^{ALLER à LA TABLE DES MATIERES D'EURIPIDE}

EURIPIDE

HIPPOLYTE,

TRAGÉDIE.

traduction française

si vous voulez allez à un vers cliquez sur le chiffre entre []

Ἀφροδίτη

Πολλὴ μὲν ἐν βροτοῖσι κοὐκ ἀνώνυμος
θεὰ κέκλημαι Κύπρις οὐρανοῦ τ' ἔσω·
ὅσοι τε Πόντου τερμόνων τ' Ἀτλαντικῶν
ναίουσιν εἴσω, φῶς ὁρῶντες ἡλίου,
[5] τοὺς μὲν σέβοντας τἀμὰ πρεσβεύω κράτη,
σφάλλω δ' ὅσοι φρονοῦσιν εἰς ἡμᾶς μέγα.
Ἔνεστι γὰρ δὴ κἀν θεῶν γένει τόδε·
τιμώμενοι χαίρουσιν ἀνθρώπων ὕπο.
Δείξω δὲ μύθων τῶνδ' ἀλήθειαν τάχα·
[10] ὁ γάρ με Θησέως παῖς, Ἀμαζόνος τόκος,
Ἱππόλυτος, ἁγνοῦ Πιτθέως παιδεύματα,
μόνος πολιτῶν τῆσδε γῆς Τροζηνίας
λέγει κακίστην δαιμόνων πεφυκέναι·
ἀναίνεται δὲ λέκτρα κοὐ ψαύει γάμων,
[15] Φοίβου δ' ἀδελφὴν Ἄρτεμιν, Διὸς κόρην,
τιμᾷ, μεγίστην δαιμόνων ἡγούμενος,
χλωρὰν δ' ἀν' ὕλην παρθένῳ ξυνὼν ἀεὶ
κυσὶν ταχείαις θῆρας ἐξαιρεῖ χθονός,
μείζω βροτείας προσπεσὼν ὁμιλίας.
[20] Τούτοισι μέν νυν οὐ φθονῶ· τί γάρ με δεῖ;
Ἃ δ' εἰς ἔμ' ἡμάρτηκε τιμωρήσομαι
Ἱππόλυτον ἐν τῇδ' ἡμέρᾳ· τὰ πολλὰ δὲ
πάλαι προκόψασ', οὐ πόνου πολλοῦ με δεῖ.
Ἐλθόντα γάρ νιν Πιτθέως ποτ' ἐκ δόμων
[25] σεμνῶν ἐς ὄψιν καὶ τέλη μυστηρίων
Πανδίονος γῆν πατρὸς εὐγενὴς δάμαρ
ἰδοῦσα Φαίδρα καρδίαν κατέσχετο
ἔρωτι δεινῷ τοῖς ἐμοῖς βουλεύμασιν.
Καὶ πρὶν μὲν ἐλθεῖν τήνδε γῆν Τροζηνίαν,
[30] πέτραν παρ' αὐτὴν Παλλάδος, κατόψιον
γῆς τῆσδε ναὸν Κύπριδος ἐγκαθίσατο,
ἐρῶσ' ἔρωτ' ἔκδημον, Ἱππολύτῳ δ' ἔπι
τὸ λοιπὸν ὀνομάσουσιν ἱδρῦσθαι θεάν.
Ἐπεὶ δὲ Θησεὺς Κεκροπίαν λείπει χθόνα
[35] μίασμα φεύγων αἵματος Παλλαντιδῶν
καὶ τήνδε σὺν δάμαρτι ναυστολεῖ χθόνα,
ἐνιαυσίαν ἔκδημον αἰνέσας φυγήν,
ἐνταῦθα δὴ στένουσα κἀκπεπληγμένη
κέντροις ἔρωτος ἡ τάλαιν' ἀπόλλυται
[40] σιγῇ, ξύνοιδε δ' οὔτις οἰκετῶν νόσον.
Ἀλλ' οὔτι ταύτῃ τόνδ' ἔρωτα χρὴ πεσεῖν,
δείξω δὲ Θησεῖ πρᾶγμα κἀκφανήσεται.
Καὶ τὸν μὲν ἡμῖν πολέμιον νεανίαν
κτενεῖ πατὴρ ἀραῖσιν ἃς ὁ πόντιος
[45] ἄναξ Ποσειδῶν ὤπασεν Θησεῖ γέρας,
μηδὲν μάταιον ἐς τρὶς εὔξασθαι θεῷ.
Ἡ δ' εὐκλεὴς μὲν ἀλλ' ὅμως ἀπόλλυται
Φαίδρα· τὸ γὰρ τῆσδ' οὐ προτιμήσω κακὸν
τὸ μὴ οὐ παρασχεῖν τοὺς ἐμοὺς ἐχθροὺς ἐμοὶ
[50] δίκην τοσαύτην ὥστ' ἐμοὶ καλῶς ἔχειν.
Ἀλλ' εἰσορῶ γὰρ τόνδε παῖδα Θησέως
στείχοντα, θήρας μόχθον ἐκλελοιπότα,
Ἱππόλυτον, ἔξω τῶνδε βήσομαι τόπων.
Πολὺς δ' ἅμ' αὐτῷ προσπόλων ὀπισθόπους
[55] κῶμος λέλακεν, Ἄρτεμιν τιμῶν θεὰν
ὕμνοισιν· οὐ γὰρ οἶδ' ἀνεῳγμένας πύλας
Ἅιδου, φάος δὲ λοίσθιον βλέπων τόδε.

Ἱππόλυτος

[58] Ἕπεσθ' ᾄδοντες ἕπεσθε
τὰν Διὸς οὐρανίαν
[60] Ἄρτεμιν, ᾇ μελόμεσθα.
Ἱππόλυτος καὶ θεράποντες
πότνια πότνια σεμνοτάτα,
Ζηνὸς γένεθλον,
χαῖρε, χαῖρέ μοι, ὦ κόρα
[65] Λατοῦς Ἄρτεμι καὶ Διός,
καλλίστα πολὺ παρθένων,
ἃ μέγαν κατ' οὐρανὸν
ναίεις εὐπατέρειαν αὐ-
λάν, Ζηνὸς πολύχρυσον οἶκον.
[70] Χαῖρέ μοι, ὦ καλά, καλ-
λίστα τῶν κατ' Ὄλυμπον
παρθένων, Ἄρτεμι.

Ἱππόλυτος

[73] Σοὶ τόνδε πλεκτὸν στέφανον ἐξ ἀκηράτου
λειμῶνος, ὦ δέσποινα, κοσμήσας φέρω,
[75] ἔνθ' οὔτε ποιμὴν ἀξιοῖ φέρβειν βοτὰ
οὔτ' ἦλθέ πω σίδηρος, ἀλλ' ἀκήρατον
μέλισσα λειμῶν' ἠρινὴ διέρχεται,
Αἰδὼς δὲ ποταμίαισι κηπεύει δρόσοις,
ὅσοις διδακτὸν μηδὲν ἀλλ' ἐν τῇ φύσει
[80] τὸ σωφρονεῖν εἴληχεν ἐς τὰ πάντ' ἀεί,
τούτοις δρέπεσθαι, τοῖς κακοῖσι δ' οὐ θέμις.
Ἀλλ', ὦ φίλη δέσποινα, χρυσέας κόμης
ἀνάδημα δέξαι χειρὸς εὐσεβοῦς ἄπο.
Μόνῳ γάρ ἐστι τοῦτ' ἐμοὶ γέρας βροτῶν·
[85] σοὶ καὶ ξύνειμι καὶ λόγοις ἀμείβομαι,
κλύων μὲν αὐδῆς, ὄμμα δ' οὐχ ὁρῶν τὸ σόν.
Τέλος δὲ κάμψαιμ' ὥσπερ ἠρξάμην βίου.

Θεράπων

[88] Ἄναξ θεοὺς γὰρ δεσπότας καλεῖν χρεών
ἆρ' ἄν τί μου δέξαιο βουλεύσαντος εὖ;

Ἱππόλυτος

[90] Καὶ κάρτα γ'· ἦ γὰρ οὐ σοφοὶ φαινοίμεθ' ἄν.

Θεράπων

Οἶσθ' οὖν βροτοῖσιν ὃς καθέστηκεν νόμος;

Ἱππόλυτος

Οὐκ οἶδα· τοῦ δὲ καί μ' ἀνιστορεῖς πέρι;

Θεράπων

Μισεῖν τὸ σεμνὸν καὶ τὸ μὴ πᾶσιν φίλον.

Ἱππόλυτος

Ὀρθῶς γε· τίς δ' οὐ σεμνὸς ἀχθεινὸς βροτῶν;

Θεράπων

[95] Ἐν δ' εὐπροσηγόροισίν ἐστί τις χάρις;

Ἱππόλυτος

Πλείστη γε, καὶ κέρδος γε σὺν μόχθῳ βραχεῖ.

Θεράπων

Ἦ κἀν θεοῖσι ταὐτὸν ἐλπίζεις τόδε;

Ἱππόλυτος

Εἴπερ γε θνητοὶ θεῶν νόμοισι χρώμεθα.

Θεράπων

Πῶς οὖν σὺ σεμνὴν δαίμον' οὐ προσεννέπεις;

Ἱππόλυτος

[100] Τίν'; Εὐλαβοῦ δὲ μή τί σου σφαλῇ στόμα.

Θεράπων

Τήνδ', ἣ πύλαισι σαῖς ἐφέστηκεν πέλας.

Ἱππόλυτος

Πρόσωθεν αὐτὴν ἁγνὸς ὢν ἀσπάζομαι.

Θεράπων

Σεμνή γε μέντοι κἀπίσημος ἐν βροτοῖς.

Ἱππόλυτος

[106] Οὐδείς μ' ἀρέσκει νυκτὶ θαυμαστὸς θεῶν.

Θεράπων

Τιμαῖσιν, ὦ παῖ, δαιμόνων χρῆσθαι χρεών.

Ἱππόλυτος

[104] Ἄλλοισιν ἄλλος θεῶν τε κἀνθρώπων μέλει.

Θεράπων

[105] Εὐδαιμονοίης νοῦν ἔχων ὅσον σε δεῖ.

Ἱππόλυτος

[108] Χωρεῖτ', ὀπαδοί, καὶ παρελθόντες δόμους
σίτων μέλεσθε· τερπνὸν ἐκ κυναγίας
[110] τράπεζα πλήρης· καὶ καταψήχειν χρεὼν
ἵππους, ὅπως ἂν ἅρμασιν ζεύξας ὕπο
βορᾶς κορεσθεὶς γυμνάσω τὰ πρόσφορα.
Τὴν σὴν δὲ Κύπριν πόλλ' ἐγὼ χαίρειν λέγω.

Θεράπων

Ἡμεῖς δέ, τοὺς νέους γὰρ οὐ μιμητέον
[115] φρονοῦντας οὕτως, ὡς πρέπει δούλοις λέγειν
προσευξόμεσθα τοῖσι σοῖς ἀγάλμασιν,
δέσποινα Κύπρι. Χρὴ δὲ συγγνώμην ἔχειν·
εἴ τίς σ' ὑφ' ἥβης σπλάγχνον ἔντονον φέρων
μάταια βάζει, μὴ δόκει τούτων κλύειν.
[120] Σοφωτέρους γὰρ χρὴ βροτῶν εἶναι θεούς.

Χορός

[121] Ὠκεανοῦ τις ὕδωρ στάζουσα πέτρα λέγεται,
βαπτὰν κάλπισι πα-
γὰν ῥυτὰν προιεῖσα κρημνῶν·
[125] τόθι μοί τις ἦν φίλα
πορφύρεα φάρεα
ποταμίᾳ δρόσῳ
τέγγουσα, θερμᾶς δ' ἐπὶ νῶτα πέτρας
εὐαλίου κατέβαλλ'· ὅθεν μοι
[130] πρώτα φάτις ἦλθε δεσποίνας,
τειρομέναν νοσερᾷ κοίτᾳ δέμας ἐντὸς ἔχειν
οἴκων, λεπτὰ δὲ φά-
ρη ξανθὰν κεφαλὰν σκιάζειν·
[135] τριτάταν δέ νιν κλύω
τάνδ' ἀβρωσίᾳ
στόματος ἁμέραν
Δάματρος ἀκτᾶς δέμας ἁγνὸν ἴσχειν,
κρυπτῷ πένθει θανάτου θέλουσαν
[140] κέλσαι ποτὶ τέρμα δύστανον.

Σύ γὰρ ἔνθεος, ὦ κούρα,
εἴτ' ἐκ Πανὸς εἴθ' Ἑκάτας
ἢ σεμνῶν Κορυβάντων φοι-
τᾷς ἢ ματρὸς ὀρείας;
[145] Σὺ δ' ἀμφὶ τὰν πολύθη-
ρον Δίκτυνναν ἀμπλακίαις
ἀνίερος ἀθύτων πελάνων τρύχῃ;
Φοιτᾷ γὰρ καὶ διὰ λί-
μνας χέρσον θ' ὑπὲρ πελάγους
[150] δίναις ἐν νοτίαις ἅλμας.

Ἢ πόσιν, τὸν Ἐρεχθειδᾶν
ἀρχαγόν, τὸν εὐπατρίδαν,
ποιμαίνει τις ἐν οἴκοις κρυ-
πτὰ κοίτα λεχέων σῶν;
[155] Ἢ ναυβάτας τις ἔπλευ-
σεν Κρήτας ἔξορμος ἀνὴρ
λιμένα τὸν εὐξεινότατον ναύταις
φήμαν πέμπων βασιλείᾳ,
λύπᾳ δ' ὑπὲρ παθέων
[160] εὐναία δέδεται ψυχά;

Φιλεῖ δὲ τᾷ δυστρόπῳ γυναικῶν
ἁρμονίᾳ κακὰ δύστανος ἀμηχανία συνοικεῖν
ὠδίνων τε καὶ ἀφροσύνας.
[165] Δι' ἐμᾶς ᾖξέν ποτε νηδύος ἅδ'
αὔρα· τὰν δ' εὔλοχον οὐρανίαν
τόξων μεδέουσαν ἀύτευν
Ἄρτεμιν, καί μοι πολυζήλωτος αἰεὶ
σὺν θεοῖσι φοιτᾷ.

[170] Ἀλλ' ἥδε τροφὸς γεραιὰ πρὸ θυρῶν
τήνδε κομίζουσ' ἔξω μελάθρων.
Στυγνὸν δ' ὀφρύων νέφος αὐξάνεται.
Τί ποτ' ἔστι μαθεῖν ἔραται ψυχή,
τί δεδήληται
[175] δέμας ἀλλόχροον βασιλείας.

