόλιν
σοὶ σῇ τ' ἀδελφῇ, λεύσιμον δοῦναι δίκην.
[615] Μᾶλλον δ' ἐκείνη σοῦ θανεῖν ἐστ' ἀξία,
ἣ τῇ τεκούσῃ σ' ἠγρίωσ', ἐς οὖς ἀεὶ
πέμπουσα μύθους ἐπὶ τὸ δυσμενέστερον,
ὀνείρατ' ἀγγέλλουσα τὰ Ἀγαμέμνονος,
καὶ τοῦθ' ὃ μισήσειαν Αἰγίσθου λέχος
[620] οἱ νέρτεροι θεοί· καὶ γὰρ ἐνθάδ' ἦν πικρόν·
ἕως ὑφῆψε δῶμ' ἀνηφαίστῳ πυρί.
Μενέλαε, σοὶ δὲ τάδε λέγω δράσω τε πρός·
εἰ τοὐμὸν ἔχθος ἐναριθμῇ κῆδός τ' ἐμόν,
μὴ τῷδ' ἀμύνειν φόνον ἐναντίον θεοῖς·
[625] ἔα δ' ὑπ' ἀστῶν καταφονευθῆναι πέτροις,
ἢ μὴ 'πίβαινε Σπαρτιάτιδος χθονός.
Τοσαῦτ' ἀκούσας ἴσθι, μηδὲ δυσσεβεῖς
ἕλῃ, παρώσας εὐσεβεστέρους φίλους·
ἡμᾶς δ' ἀπ' οἴκων ἄγετε τῶνδε, πρόσπολοι.

Ὀρέστης

[630] Στεῖχ', ὡς ἀθορύβως οὑπιὼν ἡμῖν λόγος
πρὸς τόνδ' ἵκηται, γῆρας ἀποφυγὼν τὸ σόν.
Μενέλαε, ποῖ σὸν πόδ' ἐπὶ συννοίᾳ κυκλεῖς,
διπλῆς μερίμνης διπτύχους ἰὼν ὁδούς;

Μενέλαος

Ἔασον· ἐν ἐμαυτῷ τι συννοούμενος
[635] ὅποι τράπωμαι τῆς τύχης ἀμηχανῶ.

Ὀρέστης

Μή νυν πέραινε τὴν δόκησιν, ἀλλ' ἐμοὺς
λόγους ἀκούσας πρόσθε, βουλεύου τότε.

Μενέλαος

Λέγ'· εὖ γὰρ εἶπας· ἔστι δ' οὗ σιγὴ λόγου
κρείσσων γένοιτ' ἄν. Ἔστι δ' οὗ σιγῆς λόγος.

Ὀρέστης

[640] Λέγοιμ' ἂν ἤδη. Τὰ μακρὰ τῶν σμικρῶν λόγων
ἐπίπροσθέν ἐστι καὶ σαφῆ μᾶλλον κλύειν.
Ἐμοὶ σὺ τῶν σῶν, Μενέλεως, μηδὲν δίδου,
ἃ δ' ἔλαβες ἀπόδος πατρὸς ἐμοῦ λαβὼν πάρα.
Οὐ χρήματ' εἶπον· χρήματ', ἢν ψυχὴν ἐμὴν
[645] σῴσῃς, ἅπερ μοι φίλτατ' ἐστὶ τῶν ἐμῶν.
Ἀδικῶ· λαβεῖν χρή μ' ἀντὶ τοῦδε τοῦ κακοῦ
ἄδικόν τι παρὰ σοῦ· καὶ γὰρ Ἀγαμέμνων πατὴρ
ἀδίκως ἀθροίσας Ἑλλάδ' ἦλθ' ὑπ' Ἴλιον,
οὐκ ἐξαμαρτὼν αὐτός, ἀλλ' ἁμαρτίαν
[650] τῆς σῆς γυναικὸς ἀδικίαν τ' ἰώμενος.
Ἓν μὲν τόδ' ἡμῖν ἀνθ' ἑνὸς δοῦναί σε χρή.
Ἀπέδοτο δ', ὡς χρὴ τοῖς φίλοισι τοὺς φίλους,
τὸ σῶμ' ἀληθῶς, σοὶ παρ' ἀσπίδ' ἐκπονῶν,
ὅπως σὺ τὴν σὴν ἀπολάβοις ξυνάορον.
[655] Ἀπότεισον οὖν μοι ταὐτὸ τοῦτ' ἐκεῖ λαβών,
μίαν πονήσας ἡμέραν, ἡμῶν ὕπερ
σωτήριος στάς, μὴ δέκ' ἐκπλήσας ἔτη.
Ἃ δ' Αὐλὶς ἔλαβε σφάγι' ἐμῆς ὁμοσπόρου,
ἐῶ σ' ἔχειν ταῦθ'· Ἑρμιόνην μὴ κτεῖνε σύ.
[660] Δεῖ γὰρ σ' ἐμοῦ πράσσοντος ὡς πράσσω τὰ νῦν
πλέον φέρεσθαι, κἀμὲ συγγνώμην ἔχειν.
Ψυχὴν δ' ἐμὴν δὸς τῷ ταλαιπώρῳ πατρὶ
κἀμῆς ἀδελφῆς, παρθένου μακρὸν χρόνον·
θανὼν γὰρ οἶκον ὀρφανὸν λείψω πατρός.
[665] Ἐρεῖς· ἀδύνατον. Αὐτὸ τοῦτο· τοὺς φίλους
ἐν τοῖς κακοῖς χρὴ τοῖς φίλοισιν ὠφελεῖν·
ὅταν δ' ὁ δαίμων εὖ διδῷ, τί δεῖ φίλων;
Ἀρκεῖ γὰρ αὐτὸς ὁ θεὸς ὠφελεῖν θέλων.
Φιλεῖν δάμαρτα πᾶσιν Ἕλλησιν δοκεῖς·
[670] κοὐχ ὑποτρέχων σε τοῦτο θωπείᾳ λέγω·
ταύτης ἱκνοῦμαί σ' ὦ μέλεος ἐμῶν κακῶν,
ἐς οἷον ἥκω. Τί δέ; Ταλαιπωρεῖν με δεῖ·
ὑπὲρ γὰρ οἴκου παντὸς ἱκετεύω τάδε.
Ὦ πατρὸς ὅμαιμε θεῖε, τὸν κατὰ χθονὸς
[675] θανόντ' ἀκούειν τάδε δόκει, ποτωμένην
ψυχὴν ὑπὲρ σοῦ, καὶ λέγειν ἃ ἐγὼ λέγω,
ταὔτ' ἔς τε δάκρυα καὶ γόους καὶ συμφοράς.
Εἴρηκα κἀπῄτηκα τὴν σωτηρίαν,
θηρῶν ὃ πάντες κοὐκ ἐγὼ ζητῶ μόνος.

Χορός

[680] Κἀγώ σ' ἱκνοῦμαι καὶ γυνή περ οὖσ' ὅμως
τοῖς δεομένοισιν ὠφελεῖν· οἷός τε δ' εἶ.

Μενέλαος

[682] Ὀρέστ', ἐγώ τοι σὸν καταιδοῦμαι κάρα
καὶ ξυμπονῆσαι σοῖς κακοῖσι βούλομαι·
καὶ χρὴ γὰρ οὕτω τῶν ὁμαιμόνων κακὰ
[685] ξυνεκκομίζειν, δύναμιν ἢν διδῷ θεός,
θνῄσκοντα καὶ κτείνοντα τοὺς ἐναντίους·
τὸ δ' αὖ δύνασθαι πρὸς θεῶν χρῄζω τυχεῖν.
Ἥκω γὰρ ἀνδρῶν συμμάχων κενὸν δόρυ
ἔχων, πόνοισι μυρίοις ἀλώμενος,
[690] σμικρᾷ σὺν ἀλκῇ τῶν λελειμμένων φίλων.
Μάχῃ μὲν οὖν ἂν οὐχ ὑπερβαλοίμεθα
Πελασγὸν Ἄργος· εἰ δὲ μαλθακοῖς λόγοις
δυναίμεθ', ἐνταῦθ' ἐλπίδος προσήκομεν.
Σμικροῖσι μὲν γὰρ μεγάλα πῶς ἕλοι τις ἄν;
[695] Πόνοισιν; Ἀμαθὲς καὶ τὸ βούλεσθαι τάδε.
Ὅταν γὰρ ἡβᾷ δῆμος εἰς ὀργὴν πεσών,
ὅμοιον ὥστε πῦρ κατασβέσαι λάβρον·
Εἰ δ' ἡσύχως τις αὑτὸν ἐντείνοντι μὲν
χαλῶν ὑπείκοι καιρὸν εὐλαβούμενος,
[700] ἴσως ἂν ἐκπνεύσειεν· ἢν δ' ἀνῇ πνοάς,
τύχοις ἂν αὐτοῦ ῥᾳδίως ὅσον θέλεις.
Ἔνεστι δ' οἶκτος, ἔνι δὲ καὶ θυμὸς μέγας,
καραδοκοῦντι κτῆμα τιμιώτατον.
Ἐλθὼν δὲ Τυνδάρεών τέ σοι πειράσομαι
[705] πόλιν τε πεῖσαι τῷ λίαν χρῆσθαι καλῶς.
Καὶ ναῦς γὰρ ἐνταθεῖσα πρὸς βίαν ποδὶ
ἔβαψεν, ἔστη δ' αὖθις, ἢν χαλᾷ πόδα.
Μισεῖ γὰρ ὁ θεὸς τὰς ἄγαν προθυμίας,
μισοῦσι δ' ἀστοί· δεῖ δέ μ' οὐκ ἄλλως λέγω
[710] σῴζειν σε σοφίᾳ, μὴ βίᾳ τῶν κρεισσόνων.
Ἀλκῇ δέ σ' οὐκ ἄν, ᾗ σὺ δοξάζεις ἴσως,
σῴσαιμ' ἄν· οὐ γὰρ ῥᾴδιον λόγχῃ μιᾷ
στῆσαι τροπαῖα τῶν κακῶν ἅ σοι πάρα.
Οὐ γάρ ποτ' Ἄργους γαῖαν ἐς τὸ μαλθακὸν
[715] προσηγόμεσθα· νῦν δ' ἀναγκαίως ἔχει.
Δούλοισιν εἶναι τοῖς σοφοῖσι τῆς τύχης

Ὀρέστης

[718] Ὦ πλὴν γυναικὸς οὕνεκα στρατηλατεῖν
τἄλλ' οὐδέν, ὦ κάκιστε τιμωρεῖν φίλοις,
[720] φεύγεις ἀποστραφείς με, τὰ δ' Ἀγαμέμνονος
φροῦδ'; Ἄφιλος ἦσθ' ἄρ', ὦ πάτερ, πράσσων κακῶς.
Οἴμοι, προδέδομαι, κοὐκέτ' εἰσὶν ἐλπίδες,
ὅποι τραπόμενος θάνατον Ἀργείων φύγω·
οὗτος γὰρ ἦν μοι καταφυγὴ σωτηρίας.
[725] Ἀλλ' εἰσορῶ γὰρ τόνδε φίλτατον βροτῶν
Πυλάδην δρόμῳ στείχοντα Φωκέων ἄπο,
ἡδεῖαν ὄψιν· πιστὸς ἐν κακοῖς ἀνὴρ
κρείσσων γαλήνης ναυτίλοισιν εἰσορᾶν.

Πυλάδης

[729] Θᾶσσον ᾗ με χρῆν προβαίνων ἱκόμην δι' ἄστεως,
[730] σύλλογον πόλεως ἀκούσας, τὸν δ' ἰδὼν αὐτὸς σαφῶς,
ἐπὶ σὲ σύγγονόν τε τὴν σήν, ὡς κτενοῦντας αὐτίκα.
Τί τάδε; Πῶς ἔχεις; Τί πράσσεις, φίλταθ' ἡλίκων ἐμοὶ
καὶ φίλων καὶ συγγενείας; Πάντα γὰρ τάδ' εἶ σύ μοι.

Ὀρέστης

Οἰχόμεσθ', ὡς ἐν βραχεῖ σοι τἀμὰ δηλώσω κακά.

Πυλάδης

[735] Συγκατασκάπτοις ἂν ἡμᾶς· κοινὰ γὰρ τὰ τῶν φίλων.

Ὀρέστης

Μενέλεως κάκιστος ἐς ἐμὲ καὶ κασιγνήτην ἐμήν.

Πυλάδης

Εἰκότως, κακῆς γυναικὸς ἄνδρα γίγνεσθαι κακόν.

Ὀρέστης

Ὥσπερ οὐκ ἐλθὼν ἔμοιγε ταὐτὸν ἀπέδωκεν μολών.

Πυλάδης

Ἦ γάρ ἐστιν ὡς ἀληθῶς τήνδ' ἀφιγμένος χθόνα;

Ὀρέστης

[740] Χρόνιος· ἀλλ' ὅμως τάχιστα κακὸς ἐφωράθη φίλοις.

Πυλάδης

Καὶ δάμαρτα τὴν κακίστην ναυστολῶν ἐλήλυθεν;

Ὀρέστης

Οὐκ ἐκεῖνος, ἀλλ' ἐκείνη κεῖνον ἐνθάδ' ἤγαγεν.

Πυλάδης

[743] Ποῦ 'στιν ἣ πλείστους Ἀχαιῶν ὤλεσεν γυνὴ μία;

Ὀρέστης

Ἐν δόμοις ἐμοῖσιν, εἰ δὴ τούσδ' ἐμοὺς καλεῖν χρεών.