Τροφός

[176] Ὦ κακὰ θνητῶν στυγεραί τε νόσοι.
Τί σ' ἐγὼ δράσω; Τί δὲ μὴ δράσω;
Τόδε σοι φέγγος, λαμπρὸς ὅδ' αἰθήρ,
ἔξω δὲ δόμων ἤδη νοσερᾶς
[180] δέμνια κοίτης.
Δεῦρο γὰρ ἐλθεῖν πᾶν ἔπος ἦν σοι,
τάχα δ' ἐς θαλάμους σπεύσεις τὸ πάλιν.
Ταχὺ γὰρ σφάλλῃ κοὐδενὶ χαίρεις,
οὐδέ σ' ἀρέσκει τὸ παρόν, τὸ δ' ἀπὸν
[185] φίλτερον ἡγῇ.
Κρεῖσσον δὲ νοσεῖν ἢ θεραπεύειν·
τὸ μέν ἐστιν ἁπλοῦν, τῷ δὲ συνάπτει
λύπη τε φρενῶν χερσίν τε πόνος.
Πᾶς δ' ὀδυνηρὸς βίος ἀνθρώπων
[190] κοὐκ ἔστι πόνων ἀνάπαυσις.
Ἀλλ' ὅ τι τοῦ ζῆν φίλτερον ἄλλο
σκότος ἀμπίσχων κρύπτει νεφέλαις.
Δυσέρωτες δὴ φαινόμεθ' ὄντες
τοῦδ' ὅ τι τοῦτο στίλβει κατὰ γῆν
[195] δι' ἀπειροσύνην ἄλλου βιότου
κοὐκ ἀπόδειξιν τῶν ὑπὸ γαίας,
μύθοις δ' ἄλλως φερόμεσθα.

Φαίδρα

[198] Αἴρετέ μου δέμας, ὀρθοῦτε κάρα·
λέλυμαι μελέων σύνδεσμα φίλων.
[200] Λάβετ' εὐπήχεις χεῖρας, πρόπολοι.
Βαρύ μοι κεφαλῆς ἐπίκρανον ἔχειν·
ἄφελ', ἀμπέτασον βόστρυχον ὤμοις.

Τροφός

Θάρσει, τέκνον, καὶ μὴ χαλεπῶς
μετάβαλλε δέμας·
[205] ῥᾷον δὲ νόσον μετά θ' ἡσυχίας
καὶ γενναίου λήματος οἴσεις.
Μοχθεῖν δὲ βροτοῖσιν ἀνάγκη.

Φαίδρα

Αἰαῖ·
πῶς ἂν δροσερᾶς ἀπὸ κρηνῖδος
καθαρῶν ὑδάτων πῶμ' ἀρυσαίμαν,
[210] ὑπό τ' αἰγείροις ἔν τε κομήτῃ
λειμῶνι κλιθεῖσ' ἀναπαυσαίμαν;

Τροφός

Ὦ παῖ, τί θροεῖς;
Οὐ μὴ παρ' ὄχλῳ τάδε γηρύσῃ
μανίας ἔποχον ῥίπτουσα λόγον;

Φαίδρα

[215] Πέμπετέ μ' εἰς ὄρος· εἶμι πρὸς ὕλαν
καὶ παρὰ πεύκας, ἵνα θηροφόνοι
στείβουσι κύνες
βαλιαῖς ἐλάφοις ἐγχριμπτόμεναι.
Πρὸς θεῶν, ἔραμαι κυσὶ θωύξαι
[220] καὶ παρὰ χαίταν ξανθὰν ῥῖψαι
Θεσσαλὸν ὅρπακ', ἐπίλογχον ἔχουσ'
ἐν χειρὶ βέλος.

Τροφός

Τί ποτ', ὦ τέκνον, τάδε κηραίνεις;
Τί κυνηγεσίων καί σοι μελέτη;
[225] Τί δὲ κρηναίων νασμῶν ἔρασαι;
Πάρα γὰρ δροσερὰ πύργοις συνεχὴς
κλειτύς, ὅθεν σοι πῶμα γένοιτ' ἄν.

Φαίδρα

Δέσποιν' ἁλίας Ἄρτεμι Λίμνας
καὶ γυμνασίων τῶν ἱπποκρότων,
[230] εἴθε γενοίμαν ἐν σοῖς δαπέδοις,
πώλους Ἐνέτας δαμαλιζομένα.

Τροφός

[233] Τί τόδ' αὖ παράφρων ἔρριψας ἔπος;
Νῦν δὴ μὲν ὄρος βᾶσ' ἐπὶ θήρας
πόθον ἐστέλλου, νῦν δ' αὖ ψαμάθοις
[235] ἐπ' ἀκυμάντοις πώλων ἔρασαι.
Τάδε μαντείας ἄξια πολλῆς,
ὅστις σε θεῶν ἀνασειράζει
καὶ παρακόπτει φρένας, ὦ παῖ.

Φαίδρα

Δύστηνος ἐγώ, τί ποτ' εἰργασάμην;
[240] Ποῖ παρεπλάγχθην γνώμης ἀγαθῆς;
Ἐμάνην, ἔπεσον δαίμονος ἄτῃ.
Φεῦ φεῦ, τλήμων.
Μαῖα, πάλιν μου κρύψον κεφαλήν,
αἰδούμεθα γὰρ τὰ λελεγμένα μοι.
[245] Κρύπτε· κατ' ὄσσων δάκρυ μοι βαίνει,
καὶ ἐπ' αἰσχύνην ὄμμα τέτραπται.
Τὸ γὰρ ὀρθοῦσθαι γνώμην ὀδυνᾷ,
τὸ δὲ μαινόμενον κακόν· ἀλλὰ κρατεῖ
μὴ γιγνώσκοντ' ἀπολέσθαι.

Τροφός

[250] Κρύπτω· τὸ δ' ἐμὸν πότε δὴ θάνατος
σῶμα καλύψει;
Πολλὰ διδάσκει μ' ὁ πολὺς βίοτος·
χρῆν γὰρ μετρίας εἰς ἀλλήλους
φιλίας θνητοὺς ἀνακίρνασθαι
[255] καὶ μὴ πρὸς ἄκρον μυελὸν ψυχῆς,
εὔλυτα δ' εἶναι στέργηθρα φρενῶν
ἀπό τ' ὤσασθαι καὶ ξυντεῖναι.
Τὸ δ' ὑπὲρ δισσῶν μίαν ὠδίνειν
ψυχὴν χαλεπὸν βάρος, ὡς κἀγὼ
[260] τῆσδ' ὑπεραλγῶ.
Βιότου δ' ἀτρεκεῖς ἐπιτηδεύσεις
φασὶ σφάλλειν πλέον ἢ τέρπειν
τῇ θ' ὑγιείᾳ μᾶλλον πολεμεῖν·
οὕτω τὸ λίαν ἧσσον ἐπαινῶ
[265] τοῦ μηδὲν ἄγαν·
καὶ ξυμφήσουσι σοφοί μοι.

Χορός

Γύναι γεραιά, βασιλίδος πιστὴ τροφέ,
Φαίδρας ὁρῶμεν τάσδε δυστήνους τύχας.
Ἄσημα δ' ἡμῖν ἥτις ἐστὶν ἡ νόσος·
[270] σοῦ δ' ἂν πυθέσθαι καὶ κλύειν βουλοίμεθ' ἄν.

Τροφός

Ἔληξ' ἐλέγχουσ'· οὐ γὰρ ἐννέπειν θέλει.

Χορός

[272] Οὐδ' ἥτις ἀρχὴ τῶνδε πημάτων ἔφυ;

Τροφός

Ἐς ταὐτὸν ἥκεις· πάντα γὰρ σιγᾷ τάδε.

Χορός

Ὡς ἀσθενεῖ τε καὶ κατέξανται δέμας.

Τροφός

Π275] πῶς δ' οὔ, τριταίαν γ' οὖσ' ἄσιτος ἡμέραν;

Χορός

Πότερον ὑπ' ἄτης ἢ θανεῖν πειρωμένη;

Τροφός

Θανεῖν; Ἀσιτεῖ γ' εἰς ἀπόστασιν βίου.

Χορός

Θαυμαστὸν εἶπας, εἰ τάδ' ἐξαρκεῖ πόσει.

Τροφός

Κρύπτει γὰρ ἥδε πῆμα κοὔ φησιν νοσεῖν.

Χορός

[280] Ὁ δ' ἐς πρόσωπον οὐ τεκμαίρεται βλέπων;

Τροφός

Ἔκδημος ὢν γὰρ τῆσδε τυγχάνει χθονός.

Χορός

Σὺ δ' οὐκ ἀνάγκην προσφέρεις, πειρωμένη
νόσον πυθέσθαι τῆσδε καὶ πλάνον φρενῶν;

Τροφός

[284] Ἐς πάντ' ἀφῖγμαι κοὐδὲν εἴργασμαι πλέον.
[285] Οὐ μὴν ἀνήσω γ' οὐδὲ νῦν προθυμίας,
ὡς ἂν παροῦσα καὶ σύ μοι ξυμμαρτυρῇς
οἵα πέφυκα δυστυχοῦσι δεσπόταις.
Ἄγ', ὦ φίλη παῖ, τῶν πάροιθε μὲν λόγων
λαθώμεθ' ἄμφω, καὶ σύ θ' ἡδίων γενοῦ
[290] στυγνὴν ὀφρὺν λύσασα καὶ γνώμης ὁδόν,
ἐγώ θ' ὅπῃ σοι μὴ καλῶς τόθ' εἱπόμην
μεθεῖσ' ἐπ' ἄλλον εἶμι βελτίω λόγον.
Κεἰ μὲν νοσεῖς τι τῶν ἀπορρήτων κακῶν,
γυναῖκες αἵδε συγκαθιστάναι νόσον·
[295] εἰ δ' ἔκφορός σοι συμφορὰ πρὸς ἄρσενας,
λέγ', ὡς ἰατροῖς πρᾶγμα μηνυθῇ τόδε.
Εἶἑν· τί σιγᾷς; Οὐκ ἐχρῆν σιγᾶν, τέκνον,
ἀλλ' ἤ μ' ἐλέγχειν, εἴ τι μὴ καλῶς λέγω,
ἢ τοῖσιν εὖ λεχθεῖσι συγχωρεῖν λόγοις.
[300] Φθέγξαι τι, δεῦρ' ἄθρησον. Ὦ τάλαιν' ἐγώ.
Γυναῖκες, ἄλλως τούσδε μοχθοῦμεν πόνους,
ἴσον δ' ἄπεσμεν τῷ πρίν· οὔτε γὰρ τότε
λόγοις ἐτέγγεθ' ἥδε νῦν τ' οὐ πείθεται.
Ἀλλ' ἴσθι μέντοι πρὸς τάδ' αὐθαδεστέρα
[305] γίγνου θαλάσσης εἰ θανῇ, προδοῦσα σοὺς
παῖδας, πατρῴων μὴ μεθέξοντας δόμων,
μὰ τὴν ἄνασσαν ἱππίαν Ἀμαζόνα,
ἣ σοῖς τέκνοισι δεσπότην ἐγείνατο
νόθον φρονοῦντα γνήσι', οἶσθά νιν καλῶς,
[310] Ἱππόλυτον . . .

Φαίδρα

Οἴμοι.

Τροφός

Θιγγάνει σέθεν τόδε;

Φαίδρα

Ἀπώλεσάς με, μαῖα, καί σε πρὸς θεῶν
τοῦδ' ἀνδρὸς αὖθις λίσσομαι σιγᾶν πέρι.

Τροφός

Ὁρᾷς; Φρονεῖς μὲν εὖ, φρονοῦσα δ' οὐ θέλεις
παῖδάς τ' ὀνῆσαι καὶ σὸν ἐκσῶσαι βίον.

Φαίδρα

[315] Φιλῶ τέκν'· ἄλλῃ δ' ἐν τύχῃ χειμάζομαι.

Τροφός

Ἁγνὰς μέν, ὦ παῖ, χεῖρας αἵματος φορεῖς;

Φαίδρα

Χεῖρες μὲν ἁγναί, φρὴν δ' ἔχει μίασμά τι.

Τροφός

Μῶν ἐξ ἐπακτοῦ πημονῆς ἐχθρῶν τινος;

Φαίδρα

Φίλος μ' ἀπόλλυσ' οὐχ ἑκοῦσαν οὐχ ἑκών.

Τροφός

[320] Θησεύς τιν' ἡμάρτηκεν ἐς σ' ἁμαρτίαν;

Φαίδρα

Μὴ δρῶσ' ἔγωγ' ἐκεῖνον ὀφθείην κακῶς.

Τροφός

Τί γὰρ τὸ δεινὸν τοῦθ' ὅ σ' ἐξαίρει θανεῖν;

Φαίδρα

Ἔα μ' ἁμαρτεῖν· οὐ γὰρ ἐς σ' ἁμαρτάνω.

Τροφός

Οὐ δῆθ' ἑκοῦσά γ', ἐν δὲ σοὶ λελείψομαι.

Φαίδρα

[325] Τί δρᾷς; Βιάζῃ χειρὸς ἐξαρτωμένη;

Τροφός

Καὶ σῶν γε γονάτων, κοὐ μεθήσομαί ποτε.

Φαίδρα

Κάκ' ὦ τάλαινά σοι τάδ', εἰ πεύσῃ, κακά.

Τροφός

Μεῖζον γὰρ ἤ σου μὴ τυχεῖν τί μοι κακόν;

Φαίδρα

Ὀλῇ. τὸ μέντοι πρᾶγμ' ἐμοὶ τιμὴν φέρει.

Τροφός

[330] Κἄπειτα κρύπτεις, χρήσθ' ἱκνουμένης ἐμοῦ;

Φαίδρα

Ἐκ τῶν γὰρ αἰσχρῶν ἐσθλὰ μηχανώμεθα.

Τροφός

Οὐκοῦν λέγουσα τιμιωτέρα φανῇ;

Φαίδρα

Ἄπελθε πρὸς θεῶν δεξιάν τ' ἐμὴν μέθες.

Τροφός

Οὐ δῆτ', ἐπεί μοι δῶρον οὐ δίδως ὃ χρῆν.

Φαίδρα

[335] Δώσω· σέβας γὰρ χειρὸς αἰδοῦμαι τὸ σόν.

Τροφός

Σιγῷμ' ἂν ἤδη· σὸς γὰρ οὑντεῦθεν λόγος.

Φαίδρα

Ὦ τλῆμον, οἷον, μῆτερ, ἠράσθης ἔρον.

Τροφός

Ὃν ἔσχε ταύρου, τέκνον, ἢ τί φῂς τόδε;

Φαίδρα

Σύ τ', ὦ τάλαιν' ὅμαιμε, Διονύσου δάμαρ.

Τροφός

[340] Τέκνον, τί πάσχεις; Συγγόνους κακορροθεῖς;

Φαίδρα

Τρίτη δ' ἐγὼ δύστηνος ὡς ἀπόλλυμαι.

Τροφός

Ἔκ τοι πέπληγμαι· ποῖ προβήσεται λόγος;

Φαίδρα

Ἐκεῖθεν ἡμεῖς, οὐ νεωστί, δυστυχεῖς.

Τροφός

Οὐδέν τι μᾶλλον οἶδ' ἃ βούλομαι κλύειν.

Φαίδρα

Φεῦ·
[345] πῶς ἂν σύ μοι λέξειας ἁμὲ χρὴ λέγειν;

Τροφός

Οὐ μάντις εἰμὶ τἀφανῆ γνῶναι σαφῶς.

Φαίδρα

Τί τοῦθ' ὃ δὴ λέγουσιν ἀνθρώπους ἐρᾶν;

Τροφός

Ἥδιστον, ὦ παῖ, ταὐτὸν ἀλγεινόν θ' ἅμα.