Πυλάδης

[745] Σὺ δὲ τίνας λόγους ἔλεξας σοῦ κασιγνήτῳ πατρός;

Ὀρέστης

Μή μ' ἰδεῖν θανόνθ' ὑπ' ἀστῶν καὶ κασιγνήτην ἐμήν.

Πυλάδης

Πρὸς θεῶν, τί πρὸς τάδ' εἶπε; Τόδε γὰρ εἰδέναι θέλω.

Ὀρέστης

Εὐλαβεῖθ', ὃ τοῖς φίλοισι δρῶσιν οἱ κακοὶ φίλοι.

Πυλάδης

Σκῆψιν ἐς ποίαν προβαίνων; Τοῦτο πάντ' ἔχω μαθών.

Ὀρέστης

[750] Οὗτος ἦλθ', ὁ τὰς ἀρίστας θυγατέρας σπείρας πατήρ.

Πυλάδης

Τυνδάρεων λέγεις· ἴσως σοι θυγατέρος θυμούμενος;

Ὀρέστης

Αἰσθάνῃ. τὸ τοῦδε κῆδος μᾶλλον εἵλετ' ἢ πατρός.

Πυλάδης

Κοὐκ ἐτόλμησεν πόνων σῶν ἀντιλάζυσθαι παρών;

Ὀρέστης

Οὐ γὰρ αἰχμητὴς πέφυκεν, ἐν γυναιξὶ δ' ἄλκιμος.

Πυλάδης

[755] Ἐν κακοῖς ἄρ' εἶ μεγίστοις· καί σ' ἀναγκαῖον θανεῖν;

Ὀρέστης

Ψῆφον ἀμφ' ἡμῶν πολίτας ἐπὶ φόνῳ θέσθαι χρεών.

Πυλάδης

Ἣ κρινεῖ τί χρῆμα; Λέξον· διὰ φόβου γὰρ ἔρχομαι.

Ὀρέστης

Ἢ θανεῖν ἢ ζῆν· ὁ μῦθος οὐ μακρὸς μακρῶν πέρι.

Πυλάδης

Φεῦγέ νυν λιπὼν μέλαθρα σὺν κασιγνήτῃ σέθεν.

Ὀρέστης

[760] Οὐχ ὁρᾷς; Φυλασσόμεσθα φρουρίοισι πανταχῇ.

Πυλάδης

Εἶδον ἄστεως ἀγυιὰς τεύχεσιν πεφραγμένας.

Ὀρέστης

Ὡσπερεὶ πόλις πρὸς ἐχθρῶν σῶμα πυργηρούμεθα.

Πυλάδης

Κἀμὲ νῦν ἐροῦ τί πάσχω· καὶ γὰρ αὐτὸς οἴχομαι.

Ὀρέστης

Πρὸς τίνος; Τοῦτ' ἂν προσείη τοῖς ἐμοῖς κακοῖς κακόν.

Πυλάδης

[765] Στρόφιος ἤλασέν μ' ἀπ' οἴκων φυγάδα θυμωθεὶς πατήρ.

Ὀρέστης

Ἴδιον ἢ κοινὸν πολίταις ἐπιφέρων ἔγκλημά τι;

Πυλάδης

Ὅτι συνηράμην φόνον σοι μητρός, ἀνόσιον λέγων.

Ὀρέστης

Ὦ τάλας, ἔοικε καὶ σὲ τἀμὰ λυπήσειν κακά.

Πυλάδης

Οὐχὶ Μενέλεω τρόποισι χρώμεθ'· οἰστέον τάδε.

Ὀρέστης

[770] Οὐ φοβῇ μή σ' Ἄργος ὥσπερ κἄμ' ἀποκτεῖναι θέλῃ;

Πυλάδης

Οὐ προσήκομεν κολάζειν τοῖσδε, Φωκέων δὲ γῇ.

Ὀρέστης

Δεινὸν οἱ πολλοί, κακούργους ὅταν ἔχωσι προστάτας.

Πυλάδης

Ἀλλ' ὅταν χρηστοὺς λάβωσι, χρηστὰ βουλεύουσ' ἀεί.

Ὀρέστης

Εἶἑν. ἐς κοινὸν λέγειν χρή.

Πυλάδης

Τίνος ἀναγκαίου πέρι;

Ὀρέστης

[775] Εἰ λέγοιμ' ἀστοῖσιν ἐλθὼν

Πυλάδης

Ὡς ἔδρασας ἔνδικα;

Ὀρέστης

Πατρὶ τιμωρῶν ἐμαυτοῦ;

Πυλάδης

Μὴ λάβωσί σ' ἄσμενοι.

Ὀρέστης

Ἀλλ' ὑποπτήξας σιωπῇ κατθάνω;

Πυλάδης

Δειλὸν τόδε.

Ὀρέστης

Πῶς ἂν οὖν δρῴην;

Πυλάδης

Ἔχεις τιν', ἢν μένῃς, σωτηρίαν;

Ὀρέστης

Οὐκ ἔχω.

Πυλάδης

Μολόντι δ' ἐλπίς ἐστι σωθῆναι κακῶν;

Ὀρέστης

[780] Εἰ τύχοι, γένοιτ' ἄν.

Πυλάδης

Οὐκοῦν τοῦτο κρεῖσσον ἢ μένειν.

Ὀρέστης

Ἀλλὰ δῆτ' ἔλθω.

Πυλάδης

Θανὼν γοῦν ὧδε κάλλιον θανῇ.

Ὀρέστης

[783] Εὖ λέγεις· φεύγω τὸ δειλὸν τῇδε.

Πυλάδης

Μᾶλλον ἢ μένων.

Ὀρέστης

[782] Καὶ τὸ πρᾶγμά γ' ἔνδικόν μοι.

Πυλάδης

Τῷ Δοκεῖν εὔχου μόνον.

Ὀρέστης

[784] Καί τις ἄν γέ μ' οἰκτίσειε . . . .

Πυλάδης

Μέγα γὰρ ἡ εὐγένειά σου.

Ὀρέστης

[785] Θάνατον ἀσχάλλων πατρῷον.

Πυλάδης

Πάντα ταῦτ' ἐν ὄμμασιν.

Ὀρέστης

Ἰτέον, ὡς ἄνανδρον ἀκλεῶς κατθανεῖν.

Πυλάδης

Αἰνῶ τάδε.

Ὀρέστης

Ἦ λέγωμεν οὖν ἀδελφῇ ταῦτ' ἐμῇ;

Πυλάδης

Μὴ πρὸς θεῶν.

Ὀρέστης

Δάκρυα γοῦν γένοιτ' ἄν.

Πυλάδης

Οὐκοῦν οὗτος οἰωνὸς μέγας.

Ὀρέστης

Δηλαδὴ σιγᾶν ἄμεινον.

Πυλάδης

Τῷ χρόνῳ δὲ κερδανεῖς.

Ὀρέστης

[790] Κεῖνό μοι μόνον πρόσαντες.

Πυλάδης

Τί τόδε καινὸν αὖ λέγεις;

Ὀρέστης

Μὴ θεαί μ' οἴστρῳ κατάσχωσι.

Πυλάδης

Ἀλλὰ κηδεύσω σ' ἐγώ.

Ὀρέστης

Δυσχερὲς ψαύειν νοσοῦντος ἀνδρός.

Πυλάδης

Οὐκ ἔμοιγε σοῦ.

Ὀρέστης

Εὐλαβοῦ λύσσης μετασχεῖν τῆς ἐμῆς.

Πυλάδης

Τόδ' οὖν ἴτω.

Ὀρέστης

Οὐκ ἄρ' ὀκνήσεις;

Πυλάδης

Ὄκνος γὰρ τοῖς φίλοις κακὸν μέγα.

Ὀρέστης

[795] Ἕρπε νυν οἴαξ ποδός μοι.

Πυλάδης

Φίλα γ' ἔχων κηδεύματα.

Ὀρέστης

Καί με πρὸς τύμβον πόρευσον πατρός.

Πυλάδης

Ὡς τί δὴ τόδε;

Ὀρέστης

Ὥς νιν ἱκετεύσω με σῶσαι.

Πυλάδης

Τό γε δίκαιον ὧδ' ἔχει.

Ὀρέστης

Μητέρος δὲ μηδ' ἴδοιμι μνῆμα.

Πυλάδης

[788] Πολεμία γὰρ ἦν.
Ἀλλ' ἔπειγ', ὡς μή σε πρόσθε ψῆφος Ἀργείων ἕλῃ,
[800] περιβαλὼν πλευροῖς ἐμοῖσι πλευρὰ νωχελῆ νόσῳ·
ὡς ἐγὼ δι' ἄστεώς σε, σμικρὰ φροντίζων ὄχλου,
οὐδὲν αἰσχυνθεὶς ὀχήσω. Ποῦ γὰρ ὢν δείξω φίλος,
εἴ σε μὴ 'ν δειναῖσιν ὄντα συμφοραῖς ἐπαρκέσω;

Ὀρέστης

Τοῦτ' ἐκεῖνο, <κτᾶσθ' ἑταίρους, μὴ τὸ συγγενὲς μόνον>·
[805] ὡς ἀνὴρ ὅστις τρόποισι συντακῇ, θυραῖος ὢν
μυρίων κρείσσων ὁμαίμων ἀνδρὶ κεκτῆσθαι φίλος.

Χορός

[807] Ὁ μέγας ὄλβος ἅ τ' ἀρετὰ
μέγα φρονοῦσ' ἀν' Ἑλλάδα καὶ
παρὰ Σιμουντίοις ὀχετοῖς
[810] πάλιν ἀνῆλθ' ἐξ εὐτυχίας Ἀτρείδαις
πάλαι παλαιᾶς ἀπὸ συμφορᾶς δόμων,
ὁπότε χρυσείας ἔρις ἀρνὸς
ἤλυθε Τανταλίδαις,
οἰκτρότατα θοινάματα καὶ
[815] σφάγια γενναίων τεκέων·
ὅθεν φόνῳ φόνος ἐξαμεί-
βων δι' αἵματος οὐ προλεί-
πει δισσοῖσιν Ἀτρείδαις.

Τὸ καλὸν οὐ καλόν, τοκέων
[820] πυριγενεῖ τεμεῖν παλάμᾳ
χρόα μελάνδετον δὲ φόνῳ
ξίφος ἐς αὐγὰς ἀελίοιο δεῖξαι·
τὸ δ' εὖ κακουργεῖν ἀσέβεια ποικίλα
κακοφρόνων τ' ἀνδρῶν παράνοια.
[825] θανάτου γὰρ ἀμφὶ φόβῳ
Τυνδαρὶς ἰάχησε τάλαι-
να· Τέκνον, οὐ τολμᾷς ὅσια
κτείνων σὰν ματέρα· μὴ πατρῴ-
αν τιμῶν χάριν ἐξανά-
[830] ψῃ δύσκλειαν ἐς αἰεί.

[831] Τίς νόσος ἢ τίνα δάκρυα καὶ
τίς ἔλεος μείζων κατὰ γᾶν
ἢ ματροκτόνον αἷμα χειρὶ θέσθαι;
Οἷον ἔργον τελέσας
[835] βεβάκχευται μανίαις,
Εὐμενίσι θήραμα, φόνον
δρομάσι δινεύων βλεφάροις,
Ἀγαμεμνόνιος παῖς.
Ὦ μέλεος, ματρὸς ὅτε
[840] χρυσεοπηνήτων φαρέων
μαστὸν ὑπερτέλλοντ' ἐσιδὼν
σφάγιον ἔθετο ματέρα, πατρῴ-
ων παθέων ἀμοιβάν.

Ἠλέκτρα

Γυναῖκες, ἦ που τῶνδ' ἀφώρμηται δόμων
[845] τλήμων Ὀρέστης θεομανεῖ λύσσῃ δαμείς;

Χορός

Ἥκιστα· πρὸς δ' Ἀργεῖον οἴχεται λεών,
ψυχῆς ἀγῶνα τὸν προκείμενον πέρι
δώσων, ἐν ᾧ ζῆν ἢ θανεῖν ὑμᾶς χρεών.

Ἠλέκτρα

Οἴμοι· τί χρῆμ' ἔδρασε; Τίς δ' ἔπεισέ νιν;

Χορός

[850] Πυλάδης· ἔοικε δ' οὐ μακρὰν ὅδ' ἄγγελος
λέξειν τὰ κεῖθεν σοῦ κασιγνήτου πέρι.

Ἄγγελος

Ὦ τλῆμον, ὦ δύστηνε τοῦ στρατηλάτου
Ἀγαμέμνονος παῖ, πότνι' Ἠλέκτρα, λόγους
ἄκουσον οὕς σοι δυστυχεῖς ἥκω φέρων.

Ἠλέκτρα

[855] Αἰαῖ, διοιχόμεσθα· δῆλος εἶ λόγῳ.
Κακῶν γὰρ ἥκεις, ὡς ἔοικεν, ἄγγελος.

Ἄγγελος

[857] Ψήφῳ Πελασγῶν σὸν κασίγνητον θανεῖν
καὶ σέ, ὦ τάλαιν', ἔδοξε τῇδ' ἐν ἡμέρᾳ.