Φαίδρα

Ἡμεῖς ἂν εἶμεν θατέρῳ κεχρημένοι.

Τροφός

[350] Τί φῄς; Ἐρᾷς, ὦ τέκνον; Ἀνθρώπων τίνος;

Φαίδρα

Ὅστις ποθ' οὗτός ἐσθ', ὁ τῆς Ἀμαζόνος. . .

Τροφός

Ἱππόλυτον αὐδᾷς;

Φαίδρα

Σοῦ τάδ', οὐκ ἐμοῦ κλύεις.

Τροφός

[353] Οἴμοι, τί λέξεις, τέκνον; Ὥς μ' ἀπώλεσας.
Γυναῖκες, οὐκ ἀνασχέτ', οὐκ ἀνέξομαι
[355] ζῶσ'· ἐχθρὸν ἦμαρ, ἐχθρὸν εἰσορῶ φάος.
Ῥίψω μεθήσω σῶμ', ἀπαλλαχθήσομαι
βίου θανοῦσα· χαίρετ', οὐκέτ' εἴμ' ἐγώ.
Οἱ σώφρονες γάρ, οὐχ ἑκόντες ἀλλ' ὅμως,
κακῶν ἐρῶσι. Κύπρις οὐκ ἄρ' ἦν θεός,
[360] ἀλλ' εἴ τι μεῖζον ἄλλο γίγνεται θεοῦ,
ἣ τήνδε κἀμὲ καὶ δόμους ἀπώλεσεν.

Χορός

Ἄιες ὤ, ἔκλυες ὤ,
ἀνήκουστα τᾶς
τυράννου πάθεα μέλεα θρεομένας;
Ὀλοίμαν ἔγωγε πρὶν σᾶν, φίλα,
[365] κατανύσαι φρενῶν. Ἰώ μοι, φεῦ φεῦ·
ὦ τάλαινα τῶνδ' ἀλγέων·
ὦ πόνοι τρέφοντες βροτούς.
Ὄλωλας, ἐξέφηνας ἐς φάος κακά.
Τίς σε παναμέριος ὅδε χρόνος μένει;
[370] Τελευτάσεταί τι καινὸν δόμοις.
Ἄσημα δ' οὐκέτ' ἐστὶν οἷ φθίνει τύχα
Κύπριδος, ὦ τάλαινα παῖ Κρησία.

Φαίδρα

[373] Τροζήνιαι γυναῖκες, αἳ τόδ' ἔσχατον
οἰκεῖτε χώρας Πελοπίας προνώπιον,
[375] ἤδη ποτ' ἄλλως νυκτὸς ἐν μακρῷ χρόνῳ
θνητῶν ἐφρόντισ' ᾗ διέφθαρται βίος.
Καί μοι δοκοῦσιν οὐ κατὰ γνώμης φύσιν
πράσσειν κάκιον· ἔστι γὰρ τό γ' εὖ φρονεῖν
πολλοῖσιν· ἀλλὰ τῇδ' ἀθρητέον τόδε·
[380] τὰ χρήστ' ἐπιστάμεσθα καὶ γιγνώσκομεν,
οὐκ ἐκπονοῦμεν δ', οἱ μὲν ἀργίας ὕπο,
οἱ δ' ἡδονὴν προθέντες ἀντὶ τοῦ καλοῦ
ἄλλην τιν'. Εἰσὶ δ' ἡδοναὶ πολλαὶ βίου,
μακραί τε λέσχαι καὶ σχολή, τερπνὸν κακόν,
[385] αἰδώς τε. Δισσαὶ δ' εἰσίν, ἡ μὲν οὐ κακή,
ἡ δ' ἄχθος οἴκων. Εἰ δ' ὁ καιρὸς ἦν σαφής,
οὐκ ἂν δύ' ἤστην ταὔτ' ἔχοντε γράμματα.
Ταῦτ' οὖν ἐπειδὴ τυγχάνω προγνοῦσ' ἐγώ,
οὐκ ἔσθ' ὁποίῳ φαρμάκῳ διαφθερεῖν
[390] ἔμελλον, ὥστε τοὔμπαλιν πεσεῖν φρενῶν.
Λέξω δὲ καί σοι τῆς ἐμῆς γνώμης ὁδόν.
Ἐπεί μ' ἔρως ἔτρωσεν, ἐσκόπουν ὅπως
κάλλιστ' ἐνέγκαιμ' αὐτόν. Ἠρξάμην μὲν οὖν
ἐκ τοῦδε, σιγᾶν τήνδε καὶ κρύπτειν νόσον.
[395] Γλώσσῃ γὰρ οὐδὲν πιστόν, ἣ θυραῖα μὲν
φρονήματ' ἀνδρῶν νουθετεῖν ἐπίσταται,
αὐτὴ δ' ὑφ' αὑτῆς πλεῖστα κέκτηται κακά.
Τὸ δεύτερον δὲ τὴν ἄνοιαν εὖ φέρειν
τῷ σωφρονεῖν νικῶσα προυνοησάμην.
[400] Τρίτον δ', ἐπειδὴ τοισίδ' οὐκ ἐξήνυτον
Κύπριν κρατῆσαι, κατθανεῖν ἔδοξέ μοι,
κράτιστον οὐδεὶς ἀντερεῖ βουλευμάτων.
Ἐμοὶ γὰρ εἴη μήτε λανθάνειν καλὰ
μήτ' αἰσχρὰ δρώσῃ μάρτυρας πολλοὺς ἔχειν.
[405] Τὸ δ' ἔργον ᾔδη τὴν νόσον τε δυσκλεᾶ,
γυνή τε πρὸς τοῖσδ' οὖσ' ἐγίγνωσκον καλῶς,
μίσημα πᾶσιν. Ὡς ὄλοιτο παγκάκως
ἥτις πρὸς ἄνδρας ἤρξατ' αἰσχύνειν λέχη
πρώτη θυραίους. Ἐκ δὲ γενναίων δόμων
[410] τόδ' ἦρξε θηλείαισι γίγνεσθαι κακόν·
ὅταν γὰρ αἰσχρὰ τοῖσιν ἐσθλοῖσιν δοκῇ,
ἦ κάρτα δόξει τοῖς κακοῖς γ' εἶναι καλά.
Μισῶ δὲ καὶ τὰς σώφρονας μὲν ἐν λόγοις,
λάθρᾳ δὲ τόλμας οὐ καλὰς κεκτημένας·
[415] αἳ πῶς ποτ', ὦ δέσποινα ποντία Κύπρι,
βλέπουσιν ἐς πρόσωπα τῶν ξυνευνετῶν
οὐδὲ σκότον φρίσσουσι τὸν ξυνεργάτην
τέραμνά τ' οἴκων μή ποτε φθογγὴν ἀφῇ;
Ἡμᾶς γὰρ αὐτὸ τοῦτ' ἀποκτείνει, φίλαι,
[420] ὡς μήποτ' ἄνδρα τὸν ἐμὸν αἰσχύνασ' ἁλῶ,
μὴ παῖδας οὓς ἔτικτον·
 ἀλλ' ἐλεύθεροι
παρρησίᾳ θάλλοντες οἰκοῖεν πόλιν
κλεινῶν Ἀθηνῶν, μητρὸς οὕνεκ' εὐκλεεῖς.
Δουλοῖ γὰρ ἄνδρα, κἂν θρασύσπλαγχνός τις ᾖ,
[425] ὅταν ξυνειδῇ μητρὸς ἢ πατρὸς κακά.
Μόνον δὲ τοῦτό φασ' ἁμιλλᾶσθαι βίῳ,
γνώμην δικαίαν κἀγαθήν ὅτῳ παρῇ.
Κακοὺς δὲ θνητῶν ἐξέφην' ὅταν τύχῃ,
προθεὶς κάτοπτρον ὥστε παρθένῳ νέᾳ,
[430] χρόνος·
 παρ' οἷσι μήποτ' ὀφθείην ἐγώ.

Χορός

Φεῦ φεῦ, τὸ σῶφρον ὡς ἁπανταχοῦ καλὸν
καὶ δόξαν ἐσθλὴν ἐν βροτοῖς καρπίζεται.

Τροφός

[433] Δέσποιν', ἐμοί τοι συμφορὰ μὲν ἀρτίως
ἡ σὴ παρέσχε δεινὸν ἐξαίφνης φόβον·
[435] νῦν δ' ἐννοοῦμαι φαῦλος οὖσα, κἀν βροτοῖς
αἱ δεύτεραί πως φροντίδες σοφώτεραι.
Οὐ γὰρ περισσὸν οὐδὲν οὐδ' ἔξω λόγου
πέπονθας, ὀργαὶ δ' ἐς σ' ἀπέσκηψαν θεᾶς.
Ἐρᾷς·
 τί τοῦτο θαῦμα; Σὺν πολλοῖς βροτῶν.
[440] Κἄπειτ' ἔρωτος οὕνεκα ψυχὴν ὀλεῖς;
Οὔ τἄρα λύει τοῖς ἐρῶσι τῶν πέλας,
ὅσοι τε μέλλουσ', εἰ θανεῖν αὐτοὺς χρεών.
Κύπρις γὰρ οὐ φορητὸν ἢν πολλὴ ῥυῇ,
ἣ τὸν μὲν εἴκονθ' ἡσυχῇ μετέρχεται,
[445] ὃν δ' ἂν περισσὸν καὶ φρονοῦνθ' εὕρῃ μέγα,
τοῦτον λαβοῦσα πῶς δοκεῖς καθύβρισεν.
Φοιτᾷ δ' ἀν' αἰθέρ', ἔστι δ' ἐν θαλασσίῳ
κλύδωνι Κύπρις, πάντα δ' ἐκ ταύτης ἔφυ·
ἥδ' ἐστὶν ἡ σπείρουσα καὶ διδοῦσ' ἔρον,
[450] οὗ πάντες ἐσμὲν οἱ κατὰ χθόν' ἔκγονοι.
Ὅσοι μὲν οὖν γραφάς τε τῶν παλαιτέρων
ἔχουσιν αὐτοί τ' εἰσὶν ἐν μούσαις ἀεὶ
ἴσασι μὲν Ζεὺς ὥς ποτ' ἠράσθη γάμων
Σεμέλης, ἴσασι δ' ὡς ἀνήρπασέν ποτε
[455] ἡ καλλιφεγγὴς Κέφαλον ἐς θεοὺς Ἕως
ἔρωτος οὕνεκ'·
 ἀλλ' ὅμως ἐν οὐρανῷ
ναίουσι κοὐ φεύγουσιν ἐκποδὼν θεούς,
στέργουσι δ', οἶμαι, ξυμφορᾷ νικώμενοι.
Σὺ δ' οὐκ ἀνέξῃ; Χρῆν σ' ἐπὶ ῥητοῖς ἄρα
[460] πατέρα φυτεύειν, ἢ 'πὶ δεσπόταις θεοῖς
ἄλλοισιν, εἰ μὴ τούσδε γε στέρξεις νόμους.
Πόσους δοκεῖς δὴ κάρτ' ἔχοντας εὖ φρενῶν
νοσοῦνθ' ὁρῶντας λέκτρα μὴ δοκεῖν ὁρᾶν;
Πόσους δὲ παισὶ πατέρας ἡμαρτηκόσι
[465] συνεκκομίζειν Κύπριν; Ἐν σοφοῖσι γὰρ
τάδ' ἐστὶ θνητῶν, λανθάνειν τὰ μὴ καλά.
Οὐδ' ἐκπονεῖν τοι χρὴ βίον λίαν βροτούς·
οὐδὲ στέγην γὰρ ᾗ κατηρεφεῖς δόμοι
καλῶς ἀκριβώσαις ἄν·
 ἐς δὲ τὴν τύχην
[470] πεσοῦσ' ὅσην σύ, πῶς ἂν ἐκνεῦσαι δοκεῖς;
Ἀλλ' εἰ τὰ πλείω χρηστὰ τῶν κακῶν ἔχεις,
ἄνθρωπος οὖσα κάρτα γ' εὖ πράξειας ἄν.
Ἀλλ', ὦ φίλη παῖ, λῆγε μὲν κακῶν φρενῶν,
λῆξον δ' ὑβρίζουσ'·
 οὐ γὰρ ἄλλο πλὴν ὕβρις
[475] τάδ' ἐστί, κρείσσω δαιμόνων εἶναι θέλειν,
τόλμα δ' ἐρῶσα·
 θεὸς ἐβουλήθη τάδε.
Νοσοῦσα δ' εὖ πως τὴν νόσον καταστρέφου.
Εἰσὶν δ' ἐπῳδαὶ καὶ λόγοι θελκτήριοι·
φανήσεταί τι τῆσδε φάρμακον νόσου.
[480] Ἦ τἄρ' ἂν ὀψέ γ' ἄνδρες ἐξεύροιεν ἄν,
εἰ μὴ γυναῖκες μηχανὰς εὑρήσομεν.

Χορός

Φαίδρα, λέγει μὲν ἥδε χρησιμώτερα
πρὸς τὴν παροῦσαν ξυμφοράν, αἰνῶ δὲ σέ.
Ὁ δ' αἶνος οὗτος δυσχερέστερος λόγων
[485] τῶν τῆσδε καί σοι μᾶλλον ἀλγίων κλύειν.

Φαίδρα

[486] Τοῦτ' ἔσθ' ὃ θνητῶν εὖ πόλεις οἰκουμένας
δόμους τ' ἀπόλλυσ', οἱ καλοὶ λίαν λόγοι.
Οὐ γάρ τι τοῖσιν ὠσὶ τερπνὰ χρὴ λέγειν,
ἀλλ' ἐξ ὅτου τις εὐκλεὴς γενήσεται.

Τροφός

[490] Τί σεμνομυθεῖς; Οὐ λόγων εὐσχημόνων
δεῖ σ', ἀλλὰ τἀνδρός. Ὡς τάχος διιστέον,
τὸν εὐθὺν ἐξειπόντας ἀμφὶ σοῦ λόγον.
Εἰ μὲν γὰρ ἦν σοι μὴ 'πὶ συμφοραῖς βίος
τοιαῖσδε, σώφρων δ' οὖσ' ἐτύγχανες γυνή,
[495] οὐκ ἄν ποτ' εὐνῆς οὕνεχ' ἡδονῆς τε σῆς
προῆγον ἄν σε δεῦρο·
 νῦν δ' ἀγὼν μέγας
σῶσαι βίον σόν, κοὐκ ἐπίφθονον τόδε.

Φαίδρα

Ὦ δεινὰ λέξασ', οὐχὶ συγκλῄσεις στόμα
καὶ μὴ μεθήσεις αὖθις αἰσχίστους λόγους;

Τροφός

[500] Αἴσχρ', ἀλλ' ἀμείνω τῶν καλῶν τάδ' ἐστί σοι·

κρεῖσσον δὲ τοὔργον, εἴπερ ἐκσώσει γέ σε,
ἢ τοὔνομ', ᾧ σὺ κατθανῇ γαυρουμένη.

Φαίδρα

Ἆ μή σε πρὸς θεῶν εὖ λέγεις γάρ, αἰσχρὰ δέ
πέρα προβῇς τῶνδ'·
 ὡς ὑπείργασμαι μὲν εὖ
[505] ψυχὴν ἔρωτι, τᾀσχρὰ δ' ἢν λέγῃς καλῶς,
ἐς τοῦθ' ὃ φεύγω νῦν ἀναλωθήσομαι.