Ἠλέκτρα

Οἴμοι· προσῆλθεν ἐλπίς, ἣν φοβουμένη
[860] πάλαι τὸ μέλλον ἐξετηκόμην γόοις.
Ἀτὰρ τίς ἁγών, τίνες ἐν Ἀργείοις λόγοι
καθεῖλον ἡμᾶς κἀπεκύρωσαν θανεῖν;
Λέγ', ὦ γεραιέ· πότερα λευσίμῳ χερὶ
ἢ διὰ σιδήρου πνεῦμ' ἀπορρῆξαί με δεῖ,
[865] κοινὰς ἀδελφῷ συμφορὰς κεκτημένην;

Ἄγγελος

[866] Ἐτύγχανον μὲν ἀγρόθεν πυλῶν ἔσω
βαίνων, πυθέσθαι δεόμενος τά τ' ἀμφὶ σοῦ
τά τ' ἀμφ' Ὀρέστου· σῷ γὰρ εὔνοιαν πατρὶ
ἀεί ποτ' εἶχον, καί μ' ἔφερβε σὸς δόμος
[870] πένητα μέν, χρῆσθαι δὲ γενναῖον φίλοις.
Ὁρῶ δ' ὄχλον στείχοντα καὶ θάσσοντ' ἄκραν,
οὗ φασι πρῶτον Δαναὸν Αἰγύπτῳ δίκας
διδόντ' ἀθροῖσαι λαὸν ἐς κοινὰς ἕδρας.
Ἀστῶν δὲ δή τιν' ἠρόμην ἄθροισμ' ἰδών·
[875] Τί καινὸν Ἄργει; Μῶν τι πολεμίων πάρα
ἄγγελμ' ἀνεπτέρωκε Δαναϊδῶν πόλιν;
Ὃ δ' εἶπ'· Ὀρέστην κεῖνον οὐχ ὁρᾷς πέλας
στείχοντ', ἀγῶνα θανάσιμον δραμούμενον;
Ὁρῶ δ' ἄελπτον φάσμ', ὃ μήποτ' ὤφελον,
[880] Πυλάδην τε καὶ σὸν σύγγονον στείχονθ' ὁμοῦ,
τὸν μὲν κατηφῆ καὶ παρειμένον νόσῳ,
τὸν δ' ὥστ' ἀδελφὸν ἴσα φίλῳ λυπούμενον,
νόσημα κηδεύοντα παιδαγωγίᾳ.
[884] Ἐπεὶ δὲ πλήρης ἐγένετ' Ἀργείων ὄχλος,
[885] κῆρυξ ἀναστὰς εἶπε· Τίς χρῄζει λέγειν,
πότερον Ὀρέστην κατθανεῖν ἢ μὴ χρεών,
μητροκτονοῦντα; Κἀπὶ τῷδ' ἀνίσταται
Ταλθύβιος, ὃς σῷ πατρὶ συνεπόρθει Φρύγας.
Ἔλεξε δ', ὑπὸ τοῖς δυναμένοισιν ὢν ἀεί,
[890] διχόμυθα, πατέρα μὲν σὸν ἐκπαγλούμενος,
σὸν δ' οὐκ ἐπαινῶν σύγγονον, καλοὺς κακοὺς
λόγους ἑλίσσων, ὅτι καθισταίη νόμους
ἐς τοὺς τεκόντας οὐ καλούς· τὸ δ' ὄμμ' ἀεὶ
φαιδρωπὸν ἐδίδου τοῖσιν Αἰγίσθου φίλοις.
[895] Τὸ γὰρ γένος τοιοῦτον· ἐπὶ τὸν εὐτυχῆ
πηδῶσ' ἀεὶ κήρυκες· ὅδε δ' αὐτοῖς φίλος,
ὃς ἂν δύνηται πόλεος ἔν τ' ἀρχαῖσιν ᾖ.
Ἐπὶ τῷδε δ' ἠγόρευε Διομήδης ἄναξ.
Οὗτος κτανεῖν μὲν οὔτε σὲ οὔτε σύγγονον
[900] εἴα, φυγῇ δὲ ζημιοῦντας εὐσεβεῖν.
Ἐπερρόθησαν δ' οἳ μὲν ὡς καλῶς λέγοι,
οἳ δ' οὐκ ἐπῄνουν. Κἀπὶ τῷδ' ἀνίσταται
ἀνήρ τις ἀθυρόγλωσσος, ἰσχύων θράσει,
Ἀργεῖος οὐκ Ἀργεῖος, ἠναγκασμένος,
[905] θορύβῳ τε πίσυνος κἀμαθεῖ παρρησίᾳ,
πιθανὸς ἔτ' αὐτοὺς περιβαλεῖν κακῷ τινι·
ὅταν γὰρ ἡδύς τις λόγοις φρονῶν κακῶς
πείθῃ τὸ πλῆθος, τῇ πόλει κακὸν μέγα·
ὅσοι δὲ σὺν νῷ χρηστὰ βουλεύουσ' ἀεί,
[910] κἂν μὴ παραυτίκ', αὖθίς εἰσι χρήσιμοι
πόλει. Θεᾶσθαι δ' ὧδε χρὴ τὸν προστάτην
ἰδόνθ'· ὅμοιον γὰρ τὸ χρῆμα γίγνεται
τῷ τοὺς λόγους λέγοντι καὶ τιμωμένῳ.
Ὃς εἶπ' Ὀρέστην καὶ σὲ ἀποκτεῖναι πέτροις
[915] βάλλοντας· ὑπὸ δ' ἔτεινε Τυνδάρεως λόγους
τῷ σφὼ κατακτείνοντι τοιούτους λέγειν.
Ἄλλος δ' ἀναστὰς ἔλεγε τῷδ' ἐναντία,
μορφῇ μὲν οὐκ εὐωπός, ἀνδρεῖος δ' ἀνήρ,
ὀλιγάκις ἄστυ κἀγορᾶς χραίνων κύκλον,
[920] αὐτουργός οἵπερ καὶ μόνοι σῴζουσι γῆν
ξυνετὸς δέ, χωρεῖν ὁμόσε τοῖς λόγοις θέλων,
ἀκέραιος, ἀνεπίπληκτον ἠσκηκὼς βίον·
ὃς εἶπ' Ὀρέστην παῖδα τὸν Ἀγαμέμνονος
στεφανοῦν, ὃς ἠθέλησε τιμωρεῖν πατρί,
[925] κακὴν γυναῖκα κἄθεον κατακτανών,
ἣ κεῖν' ἀφῄρει, μήθ' ὁπλίζεσθαι χέρα
μήτε στρατεύειν ἐκλιπόντα δώματα,
εἰ τἄνδον οἰκουρήμαθ' οἱ λελειμμένοι
φθείρουσιν, ἀνδρῶν εὔνιδας λωβώμενοι.
[930] Καὶ τοῖς γε χρηστοῖς εὖ λέγειν ἐφαίνετο.
[931] Κοὐδεὶς ἔτ' εἶπε. Σὸς δ' ἐπῆλθε σύγγονος,
ἔλεξε δ'· ὦ γῆν Ἰνάχου κεκτημένοι,
πάλαι Πελασγοί, Δαναί̈δαι δεύτερον,
ὑμῖν ἀμύνων οὐδὲν ἧσσον ἢ πατρὶ
[935] ἔκτεινα μητέρ'. Εἰ γὰρ ἀρσένων φόνος
ἔσται γυναιξὶν ὅσιος, οὐ φθάνοιτ' ἔτ' ἂν
θνῄσκοντες, ἢ γυναιξὶ δουλεύειν χρεών·
τοὐναντίον δὲ δράσετ' ἢ δρᾶσαι χρεών.
Νῦν μὲν γὰρ ἡ προδοῦσα λέκτρ' ἐμοῦ πατρὸς
[940] τέθνηκεν· εἰ δὲ δὴ κατακτενεῖτ' ἐμέ,
ὁ νόμος ἀνεῖται, κοὐ φθάνοι θνῄσκων τις ἄν·
ὡς τῆς γε τόλμης οὐ σπάνις γενήσεται.
Ἀλλ' οὐκ ἔπειθ' ὅμιλον, εὖ δοκῶν λέγειν.
Νικᾷ δ' ἐκεῖνος ὁ κακὸς ἐν πλήθει λέγων,
[945] ὃς ἠγόρευσε σύγγονον σέ τε κτανεῖν.
Μόλις δ' ἔπεισε μὴ πετρουμένους θανεῖν
τλήμων Ὀρέστης· αὐτόχειρι δὲ σφαγῇ
ὑπέσχετ' ἐν τῇδ' ἡμέρᾳ λείψειν βίον
σὺν σοί. Πορεύει δ' αὐτὸν ἐκκλήτων ἄπο
[950] Πυλάδης δακρύων· σὺν δ' ὁμαρτοῦσιν φίλοι
κλαίοντες, οἰκτίροντες· ἔρχεται δέ σοι
πικρὸν θέαμα καὶ πρόσοψις ἀθλία.
Ἀλλ' εὐτρέπιζε φάσγαν' ἢ βρόχον δέρῃ·
ὡς δεῖ λιπεῖν σε φέγγος· ἡ εὐγένεια δὲ
[955] οὐδέν σ' ἐπωφέλησεν, οὐδ' ὁ Πύθιος
τρίποδα καθίζων Φοῖβος, ἀλλ' ἀπώλεσεν.

Χορός

Ὦ δυστάλαινα παρθέν', ὡς ξυνηρεφὲς
πρόσωπον εἰς γῆν σὸν βαλοῦσ' ἄφθογγος εἶ,
ὡς εἰς στεναγμοὺς καὶ γόους δραμουμένη.

Ἠλέκτρα

[960] Κατάρχομαι στεναγμόν, ὦ Πελασγία,
τιθεῖσα λευκὸν ὄνυχα διὰ παρηίδων,
αἱματηρὸν ἄταν,
κτύπον τε κρατός, ὃν ἔλαχ' ἁ κατὰ χθονὸς
νερτέρων Περσέφασσα καλλίπαις θεά.
[965] Ἰαχείτω δὲ γᾶ Κυκλωπία,
σίδαρον ἐπὶ κάρα τιθεῖσα κούριμον,
πήματ' οἴκων.
Ἔλεος ἔλεος ὅδ' ἔρχεται
τῶν θανουμένων ὕπερ,
[970] στρατηλατᾶν Ἑλλάδος ποτ' ὄντων.

[971] Βέβακε γὰρ βέβακεν, οἴχεται τέκνων
πρόπασα γέννα Πέλοπος ὅ τ' ἐπὶ μακαρίοις
ζῆλος ὤν ποτ' οἴκοις·
Φθόνος νιν εἷλε θεόθεν, ἅ τε δυσμενὴς
[975] φοινία ψῆφος ἐν πολίταις.
Ἰὼ ἰώ, πανδάκρυτ' ἐφαμέρων
ἔθνη πολύπονα, λεύσσεθ', ὡς παρ' ἐλπίδας
μοῖρα βαίνει.
Ἕτερα δ' ἕτερος ἀμείβεται
[980] πήματ' ἐν χρόνῳ μακρῷ·
βροτῶν δ' ὁ πᾶς ἀστάθμητος αἰών.

[982] Μόλοιμι τὰν οὐρανοῦ
μέσον χθονός <τε> τεταμέναν
αἰωρήμασι πέτραν,
ἁλύσεσιν χρυσέαισι φερομέναν δίναισι,
βῶλον ἐξ Ὀλύμπου,
ἵν' ἐν θρήνοισιν ἀναβοάσω
[985] γέροντι πατρὶ Ταντάλῳ
ὃς ἔτεκεν ἔτεκε γενέτορας ἐμέθεν δόμων,
οἳ κατεῖδον ἄτας,
ποτανὸν μὲν δίωγμα πώλων
τεθριπποβάμονι στόλῳ Πέλοψ ὅτε
[990] πελάγεσι διεδίφρευσε, Μυρτίλου φόνον
δικὼν ἐς οἶδμα πόντου,
λευκοκύμοσιν
πρὸς Γεραιστίαις
ποντίων σάλων
ᾐόσιν ἁρματεύσας.
[995] Ὅθεν δόμοισι τοῖς ἐμοῖς
ἦλθ' ἀρὰ πολύστονος,
λόχευμα ποιμνίοισι Μαιάδος τόκου,
τὸ χρυσόμαλλον ἀρνὸς ὁπότ'
ἐγένετο τέρας ὀλοὸν ὀλοὸν
[1000] Ἀτρέος ἱπποβώτα·
ὅθεν Ἔρις τό τε πτερωτὸν
ἁλίου μετέβαλεν ἅρμα,
τὰν πρὸς ἑσπέραν κέλευθον
οὐρανοῦ προσαρμόσα-
σα μονόπωλον ἐς Ἀῶ,
[1005] ἑπταπόρου τε δράμημα Πελειάδος
εἰς ὁδὸν ἄλλαν Ζεὺς μεταβάλλει,
τῶνδέ τ' ἀμείβει . . . θανάτους θανά-
των τά τ' ἐπώνυμα δεῖπνα Θυέστου
λέκτρα τε Κρήσσας Ἀερόπας δολί-
[1010] ας δολίοισι γάμοις· τὰ πανύστατα δ'
εἰς ἐμὲ καὶ γενέταν ἐμὸν ἤλυθε
δόμων πολυπόνοις ἀνάγκαις.

Χορός

Καὶ μὴν ὅδε σὸς σύγγονος ἕρπει
ψήφῳ θανάτου κατακυρωθείς,
ὅ τε πιστότατος πάντων Πυλάδης,
[1015] ἰσάδελφος ἀνήρ, ἰθύνων
νοσερὸν κῶλον Ὀρέστου,
ποδὶ κηδοσύνῳ παράσειρος.

Ἠλέκτρα

[1018] Οἲ ἐγώ· πρὸ τύμβου γάρ σ' ὁρῶσ' ἀναστένω,
ἀδελφέ, καὶ πάροιθε νερτέρου πυρᾶς.
[1020] Οἲ ἐγὼ μάλ' αὖθις· ὥς σ' ἰδοῦσ' ἐν ὄμμασιν
πανυστάτην πρόσοψιν ἐξέστην φρενῶν.

Ὀρέστης

Οὐ σῖγ' ἀφεῖσα τοὺς γυναικείους γόους
στέρξεις τὰ κρανθέντ'; Οἰκτρὰ μὲν τάδ', ἀλλ' ὅμως
φέρειν σ' ἀνάγκη τὰς παρεστώσας τύχας.

Ἠλέκτρα

[1025] Καὶ πῶς σιωπῶ; Φέγγος εἰσορᾶν θεοῦ
τόδ' οὐκέθ' ἡμῖν τοῖς ταλαιπώροις μέτα.

Ὀρέστης

Σὺ μή μ' ἀπόκτειν'· ἅλις ὑπ' Ἀργείας χερὸς
τέθνηχ' ὁ τλήμων· τὰ δὲ παρόντ' ἔα κακά.

Ἠλέκτρα

Ὦ μέλεος ἥβης σῆς, Ὀρέστα, καὶ πότμου
[1030] θανάτου τ' ἀώρου. ζῆν ἐχρῆν σ', ὅτ' οὐκέτ' εἶ.

Ὀρέστης

Μὴ πρὸς θεῶν μοι περιβάλῃς ἀνανδρίαν,
ἐς δάκρυα πορθμεύουσ' ὑπομνήσει κακῶν.

Ἠλέκτρα

Θανούμεθ'· οὐχ οἷόν τε μὴ στένειν κακά.
Πᾶσιν γὰρ οἰκτρὸν ἡ φίλη ψυχὴ βροτοῖς.

Ὀρέστης

[1035] Τόδ' ἦμαρ ἡμῖν κύριον· δεῖ δ' ἢ βρόχους
ἅπτειν κρεμαστοὺς ἢ ξίφος θήγειν χερί.

Ἠλέκτρα

Σύ νύν μ', ἀδελφέ, μή τις Ἀργείων κτάνῃ
ὕβρισμα θέμενος τὸν Ἀγαμέμνονος γόνον.

Ὀρέστης

Ἅλις τὸ μητρὸς αἷμ' ἔχω· σὲ δ' οὐ κτενῶ,
[1040] ἀλλ' αὐτόχειρι θνῇσχ' ὅτῳ βούλῃ τρόπῳ.

Ἠλέκτρα

Ἔσται τάδ'· οὐδὲν σοῦ ξίφους λελείψομαι.
ἀλλ' ἀμφιθεῖναι σῇ δέρῃ θέλω χέρας.

Ὀρέστης

Τέρπου κενὴν ὄνησιν, εἰ τερπνὸν τόδε
θανάτου πέλας βεβῶσι, περιβαλεῖν χέρας.

Ἠλέκτρα

[1045] Ὦ φίλτατ', ὦ ποθεινὸν ἥδιστόν τ' ἔχων
τῆς σῆς ἀδελφῆς ὄνομα καὶ ψυχὴν μίαν.

Ὀρέστης

[1047] Ἔκ τοί με τήξεις· καί σ' ἀμείψασθαι θέλω
φιλότητι χειρῶν. Τί γὰρ ἔτ' αἰδοῦμαι τάλας;
Ὦ στέρν' ἀδελφῆς, ὦ φίλον πρόσπτυγμ' ἐμόν,
[1050] τάδ' ἀντὶ παίδων καὶ γαμηλίου λέχους
προσφθέγματ' ἀμφοῖν τοῖς ταλαιπώροις πάρα.

Ἠλέκτρα

Φεῦ·
πῶς ἂν ξίφος νὼ ταὐτόν, εἰ θέμις, κτάνοι
καὶ μνῆμα δέξαιθ' ἕν, κέδρου τεχνάσματα;

Ὀρέστης

Ἥδιστ' ἂν εἴη ταῦθ'· ὁρᾷς δὲ δὴ φίλων
[1055] ὡς ἐσπανίσμεθ', ὥστε κοινωνεῖν τάφου.

Ἠλέκτρα

Οὐδ' εἶφ' ὑπὲρ σοῦ, μὴ θανεῖν σπουδὴν ἔχων,
Μενέλαος ὁ κακός, ὁ προδότης τοὐμοῦ πατρός;

Ὀρέστης

[1058] Οὐδ' ὄμμ' ἔδειξεν, ἀλλ' ἐπὶ σκήπτροις ἔχων
τὴν ἐλπίδ', εὐλαβεῖτο μὴ σῴζειν φίλους.
[1060] Ἀλλ' εἶ' ὅπως γενναῖα καὶ Ἀγαμέμνονος
δράσαντε κατθανούμεθ' ἀξιώτατα.
Κἀγὼ μὲν εὐγένειαν ἀποδείξω πόλει,
παίσας πρὸς ἧπαρ φασγάνῳ· σὲ δ' αὖ χρεὼν
ὅμοια πράσσειν τοῖς ἐμοῖς τολμήμασιν.
[1065] Πυλάδη, σὺ δ' ἡμῖν τοῦ φόνου γενοῦ βραβεύς,
καὶ κατθανόντοιν εὖ περίστειλον δέμας
θάψον τε κοινῇ πρὸς πατρὸς τύμβον φέρων.
Καὶ χαῖρ'· ἐπ' ἔργον δ', ὡς ὁρᾷς, πορεύομαι.

Πυλάδης

Ἐπίσχες. ἓν μὲν πρῶτά σοι μομφὴν ἔχω,
[1070] εἰ ζῆν με χρῄζειν σοῦ θανόντος ἤλπισας.

Ὀρέστης

Τί γὰρ προσήκει κατθανεῖν σ' ἐμοῦ μέτα;

Πυλάδης

Ἤρου; Τί δὲ ζῆν σῆς ἑταιρίας ἄτερ;

Ὀρέστης

Οὐκ ἔκτανες σὴν μητέρ', ὡς ἐγὼ τάλας.

Πυλάδης

Σὺν σοί γε κοινῇ· ταὐτὰ καὶ πάσχειν με δεῖ.

Ὀρέστης

[1075] Ἀπόδος τὸ σῶμα πατρί, μὴ σύνθνῃσκέ μοι.
Σοὶ μὲν γὰρ ἔστι πόλις, ἐμοὶ δ' οὐκ ἔστι δή,
καὶ δῶμα πατρὸς καὶ μέγας πλούτου λιμήν.
Γάμων δὲ τῆς μὲν δυσπότμου τῆσδ' ἐσφάλης,
ἥν σοι κατηγγύησ' ἑταιρίαν σέβων·
[1080] σὺ δ' ἄλλο λέκτρον παιδοποίησαι λαβών,
κῆδος δὲ τοὐμὸν καὶ σὸν οὐκέτ' ἔστι δή.
Ἀλλ', ὦ ποθεινὸν ὄμμ' ὁμιλίας ἐμῆς,
χαῖρ'· οὐ γὰρ ἡμῖν ἔστι τοῦτο, σοί γε μήν·
οἱ γὰρ θανόντες χαρμάτων τητώμεθα.

Πυλάδης

[1085] Ἦ πολὺ λέλειψαι τῶν ἐμῶν βουλευμάτων.
Μήθ' αἷμά μου δέξαιτο κάρπιμον πέδον,
μὴ λαμπρὸς αἰθήρ, εἴ σ' ἐγὼ προδούς ποτε
ἐλευθερώσας τοὐμὸν ἀπολίποιμι σέ.
Καὶ συγκατέκτανον γάρ, οὐκ ἀρνήσομαι,
[1090] καὶ πάντ' ἐβούλευσ' ὧν σὺ νῦν τίνεις δίκας·
καὶ ξυνθανεῖν οὖν δεῖ με σοὶ καὶ τῇδ' ὁμοῦ.
Ἐμὴν γὰρ αὐτήν, ἧς <γε> λέχος ἐπῄνεσα,
κρίνω δάμαρτα· τί γὰρ ἐρῶ κἀγώ ποτε
γῆν Δελφίδ' ἐλθὼν Φωκέων ἀκρόπτολιν,
[1095] ὃς πρὶν μὲν ὑμᾶς δυστυχεῖν φίλος παρῆ,
νῦν δ' οὐκέτ' εἰμὶ δυστυχοῦντί σοι φίλος;
Οὐκ ἔστιν. Ἀλλὰ ταῦτα μὲν κἀμοὶ μέλει·
ἐπεὶ δὲ κατθανούμεθ', ἐς κοινοὺς λόγους
ἔλθωμεν, ὡς ἂν Μενέλεως συνδυστυχῇ.

Ὀρέστης

[1100] Ὦ φίλτατ', εἰ γὰρ τοῦτο κατθάνοιμ' ἰδών.

Πυλάδης

Πιθοῦ νυν, ἄμμεινόν τε φασγάνου τομάς.

Ὀρέστης

Μενῶ, τὸν ἐχθρὸν εἴ τι τιμωρήσομαι.

Πυλάδης

Σίγα νυν· ὡς γυναιξὶ πιστεύω βραχύ.

Ὀρέστης

Μηδὲν τρέσῃς τάσδ'· ὡς πάρεισ' ἡμῖν φίλαι.

Πυλάδης

[1105] Ἑλένην κτάνωμεν, Μενέλεῳ λύπην πικράν.

Ὀρέστης

Πῶς; Τὸ γὰρ ἕτοιμον ἔστιν, εἴ γ' ἔσται καλῶς.

Πυλάδης

Σφάξαντες. ἐν δόμοις δὲ κρύπτεται σέθεν.

Ὀρέστης

Μάλιστα· καὶ δὴ πάντ' ἀποσφραγίζεται.

Πυλάδης

Ἀλλ' οὐκέθ', Ἅιδην νυμφίον κεκτημένη.

Ὀρέστης

[1110] Καὶ πῶς; Ἔχει γὰρ βαρβάρους ὀπάονας.

Πυλάδης

Τίνας; Φρυγῶν γὰρ οὐδέν' ἂν τρέσαιμ' ἐγώ.

Ὀρέστης

Οἵους ἐνόπτρων καὶ μύρων ἐπιστάτας.

Πυλάδης

Τρυφὰς γὰρ ἥκει δεῦρ' ἔχουσα Τρωικάς;

Ὀρέστης

Ὥσθ' Ἑλλὰς αὐτῇ σμικρὸν οἰκητήριον.

Πυλάδης

[1115] Οὐδὲν τὸ δοῦλον πρὸς τὸ μὴ δοῦλον γένος.

Ὀρέστης

Καὶ μὴν τόδ' ἔρξας δὶς θανεῖν οὐχ ἅζομαι.

Πυλάδης

Ἀλλ' οὐδ' ἐγὼ μήν, σοί γε τιμωρούμενος.

Ὀρέστης

Τὸ πρᾶγμα δήλου καὶ πέραιν', ὅπως λέγεις.

Πυλάδης

Ἔσιμεν ἐς οἴκους δῆθεν ὡς θανούμενοι.

Ὀρέστης

[1120] Ἔχω τοσοῦτον, τἀπίλοιπα δ' οὐκ ἔχω.

Πυλάδης

Γόους πρὸς αὐτὴν θησόμεσθ' ἃ πάσχομεν.

Ὀρέστης

Ὥστ' ἐκδακρῦσαί γ' ἔνδοθεν κεχαρμένην.

Πυλάδης

Καὶ νῷν παρέσται ταῦθ' ἅπερ κείνῃ τότε.

Ὀρέστης

Ἔπειτ' ἀγῶνα πῶς ἀγωνιούμεθα;

Πυλάδης

[1125] Κρύπτ' ἐν πέπλοισι τοισίδ' ἕξομεν ξίφη.

Ὀρέστης

Πρόσθεν δ' ὀπαδῶν τίς ὄλεθρος γενήσεται;

Πυλάδης

Ἐκκλῄσομεν σφᾶς ἄλλον ἄλλοσε στέγης.

Ὀρέστης

Καὶ τόν γε μὴ σιγῶντ' ἀποκτείνειν χρεών.

Πυλάδης

Εἶτ' αὐτὸ δηλοῖ τοὔργον οἷ τείνειν χρεών.

Ὀρέστης

[1130] Ἑλένην φονεύειν· μανθάνω τὸ σύμβολον.