Τροφός

[507] Εἴ τοι δοκεῖ σοι χρῆν μὲν οὔ σ' ἁμαρτάνειν·
εἰ δ' οὖν, πιθοῦ μοι·
 δευτέρα γὰρ ἡ χάρις,
ἔστιν κατ' οἴκους φίλτρα μοι θελκτήρια
[510] ἔρωτος, ἦλθε δ' ἄρτι μοι γνώμης ἔσω,
ἅ σ' οὔτ' ἐπ' αἰσχροῖς οὔτ' ἐπὶ βλάβῃ φρενῶν
παύσει νόσου τῆσδ', ἢν σὺ μὴ γένῃ κακή.
Δεῖ δ' ἐξ ἐκείνου δή τι τοῦ ποθουμένου
σημεῖον, ἢ πλόκον τιν' ἢ πέπλων ἄπο,
[515] λαβεῖν, συνάψαι τ' ἐκ δυοῖν μίαν χάριν.

Φαίδρα

Πότερα δὲ χριστὸν ἢ ποτὸν τὸ φάρμακον;

Τροφός

Οὐκ οἶδ'·
 ὀνάσθαι, μὴ μαθεῖν, βούλου, τέκνον.

Φαίδρα

Δέδοιχ' ὅπως μοι μὴ λίαν φανῇς σοφή.

Τροφός

Πάντ' ἂν φοβηθεῖσ' ἴσθι·
 δειμαίνεις δὲ τί;

Φαίδρα

[520] Μή μοί τι Θησέως τῶνδε μηνύσῃς τόκῳ.

Τροφός

Ἔασον, ὦ παῖ·
 ταῦτ' ἐγὼ θήσω καλῶς.
Μόνον σύ μοι, δέσποινα ποντία Κύπρι,
συνεργὸς εἴης. τἄλλα δ' οἷ' ἐγὼ φρονῶ
τοῖς ἔνδον ἡμῖν ἀρκέσει λέξαι φίλοις.

Χορός

[525] Ἔρως Ἔρως, ὁ κατ' ὀμμάτων
στάζων πόθον, εἰσάγων γλυκεῖαν
ψυχᾷ χάριν οὓς ἐπιστρατεύσῃ,
μή μοί ποτε σὺν κακῷ φανείης
μηδ' ἄρρυθμος ἔλθοις.
[530] Οὔτε γὰρ πυρὸς οὔτ' ἄστρων ὑπέρτερον βέλος,
οἷον τὸ τᾶς Ἀφροδίτας ἵησιν ἐκ χερῶν
Ἔρως ὁ Διὸς παῖς.
[535] Ἄλλως ἄλλως παρά τ' Ἀλφεῷ
Φοίβου τ' ἐπὶ Πυθίοις τεράμνοις
βούταν φόνον Ἑλλὰς <αἶ'> ἀέξει·
Ἔρωτα δέ, τὸν τύραννον ἀνδρῶν,
τὸν τᾶς Ἀφροδίτας
[540] φιλτάτων θαλάμων κλῃδοῦχον, οὐ σεβίζομεν,
πέρθοντα καὶ διὰ πάσας ἱέντα συμφορᾶς
θνατοὺς ὅταν ἔλθῃ.
[545] Τὰν μὲν Οἰχαλίᾳ
πῶλον ἄζυγα λέκτρων, ἄναν-
δρον τὸ πρὶν καὶ ἄνυμφον, οἴ-
κων ζεύξασ' ἀπ' Εὐρυτίων
[550] δρομάδα ναί̈δ' ὅπως τε βάκ-
χαν σὺν αἵματι, σὺν καπνῷ,
φονίοισι νυμφείοις
Ἀλκμήνας τόκῳ Κύπρις ἐξέδωκεν·
ὦ τλάμων ὑμεναίων.
[555] Ὦ Θήβας ἱερὸν
τεῖχος, ὦ στόμα Δίρκας, συνεί-
ποιτ' ἂν ἁ Κύπρις οἷον ἕρ-
πει·
 βροντᾷ γὰρ ἀμφιπύρῳ
[560] τοκάδα τὰν διγόνοιο Βάκ-
χου νυμφευσαμένα πότμῳ
φονίῳ κατηύνασεν.
Δεινὰ γὰρ τὰ πάντ' ἐπιπνεῖ, μέλισσα δ'
οἵα τις πεπόταται.

Φαίδρα

[565] Σιγήσατ', ὦ γυναῖκες·
 ἐξειργάσμεθα.

Χορός

Τί δ' ἔστι, Φαίδρα, δεινὸν ἐν δόμοισί σοι;

Φαίδρα

Ἐπίσχετ', αὐδὴν τῶν ἔσωθεν ἐκμάθω.

Χορός

Σιγῶ·
 τὸ μέντοι φροίμιον κακὸν τόδε.

Φαίδρα

Ἰώ μοι, αἰαῖ·

[570] ὦ δυστάλαινα τῶν ἐμῶν παθημάτων.

Χορός

Τίνα θροεῖς αὐδάν; Τίνα βοᾷς λόγον;
Ἔνεπε, τίς φοβεῖ σε φήμα, γύναι,
φρένας ἐπίσσυτος;

Φαίδρα

[575] Ἀπωλόμεσθα·
 ταῖσδ' ἐπιστᾶσαι πύλαις
ἀκούσαθ' οἷος κέλαδος ἐν δόμοις πίτνει.

Χορός

Σὺ παρὰ κλῇθρα, σοὶ μέλει πομπίμα
φάτις δωμάτων·

[580] ἔνεπε δ' ἔνεπέ μοι, τί ποτ' ἔβα κακόν;

Φαίδρα

Ὁ τῆς φιλίππου παῖς Ἀμαζόνος βοᾷ
Ἱππόλυτος, αὐδῶν δεινὰ πρόσπολον κακά.

Χορός

[585] Ἰὰν μὲν κλύω, σαφὲς δ' οὐκ ἔχω·

γεγώνει δ' οἵα
διὰ πύλας ἔμολεν ἔμολε σοὶ βοά.

Φαίδρα

Καὶ μὴν σαφῶς γε τὴν κακῶν προμνήστριαν,
[590] τὴν δεσπότου προδοῦσαν ἐξαυδᾷ λέχος.

Χορός

Ὤμοι ἐγὼ κακῶν·
 προδέδοσαι, φίλα.
τί σοι μήσομαι;
Τὰ κρυπτὰ γὰρ πέφηνε, διὰ δ' ὄλλυσαι,
[595] αἰαῖ, ἒ ἔ, πρόδοτος ἐκ φίλων.

Φαίδρα

Ἀπώλεσέν μ' εἰποῦσα συμφορὰς ἐμάς,
φίλως καλῶς δ' οὐ τήνδ' ἰωμένη νόσον.

Χορός

Πῶς οὖν; Τί δράσεις, ὦ παθοῦσ' ἀμήχανα;

Φαίδρα

Οὐκ οἶδα πλὴν ἕν, κατθανεῖν ὅσον τάχος,
[600] τῶν νῦν παρόντων πημάτων ἄκος μόνον.

Ἱππόλυτος

[601] Ὦ γαῖα μῆτερ ἡλίου τ' ἀναπτυχαί,
οἵων λόγων ἄρρητον εἰσήκουσ' ὄπα.

Τροφός

Σίγησον, ὦ παῖ, πρίν τιν' αἰσθέσθαι βοῆς.

Ἱππόλυτος

Οὐκ ἔστ' ἀκούσας δείν' ὅπως σιγήσομαι.

Τροφός

[605] Ναί, πρός σε τῆς σῆς δεξιᾶς εὐωλένου.

Ἱππόλυτος

Οὐ μὴ προσοίσεις χεῖρα μηδ' ἅψῃ πέπλων;

Τροφός

Ὦ πρός σε γονάτων, μηδαμῶς μ' ἐξεργάσῃ.

Ἱππόλυτος

Τί δ', εἴπερ, ὡς φῄς, μηδὲν εἴρηκας κακόν;

Τροφός

Ὁ μῦθος, ὦ παῖ, κοινὸς οὐδαμῶς ὅδε.

Ἱππόλυτος

[610] Τά τοι κάλ' ἐν πολλοῖσι κάλλιον λέγειν.

Τροφός

Ὦ τέκνον, ὅρκους μηδαμῶς ἀτιμάσῃς.

Ἱππόλυτος

Ἡ γλῶσσ' ὀμώμοχ', ἡ δὲ φρὴν ἀνώμοτος.

Τροφός

Ὦ παῖ, τί δράσεις; Σοὺς φίλους διεργάσῃ;

Ἱππόλυτος

Ἀπέπτυσ'·
 οὐδεὶς ἄδικός ἐστί μοι φίλος.

Τροφός

[615] Σύγγνωθ'·
 ἁμαρτεῖν εἰκὸς ἀνθρώπους, τέκνον.

Ἱππόλυτος

[616] Ὦ Ζεῦ, τί δὴ κίβδηλον ἀνθρώποις κακὸν
γυναῖκας ἐς φῶς ἡλίου κατῴκισας;
Εἰ γὰρ βρότειον ἤθελες σπεῖραι γένος,
οὐκ ἐκ γυναικῶν χρῆν παρασχέσθαι τόδε,
[620] ἀλλ' ἀντιθέντας σοῖσιν ἐν ναοῖς βροτοὺς
ἢ χαλκὸν ἢ σίδηρον ἢ χρυσοῦ βάρος
παίδων πρίασθαι σπέρμα του τιμήματος,
τῆς ἀξίας ἕκαστον, ἐν δὲ δώμασιν
ναίειν ἐλευθέροισι θηλειῶν ἄτερ.
[625] Νῦν δ' ἐς δόμους μὲν πρῶτον ἄξεσθαι κακὸν
μέλλοντες ὄλβον δωμάτων ἐκτίνομεν.
Τούτῳ δὲ δῆλον ὡς γυνὴ κακὸν μέγα·
προσθεὶς γὰρ ὁ σπείρας τε καὶ θρέψας πατὴρ
φερνὰς ἀπῴκισ', ὡς ἀπαλλαχθῇ κακοῦ.
[630] Ὁ δ' αὖ λαβὼν ἀτηρὸν ἐς δόμους φυτὸν
γέγηθε κόσμον προστιθεὶς ἀγάλματι
καλὸν κακίστῳ καὶ πέπλοισιν ἐκπονεῖ
δύστηνος, ὄλβον δωμάτων ὑπεξελών.
Ἔχει δ' ἀνάγκην·
 ὥστε κηδεύσας καλῶς
[635] γαμβροῖσι χαίρων σῴζεται πικρὸν λέχος,
ἢ χρηστὰ λέκτρα πενθεροὺς δ' ἀνωφελεῖς
λαβὼν πιέζει τἀγαθῷ τὸ δυστυχές.
Ῥᾷστον δ' ὅτῳ τὸ μηδέν ἀλλ' ἀνωφελὴς
εὐηθίᾳ κατ' οἶκον ἵδρυται γυνή.
[640] Σοφὴν δὲ μισῶ·
 μὴ γὰρ ἔν γ' ἐμοῖς δόμοις
εἴη φρονοῦσα πλείον' ἢ γυναῖκα χρή.
Τὸ γὰρ κακοῦργον μᾶλλον ἐντίκτει Κύπρις
ἐν ταῖς σοφαῖσιν·
 ἡ δ' ἀμήχανος γυνὴ
γνώμῃ βραχείᾳ μωρίαν ἀφῃρέθη.
[645] Χρῆν δ' ἐς γυναῖκα πρόσπολον μὲν οὐ περᾶν,
ἄφθογγα δ' αὐταῖς συγκατοικίζειν δάκη
θηρῶν, ἵν' εἶχον μήτε προσφωνεῖν τινα
μήτ' ἐξ ἐκείνων φθέγμα δέξασθαι πάλιν.
Νῦν δ' αἱ μὲν ἔνδον δρῶσιν αἱ κακαὶ κακὰ
[650] βουλεύματ', ἔξω δ' ἐκφέρουσι πρόσπολοι.
Ὡς καὶ σύ γ' ἡμῖν πατρός, ὦ κακὸν κάρα,
λέκτρων ἀθίκτων ἦλθες ἐς συναλλαγάς·
ἁγὼ ῥυτοῖς νασμοῖσιν ἐξομόρξομαι,
ἐς ὦτα κλύζων. Πῶς ἂν οὖν εἴην κακός,
[655] ὃς οὐδ' ἀκούσας τοιάδ' ἁγνεύειν δοκῶ;
Εὖ δ' ἴσθι, τοὐμόν σ' εὐσεβὲς σῴζει, γύναι·
εἰ μὴ γὰρ ὅρκοις θεῶν ἄφαρκτος ᾑρέθην,
οὐκ ἄν ποτ' ἔσχον μὴ οὐ τάδ' ἐξειπεῖν πατρί.
Νῦν δ' ἐκ δόμων μέν, ἔστ' ἂν ἔκδημος χθονὸς
[660] Θησεύς, ἄπειμι·
 σῖγα δ' ἕξομεν στόμα.
Θεάσομαι δὲ σὺν πατρὸς μολὼν ποδὶ
πῶς νιν προσόψῃ καὶ σὺ καὶ δέσποινα σή.
Τῆς σῆς δὲ τόλμης εἴσομαι γεγευμένος.
Ὄλοισθε. Μισῶν δ' οὔποτ' ἐμπλησθήσομαι
[665] γυναῖκας, οὐδ' εἴ φησί τίς μ' ἀεὶ λέγειν·
ἀεὶ γὰρ οὖν πώς εἰσι κἀκεῖναι κακαί.
Ἢ νύν τις αὐτὰς σωφρονεῖν διδαξάτω,
ἢ κἄμ' ἐάτω ταῖσδ' ἐπεμβαίνειν ἀεί.

Τροφός

[668] Τάλανες ὦ κακοτυχεῖς
γυναικῶν πότμοι.
Τίν' ἢ νῦν τέχναν ἔχομεν ἢ λόγον
[670] σφαλεῖσαι κάθαμμα λύειν λόγου;
Ἐτύχομεν δίκας. Ἰὼ γᾶ καὶ φῶς·
πᾷ ποτ' ἐξαλύξω τύχας;
Πῶς δὲ πῆμα κρύψω, φίλαι;
[675] Τίς ἂν θεῶν ἀρωγὸς ἢ τίς ἂν βροτῶν
πάρεδρος ἢ ξυνεργὸς ἀδίκων ἔργων
φανείη; Τὸ γὰρ παρ' ἡμῖν πάθος
πέραν δυσεκπέρατον ἔρχεται βίου.
Κακοτυχεστάτα γυναικῶν ἐγώ.

Χορός

[680] Φεῦ φεῦ, πέπρακται, κοὐ κατώρθωνται τέχναι,
δέσποινα, τῆς σῆς προσπόλου, κακῶς δ' ἔχει.