Πυλάδης

[1131] Ἔγνως· ἄκουσον δ' ὡς καλῶς βουλεύομαι.
Εἰ μὲν γὰρ ἐς γυναῖκα σωφρονεστέραν
ξίφος μεθεῖμεν, δυσκλεὴς ἂν ἦν φόνος·
νῦν δ' ὑπὲρ ἁπάσης Ἑλλάδος δώσει δίκην,
[1135] ὧν πατέρας ἔκτειν', ὧν δ' ἀπώλεσεν τέκνα,
νύμφας τ' ἔθηκεν ὀρφανὰς ξυναόρων.
Ὀλολυγμὸς ἔσται, πῦρ τ' ἀνάψουσιν θεοῖς,
σοὶ πολλὰ κἀμοὶ κέδν' ἀρώμενοι τυχεῖν,
κακῆς γυναικὸς οὕνεχ' αἷμ' ἐπράξαμεν.
[1140] Ὁ μητροφόντης δ' οὐ καλῇ ταύτην κτανών,
ἀλλ' ἀπολιπὼν τοῦτ' ἐπὶ τὸ βέλτιον πεσῇ,
Ἑλένης λεγόμενος τῆς πολυκτόνου φονεύς.
Οὐ δεῖ ποτ', οὐ δεῖ, Μενέλεων μὲν εὐτυχεῖν,
τὸν σὸν δὲ πατέρα καὶ σὲ κἀδελφὴν θανεῖν,
[1145] μητέρα τε ἐῶ τοῦτ'· οὐ γὰρ εὐπρεπὲς λέγειν
δόμους δ' ἔχειν σοὺς δι' Ἀγαμέμνονος δόρυ
λαβόντα νύμφην· μὴ γὰρ οὖν ζῴην ἔτι,
ἢν μὴ 'π' ἐκείνῃ φάσγανον σπασώμεθα.
Ἢν δ' οὖν τὸν Ἑλένης μὴ κατάσχωμεν φόνον,
[1150] πρήσαντες οἴκους τούσδε κατθανούμεθα.
Ἑνὸς γὰρ οὐ σφαλέντες ἕξομεν κλέος,
καλῶς θανόντες ἢ καλῶς σεσῳσμένοι.

Χορός

Πάσαις γυναιξὶν ἀξία στυγεῖν ἔφυ
ἡ Τυνδαρὶς παῖς, ἣ κατῄσχυνεν γένος.

Ὀρέστης

[1155] Φεῦ·
οὐκ ἔστιν οὐδὲν κρεῖσσον ἢ φίλος σαφής,
οὐ πλοῦτος, οὐ τυραννίς· ἀλόγιστον δέ τι
τὸ πλῆθος ἀντάλλαγμα γενναίου φίλου.
Σὺ γὰρ τά τ' εἰς Αἴγισθον ἐξηῦρες κακὰ
καὶ πλησίον παρῆσθα κινδύνων ἐμοί,
[1160] νῦν τ' αὖ δίδως μοι πολεμίων τιμωρίαν
κοὐκ ἐκποδὼν εἶ παύσομαί σ' αἰνῶν, ἐπεὶ
βάρος τι κἀν τῷδ' ἐστίν, αἰνεῖσθαι λίαν.
Ἐγὼ δὲ πάντως ἐκπνέων ψυχὴν ἐμὴν
δράσας τι χρῄζω τοὺς ἐμοὺς ἐχθροὺς θανεῖν,
[1165] ἵν' ἀνταναλώσω μὲν οἵ με προύδοσαν,
στένωσι δ' οἵπερ κἄμ' ἔθηκαν ἄθλιον.
Ἀγαμέμνονός τοι παῖς πέφυχ', ὃς Ἑλλάδος
ἦρξ' ἀξιωθείς, οὐ τύραννος, ἀλλ' ὅμως
ῥώμην θεοῦ τιν' ἔσχε· ὃν οὐ καταισχυνῶ
[1170] δοῦλον παρασχὼν θάνατον, ἀλλ' ἐλευθέρως
ψυχὴν ἀφήσω, Μενέλεων δὲ τείσομαι.
Ἑνὸς γὰρ εἰ λαβοίμεθ', εὐτυχοῖμεν ἄν,
εἴ ποθεν ἄελπτος παραπέσοι σωτηρία
κτανοῦσι μὴ θανοῦσιν· εὔχομαι τάδε.
[1175] Ὃ βούλομαι γάρ, ἡδὺ καὶ διὰ στόμα
πτηνοῖσι μύθοις ἀδαπάνως τέρψαι φρένα.

Ἠλέκτρα

[1177] Ἐγώ, κασίγνητ', αὐτὸ τοῦτ' ἔχειν δοκῶ,
σωτηρίαν σοὶ τῷδέ τ' ἐκ τρίτων τ' ἐμοί.

Ὀρέστης

Θεοῦ λέγεις πρόνοιαν. ἀλλὰ ποῦ τόδε;
[1180] Ἐπεὶ τὸ συνετόν γ' οἶδα σῇ ψυχῇ παρόν.

Ἠλέκτρα

Ἄκουε δή νυν· καὶ σὺ δεῦρο νοῦν ἔχε.

Ὀρέστης

Λέγ'· ὡς τὸ μέλλειν ἀγάθ' ἔχει τιν' ἡδονήν.

Ἠλέκτρα

Ἑλένης κάτοισθα θυγατέρ'; Εἰδότ' ἠρόμην.

Ὀρέστης

Οἶδ', ἣν ἔθρεψεν Ἑρμιόνην μήτηρ ἐμή.

Ἠλέκτρα

[1185] Αὕτη βέβηκε πρὸς Κλυταιμήστρας τάφον.

Ὀρέστης

Τί χρῆμα δράσουσ'; Ὑποτίθης τίν' ἐλπίδα;

Ἠλέκτρα

Χοὰς κατασπείσουσ' ὑπὲρ μητρὸς τάφῳ.

Ὀρέστης

Καὶ δὴ τί μοι τοῦτ' εἶπας ἐς σωτηρίαν;

Ἠλέκτρα

Ξυλλάβεθ' ὅμηρον τήνδ', ὅταν στείχῃ πάλιν.

Ὀρέστης

[1190] Τίνος τόδ' εἶπας φάρμακον τρισσοῖς φίλοις;

Ἠλέκτρα

[1191] Ἑλένης θανούσης, ἤν τι Μενέλεώς σε δρᾷ
ἢ τόνδε κἀμέ πᾶν γὰρ ἓν φίλον τόδε
λέγ' ὡς φονεύσεις Ἑρμιόνην· ξίφος δὲ χρὴ
δέρῃ πρὸς αὐτῇ παρθένου σπάσαντ' ἔχειν.
[1195] Κἂν μέν σε σῴζῃ μὴ θανεῖν χρῄζων κόρην
Ἑλένης Μενέλεως πτῶμ' ἰδὼν ἐν αἵματι,
μέθες πεπᾶσθαι πατρὶ παρθένου δέμας·
ἢν δ' ὀξυθύμου μὴ κρατῶν φρονήματος
κτείνῃ σε, καὶ σὺ σφάζε παρθένου δέρην.
[1200] Καί νιν δοκῶ, τὸ πρῶτον ἢν πολὺς παρῇ,
χρόνῳ μαλάξειν σπλάγχνον· οὔτε γὰρ θρασὺς
οὔτ' ἄλκιμος πέφυκε. Τήνδ' ἡμῖν ἔχω
σωτηρίας ἔπαλξιν. Εἴρηται λόγος.

Ὀρέστης

[1204] Ὦ τὰς φρένας μὲν ἄρσενας κεκτημένη,
[1205] τὸ σῶμα δ' ἐν γυναιξὶ θηλείαις πρέπον,
ὡς ἀξία ζῆν μᾶλλον ἢ θανεῖν ἔφυς.
Πυλάδη, τοιαύτης ἆρ' ἁμαρτήσῃ τάλας
γυναικὸς ἢ ζῶν μακάριον κτήσῃ λέχος.

Πυλάδης

Εἰ γὰρ γένοιτο, Φωκέων δ' ἔλθοι πόλιν
[1210] καλοῖσιν ὑμεναίοισιν ἀξιουμένη.

Ὀρέστης

Ἥξει δ' ἐς οἴκους Ἑρμιόνη τίνος χρόνου;
Ὡς τἄλλα γ' εἶπας, εἴπερ εὐτυχήσομεν,
κάλλισθ', ἑλόντες σκύμνον ἀνοσίου πατρός.

Ἠλέκτρα

Καὶ δὴ πέλας νιν δωμάτων εἶναι δοκῶ·
[1215] τοῦ γὰρ χρόνου τὸ μῆκος αὐτὸ συντρέχει.

Ὀρέστης

[1216] Καλῶς· σὺ μέν νυν, σύγγον' Ἠλέκτρα, δόμων
πάρος μένουσα παρθένου δέχου πόδα,
φύλασσε δ' ἤν τις, πρὶν τελευτηθῇ φόνος,
ἢ ξύμμαχός τις ἢ κασίγνητος πατρός,
[1220] ἐλθὼν ἐς οἴκους φθῇ, γέγωνέ τ' ἐς δόμους,
ἢ σανίδα παίσασ' ἢ λόγους πέμψασ' ἔσω·
ἡμεῖς δ' ἔσω στείχοντες ἐπὶ τὸν ἔσχατον
ἀγῶν' ὁπλιζώμεσθα φασγάνῳ χέρας,
Πυλάδη· σὺ γὰρ δὴ συμπονεῖς ἐμοὶ πόνους.
[1225] Ὦ δῶμα ναίων νυκτὸς ὀρφναίας πάτερ,
καλεῖ σ' Ὀρέστης παῖς σὸς ἐπίκουρον μολεῖν
τοῖς δεομένοισι. διὰ σὲ γὰρ πάσχω τάλας
ἀδίκως· προδέδομαι δ' ὑπὸ κασιγνήτου σέθεν,
δίκαια πράξας· οὗ θέλω δάμαρθ' ἑλὼν
[1230] κτεῖναι· σὺ δ' ἡμῖν τοῦδε συλλήπτωρ γενοῦ.

Ἠλέκτρα

[1231] Ὦ πάτερ, ἱκοῦ δῆτ', εἰ κλύεις ἔσω χθονὸς
τέκνων καλούντων, οἳ σέθεν θνῄσκουσ' ὕπερ.

Πυλάδης

Ὦ συγγένεια πατρὸς ἐμοῦ, κἀμὰς λιτάς,
Ἀγάμεμνον, εἰσάκουσον· ἔκσῳσον τέκνα.

Ὀρέστης

[1235] Ἔκτεινα μητέρα

Ἠλέκτρα

Ἡψάμην δ' ἐγὼ ξίφους

Πυλάδης

Ἐγὼ δ' ἐπεβούλευσα κἀπέλυσ' ὄκνου

Ὀρέστης

Σοί, πάτερ, ἀρήγων.

Ἠλέκτρα

Οὐδ' ἐγὼ προύδωκά σε.

Πυλάδης

Οὔκουν ὀνείδη τάδε κλύων ῥύσῃ τέκνα;

Ὀρέστης

Δακρύοις κατασπένδω σε.

Ἠλέκτρα

Ἐγὼ δ' οἴκτοισί γε.

Πυλάδης

[1240] Παύσασθε, καὶ πρὸς ἔργον ἐξορμώμεθα.
Εἴπερ γὰρ εἴσω γῆς ἀκοντίζουσ' ἀραί,
κλύει. Σὺ δ', ὦ Ζεῦ πρόγονε καὶ Δίκης σέβας,
δότ' εὐτυχῆσαι τῷδ' ἐμοί τε τῇδέ τε·
τρισσοῖς φίλοις γὰρ εἷς ἀγών, δίκη μία,
[1245] ἢ ζῆν ἅπασιν ἢ θανεῖν ὀφείλεται.

Ἠλέκτρα

Μυκηνίδες ὦ φίλαι,
τὰ πρῶτα κατὰ Πελασγὸν ἕδος Ἀργείων.

Χορός

[1249] Τίνα θροεῖς αὐδάν, πότνια; Παραμένει
[1250] γὰρ ἔτι σοι τόδ' ἐν Δαναϊδῶν πόλει.

Ἠλέκτρα

Στῆθ' αἳ μὲν ὑμῶν τόνδ' ἁμαξήρη τρίβον,
αἳ δ' ἐνθάδ' ἄλλον οἶμον ἐς φρουρὰν δόμων.

Χορός

Τί δέ με τόδε χρέος ἀπύεις;
Ἔνεπέ μοι, φίλα.

Ἠλέκτρα

[1255] Φόβος ἔχει με μή τις ἐπὶ δώμασι
σταθεὶς ἐπὶ φοίνιον αἷμα
πήματα πήμασιν ἐξεύρῃ.

Ἡμίχορος

Χωρεῖτ', ἐπειγώμεσθ'· ἐγὼ μὲν οὖν τρίβον
τόνδ' ἐκφυλάξω, τὸν πρὸς ἡλίου βολάς.

Ἡμίχορος

[1260] Καὶ μὴν ἐγὼ τόνδ', ὃς πρὸς ἑσπέραν φέρει.

Ἠλέκτρα

Δόχμιά νυν κόρας διάφερ' ὀμμάτων.

Χορός

Ἐκεῖθεν ἐνθάδ', εἶτα παλινσκοπιὰν
[1265] ἔχομεν, ὡς θροεῖς.

Ἠλέκτρα

Ἑλίσσετέ νυν βλέφαρα,
κόραισι δίδοτε πάντα διὰ βοστρύχων.

Ἡμίχορος

[1269] Ὅδε τις ἐν τρίβῳ προσέρχεται. Τίς ὅδ' ἄρ' ἀμ-
[1270] φὶ μέλαθρον πολεῖ σὸν ἀγρότας ἀνήρ;

Ἠλέκτρα

Ἀπωλόμεσθ' ἄρ', ὦ φίλαι· κεκρυμμένους
θῆρας ξιφήρεις αὐτίκ' ἐχθροῖσιν φανεῖ.

Ἡμίχορος

Ἄφοβος ἔχε· κενός, ὦ φίλα,
στίβος ὃν οὐ δοκεῖς.

Ἠλέκτρα

[1275] Τί δέ; Τὸ σὸν βέβαιον ἔτι μοι μένει;
Δὸς ἀγγελίαν ἀγαθάν τιν',
εἰ τάδ' ἔρημα τὰ πρόσθ' αὐλᾶς.

Ἡμίχορος

Καλῶς τά γ' ἐνθένδ'. Ἀλλὰ τἀπὶ σοῦ σκόπει·
ὡς οὔτις ἡμῖν Δαναϊδῶν πελάζεται.

Ἡμίχορος

[1280] Ἐς ταὐτὸν ἥκεις· καὶ γὰρ οὐδὲ τῇδ' ὄχλος.

Ἠλέκτρα

Φέρε νυν ἐν πύλαισιν ἀκοὰν βάλω.

Χορός

[1284] Τί μέλλεθ' οἱ κατ' οἶκον ἐν ἡσυχίᾳ
[1285] σφάγια φοινίσσειν;

Ἠλέκτρα

[1286] Οὐκ εἰσακούουσ'· ὦ τάλαιν' ἐγὼ κακῶν.
Ἆρ' ἐς τὸ κάλλος ἐκκεκώφηται ξίφη;
Τάχα τις Ἀργείων ἔνοπλος ὁρμήσας
[1290] ποδὶ βοηδρόμῳ μέλαθρα προσμείξει.
Σκέψασθέ νυν ἄμεινον· οὐχ ἕδρας ἀγών·
ἀλλ' αἳ μὲν ἐνθάδ', αἳ δ' ἐκεῖσ' ἑλίσσετε.

Χορός

[1295] Ἀμείβω κέλευθον σκοποῦσα πάντῃ.

Ἑλένη

Ἰὼ Πελασγὸν Ἄργος, ὄλλυμαι κακῶς.

Χορός

Ἠκούσαθ'; Ἄνδρες χεῖρ' ἔχουσιν ἐν φόνῳ.
Ἑλένης τὸ κώκυμ' ἐστίν, ὡς ἀπεικάσαι.

Ἠλέκτρα

Ὦ Διός, ὦ Διὸς ἀέναον κράτος,
[1300] ἔλθ' ἐπίκουρος ἐμοῖς φίλοισι πάντως.

Ἑλένη

[1301] Μενέλαε, θνῄσκω· σὺ δὲ παρών μ' οὐκ ὠφελεῖς.

Ἠλέκτρα

Φονεύετε, καίνετε,
ὄλλυτε, δίπτυχα δίστομα φάσγανα
ἐκ χερὸς ἱέμενοι
[1305] τὰν λιποπάτορα λιπόγαμον, ἃ
πλείστους ἔκανεν Ἑλλάνων
δορὶ παρὰ ποταμὸν ὀλομένους,
ὅθι δάκρυα δάκρυσιν ἔπεσεν
σιδαρέοισι βέλεσιν ἀμ-
[1310] φὶ τὰς Σκαμάνδρου δίνας.

Χορός

Σιγᾶτε σιγᾶτ'· ᾐσθόμην κτύπου τινὸς
κέλευθον ἐσπεσόντος ἀμφὶ δώματα.

Ἠλέκτρα

[1313] Ὦ φίλταται γυναῖκες, ἐς μέσον φόνον
ἥδ' Ἑρμιόνη πάρεστι· παύσωμεν βοήν.
[1315] Στείχει γὰρ ἐσπεσοῦσα δικτύων βρόχους.
Καλὸν τὸ θήραμ', ἢν ἁλῷ, γενήσεται.
Πάλιν κατάστηθ' ἡσύχῳ μὲν ὄμματι,
χρόᾳ δ' ἀδήλῳ τῶν δεδραμένων πέρι·
κἀγὼ σκυθρωποὺς ὀμμάτων ἕξω κόρας,
[1320] ὡς δῆθεν οὐκ εἰδυῖα τἀξειργασμένα.
Ὦ παρθέν', ἥκεις τὸν Κλυταιμήστρας τάφον
στέψασα καὶ σπείσασα νερτέροις χοάς;

Ἑρμιονη

[1323] Ἥκω, λαβοῦσα πρευμένειαν. ἀλλά μοι
φόβος τις εἰσελήλυθ', ἥντιν' ἐν δόμοις
[1325] τηλουρὸς οὖσα δωμάτων κλύω βοήν.

Ἠλέκτρα

Τί δ'; Ἄξι' ἡμῖν τυγχάνει στεναγμάτων.

Ἑρμιονη

Εὔφημος ἴσθι· τί δὲ νεώτερον λέγεις;

Ἠλέκτρα

Θανεῖν Ὀρέστην κἄμ' ἔδοξε τῇδε γῇ.

Ἑρμιονη

Μὴ δῆτ', ἐμοῦ γε συγγενεῖς πεφυκότας.

Ἠλέκτρα

[1330] Ἄραρ'· ἀνάγκης δ' ἐς ζυγὸν καθέσταμεν.

Ἑρμιονη

Ἦ τοῦδ' ἕκατι καὶ βοὴ κατὰ στέγας;

Ἠλέκτρα

Ἱκέτης γὰρ Ἑλένης γόνασι προσπεσὼν βοᾷ

Ἑρμιονη

Τίς; Οὐδὲν οἶδα μᾶλλον, ἢν σὺ μὴ λέγῃς.

Ἠλέκτρα

Τλήμων Ὀρέστης· μὴ θανεῖν, ἐμοῦ θ' ὕπερ.

Ἑρμιονη

[1335] Ἐπ' ἀξίοισί τἄρ' ἀνευφημεῖ δόμος.

Ἠλέκτρα

[1336] Περὶ τοῦ γὰρ ἄλλου μᾶλλον ἂν φθέγξαιτό τις;
Ἀλλ' ἐλθὲ καὶ μετάσχες ἱκεσίας φίλοις,
σῇ μητρὶ προσπεσοῦσα τῇ μέγ' ὀλβίᾳ,
Μενέλαον ἡμᾶς μὴ θανόντας εἰσιδεῖν.
[1340] Ἀλλ', ὦ τραφεῖσα μητρὸς ἐν χεροῖν ἐμῆς,
οἴκτιρον ἡμᾶς κἀπικούφισον κακῶν.
Ἴθ' εἰς ἀγῶνα δεῦρ', ἐγὼ δ' ἡγήσομαι·
σωτηρίας γὰρ τέρμ' ἔχεις ἡμῖν μόνη.

Ἑρμιονη

Δδού, διώκω τὸν ἐμὸν ἐς δόμους πόδα.
[1345] σώθηθ' ὅσον γε τοὐπ' ἐμέ.

Ἠλέκτρα

Ὦ κατὰ στέγας
φίλοι ξιφήρεις, οὐχὶ συλλήψεσθ' ἄγραν;

Ἑρμιονη

Οἲ ἐγώ· τίνας τούσδ' εἰσορῶ;

Ὀρέστης

Σιγᾶν χρεών·
ἡμῖν γὰρ ἥκεις, οὐχὶ σοί, σωτηρία.

Ἠλέκτρα

[1349] Ἔχεσθ' ἔχεσθε· φάσγανον δὲ πρὸς δέρῃ
[1350] βάλλοντες ἡσυχάζεθ', ὡς εἰδῇ τόδε
Μενέλαος, οὕνεκ' ἄνδρας, οὐ Φρύγας κακούς,
εὑρὼν ἔπραξεν οἷα χρὴ πράσσειν κακούς.

Χορός

Ἰὼ ἰὼ φίλαι,
κτύπον ἐγείρετε, κτύπον καὶ βοὰν
πρὸ μελάθρων, ὅπως ὁ πραχθεὶς φόνος
[1355] μὴ δεινὸν Ἀργείοισιν ἐμβάλῃ φόβον,
βοηδρομῆσαι πρὸς δόμους τυραννικούς,
πρὶν ἐτύμως ἴδω τὸν Ἑλένας φόνον
καθαιμακτὸν ἐν δόμοις κείμενον,
ἢ καὶ λόγον του προσπόλων πυθώμεθα·
[1360] τὰ μὲν γὰρ οἶδα συμφορᾶς, τὰ δ' οὐ σαφῶς.
Διὰ δίκας ἔβα θεῶν
νέμεσις ἐς Ἑλέναν.
Δακρύοισι γὰρ Ἑλλάδ' ἅπασαν ἔπλησε,
διὰ τὸν ὀλόμενον ὀλόμενον Ἰδαῖον
[1365] Πάριν, ὃς ἄγαγ' Ἑλλάδ' εἰς Ἴλιον.

Χορός

Ἀλλὰ κτυπεῖ γὰρ κλῇθρα βασιλείων δόμων,
σιγήσατ'· ἔξω γάρ τις ἐκβαίνει Φρυγῶν,
οὗ πευσόμεσθα τἀν δόμοις ὅπως ἔχει.

Φρύξ

[1369] Ἀργέϊον ξίφος ἐκ θανάτου πέφευγα
[1370] βαρβάροις ἐν εὐμάρι-
σιν, κεδρωτὰ παστάδων ὑπὲρ τέραμνα
Δωρικάς τε τριγλύφους,
φροῦδα φροῦδα, γᾶ γᾶ,
βαρβάροισι δρασμοῖς.
[1375] Αἰαῖ·
πᾷ φύγω, ξέναι, πολιὸν αἰθέρ' ἀμ-
πτάμενος ἢ πόντον, Ὠκεανὸς ὃν
ταυρόκρανος ἀγκάλαις
ἑλίσσων κυκλοῖ χθόνα;

Χορός

[1380] Τί δ' ἔστιν, Ἑλένης πρόσπολ'. Ἰδαῖον κάρα;

Φρύξ

Ἴλιον Ἴλιον, ὤμοι μοι,
Φρύγιον ἄστυ καὶ καλλίβωλον Ἴ-
δας ὄρος ἱερόν, ὥς σ' ὀλόμενον στένω
ἁρμάτειον ἁρμάτειον μέλος
[1385] βαρβάρῳ βοᾷ δι' ὀρνιθόγονον
ὄμμα κυκνοπτέρου καλλοσύνας, Λήδας
σκύμνου, δυσελένας
δυσελένας,
ξεστῶν περγάμων Ἀπολλωνίων
ἐρινύν· ὀττοτοῖ·
[1390] ἰαλέμων ἰαλέμων
Δαρδανία τλᾶμον Γανυμήδεος
ἱπποσύνᾳ, Διὸς εὐνέτα.

Χορός

Σαφῶς λέγ' ἡμῖν αὔθ' ἕκαστα τἀν δόμοις.
Τὰ γὰρ πρὶν οὐκ εὔγνωστα συμβαλοῦσ' ἔχω.

Φρύξ

[1395] Αἴλινον αἴλινον ἀρχὰν θανάτου
βάρβαροι λέγουσιν, αἰαῖ,
Ἀσιάδι φωνᾷ, βασιλέων
ὅταν αἷμα χυθῇ κατὰ γᾶν ξίφεσιν
σιδαρέοισιν Ἅιδα.
[1400] Ἦλθον ἐς δόμους, ἵν' αὔθ' ἕ-
καστά σοι λέγω, λέοντες
Ἕλλανες δύο διδύμω·
τῷ μὲν ὁ στρατηλάτας πατὴρ ἐκλῄζεθ',
ὃ δὲ παῖς Στροφίου, κακόμητις ἀνήρ,
οἷος Ὀδυσσεύς, σιγᾷ δόλιος,
[1405] πιστὸς δὲ φίλοις, θρασὺς εἰς ἀλκάν,
ξυνετὸς πολέμου, φόνιός τε δράκων.
Ἔρροι τᾶς ἡσύχου
προνοίας κακοῦργος ὤν.
Οἳ δὲ πρὸς θρόνους ἔσω
μολόντες ἇς ἔγημ' ὁ τοξότας Πάρις
[1410] γυναικός, ὄμμα δακρύοις
πεφυρμένοι, ταπεινοὶ
ἕζονθ', ὃ μὲν τὸ κεῖθεν, ὃ δὲ
τὸ κεῖθεν, ἄλλος ἄλλοθεν πεφραγμένοι.
Περὶ δὲ γόνυ χέρας ἱκεσίους ἔβαλον ἔβαλον
[1415] Ἑλένας ἄμφω.
Ἀνὰ δὲ δρομάδες ἔθορον ἔθορον
ἀμφίπολοι Φρύγες·
προσεῖπε δ' ἄλλος ἄλλον ἐν φόβῳ πεσών,
μή τις εἴη δόλος.
[1420] Κἀδόκει τοῖς μὲν οὔ,
τοῖς δ' ἐς ἀρκυστάταν
μηχανὰν ἐμπλέκειν
παῖδα τὰν Τυνδαρίδ' ὁ
μητροφόντας δράκων.