Φαίδρα

Ὦ παγκακίστη καὶ φίλων διαφθορεῦ,
οἷ' εἰργάσω με. Ζεύς σε γεννήτωρ ἐμὸς
πρόρριζον ἐκτρίψειεν οὐτάσας πυρί.
[685] Οὐκ εἶπον οὐ σῆς προυνοησάμην φρενός;
Σιγᾶν ἐφ' οἷσι νῦν ἐγὼ κακύνομαι;
Σὺ δ' οὐκ ἀνέσχου·
 τοιγὰρ οὐκέτ' εὐκλεεῖς
θανούμεθ'. Ἀλλὰ δεῖ με δὴ καινῶν λόγων.
Οὗτος γὰρ ὀργῇ συντεθηγμένος φρένας
[690] ἐρεῖ καθ' ἡμῶν πατρὶ σὰς ἁμαρτίας,
ἐρεῖ δὲ Πιτθεῖ τῷ γέροντι συμφοράς,
πλήσει τε πᾶσαν γαῖαν αἰσχίστων λόγων.
Ὄλοιο καὶ σὺ χὤστις ἄκοντας φίλους
πρόθυμός ἐστι μὴ καλῶς εὐεργετεῖν.

Τροφός

[695] Δέσποιν', ἔχεις μὲν τἀμὰ μέμψασθαι κακά,
τὸ γὰρ δάκνον σου τὴν διάγνωσιν κρατεῖ·
ἔχω δὲ κἀγὼ πρὸς τάδ', εἰ δέξῃ, λέγειν.
Ἔθρεψά σ' εὔνους τ' εἰμί·
 τῆς νόσου δέ σοι
ζητοῦσα φάρμαχ' ηὗρον οὐχ ἁβουλόμην.
[700] Εἰ δ' εὖ γ' ἔπραξα, κάρτ' ἂν ἐν σοφοῖσιν ἦ·

πρὸς τὰς τύχας γὰρ τὰς φρένας κεκτήμεθα.

Φαίδρα

Ἦ γὰρ δίκαια ταῦτα κἀξαρκοῦντά μοι,
τρώσασαν ἡμᾶς εἶτα συγχωρεῖν λόγοις;

Τροφός

Μακρηγοροῦμεν·
 οὐκ ἐσωφρόνουν ἐγώ.
[705] Ἀλλ' ἔστι κἀκ τῶνδ' ὥστε σωθῆναι, τέκνον.

Φαίδρα

Παῦσαι λέγουσα·
 καὶ τὸ πρὶν γὰρ οὐ καλῶς
παρῄνεσάς μοι κἀπεχείρησας κακά.
Ἀλλ' ἐκποδὼν ἄπελθε καὶ σαυτῆς πέρι
φρόντιζ'·
 ἐγὼ γὰρ τἀμὰ θήσομαι καλῶς.
[710] Ὑμεῖς δέ, παῖδες εὐγενεῖς Τροζήνιαι,
τοσόνδε μοι παράσχετ' ἐξαιτουμένῃ,
σιγῇ καλύψαθ' ἁνθάδ' εἰσηκούσατε.

Χορός

Ὄμνυμι σεμνὴν Ἄρτεμιν, Διὸς κόρην,
μηδὲν κακῶν σῶν ἐς φάος δείξειν ποτέ.

Φαίδρα

[715] Καλῶς ἔλεξας·
 ἓν δὲ προτρέπουσ' ἐγὼ
εὕρημα δῆτα τῆσδε συμφορᾶς ἔχω,
ὥστ' εὐκλεᾶ μὲν παισὶ προσθεῖναι βίον
αὐτή τ' ὀνάσθαι πρὸς τὰ νῦν πεπτωκότα.
Οὐ γάρ ποτ' αἰσχυνῶ γε Κρησίους δόμους
[720] οὐδ' ἐς πρόσωπον Θησέως ἀφίξομαι
αἰσχροῖς ἐπ' ἔργοις οὕνεκα ψυχῆς μιᾶς.

Χορός

Μέλλεις δὲ δὴ τί δρᾶν ἀνήκεστον κακόν;

Φαίδρα

Θανεῖν·
 ὅπως δέ, τοῦτ' ἐγὼ βουλεύσομαι.

Χορός

Εὔφημος ἴσθι.

Φαίδρα

Καὶ σύ γ' εὖ με νουθέτει.
[725] Ἐγὼ δὲ Κύπριν, ἥπερ ἐξόλλυσί με,
ψυχῆς ἀπαλλαχθεῖσα τῇδ' ἐν ἡμέρᾳ
τέρψω·
 πικροῦ δ' ἔρωτος ἡσσηθήσομαι.
Ἀτὰρ κακόν γε χἀτέρῳ γενήσομαι
θανοῦσ', ἵν' εἰδῇ μὴ 'πὶ τοῖς ἐμοῖς κακοῖς
[730] ὑψηλὸς εἶναι·
 τῆς νόσου δὲ τῆσδέ μοι
κοινῇ μετασχὼν σωφρονεῖν μαθήσεται.

Χορός

[732] Ἠλιβάτοις ὑπὸ κευθμῶσι γενοίμαν,
ἵνα με πτεροῦσσαν ὄρνιν
θεὸς ἐν ποταναῖς
ἀγέλαις θείη·
[735] ἀρθείην δ' ἐπὶ πόντιον
κῦμα τᾶς Ἀδριηνᾶς
ἀκτᾶς Ἠριδανοῦ θ' ὕδωρ,
ἔνθα πορφύρεον σταλάσ-
σουσ' ἐς οἶδμα τάλαιναι
[740] κόραι Φαέθοντος οἴκτῳ δακρύων
τὰς ἠλεκτροφαεῖς αὐγάς.

Ἑσπερίδων δ' ἐπὶ μηλόσπορον ἀκτὰν
ἀνύσαιμι τᾶν ἀοιδῶν,
ἵν' ὁ πορφυρέας πον-
τομέδων λίμνας
[745] ναύταις οὐκέθ' ὁδὸν νέμει,
σεμνὸν τέρμονα κυρῶν
οὐρανοῦ, τὸν Ἄτλας ἔχει·
κρῆναί τ' ἀμβρόσιαι χέον-
ται Ζηνὸς μελάθρων παρὰ κοίταις,
[750] ἵν' ὀλβιόδωρος αὔξει ζαθέα
χθὼν εὐδαιμονίαν θεοῖς.

Ὦ λευκόπτερε Κρησία
πορθμίς, ἃ διὰ πόντιον
κῦμ' ἁλίκτυπον ἅλμας
[755] ἐπόρευσας ἐμὰν ἄνασσαν ὀλβίων ἀπ' οἴκων
κακονυμφοτάταν ὄνασιν·
ἦ γὰρ ἀπ' ἀμφοτέρων οἱ Κρησίας <τ'> ἐκ γᾶς δύσορνις
[760] ἔπτατο κλεινὰς Ἀθήνας Μουνίχου τ' ἀ-
κταῖσιν ἐκδήσαντο πλεκτὰς πεισμάτων ἀρ-
χάς, ἐπ' ἀπείρου τε γᾶς ἔβασαν.
Ἀνθ' ὧν, οὐχ ὁσίων ἐρώ-
[765] των δεινᾷ φρένας Ἀφροδί-
τας νόσῳ κατεκλάσθη·
χαλεπᾷ δ' ὑπέραντλος οὖσα συμφορᾷ τεράμνων
ἀπὸ νυμφιδίων κρεμαστὸν
[770] ἅψεται ἀμφὶ βρόχον λευκᾷ καθαρμόζουσα δείρᾳ,
δαίμονα στυγνὸν καταιδεσθεῖσα, τὰν τ' εὔ-
δοξον ἀνθαιρουμένα φήμαν, ἀπαλλάσ-
[775] σουσά τ' ἀλγεινὸν φρενῶν ἔρωτα.

Τροφός

ἔσωθεν

Ἰοὺ ἰού·
βοηδρομεῖτε πάντες οἱ πέλας δόμων·
ἐν ἀγχόναις δέσποινα, Θησέως δάμαρ.

Χορός

Φεῦ φεῦ, πέπρακται·
 βασιλὶς οὐκέτ' ἔστι δὴ
γυνή, κρεμαστοῖς ἐν βρόχοις ἠρτημένη.

Τροφός

[780] Οὐ σπεύσετ'; Οὐκ οἴσει τις ἀμφιδέξιον
σίδηρον, ᾧ τόδ' ἅμμα λύσομεν δέρης;

Χορός

Φίλαι, τί δρῶμεν; Ἦ δοκεῖ περᾶν δόμους
λῦσαί τ' ἄνασσαν ἐξ ἐπισπαστῶν βρόχων;
Τί δ'; Οὐ πάρεισι πρόσπολοι νεανίαι;
[785] Τὸ πολλὰ πράσσειν οὐκ ἐν ἀσφαλεῖ βίου.

Τροφός

Ὀρθώσατ' ἐκτείνοντες ἄθλιον νέκυν·

πικρὸν τόδ' οἰκούρημα δεσπόταις ἐμοῖς.

Χορός

Ὄλωλεν ἡ δύστηνος, ὡς κλύω, γυνή·

ἤδη γὰρ ὡς νεκρόν νιν ἐκτείνουσι δή.

Θησεύς

[790] Γυναῖκες, ἴστε τίς ποτ' ἐν δόμοις βοὴ
ἠχὼ βαρεῖα προσπόλων ἀφίκετο;
Οὐ γάρ τί μ' ὡς θεωρὸν ἀξιοῖ δόμος
πύλας ἀνοίξας εὐφρόνως προσεννέπειν.
Μῶν Πιτθέως τι γῆρας εἴργασται νέον;
[795] Πρόσω μὲν ἤδη βίοτος, ἀλλ' ὅμως ἔτ' ἂν
λυπηρὸς ἡμῖν τούσδ' ἂν ἐκλίποι δόμους.

Χορός

Οὐκ ἐς γέροντας ἥδε σοι τείνει τύχη,
Θησεῦ·
 νέοι θανόντες ἀλγύνουσί σε.

Θησεύς

Οἴμοι·
 τέκνων μοι μή τι συλᾶται βίος;

Χορός

[800] Ζῶσιν, θανούσης μητρὸς ὡς ἄλγιστά σοι.

Θησεύς

Τί φῄς; Ὄλωλεν ἄλοχος; Ἐκ τίνος τύχης;

Χορός

Βρόχον κρεμαστὸν ἀγχόνης ἀνήψατο.

Θησεύς

Λύπῃ παχνωθεῖσ', ἢ ἀπὸ συμφορᾶς τίνος;

Χορός

Τοσοῦτον ἴσμεν·
 ἄρτι γὰρ κἀγὼ δόμους,
[805] Θησεῦ, πάρειμι σῶν κακῶν πενθήτρια.

Θησεύς

[806] Αἰαῖ·
 τί δῆτα τοῖσδ' ἀνέστεμμαι κάρα
πλεκτοῖσι φύλλοις, δυστυχὴς θεωρὸς ὤν;
Χαλᾶτε κλῇθρα, πρόσπολοι, πυλωμάτων,
[825] ἐκλύεθ' ἁρμούς, ὡς ἴδω πικρὰν θέαν
[810] γυναικός, ἥ με κατθανοῦσ' ἀπώλεσεν.

Χορός

Ἰὼ ἰὼ τάλαινα μελέων κακῶν·
ἔπαθες, εἰργάσω
τοσοῦτον ὥστε τούσδε συγχέαι δόμους,
αἰαῖ τόλμας,
βιαίως θανοῦσ' ἀνοσίῳ τε συμ-
[815] φορᾷ, σᾶς χερὸς πάλαισμα μελέας.
Τίς ἄρα σάν, τάλαιν', ἀμαυροῖ ζόαν;

Θησεύς

Ὤμοι ἐγὼ πόνων·
 ἔπαθον, ὦ τάλας,
τὰ μάκιστ' ἐμῶν κακῶν. Ὦ τύχα,
ὥς μοι βαρεῖα καὶ δόμοις ἐπεστάθης,
[820] κηλὶς ἄφραστος ἐξ ἀλαστόρων τινός·
κατακονὰ μὲν οὖν ἀβίοτος βίου.
Κακῶν δ', ὦ τάλας, πέλαγος εἰσορῶ
τοσοῦτον ὥστε μήποτ' ἐκνεῦσαι πάλιν
μηδ' ἐκπερᾶσαι κῦμα τῆσδε συμφορᾶς.
[826] Τίνι λόγῳ, τάλας, τίνι τύχαν σέθεν
βαρύποτμον, γύναι, προσαυδῶν τύχω;
Ὄρνις γὰρ ὥς τις ἐκ χερῶν ἄφαντος εἶ,
πήδημ' ἐς Ἅιδου κραιπνὸν ὁρμήσασά μοι.
[830] Αἰαῖ αἰαῖ, μέλεα μέλεα τάδε πάθη·
πρόσωθεν δέ ποθεν ἀνακομίζομαι
τύχαν δαιμόνων ἀμπλακίαισι τῶν
πάροιθέν τινος.

Χορός

Οὐ σοὶ τάδ', ὦναξ, ἦλθε δὴ μόνῳ κακά,
[835] πολλῶν μετ' ἄλλων δ' ὤλεσας κεδνὸν λέχος.

Θησεύς

Τὸ κατὰ γᾶς θέλω, τὸ κατὰ γᾶς κνέφας
μετοικεῖν σκότῳ θανών, ὦ τλάμων,
τῆς σῆς στερηθεὶς φιλτάτης ὁμιλίας·
ἀπώλεσας γὰρ μᾶλλον ἢ κατέφθισο.
[840] Τίνος κλύω πόθεν θανάσιμος τύχα,
γύναι, σὰν ἔβα, τάλαινα, κραδίαν;
Εἴποι τις ἂν τὸ πραχθέν, ἢ μάτην ὄχλον
στέγει τύραννον δῶμα προσπόλων ἐμῶν;
Ὤμοι μοι < > σέθεν,
[845] μέλεος, οἷον εἶδον ἄλγος δόμων,
οὐ τλητὸν οὐδὲ ῥητόν. Ἀλλ' ἀπωλόμην·
ἔρημος οἶκος, καὶ τέκν' ὀρφανεύεται.
<Αἰαῖ αἰαῖ,> ἔλιπες ἔλιπες, ὦ φίλα
γυναικῶν ἀρίστα θ' ὁπόσας ὁρᾷ
[850] φέγγος θ' ἁλίοιο καὶ νυκτὸς ἀ-
στερωπὸν σέλας.

Χορός

[852] Ὦ τάλας, ὅσον κακὸν ἔχει δόμος.
Δάκρυσί μου βλέφαρα
καταχυθέντα τέγγεται σᾷ τύχᾳ·
[855] τὸ δ' ἐπὶ τῷδε πῆμα φρίσσω πάλαι.

Θησεύς

Ἔα ἔα·
τί δή ποθ' ἥδε δέλτος ἐκ φίλης χερὸς
ἠρτημένη; Θέλει τι σημῆναι νέον;
Ἀλλ' ἦ λέχους μοι καὶ τέκνων ἐπιστολὰς
ἔγραψεν ἡ δύστηνος, ἐξαιτουμένη;
[860] Θάρσει, τάλαινα·
 λέκτρα γὰρ τὰ Θησέως
οὐκ ἔστι δῶμά θ' ἥτις εἴσεισιν γυνή.
Καὶ μὴν τύποι γε σφενδόνης χρυσηλάτου
τῆς οὐκέτ' οὔσης οἵδε προσσαίνουσί με.
Φέρ' ἐξελίξας περιβολὰς σφραγισμάτων
[865] ἴδω τί λέξαι δέλτος ἥδε μοι θέλει.