Χορός

[1425] Σὺ δ' ἦσθα ποῦ τότ'; Ἢ πάλαι φεύγεις φόβῳ,

Φρύξ

[1426] Φρυγίοις ἔτυχον Φρυγίοισι νόμοις
παρὰ βόστρυχον αὔραν αὔραν
Ἑλένας Ἑλένας εὐπαγεῖ
κύκλῳ πτερίνῳ πρὸ παρηίδος
[1430] ἀίσσων βαρβάροις νόμοισιν.
Ἃ δὲ λίνον ἠλακάτᾳ
δακτύλοις ἕλισσεν,
νῆμα δ' ἵετο πέδῳ,
σκύλων Φρυγίων ἐπὶ τύμβον ἀγάλ-
[1435] ματα συστολίσαι χρῄζουσα λίνῳ,
φάρεα πορφύρεα, δῶρα Κλυταιμήστρᾳ.
Προσεῖπεν δ' Ὀρέστας
Λάκαιναν κόραν· ὦ
Διὸς παῖ, θὲς ἴχνος
[1440] πέδῳ δεῦρ' ἀποστᾶσα κλισμοῦ,
Πέλοπος ἐπὶ προπάτορος ἕδραν
παλαιᾶς ἑστίας,
ἵν' εἰδῇς λόγους ἐμούς.
Ἄγει δ' ἄγει νιν· ἃ δ' ἐφείπετ',
[1445] οὐ πρόμαντις ὧν ἔμελλεν·
ὁ δὲ συνεργὸς ἄλλ' ἔπρασσ'
ἰὼν κακὸς Φωκεύς·
οὐκ ἐκποδὼν ἴτ'; Ἀλλ' ἀεὶ κακοὶ Φρύγες.
Ἔκλῃσε δ' ἄλλον ἄλλοσ' ἐν
στέγαισι· τοὺς μὲν ἐν σταθμοῖ-
σιν ἱππικοῖσι, τοὺς δ' ἐν ἐξ-
[1450] έδραισι, τοὺς δ' ἐκεῖσ' ἐκεῖθεν ἄλλον ἄλ-
λοσε διαρμόσας ἀποπρὸ δεσποίνας.

Χορός

`Τί τοὐπὶ τῷδε συμφορᾶς ἐγίγνετο;

Φρύξ

[1453] Ἰδαία μᾶτερ
μᾶτερ ὀβρίμα ὀβρίμα,
[1455] αἰαὶ φονίων παθέων ἀνόμων
τε κακῶν ἅπερ ἔδρακον ἔδρακον
ἐν δόμοις τυράννων.
Ἀμφιπορφυρέων πέπλων
ὑπὸ σκότου ξίφη σπάσα-
ντες ἄλλος ἄλλοσ' ἐν χεροῖν
δίνασεν ὄμμα, μή τις παρὼν τύχοι.
[1460] Ὡς κάπροι δ' ὀρέστεροι γυ-
ναικὸς ἀντίοι σταθέντες
ἐννέπουσι· Κατθανῇ
κατθανῇ,
κακός σ' ἀποκτείνει πόσις,
κασιγνήτου προδοὺς
ἐν Ἄργει θανεῖν γόνον.
[1465] Ἃ δ' ἀνίαχεν ἴ-
αχεν· Ὤμοι μοι.
Λευκὸν δ' ἐμβαλοῦσα πῆχυν στέρνοις
κτύπησε κρᾶτα μέλεον πλαγᾷ·
φυγᾷ δὲ ποδὶ τὸ χρυσεοσάνδαλον
ἴχνος ἔφερεν ἔφερεν· ἐς
κόμας δὲ δακτύλους δικὼν Ὀρέστας,
[1470] Μυκηνίδ' ἀρβύλαν προβάς,
ὤμοις ἀριστεροῖσιν ἀνακλάσας δέρην,
παίειν λαιμῶν ἔμελ-
[1472β] λεν εἴσω μέλαν ξίφος.

Χορός

Ποῦ δ' ἦτ' ἀμύνειν οἱ κατὰ στέγας Φρύγες;

Φρύξ

[1473] Ἰαχᾷ
δόμων θύρετρα καὶ σταθμοὺς
μοχλοῖσιν ἐκβαλόντες, ἔνθ' ἐμίμνομεν,
[1475] βοηδρομοῦμεν ἄλλος ἄλλοθεν στέγης,
ὃ μὲν πέτρους, ὃ δ' ἀγκύλας,
ὃ δὲ ξίφος πρόκωπον ἐν χεροῖν ἔχων.
Ἔναντα δ' ἦλθε Πυλάδης
ἀλίαστος, οἷος οἷος Ἕκ-
[1480] τωρ ὁ Φρύγιος ἢ τρικόρυθος Αἴας,
ὃν εἶδον εἶδον ἐν πύλαις
Πριαμίσι· φασγάνων δ' ἀκμὰς
συνήψαμεν.
Δὴ τότε διαπρεπεῖς τότ' ἐγένοντο Φρύγες,
ὅσον Ἄρεως ἀλκὰν
[1485] ἥσσονες Ἑλλάδος ἐγενόμεθ' αἰχμᾶς,
ὃ μὲν οἰχόμενος φυγάς, ὃ δὲ νέκυς ὤν,
ὃ δὲ τραῦμα φέρων, ὃ δὲ λισσόμενος,
θανάτου προβολάν·
ὑπὸ σκότον δ' ἐφεύγομεν·
νεκροὶ δ' ἔπιπτον, οἳ δ' ἔμελλον, οἳ δ' ἔκειντ'.
[1490] Ἔμολε δ' ἁ τάλαιν' Ἑρμιόνα δόμους
ἐπὶ φόνῳ χαμαιπετεῖ ματρός, ἅ
νιν ἔτεκεν τλάμων.
Ἄθυρσοι δ'
οἷά νιν δραμόντε Βάκχαι
σκύμνον ἐν χεροῖν ὀρείαν
ξυνήρπασαν· πάλιν δὲ τὰν Διὸς κόραν
ἐπὶ σφαγὰν ἔτεινον· ἃ δ'
ἐκ θαλάμων
[1495] ἐγένετο διαπρὸ δωμάτων
ἄφαντος, ὦ Ζεῦ καὶ γᾶ
καὶ φῶς καὶ νύξ,
ἤτοι φαρμάκοισιν ἢ
μάγων τέχναις ἢ θεῶν κλοπαῖς.
Τὰ δ' ὕστερ' οὐκέτ' οἶδα· δρα-
πέτην γὰρ ἐξέκλεπτον ἐκ δόμων πόδα.
[1500] Πολύπονα δὲ πολύπονα πάθεα
Μενέλεως ἀνασχόμενος ἀνόνητον ἀ-
πὸ Τροίας ἔλαβε τὸν Ἑλένας γάμον.

Χορός

[1503] Καὶ μὴν ἀμείβει καινὸν ἐκ καινῶν τόδε·
ξιφηφόρον γὰρ εἰσορῶ πρὸ δωμάτων
[1505] βαίνοντ' Ὀρέστην ἐπτοημένῳ ποδί.

Ὀρέστης

Ποῦ 'στιν οὗτος ὃς πέφευγεν ἐκ δόμων τοὐμὸν ξίφος;

Φρύξ

Προσκυνῶ σ', ἄναξ, νόμοισι βαρβάροισι προσπίτνων.

Ὀρέστης

Οὐκ ἐν Ἰλίῳ τάδ' ἐστίν, ἀλλ' ἐν Ἀργείᾳ χθονί.

Φρύξ

Πανταχοῦ ζῆν ἡδὺ μᾶλλον ἢ θανεῖν τοῖς σώφροσιν.

Ὀρέστης

[1510] Οὔτι που κραυγὴν ἔθηκας Μενέλεῳ βοηδρομεῖν;

Φρύξ

Σοὶ μὲν οὖν ἔγωγ' ἀμύνειν· ἀξιώτερος γὰρ εἶ.

Ὀρέστης

Ἐνδίκως ἡ Τυνδάρειος ἆρα παῖς διώλετο;

Φρύξ

Ἐνδικώτατ', εἴ γε λαιμοὺς εἶχε τριπτύχους θανεῖν.

Ὀρέστης

Δειλίᾳ γλώσσῃ χαρίζῃ, τἄνδον οὐχ οὕτω φρονῶν.

Φρύξ

[1515] Οὐ γάρ, ἥτις Ἑλλάδ' αὐτοῖς Φρυξὶ διελυμήνατο;

Ὀρέστης

Ὄμοσον εἰ δὲ μή, κτενῶ σε μὴ λέγειν ἐμὴν χάριν.

Φρύξ

Τὴν ἐμὴν ψυχὴν κατώμοσ', ἣν ἂν εὐορκοῖμ' ἐγώ.

Ὀρέστης

Ὧδε κἀν Τροίᾳ σίδηρος πᾶσι Φρυξὶν ἦν φόβος;

Φρύξ

Ἄπεχε φάσγανον· πέλας γὰρ δεινὸν ἀνταυγεῖ φόνον.

Ὀρέστης

[1520] Μὴ πέτρος γένῃ δέδοικας ὥστε Γοργόν' εἰσιδών;

Φρύξ

Μὴ μὲν οὖν νεκρός· τὸ Γοργοῦς δ' οὐ κάτοιδ' ἐγὼ κάρα.

Ὀρέστης

Δοῦλος ὢν φοβῇ τὸν Ἅιδην, ὅς σ' ἀπαλλάξει κακῶν;

Φρύξ

Πᾶς ἀνήρ, κἂν δοῦλος ᾖ τις, ἥδεται τὸ φῶς ὁρῶν.

Ὀρέστης

Εὖ λέγεις· σῴζει σε σύνεσις. Ἀλλὰ βαῖν' ἔσω δόμων.

Φρύξ

[1525] Οὐκ ἄρα κτενεῖς με;

Ὀρέστης

Ἀφεῖσαι.

Φρύξ

Καλὸν ἔπος λέγεις τόδε.

Ὀρέστης

Ἀλλὰ μεταβουλευσόμεσθα.

Φρύξ

Τοῦτο δ' οὐ καλῶς λέγεις.

Ὀρέστης

[1527] Μῶρος, εἰ δοκεῖς με τλῆναι σὴν καθαιμάξαι δέρην·
οὔτε γὰρ γυνὴ πέφυκας οὔτ' ἐν ἀνδράσιν σύ γ' εἶ.
Τοῦ δὲ μὴ στῆσαί σε κραυγὴν οὕνεκ' ἐξῆλθον δόμων·
[1530] ὀξὺ γὰρ βοῆς ἀκοῦσαν Ἄργος ἐξεγείρεται.
Μενέλεων δ' οὐ τάρβος ἡμῖν ἀναλαβεῖν ἔσω ξίφους·
ἀλλ' ἴτω ξανθοῖς ἐπ' ὤμων βοστρύχοις γαυρούμενος·
εἰ γὰρ Ἀργείους ἐπάξει τοῖσδε δώμασιν λαβών,
τὸν Ἑλένης φόνον διώκων, κἀμὲ μὴ σῴζειν θέλει
[1535] σύγγονόν τ' ἐμὴν Πυλάδην τε τὸν τάδε ξυνδρῶντά μοι,
παρθένον τε καὶ δάμαρτα δύο νεκρὼ κατόψεται.

Χορός

[1537] Ἰὼ ἰὼ τύχα,
ἕτερον εἰς ἀγῶν', ἕτερον αὖ δόμος
φοβερὸν ἀμφὶ τοὺς Ἀτρείδας πίτνει.
Τί δρῶμεν; Ἀγγέλλωμεν ἐς πόλιν τάδε;
[1540] Ἢ σῖγ' ἔχωμεν; Ἀσφαλέστερον, φίλαι.
Ἴδε πρὸ δωμάτων ἴδε προκηρύσσει
θοάζων ὅδ' αἰθέρος ἄνω καπνός.
Ἅπτουσι πεύκας, ὡς πυρώσοντες δόμους
τοὺς Τανταλείους, οὐδ' ἀφίστανται φόνου.
[1545] Τέλος ἔχει δαίμων βροτοῖς,
[1545β] τέλος ὅπᾳ θέλῃ.
Μεγάλα δέ τις ἁ δύναμις δι' ἀλαστόρων
ἔπεσ' ἔπεσε μέλαθρα τάδε δι' αἱμάτων
διὰ τὸ Μυρτίλου πέσημ' ἐκ δίφρου.

Χορός

Ἀλλὰ μὴν καὶ τόνδε λεύσσω Μενέλεων δόμων πέλας
[1550] ὀξύπουν, ᾐσθημένον που τὴν τύχην ἣ νῦν πάρα.
Οὐκέτ' ἂν φθάνοιτε κλῇθρα συμπεραίνοντες μοχλοῖς,
ὦ κατὰ στέγας Ἀτρεῖδαι. Δεινὸν εὐτυχῶν ἀνὴρ
πρὸς κακῶς πράσσοντας, ὡς σὺ νῦν, Ὀρέστα, δυστυχεῖς.

Μενέλαος

[1554] Ἥκω κλύων τὰ δεινὰ καὶ δραστήρια
[1555] δισσοῖν λεόντοιν· οὐ γὰρ ἄνδρ' αὐτὼ καλῶ.
Ἤκουσα γὰρ δὴ τὴν ἐμὴν ξυνάορον
ὡς οὐ τέθνηκεν, ἀλλ' ἄφαντος οἴχεται
κενὴν ἀκούσας βάξιν, ἣν φόβῳ σφαλεὶς
ἤγγειλέ μοί τις. Ἀλλὰ τοῦ μητροκτόνου
[1560] τεχνάσματ' ἐστὶ ταῦτα καὶ πολὺς γέλως.
Ἀνοιγέτω τις δῶμα· προσπόλοις λέγω
ὠθεῖν πύλας τάσδ', ὡς ἂν ἀλλὰ παῖδ' ἐμὴν
ῥυσώμεθ' ἀνδρῶν ἐκ χερῶν μιαιφόνων,
καὶ τὴν τάλαιναν ἀθλίαν δάμαρτ' ἐμὴν
[1565] λάβωμεν, ᾗ δεῖ ξυνθανεῖν ἐμῇ χερὶ
τοὺς διολέσαντας τὴν ἐμὴν ξυνάορον.