Χορός

[868] Φεῦ φεῦ, τόδ' αὖ νεοχμὸν ἐκδοχαῖς
ἐπεισφρεῖ θεὸς κακόν. ἐμοὶ μὲν οὖν ἀβίοτος βίου
τύχα πρὸς τὸ κρανθὲν εἴη τυχεῖν.
Ὀλομένους γάρ, οὐκέτ' ὄντας λέγω,
[870] φεῦ φεῦ, τῶν ἐμῶν τυράννων δόμους.
Ὦ δαῖμον, εἴ πως ἔστι, μὴ σφήλῃς δόμους,
αἰτουμένης δὲ κλῦθί μου·
 πρὸς γάρ τινος
οἰωνὸν ὥστε μάντις εἰσορῶ κακοῦ.

Θησεύς

Οἴμοι, τόδ' οἷον ἄλλο πρὸς κακῷ κακόν,
[875] οὐ τλητὸν οὐδὲ λεκτόν·
 ὦ τάλας ἐγώ.

Χορός

Τί χρῆμα; Λέξον, εἴ τί μοι λόγου μέτα.

Θησεύς

Βοᾷ βοᾷ δέλτος ἄλαστα. Πᾷ φύγω
βάρος κακῶν; Ἀπὸ γὰρ ὀλόμενος οἴχομαι,
οἷον οἷον εἶδον γραφαῖς μέλος
[880] φθεγγόμενον τλάμων.

Χορός

Αἰαῖ, κακῶν ἀρχηγὸν ἐκφαίνεις λόγον.

Θησεύς

[881] Τόδε μὲν οὐκέτι στόματος ἐν πύλαις
καθέξω δυσεκπέρατον ὀλοὸν
κακόν·
 ἰὼ πόλις.
[885] Ἱππόλυτος εὐνῆς τῆς ἐμῆς ἔτλη θιγεῖν
βίᾳ, τὸ σεμνὸν Ζηνὸς ὄμμ' ἀτιμάσας.
Ἀλλ', ὦ πάτερ Πόσειδον, ἃς ἐμοί ποτε
ἀρὰς ὑπέσχου τρεῖς, μιᾷ κατέργασαι
τούτων ἐμὸν παῖδ', ἡμέραν δὲ μὴ φύγοι
[890] τήνδ', εἴπερ ἡμῖν ὤπασας σαφεῖς ἀράς.

Χορός

Ἄναξ, ἀπεύχου ταῦτα πρὸς θεῶν πάλιν,
γνώσῃ γὰρ αὖθις ἀμπλακών·
 ἐμοὶ πιθοῦ.

Θησεύς

Οὐκ ἔστι. Καὶ πρός γ' ἐξελῶ σφε τῆσδε γῆς,
δυοῖν δὲ μοίραιν θατέρᾳ πεπλήξεται·
[895] ἢ γὰρ Ποσειδῶν αὐτὸν εἰς Ἅιδου δόμους
θανόντα πέμψει τὰς ἐμὰς ἀρὰς σέβων,
ἢ τῆσδε χώρας ἐκπεσὼν ἀλώμενος
ξένην ἐπ' αἶαν λυπρὸν ἀντλήσει βίον.

Χορός

Καὶ μὴν ὅδ' αὐτὸς παῖς σὸς ἐς καιρὸν πάρα
[900] Ἱππόλυτος·
 ὀργῆς δ' ἐξανεὶς κακῆς, ἄναξ
Θησεῦ, τὸ λῷστον σοῖσι βούλευσαι δόμοις.

Ἱππόλυτος

[902] Κραυγῆς ἀκούσας σῆς ἀφικόμην, πάτερ,
σπουδῇ·
 τὸ μέντοι πρᾶγμ' ὅτῳ στένεις ἔπι
οὐκ οἶδα, βουλοίμην δ' ἂν ἐκ σέθεν κλύειν.
[905] Ἔα, τί χρῆμα; Σὴν δάμαρθ' ὁρῶ, πάτερ,
νεκρόν·
 μεγίστου θαύματος τόδ' ἄξιον·
ἣν ἀρτίως ἔλειπον, ἣ φάος τόδε
οὔπω χρόνος παλαιὸς εἰσεδέρκετο.
Τί χρῆμα πάσχει; Τῷ τρόπῳ διόλλυται;
[910] Πάτερ, πυθέσθαι βούλομαι σέθεν πάρα.
Σιγᾷς·
 σιωπῆς δ' οὐδὲν ἔργον ἐν κακοῖς·
ἡ γὰρ ποθοῦσα πάντα καρδία κλύειν
κἀν τοῖς κακοῖσι λίχνος οὖσ' ἁλίσκεται.
Οὐ μὴν φίλους γε, κἄτι μᾶλλον ἢ φίλους,
[915] κρύπτειν δίκαιον σάς, πάτερ, δυσπραξίας.

Θησεύς

Ὦ πόλλ' ἁμαρτάνοντες ἄνθρωποι μάτην,
τί δὴ τέχνας μὲν μυρίας διδάσκετε
καὶ πάντα μηχανᾶσθε κἀξευρίσκετε,
ἓν δ' οὐκ ἐπίστασθ' οὐδ' ἐθηράσασθέ πω,
[920] φρονεῖν διδάσκειν οἷσιν οὐκ ἔνεστι νοῦς;

Ἱππόλυτος

Δεινὸν σοφιστὴν εἶπας, ὅστις εὖ φρονεῖν
τοὺς μὴ φρονοῦντας δυνατός ἐστ' ἀναγκάσαι.
Ἀλλ' οὐ γὰρ ἐν δέοντι λεπτουργεῖς, πάτερ,
δέδοικα μή σου γλῶσσ' ὑπερβάλλῃ κακοῖς.

Θησεύς

[925] Φεῦ, χρῆν βροτοῖσι τῶν φίλων τεκμήριον
σαφές τι κεῖσθαι καὶ διάγνωσιν φρενῶν,
ὅστις τ' ἀληθής ἐστιν ὅς τε μὴ φίλος,
δισσάς τε φωνὰς πάντας ἀνθρώπους ἔχειν,
τὴν μὲν δικαίαν, τὴν δ' ὅπως ἐτύγχανεν,
[930] ὡς ἡ φρονοῦσα τἄδικ' ἐξηλέγχετο
πρὸς τῆς δικαίας, κοὐκ ἂν ἠπατώμεθα.

Ἱππόλυτος

Ἀλλ' ἦ τις ἐς σὸν οὖς με διαβαλὼν ἔχει
φίλων, νοσοῦμεν δ' οὐδὲν ὄντες αἴτιοι;
Ἔκ τοι πέπληγμαι·
 σοὶ γὰρ ἐκπλήσσουσί με
[935] λόγοι παραλλάσσοντες ἔξεδροι φρενῶν.

Θησεύς

[936] Φεῦ τῆς βροτείας ποῖ προβήσεται; Φρενός.
Τί τέρμα τόλμης καὶ θράσους γενήσεται;
Εἰ γὰρ κατ' ἀνδρὸς βίοτον ἐξογκώσεται,
ὁ δ' ὕστερος τοῦ πρόσθεν εἰς ὑπερβολὴν
[940] πανοῦργος ἔσται, θεοῖσι προσβαλεῖν χθονὶ
ἄλλην δεήσει γαῖαν, ἣ χωρήσεται
τοὺς μὴ δικαίους καὶ κακοὺς πεφυκότας.
Σκέψασθε δ' ἐς τόνδ', ὅστις ἐξ ἐμοῦ γεγὼς
ᾔσχυνε τἀμὰ λέκτρα κἀξελέγχεται
[945] πρὸς τῆς θανούσης ἐμφανῶς κάκιστος ὤν.
Δεῖξον δ', ἐπειδή γ' ἐς μίασμ' ἐλήλυθα,
τὸ σὸν πρόσωπον δεῦρ' ἐναντίον πατρί.
Σὺ δὴ θεοῖσιν ὡς περισσὸς ὢν ἀνὴρ
ξύνει; Σὺ σώφρων καὶ κακῶν ἀκήρατος;
[950] Οὐκ ἂν πιθοίμην τοῖσι σοῖς κόμποις ἐγὼ
θεοῖσι προσθεὶς ἀμαθίαν φρονεῖν κακῶς.
Ἤδη νυν αὔχει καὶ δι' ἀψύχου βορᾶς
σίτοις καπήλευ' Ὀρφέα τ' ἄνακτ' ἔχων
βάκχευε πολλῶν γραμμάτων τιμῶν καπνούς·
[955] ἐπεί γ' ἐλήφθης. Τοὺς δὲ τοιούτους ἐγὼ
φεύγειν προφωνῶ πᾶσι·
 θηρεύουσι γὰρ
σεμνοῖς λόγοισιν, αἰσχρὰ μηχανώμενοι.
Τέθνηκεν ἥδε·
 τοῦτό σ' ἐκσώσειν δοκεῖς;
Ἐν τῷδ' ἁλίσκῃ πλεῖστον, ὦ κάκιστε σύ·
[960] ποῖοι γὰρ ὅρκοι κρείσσονες, τίνες λόγοι
τῆσδ' ἂν γένοιντ' ἄν, ὥστε σ' αἰτίαν φυγεῖν;
Μισεῖν σε φήσεις τήνδε, καὶ τὸ δὴ νόθον
τοῖς γνησίοισι πολέμιον πεφυκέναι·
κακὴν ἄρ' αὐτὴν ἔμπορον βίου λέγεις,
[965] εἰ δυσμενείᾳ σῇ τὰ φίλτατ' ὤλεσεν.
Ἀλλ' ὡς τὸ μῶρον ἀνδράσιν μὲν οὐκ ἔνι,
γυναιξὶ δ' ἐμπέφυκεν; Οἶδ' ἐγὼ νέους,
οὐδὲν γυναικῶν ὄντας ἀσφαλεστέρους,
ὅταν ταράξῃ Κύπρις ἡβῶσαν φρένα·
[970] τὸ δ' ἄρσεν αὐτοὺς ὠφελεῖ προσκείμενον.
Νῦν οὖν τί ταῦτα σοῖς ἁμιλλῶμαι λόγοις
νεκροῦ παρόντος μάρτυρος σαφεστάτου;
Ἔξερρε γαίας τῆσδ' ὅσον τάχος φυγάς,
καὶ μήτ' Ἀθήνας τὰς θεοδμήτους μόλῃς
[975] μήτ' εἰς ὅρους γῆς ἧς ἐμὸν κρατεῖ δόρυ.
Εἰ γὰρ παθών γε σοῦ τάδ' ἡσσηθήσομαι,
οὐ μαρτυρήσει μ' Ἴσθμιος Σίνις ποτὲ
κτανεῖν ἑαυτὸν ἀλλὰ κομπάζειν μάτην,
οὐδ' αἱ θαλάσσῃ σύννομοι Σκιρωνίδες
[980] φήσουσι πέτραι τοῖς κακοῖς μ' εἶναι βαρύν.

Χορός

Οὐκ οἶδ' ὅπως εἴποιμ' ἂν εὐτυχεῖν τινα
θνητῶν·
 τὰ γὰρ δὴ πρῶτ' ἀνέστραπται πάλιν.

Ἱππόλυτος

[983] Πάτερ, μένος μὲν ξύντασίς τε σῶν φρενῶν
δεινή·
 τὸ μέντοι πρᾶγμ', ἔχον καλοὺς λόγους,
[985] εἴ τις διαπτύξειεν οὐ καλὸν τόδε.
Ἐγὼ δ' ἄκομψος εἰς ὄχλον δοῦναι λόγον,
ἐς ἥλικας δὲ κὠλίγους σοφώτερος·
ἔχει δὲ μοῖραν καὶ τόδ'·
 οἱ γὰρ ἐν σοφοῖς
φαῦλοι παρ' ὄχλῳ μουσικώτεροι λέγειν.
[990] Ὅμως δ' ἀνάγκη, ξυμφορᾶς ἀφιγμένης,
γλῶσσάν μ' ἀφεῖναι. Πρῶτα δ' ἄρξομαι λέγειν
ὅθεν μ' ὑπῆλθες πρῶτον ὡς διαφθερῶν
οὐκ ἀντιλέξοντ'. Εἰσορᾷς φάος τόδε
καὶ γαῖαν·
 ἐν τοῖσδ' οὐκ ἔνεστ' ἀνὴρ ἐμοῦ,
[995] οὐδ' ἢν σὺ μὴ φῇς, σωφρονέστερος γεγώς.
Ἐπίσταμαι γὰρ πρῶτα μὲν θεοὺς σέβειν
φίλοις τε χρῆσθαι μὴ ἀδικεῖν πειρωμένοις
ἀλλ' οἷσιν αἰδὼς μήτ' ἐπαγγέλλειν κακὰ
μήτ' ἀνθυπουργεῖν αἰσχρὰ τοῖσι χρωμένοι,·
[1000] οὐκ ἐγγελαστὴς τῶν ὁμιλούντων, πάτερ,
ἀλλ' αὑτὸς οὐ παροῦσι κἀγγὺς ὢν φίλοις.
Ἑνὸς δ' ἄθικτος, ᾧ με νῦν ἔχειν δοκεῖς·
λέχους γὰρ ἐς τόδ' ἡμέρας ἁγνὸν δέμας·
οὐκ οἶδα πρᾶξιν τήνδε πλὴν λόγῳ κλύων
[1005] γραφῇ τε λεύσσων·
 οὐδὲ ταῦτα γὰρ σκοπεῖν
πρόθυμός εἰμι, παρθένον ψυχὴν ἔχων.
Καὶ δὴ τὸ σῶφρον τοὐμὸν οὐ πείθει σ'·
 ἴτω·
δεῖ δή σε δεῖξαι τῷ τρόπῳ διεφθάρην.
Πότερα τὸ τῆσδε σῶμ' ἐκαλλιστεύετο
[1010] πασῶν γυναικῶν; Ἢ σὸν οἰκήσειν δόμον
ἔγκληρον εὐνὴν προσλαβὼν ἐπήλπισα;
Μάταιος ἆρ' ἦν, οὐδαμοῦ μὲν οὖν φρενῶν.
Ἀλλ' ὡς τυραννεῖν ἡδὺ τοῖσι σώφροσιν;
Ἥκιστ', ἐπεί τοι τὰς φρένας διέφθορεν
[1015] θνητῶν ὅσοισιν ἁνδάνει μοναρχία.
Ἐγὼ δ' ἀγῶνας μὲν κρατεῖν Ἑλληνικοὺς
πρῶτος θέλοιμ' ἄν, ἐν πόλει δὲ δεύτερος
σὺν τοῖς ἀρίστοις εὐτυχεῖν ἀεὶ φίλοις·
πράσσειν τε γὰρ πάρεστι, κίνδυνός τ' ἀπὼν
[1020] κρείσσω δίδωσι τῆς τυραννίδος χάριν.
Ἓν οὐ λέλεκται τῶν ἐμῶν, τὰ δ' ἄλλ' ἔχεις·
εἰ μὲν γὰρ ἦν μοι μάρτυς οἷός εἰμ' ἐγὼ
καὶ τῆσδ' ὁρώσης φέγγος ἠγωνιζόμην,
ἔργοις ἂν εἶδες τοὺς κακοὺς διεξιών·
[1025] νῦν δ' ὅρκιόν σοι Ζῆνα καὶ πέδον χθονὸς
ὄμνυμι τῶν σῶν μήποθ' ἅψασθαι γάμων
μηδ' ἂν θελῆσαι μηδ' ἂν ἔννοιαν λαβεῖν.
Ἦ τἄρ' ὀλοίμην ἀκλεὴς ἀνώνυμος
ἄπολις ἄοικος, φυγὰς ἀλητεύων χθόνα,
[1030] καὶ μήτε πόντος μήτε γῆ δέξαιτό μου
σάρκας θανόντος, εἰ κακὸς πέφυκ' ἀνήρ.
Τί δ' ἥδε δειμαίνουσ' ἀπώλεσεν βίον
οὐκ οἶδ', ἐμοὶ γὰρ οὐ θέμις πέρα λέγειν·
ἐσωφρόνησε δ' οὐκ ἔχουσα σωφρονεῖν,
[1035] ἡμεῖς δ' ἔχοντες οὐ καλῶς ἐχρώμεθα.