Ὀρέστης

Οὗτος σύ, κλῄθρων τῶνδε μὴ ψαύσῃς χερί·
Μενέλαον εἶπον, ὃς πεπύργωσαι θράσει·
ἢ τῷδε θριγκῷ κρᾶτα συνθραύσω σέθεν,
[1570] ῥήξας παλαιὰ γεῖσα, τεκτόνων πόνον.
Μοχλοῖς δ' ἄραρε κλῇθρα, σῆς βοηδρόμου
σπουδῆς ἅ σ' εἴρξει, μὴ δόμων ἔσω περᾶν.

Μενέλαος

[1573] Ἔα, τί χρῆμα; Λαμπάδων ὁρῶ σέλας,
δόμων δ' ἐπ' ἄκρων τούσδε πυργηρουμένους,
[1575] ξίφος δ' ἐμῆς θυγατρὸς ἐπίφρουρον δέρῃ.

Ὀρέστης

Πότερον ἐρωτᾶν ἢ κλύειν ἐμοῦ θέλεις;

Μενέλαος

Οὐδέτερ'· ἀνάγκη δ', ὡς ἔοικε, σου κλύειν.

Ὀρέστης

Μέλλω κτενεῖν σου θυγατέρ', εἰ βούλῃ μαθεῖν.

Μενέλαος

Ἑλένην φονεύσας ἐπὶ φόνῳ πράσσεις φόνον;

Ὀρέστης

[1580] Εἰ γὰρ κατέσχον μὴ θεῶν κλεφθεὶς ὕπο.

Μενέλαος

Ἀρνῇ κατακτὰς κἀφ' ὕβρει λέγεις τάδε;

Ὀρέστης

Λυπράν γε τὴν ἄρνησιν· εἰ γὰρ ὤφελον

Μενέλαος

Τί χρῆμα δρᾶσαι; παρακαλεῖς γὰρ ἐς φόβον.

Ὀρέστης

Τὴν Ἑλλάδος μιάστορ' εἰς Ἅιδου βαλεῖν.

Μενέλαος

[1585] Ἀπόδος δάμαρτος νέκυν, ὅπως χώσω τάφῳ.

Ὀρέστης

Θοὺς ἀπαίτει. παῖδα δὲ κτενῶ σέθεν.

Μενέλαος

Ὁ μητροφόντης ἐπὶ φόνῳ πράσσει φόνον;

Ὀρέστης

Ὁ πατρὸς ἀμύντωρ, ὃν σὺ προύδωκας θανεῖν.

Μενέλαος

Οὐκ ἤρκεσέν σοι τὸ παρὸν αἷμα μητέρος;

Ὀρέστης

[1590] Οὐκ ἂν κάμοιμι τὰς κακὰς κτείνων ἀεί.

Μενέλαος

Ἦ καὶ σύ, Πυλάδη, τοῦδε κοινωνεῖς φόνου;

Ὀρέστης

Φησὶν σιωπῶν· ἀρκέσω δ' ἐγὼ λέγων.

Μενέλαος

Ἀλλ' οὔτι χαίρων, ἤν γε μὴ φύγῃς πτεροῖς.

Ὀρέστης

Οὐ φευξόμεσθα· πυρὶ δ' ἀνάψομεν δόμους.

Μενέλαος

[1595] Ἦ γὰρ πατρῷον δῶμα πορθήσεις τόδε;

Ὀρέστης

Ὡς μή γ' ἔχῃς σύ, τήνδ' ἐπισφάξας πυρί.

Μενέλαος

Κτεῖν'· ὡς κτανών γε τῶνδέ μοι δώσεις δίκην.

Ὀρέστης

Ἔσται τάδε.

Μενέλαος

Ἆ ἆ, μηδαμῶς δράσῃς τάδε.

Ὀρέστης

Σίγα νυν, ἀνέχου δ' ἐνδίκως πράσσων κακῶς.

Μενέλαος

[1600] Ἦ γὰρ δίκαιον ζῆν σε;

Ὀρέστης

Καὶ κρατεῖν γε γῆς.

Μενέλαος

Ποίας;

Ὀρέστης

Ἐν Ἄργει τῷδε τῷ Πελασγικῷ.

Μενέλαος

Εὖ γοῦν θίγοις ἂν χερνίβων

Ὀρέστης

Τί δὴ γὰρ οὔ;

Μενέλαος

Καὶ σφάγια πρὸ δορὸς καταβάλοις.

Ὀρέστης

Σὺ δ' ἂν καλῶς;

Μενέλαος

Ἁγνὸς γάρ εἰμι χεῖρας.

Ὀρέστης

Ἀλλ' οὐ τὰς φρένας.

Μενέλαος

[1605] Τίς δ' ἂν προσείποι σέ;

Ὀρέστης

Ὅστις ἐστὶ φιλοπάτωρ.

Μενέλαος

Ὅστις δὲ τιμᾷ μητέρα;

Ὀρέστης

Εὐδαίμων ἔφυ.

Μενέλαος

Οὔκουν σύ γε.

Ὀρέστης

Οὐ γὰρ ἁνδάνουσιν αἱ κακαί.

Μενέλαος

Ἄπαιρε θυγατρὸς φάσγανον.

Ὀρέστης

Ψευδὴς ἔφυς.

Μενέλαος

Ἀλλὰ κτενεῖς μου θυγατέρα;

Ὀρέστης

Οὐ ψευδὴς ἔτ' εἶ.

Μενέλαος

[1610] Οἴμοι, τί δράσω;

Ὀρέστης

Πεῖθ' ἐς Ἀργείους μολὼν

Μενέλαος

Πειθὼ τίνα;

Ὀρέστης

Ἡμᾶς μὴ θανεῖν· αἰτοῦ πόλιν.

Μενέλαος

Ἢ παῖδά μου φονεύσετε;

Ὀρέστης

Ὧδ' ἔχει τάδε.

Μενέλαος

Ὦ τλῆμον Ἑλένη

Ὀρέστης

Τἀμὰ δ' οὐχὶ τλήμονα;

Μενέλαος

Σὲ σφάγιον ἐκόμισ' ἐκ Φρυγῶν

Ὀρέστης

Εἰ γὰρ τόδ' ἦν.

Μενέλαος

[1615] Πόνους πονήσας μυρίους.

Ὀρέστης

Πλήν γ' εἰς ἐμέ.

Μενέλαος

Πέπονθα δεινά.

Ὀρέστης

Τότε γὰρ ἦσθ' ἀνωφελής.

Μενέλαος

Ἔχεις με.

Ὀρέστης

Σαυτὸν σύ γ' ἔλαβες κακὸς γεγώς.
Ἀλλ' εἶ', ὕφαπτε δώματ', Ἠλέκτρα, τάδε·
σύ τ', ὦ φίλων μοι τῶν ἐμῶν σαφέστατε,
[1620] Πυλάδη, κάταιθε γεῖσα τειχέων τάδε.

Μενέλαος

Ὦ γαῖα Δαναῶν ἱππίου τ' Ἄργους κτίται,
οὐκ εἶ' ἐνόπλῳ ποδὶ βοηδρομήσετε;
Πᾶσαν γὰρ ὑμῶν ὅδε βιάζεται πόλιν
ζῆν, αἷμα μητρὸς μυσαρὸν ἐξειργασμένος.

Ἀπόλλων

[1625] Μενέλαε, παῦσαι λῆμ' ἔχων τεθηγμένον·
Φοῖβός σ' ὁ Λητοῦς παῖς ὅδ' ἐγγὺς ὢν καλῶ·
σύ θ' ὃς ξιφήρης τῇδ' ἐφεδρεύεις κόρῃ,
Ὀρέσθ', ἵν' εἰδῇς οὓς φέρων ἥκω λόγους.
Ἑλένην μὲν ἣν σὺ διολέσαι πρόθυμος ὢν
[1630] ἥμαρτες, ὀργὴν Μενέλεῳ ποιούμενος,
ἥδ' ἐστίν, ἣν ὁρᾶτ' ἐν αἰθέρος πτυχαῖς,
σεσῳσμένη τε κοὐ θανοῦσα πρὸς σέθεν.
Ἐγώ νιν ἐξέσῳσα κἀπὸ φασγάνου
τοῦ σοῦ κελευσθεὶς ἥρπασ' ἐκ Διὸς πατρός.
[1635] Ζηνὸς γὰρ οὖσαν ζῆν νιν ἄφθιτον χρεών,
Κάστορί τε Πολυδεύκει τ' ἐν αἰθέρος πτυχαῖς
σύνθακος ἔσται, ναυτίλοις σωτήριος.
Ἄλλην δὲ νύμφην ἐς δόμους κτῆσαι λαβών,
ἐπεὶ θεοὶ τῷ τῆσδε καλλιστεύματι
[1640] Ἕλληνας εἰς ἓν καὶ Φρύγας συνήγαγον,
θανάτους τ' ἔθηκαν, ὡς ἀπαντλοῖεν χθονὸς
ὕβρισμα θνητῶν ἀφθόνου πληρώματος.
Τὰ μὲν καθ' Ἑλένην ὧδ' ἔχει· σὲ δ' αὖ χρεών,
Ὀρέστα, γαίας τῆσδ' ὑπερβαλόνθ' ὅρους
[1645] Παρράσιον οἰκεῖν δάπεδον ἐνιαυτοῦ κύκλον.
Κεκλήσεται δὲ σῆς φυγῆς ἐπώνυμον
Ἀζᾶσιν Ἀρκάσιν τ' Ὀρέστειον καλεῖν.
Ἐνθένδε δ' ἐλθὼν τὴν Ἀθηναίων πόλιν
δίκην ὑπόσχες αἵματος μητροκτόνου
[1650] Εὐμενίσι τρισσαῖς· θεοὶ δέ σοι δίκης βραβῆς
πάγοισιν ἐν Ἀρείοισιν εὐσεβεστάτην
ψῆφον διοίσουσ', ἔνθα νικῆσαί σε χρή.
Ἐφ' ἧς δ' ἔχεις, Ὀρέστα, φάσγανον δέρῃ,
γῆμαι πέπρωταί σ' Ἑρμιόνην· ὃς δ' οἴεται
[1655] Νεοπτόλεμος γαμεῖν νιν, οὐ γαμεῖ ποτε.
Θανεῖν γὰρ αὐτῷ μοῖρα Δελφικῷ ξίφει,
δίκας Ἀχιλλέως πατρὸς ἐξαιτοῦντά με.
Πυλάδῃ δ' ἀδελφῆς λέκτρον, ὥς ποτ' ᾔνεσας,
δός· ὁ δ' ἐπιών νιν βίοτος εὐδαίμων μένει.
[1660] Ἄργους δ' Ὀρέστην, Μενέλεως, ἔα κρατεῖν,
ἐλθὼν δ' ἄνασσε Σπαρτιάτιδος χθονός,
φερνὰς ἔχων δάμαρτος, ἥ σε μυρίοις
πόνοις διδοῦσα δεῦρ' ἀεὶ διήνυσεν.
Τὰ πρὸς πόλιν δὲ τῷδ' ἐγὼ θήσω καλῶς,
[1665] ὅς νιν φονεῦσαι μητέρ' ἐξηνάγκασα.

Ὀρέστης

[1666] Ὦ Λοξία μαντεῖε, σῶν θεσπισμάτων.
Οὐ ψευδόμαντις ἦσθ' ἄρ', ἀλλ' ἐτήτυμος.
Καίτοι μ' ἐσῄει δεῖμα, μή τινος κλύων
ἀλαστόρων δόξαιμι σὴν κλύειν ὄπα.
[1670] Ἀλλ' εὖ τελεῖται, πείσομαι δὲ σοῖς λόγοις.
Ἰδού, μεθίημ' Ἑρμιόνην ἀπὸ σφαγῆς,
καὶ λέκτρ' ἐπῄνεσ', ἡνίκ' ἂν διδῷ πατήρ.

Μενέλαος

[1673] Ὦ Ζηνὸς Ἑλένη χαῖρε παῖ· ζηλῶ δέ σε
θεῶν κατοικήσασαν ὄλβιον δόμον.
[1675] Ὀρέστα, σοὶ δὲ παῖδ' ἐγὼ κατεγγυῶ,
Φοίβου λέγοντος· εὐγενὴς δ' ἀπ' εὐγενοῦς
γήμας ὄναιο καὶ σὺ χὡ διδοὺς ἐγώ.

Ἀπόλλων

Χωρεῖτέ νυν ἕκαστος οἷ προστάσσομεν,
νείκας τε διαλύεσθε.

Μενέλαος

Πείθεσθαι χρεών.

Ὀρέστης

[1680] Κἀγὼ τοιοῦτος· σπένδομαι δὲ συμφοραῖς,
Μενέλαε, καὶ σοῖς, Λοξία, θεσπίσμασιν.

Ἀπόλλων

[1682] Ἴτε νυν καθ' ὁδόν, τὴν καλλίστην
θεῶν Εἰρήνην τιμῶντες· ἐγὼ δ'
Ἑλένην Δίοις μελάθροις πελάσω,
[1685] λαμπρῶν ἄστρων πόλον ἐξανύσας,
ἔνθα παρ' Ἥρᾳ τῇ θ' Ἡρακλέους
Ἥβῃ πάρεδρος θεὸς ἀνθρώποις
ἔσται σπονδαῖς ἔντιμος ἀεί,
σὺν Τυνδαρίδαις, τοῖς Διὸς υἱοῖς,
[1690] ναύταις μεδέουσα θαλάσσης.

Χορός

Ὦ μέγα σεμνὴ Νίκη, τὸν ἐμὸν
βίοτον κατέχοις
καὶ μὴ λήγοις στεφανοῦσα.