Χορός

[1036] Ἀρκοῦσαν εἶπας αἰτίας ἀποστροφήν,
ὅρκους παρασχών, πίστιν οὐ σμικράν, θεῶν.

Θησεύς

Ἆρ' οὐκ ἐπῳδὸς καὶ γόης πέφυχ' ὅδε,
ὃς τὴν ἐμὴν πέποιθεν εὐοργησίᾳ
[1040] ψυχὴν κρατήσειν, τὸν τεκόντ' ἀτιμάσας;

Ἱππόλυτος

Καὶ σοῦ γε ταὐτὰ κάρτα θαυμάζω, πάτερ·
εἰ γὰρ σὺ μὲν παῖς ἦσθ', ἐγὼ δὲ σὸς πατήρ,
ἔκτεινά τοί σ' ἂν κοὐ φυγαῖς ἐζημίουν,
εἴπερ γυναικὸς ἠξίους ἐμῆς θιγεῖν.

Θησεύς

[1045] Ὡς ἄξιον τόδ' εἶπας·
 οὐχ οὕτω θανῇ,
ὥσπερ σὺ σαυτῷ τόνδε προύθηκας νόμον·
ταχὺς γὰρ Ἅιδης ῥᾷστος ἀνδρὶ δυστυχεῖ·
ἀλλ' ἐκ πατρῴας φυγὰς ἀλητεύων χθονὸς
ξένην ἐπ' αἶαν λυπρὸν ἀντλήσεις βίον.
[1050] Μισθὸς γὰρ οὗτός ἐστιν ἀνδρὶ δυσσεβεῖ.

Ἱππόλυτος

Οἴμοι, τί δράσεις; Οὐδὲ μηνυτὴν χρόνον
δέξῃ καθ' ἡμῶν, ἀλλά μ' ἐξελᾷς χθονός;

Θησεύς

Πέραν γε πόντου καὶ τόπων Ἀτλαντικῶν,
εἴ πως δυναίμην, ὡς σὸν ἐχθαίρω κάρα.

Ἱππόλυτος

[1055] Οὐδ' ὅρκον οὐδὲ πίστιν οὐδὲ μάντεων
φήμας ἐλέγξας ἄκριτον ἐκβαλεῖς με γῆς;

Θησεύς

Ἡ δέλτος ἥδε κλῆρον οὐ δεδεγμένη
κατηγορεῖ σου πιστά·
 τοὺς δ' ὑπὲρ κάρα
φοιτῶντας ὄρνις πόλλ' ἐγὼ χαίρειν λέγω.

Ἱππόλυτος

[1060] Ὦ θεοί, τί δῆτα τοὐμὸν οὐ λύω στόμα,
ὅστις γ' ὑφ' ὑμῶν, οὓς σέβω, διόλλυμαι;
Οὐ δῆτα·
 πάντως οὐ πίθοιμ' ἂν οὕς με δεῖ,
μάτην δ' ἂν ὅρκους συγχέαιμ' οὓς ὤμοσα.

Θησεύς

Οἴμοι, τὸ σεμνὸν ὥς μ' ἀποκτενεῖ τὸ σόν.
[1065] Οὐκ εἶ πατρῴας ἐκτὸς ὡς τάχιστα γῆς;

Ἱππόλυτος

Ποῖ δῆθ' ὁ τλήμων τρέψομαι; Τίνος ξένων
δόμους ἔσειμι, τῇδ' ἐπ' αἰτίᾳ φυγών;

Θησεύς

Ὅστις γυναικῶν λυμεῶνας ἥδεται
ξένους κομίζων καὶ ξυνοικούρους κακῶν.

Ἱππόλυτος

[1070] Αἰαῖ, πρὸς ἧπαρ·
 δακρύων ἐγγὺς τόδε,
εἰ δὴ κακός γε φαίνομαι δοκῶ τε σοί.

Θησεύς

Τότε στενάζειν καὶ προγιγνώσκειν σ' ἐχρῆν
ὅτ' ἐς πατρῴαν ἄλοχον ὑβρίζειν ἔτλης.

Ἱππόλυτος

Ὦ δώματ', εἴθε φθέγμα γηρύσαισθέ μοι
[1075] καὶ μαρτυρήσαιτ' εἰ κακὸς πέφυκ' ἀνήρ.

Θησεύς

Ἐς τοὺς ἀφώνους μάρτυρας φεύγεις σοφῶς·

τὸ δ' ἔργον οὐ λέγον σε μηνύει κακόν.

Ἱππόλυτος

Φεῦ·

εἴθ' ἦν ἐμαυτὸν προσβλέπειν ἐναντίον
στάνθ', ὡς ἐδάκρυσ' οἷα πάσχομεν κακά.

Θησεύς

[1080] Πολλῷ γε μᾶλλον σαυτὸν ἤσκησας σέβειν
ἢ τοὺς τεκόντας ὅσια δρᾶν δίκαιος ὤν.

Ἱππόλυτος

Ὦ δυστάλαινα μῆτερ, ὦ πικραὶ γοναί·

μηδείς ποτ' εἴη τῶν ἐμῶν φίλων νόθος.

Θησεύς

Οὐχ ἕλξετ' αὐτόν, δμῶες; Οὐκ ἀκούετε
[1085] πάλαι ξενοῦσθαι τόνδε προυννέποντά με;

Ἱππόλυτος

Κλαίων τις αὐτῶν ἆρ' ἐμοῦ γε θίξεται·

σὺ δ' αὐτός, εἴ σοι θυμός, ἐξώθει χθονός.

Θησεύς

Δράσω τάδ', εἰ μὴ τοῖς ἐμοῖς πείσῃ λόγοις·

οὐ γάρ τις οἶκτος σῆς μ' ὑπέρχεται φυγῆς.

Ἱππόλυτος

[1090] Ἄραρεν, ὡς ἔοικεν·
 ὦ τάλας ἐγώ·
ὡς οἶδα μὲν ταῦτ', οἶδα δ' οὐχ ὅπως φράσω.
Ὦ φιλτάτη μοι δαιμόνων Λητοῦς κόρη,
σύνθακε, συγκύναγε, φευξούμεσθα δὴ
κλεινὰς Ἀθήνας. Ἀλλὰ χαιρέτω πόλις
[1095] καὶ γαῖ' Ἐρεχθέως·
 ὦ πέδον Τροζήνιον,
ὡς ἐγκαθηβᾶν πόλλ' ἔχεις εὐδαίμονα,
χαῖρ'·
 ὕστατον γάρ σ' εἰσορῶν προσφθέγγομαι.
Ἴτ' ὦ νέοι μοι τῆσδε γῆς ὁμήλικες,
προσείπαθ' ἡμᾶς καὶ προπέμψατε χθονός·
[1100] ὡς οὔποτ' ἄλλον ἄνδρα σωφρονέστερον
ὄψεσθε, κεἰ μὴ ταῦτ' ἐμῷ δοκεῖ πατρί.

Χορός

[1104] Ἦ μέγα μοι τὰ θεῶν μελεδήμαθ', ὅταν φρένας ἔλθῃ,
[1105] λύπα παραιρεῖ ξύνεσίς τε·
 τίς ἐλπὶς ἃ κεύθει
λείπεται ἔν τε τύχαις θνατῶν καὶ ἐν ἔργμασι λεύσσειν;
Ἀλλα γὰρ ἄλλοθεν ἀμείβεται, μετὰ δ' ἵσταται ἀνδράσιν αἰὼν
[1110] πολυπλάνητος αἰεί.

Εἴθε μοι εὐξαμένᾳ θεόθεν τάδε μοῖρα παράσχοι,
τύχαν μετ' ὄλβου καὶ ἀκήρατον ἄλγεσι θυμόν.
[1115] Δόξα δὲ μήτ' ἀτρεκὴς μήτ' αὖ παράσημος ἐνείη,
ῥᾴδια δ' ἤθεα τὸν αὔριον μεταβαλλομένα χρόνον αἰεὶ
βίον συνευτυχοίην.

[1120] Οὐκέτι γὰρ καθαρὰν φρέν' ἔχω, παρὰ δ' ἐλπίδ' ἃ λεύσσω,
ἐπεὶ τὸν Ἑλλανίας φανερώτατον ἀστέρ' Ἀθήνας
εἴδομεν εἴδομεν ἐκ πατρὸς ὀργᾶς
[1125] ἄλλαν ἐπ' αἶαν ἱέμενον.
Ὦ ψάμαθοι πολιήτιδος ἀκτᾶς,
ὦ δρυμὸς ὄρεος, ὅθι κυνῶν
ὠκυπόδων μέτα θῆρας ἔναιρεν
[1130] Δίκτυνναν ἀμφὶ σεμνάν.

Οὐκέτι συζυγίαν πώλων Ἐνετᾶν ἐπιβάσῃ
τὸν ἀμφὶ Λίμνας τρόχον κατέχων ποδὶ γυμνάδος ἵππου·
[1135] μοῦσα δ' ἄυπνος ὑπ' ἄντυγι χορδᾶν
λήξει πατρῷον ἀνὰ δόμον·
ἀστέφανοι δὲ κόρας ἀνάπαυλαι
Λατοῦς βαθεῖαν ἀνὰ χλόαν·
[1140] νυμφιδία δ' ἀπόλωλε φυγᾷ σᾷ
λέκτρων ἅμιλλα κούραις.

Ἐγὼ δὲ σᾷ δυστυχίᾳ
δάκρυσι διοίσω πότμον
ἄποτμον·
 ὦ τάλαινα μᾶ-
[1145] τερ, ἔτεκες ἀνόνατα·
 φεῦ·
μανίω θεοῖσιν.
ἰὼ ἰώ·
συζύγιαι Χάριτες, τί τὸν τάλαν' ἐκ πατρίας γᾶς
οὐδὲν ἄτας αἴτιον
[1150] πέμπετε τῶνδ' ἀπ' οἴκων;

Χορός

[1151] Καὶ μὴν ὀπαδὸν Ἱππολύτου τόνδ' εἰσορῶ
σπουδῇ σκυθρωπὸν πρὸς δόμους ὁρμώμενον.

Ἄγγελος

Ποῖ γῆς ἄνακτα τῆσδε Θησέα μολὼν
εὕροιμ' ἄν, ὦ γυναῖκες; Εἴπερ ἴστε μοι
[1155] σημήνατ'·
 ἆρα τῶνδε δωμάτων ἔσω;

Χορός

Ὅδ' αὐτὸς ἔξω δωμάτων πορεύεται.

Ἄγγελος

Θησεῦ, μερίμνης ἄξιον φέρω λόγον
σοὶ καὶ πολίταις οἵ τ' Ἀθηναίων πόλιν
ναίουσι καὶ γῆς τέρμονας Τροζηνίας.

Θησεύς

[1160] Τί δ' ἔστι; Μῶν τις συμφορὰ νεωτέρα
δισσὰς κατείληφ' ἀστυγείτονας πόλεις;

Ἄγγελος

Ἱππόλυτος οὐκέτ' ἔστιν, ὡς εἰπεῖν ἔπος·

Δέδορκε μέντοι φῶς ἐπὶ σμικρᾶς ῥοπῆς.

Θησεύς

Πρὸς τοῦ; Δι' ἔχθρας μῶν τις ἦν ἀφιγμένος,
[1165] ὅτου κατῄσχυν' ἄλοχον ὡς πατρὸς βίᾳ;

Ἄγγελος

Οἰκεῖος αὐτὸν ὤλεσ' ἁρμάτων ὄχος
ἀραί τε τοῦ σοῦ στόματος, ἃς σὺ σῷ πατρὶ
πόντου κρέοντι παιδὸς ἠράσω πέρι.

Θησεύς

Ὦ θεοί. Πόσειδον, ὡς ἄρ' ἦσθ' ἐμὸς πατὴρ
[1170] ὀρθῶς, ἀκούσας τῶν ἐμῶν κατευγμάτων.
Πῶς καὶ διώλετ'; Εἰπέ, τῷ τρόπῳ Δίκης
ἔπαισεν αὐτὸν ῥόπτρον αἰσχύναντ' ἐμέ;

Ἄγγελος

[1173] Ἡμεῖς μὲν ἀκτῆς κυμοδέγμονος πέλας
ψήκτραισιν ἵππων ἐκτενίζομεν τρίχας
[1175] κλαίοντες·
 ἦλθε γάρ τις ἄγγελος λέγων
ὡς οὐκέτ' ἐν γῇ τῇδ' ἀναστρέψοι πόδα
Ἱππόλυτος, ἐκ σοῦ τλήμονας φυγὰς ἔχων.
Ὁ δ' ἦλθε ταὐτὸν δακρύων ἔχων μέλος
ἡμῖν ἐπ' ἀκτάς, μυρία δ' ὀπισθόπους
[1180] φίλων ἅμ' ἔστειχ' ἡλίκων <θ'> ὁμήγυρις.
Χρόνῳ δὲ δήποτ' εἶπ' ἀπαλλαχθεὶς γόων·
Τί ταῦτ' ἀλύω; Πειστέον πατρὸς λόγοις.
Ἐντύναθ' ἵππους ἅρμασι ζυγηφόρους,
δμῶες, πόλις γὰρ οὐκέτ' ἔστιν ἥδε μοι.
[1185] Τοὐνθένδε μέντοι πᾶς ἀνὴρ ἠπείγετο,
καὶ θᾶσσον ἢ λέγοι τις ἐξηρτυμένας
πώλους παρ' αὐτὸν δεσπότην ἐστήσαμεν.
Μάρπτει δὲ χερσὶν ἡνίας ἀπ' ἄντυγος,
αὐταῖσιν ἀρβύλαισιν ἁρμόσας πόδα.
[1190] Καὶ πρῶτα μὲν θεοῖς εἶπ' ἀναπτύξας χέρας·
Ζεῦ, μηκέτ' εἴην εἰ κακὸς πέφυκ' ἀνήρ·
αἴσθοιτο δ' ἡμᾶς ὡς ἀτιμάζει πατὴρ
ἤτοι θανόντας ἢ φάος δεδορκότας.
Κἀν τῷδ' ἐπῆγε κέντρον ἐς χεῖρας λαβὼν
[1195] πώλοις ἁμαρτῇ·
 πρόσπολοι δ' ὑφ' ἅρματος
πέλας χαλινῶν εἱπόμεσθα δεσπότῃ
τὴν εὐθὺς Ἄργους κἀπιδαυρίας ὁδόν.
Ἐπεὶ δ' ἔρημον χῶρον εἰσεβάλλομεν,
ἀκτή τις ἔστι τοὐπέκεινα τῆσδε γῆς
[1200] πρὸς πόντον ἤδη κειμένη Σαρωνικόν.
Ἔνθεν τις ἠχὼ χθόνιος ὡς βροντὴ Διὸς
βαρὺν βρόμον μεθῆκε, φρικώδη κλύειν·
ὀρθὸν δὲ κρᾶτ' ἔστησαν οὖς τ' ἐς οὐρανὸν
ἵπποι·
 παρ' ἡμῖν δ' ἦν φόβος νεανικὸς
[1205] πόθεν ποτ' εἴη φθόγγος. Ἐς δ' ἁλιρρόθους
ἀκτὰς ἀποβλέψαντες ἱερὸν εἴδομεν
κῦμ' οὐρανῷ στηρίζον, ὥστ' ἀφῃρέθη
Σκίρωνος ἀκτὰς ὄμμα τοὐμὸν εἰσορᾶν,
ἔκρυπτε δ' Ἰσθμὸν καὶ πέτραν Ἀσκληπιοῦ.
[1210] Κἄπειτ' ἀνοιδῆσάν τε καὶ πέριξ ἀφρὸν
πολὺν καχλάζον ποντίῳ φυσήματι
χωρεῖ πρὸς ἀκτὰς οὗ τέθριππος ἦν ὄχος.
Αὐτῷ δὲ σὺν κλύδωνι καὶ τρικυμίᾳ
κῦμ' ἐξέθηκε ταῦρον, ἄγριον τέρας·
[1215] οὗ πᾶσα μὲν χθὼν φθέγματος πληρουμένη
φρικῶδες ἀντεφθέγγετ', εἰσορῶσι δὲ
κρεῖσσον θέαμα δεργμάτων ἐφαίνετο.
Εὐθὺς δὲ πώλοις δεινὸς ἐμπίπτει φόβος.
Καὶ δεσπότης μὲν ἱππικοῖσιν ἤθεσιν
[1220] πολὺς ξυνοικῶν ἥρπασ' ἡνίας χεροῖν,
ἕλκει δὲ κώπην ὥστε ναυβάτης ἀνήρ,
ἱμᾶσιν ἐς τοὔπισθεν ἀρτήσας δέμας·
αἱ δ' ἐνδακοῦσαι στόμια πυριγενῆ γνάθοις
βίᾳ φέρουσιν, οὔτε ναυκλήρου χερὸς
[1225] οὔθ' ἱπποδέσμων οὔτε κολλητῶν ὄχων
μεταστρέφουσαι. Κεἰ μὲν ἐς τὰ μαλθακὰ
γαίας ἔχων οἴακας εὐθύνοι δρόμον,
προυφαίνετ' ἐς τὸ πρόσθεν, ὥστ' ἀναστρέφειν,
ταῦρος, φόβῳ τέτρωρον ἐκμαίνων ὄχον·
[1230] εἰ δ' ἐς πέτρας φέροιντο μαργῶσαι φρένας,
σιγῇ πελάζων ἄντυγι ξυνείπετο,
ἐς τοῦθ' ἕως ἔσφηλε κἀνεχαίτισεν
ἁψῖδα πέτρῳ προσβαλὼν ὀχήματος.
Σύμφυρτα δ' ἦν ἅπαντα·
 σύριγγές τ' ἄνω
[1235] τροχῶν ἐπήδων ἀξόνων τ' ἐνήλατα,
αὐτὸς δ' ὁ τλήμων ἡνίαισιν ἐμπλακεὶς
δεσμὸν δυσεξήνυστον ἕλκεται δεθείς,
σποδούμενος μὲν πρὸς πέτραις φίλον κάρα
θραύων τε σάρκας, δεινὰ δ' ἐξαυδῶν κλύειν·
[1240] Στῆτ', ὦ φάτναισι ταῖς ἐμαῖς τεθραμμέναι,
μή μ' ἐξαλείψητ'·
 ὦ πατρὸς τάλαιν' ἀρά.
Τίς ἄνδρ' ἄριστον βούλεται σῶσαι παρών;
Πολλοὶ δὲ βουληθέντες ὑστέρῳ ποδὶ
ἐλειπόμεσθα. Χὠ μὲν ἐκ δεσμῶν λυθεὶς
[1245] τμητῶν ἱμάντων οὐ κάτοιδ' ὅτῳ τρόπῳ
πίπτει, βραχὺν δὴ βίοτον ἐμπνέων ἔτι·
ἵπποι δ' ἔκρυφθεν καὶ τὸ δύστηνον τέρας
ταύρου λεπαίας οὐ κάτοιδ' ὅποι χθονός.
Δοῦλος μὲν οὖν ἔγωγε σῶν δόμων, ἄναξ,
[1250] ἀτὰρ τοσοῦτόν γ' οὐ δυνήσομαί ποτε,
τὸν σὸν πιθέσθαι παῖδ' ὅπως ἐστὶν κακός,
οὐδ' εἰ γυναικῶν πᾶν κρεμασθείη γένος
καὶ τὴν ἐν Ἴδῃ γραμμάτων πλήσειέ τις
πεύκην·
 ἐπεί νιν ἐσθλὸν ὄντ' ἐπίσταμαι.

Χορός

[1255] Αἰαῖ, κέκρανται συμφορὰ νέων κακῶν,
οὐδ' ἔστι μοίρας τοῦ χρεών τ' ἀπαλλαγή.

Θησεύς

Μίσει μὲν ἀνδρὸς τοῦ πεπονθότος τάδε
λόγοισιν ἥσθην τοῖσδε·
 νῦν δ' αἰδούμενος
θεούς τ' ἐκεῖνόν θ', οὕνεκ' ἐστὶν ἐξ ἐμοῦ,
[1260] οὔθ' ἥδομαι τοῖσδ' οὔτ' ἐπάχθομαι κακοῖς.

Ἄγγελος

Πῶς οὖν; Κομίζειν, ἢ τί χρὴ τὸν ἄθλιον
δράσαντας ἡμᾶς σῇ χαρίζεσθαι φρενί;
Φρόντιζ'·
 ἐμοῖς δὲ χρώμενος βουλεύμασιν
οὐκ ὠμὸς ἐς σὸν παῖδα δυστυχοῦντ' ἔσῃ.

Θησεύς

[1265] Κομίζετ' αὐτόν, ὡς ἰδὼν ἐν ὄμμασιν
[1267] λόγοις τ' ἐλέγξω δαιμόνων τε συμφοραῖς.
[1266] Τὸν τἄμ' ἀπαρνηθέντα μὴ χρᾶναι λέχη

Χορός

[1268] Σὺ τὰν θεῶν ἄκαμπτον φρένα καὶ βροτῶν
ἄγεις, Κύπρι, σὺν δ'
[1270] ὁ ποικιλόπτερος ἀμφιβαλὼν
ὠκυτάτῳ πτερῷ.
Ποτᾶται δὲ γαῖαν εὐάχητόν θ'
ἁλμυρὸν ἐπὶ πόντον,
θέλγει δ' Ἔρως ᾧ μαινομένᾳ κραδίᾳ
[1275] πτανὸς ἐφορμάσῃ χρυσοφαής,
φύσιν ὀρεσκόων σκύμνων πελαγίων θ'
ὅσα τε γᾶ τρέφει
τά τ' αἰθόμενος ἅλιος δέρκεται,
[1280] ἄνδρας τε·
 συμπάντων βασιληίδα τι-
μάν, Κύπρι, τῶνδε μόνα κρατύνεις.

Ἄρτεμις

[1283] Σὲ τὸν εὐπατρίδην Αἰγέως κέλομαι
παῖδ' ἐπακοῦσαι·
[1285] Λητοῦς δὲ κόρη σ' Ἄρτεμις αὐδῶ.
Θησεῦ, τί τάλας τοῖσδε συνήδῃ,
παῖδ' οὐχ ὁσίως σὸν ἀποκτείνας
ψευδέσι μύθοις ἀλόχου πεισθεὶς
ἀφανῆ; Φανερὰν δ' ἔσχεθες ἄτην.
[1290] Πῶς οὐχ ὑπὸ γῆς τάρταρα κρύπτεις
δέμας αἰσχυνθείς,
ἢ πτηνὸς ἄνω μεταβὰς βίοτον
πήματος ἔξω πόδα τοῦδ' ἀνέχεις;
Ὡς ἔν γ' ἀγαθοῖς ἀνδράσιν οὔ σοι
[1295] κτητὸν βιότου μέρος ἐστίν.
Ἄκουε, Θησεῦ, σῶν κακῶν κατάστασιν.
Καίτοι προκόψω γ' οὐδέν, ἀλγυνῶ δέ σε·
ἀλλ' ἐς τόδ' ἦλθον, παιδὸς ἐκδεῖξαι φρένα
τοῦ σοῦ δικαίαν, ὡς ὑπ' εὐκλείας θάνῃ,
[1300] καὶ σῆς γυναικὸς οἶστρον ἢ τρόπον τινὰ
γενναιότητα·
 τῆς γὰρ ἐχθίστης θεῶν
ἡμῖν ὅσοισι παρθένειος ἡδονὴ
δηχθεῖσα κέντροις παιδὸς ἠράσθη σέθεν.
Γνώμῃ δὲ νικᾶν τὴν Κύπριν πειρωμένη
[1305] τροφοῦ διώλετ' οὐχ ἑκοῦσα μηχαναῖς,
ἣ σῷ δι' ὅρκων παιδὶ σημαίνει νόσον.
Ὁ δ', ὥσπερ ὢν δίκαιος, οὐκ ἐφέσπετο
λόγοισιν, οὐδ' αὖ πρὸς σέθεν κακούμενος
ὅρκων ἀφεῖλε πίστιν, εὐσεβὴς γεγώς.
[1310] Ἡ δ' εἰς ἔλεγχον μὴ πέσῃ φοβουμένη
ψευδεῖς γραφὰς ἔγραψε καὶ διώλεσεν
δόλοισι σὸν παῖδ', ἀλλ' ὅμως ἔπεισέ σε.

Θησεύς

Οἴμοι.

Ἄρτεμις

[1313] Δάκνει σε, Θησεῦ, μῦθος; Ἀλλ' ἔχ' ἥσυχος,
τοὐνθένδ' ἀκούσας ὡς ἂν οἰμώξῃς πλέον.
[1315] Ἆρ' οἶσθα πατρὸς τρεῖς ἀρὰς ἔχων σαφεῖς;
Ὧν τὴν μίαν παρεῖλες, ὦ κάκιστε σύ,
ἐς παῖδα τὸν σόν, ἐξὸν εἰς ἐχθρόν τινα.
Πατὴρ μὲν οὖν σοι πόντιος φρονῶν καλῶς
ἔδωχ' ὅσονπερ χρῆν, ἐπείπερ ᾔνεσεν·
[1320] σὺ δ' ἔν τ' ἐκείνῳ κἀν ἐμοὶ φαίνῃ κακός,
ὃς οὔτε πίστιν οὔτε μάντεων ὄπα
ἔμεινας, οὐκ ἤλεγξας, οὐ χρόνῳ μακρῷ
σκέψιν παρέσχες, ἀλλὰ θᾶσσον ἤ σ' ἐχρῆν
ἀρὰς ἀφῆκας παιδὶ καὶ κατέκτανες.

Θησεύς

[1325] Δέσποιν', ὀλοίμην.

Ἄρτεμις

[1325] Δείν' ἔπραξας, ἀλλ' ὅμως
ἔτ' ἔστι καί σοι τῶνδε συγγνώμης τυχεῖν·
Κύπρις γὰρ ἤθελ' ὥστε γίγνεσθαι τάδε,
πληροῦσα θυμόν. Θεοῖσι δ' ὧδ' ἔχει νόμος·
οὐδεὶς ἀπαντᾶν βούλεται προθυμίᾳ
[1330] τῇ τοῦ θέλοντος, ἀλλ' ἀφιστάμεσθ' ἀεί.
Ἐπεί, σάφ' ἴσθι, Ζῆνα μὴ φοβουμένη
οὐκ ἄν ποτ' ἦλθον ἐς τόδ' αἰσχύνης ἐγὼ
ὥστ' ἄνδρα πάντων φίλτατον βροτῶν ἐμοὶ
θανεῖν ἐᾶσαι. Τὴν δὲ σὴν ἁμαρτίαν
[1335] τὸ μὴ εἰδέναι μὲν πρῶτον ἐκλύει κάκης·
ἔπειτα σὴ θανοῦσ' ἀνήλωσεν γυνὴ
λόγων ἐλέγχους, ὥστε σὴν πεῖσαι φρένα.
Μάλιστα μέν νυν σοὶ τάδ' ἔρρωγεν κακά,
λύπη δὲ κἀμοί·
 τοὺς γὰρ εὐσεβεῖς θεοὶ
[1340] θνῄσκοντας οὐ χαίρουσι·
 τούς γε μὴν κακοὺς
αὐτοῖς τέκνοισι καὶ δόμοις ἐξόλλυμεν.

Χορός

Καὶ μὴν ὁ τάλας ὅδε δὴ στείχει,
σάρκας νεαρὰς ξανθόν τε κάρα
διαλυμανθείς. Ὦ πόνος οἴκων,
[1345] οἷον ἐκράνθη δίδυμον μελάθροις
πένθος θεόθεν καταληπτόν.

Ἱππόλυτος

[1347] Αἰαῖ αἰαῖ·
δύστηνος ἐγώ, πατρὸς ὡς ἀδίκου
χρησμοῖς ἀδίκοις διελυμάνθην.
[1350] Ἀπόλωλα τάλας, οἴμοι μοι.
Διά μου κεφαλῆς ᾄσσουσ' ὀδύναι,
κατὰ δ' ἐγκέφαλον πηδᾷ σφάκελος.
Σχές, ἀπειρηκὸς σῶμ' ἀναπαύσω.
Ἒ ἔ·
[1355] ὦ στυγνὸν ὄχημ' ἵππειον, ἐμῆς
βόσκημα χερός,
διά μ' ἔφθειρας, κατὰ δ' ἔκτεινας.
Φεῦ φεῦ·
 πρὸς θεῶν, ἀτρέμα, δμῶες,
χροὸς ἑλκώδους ἅπτεσθε χεροῖν.
[1360] Τίς ἐφέστηκεν δεξιὰ πλευροῖς;
Πρόσφορά μ' αἴρετε, σύντονα δ' ἕλκετε
τὸν κακοδαίμονα καὶ κατάρατον
πατρὸς ἀμπλακίαις. Ζεῦ Ζεῦ, τάδ' ὁρᾷς;
Ὅδ' ὁ σεμνὸς ἐγὼ καὶ θεοσέπτωρ,
[1365] ὅδ' ὁ σωφροσύνῃ πάντας ὑπερσχών,
προῦπτον ἐς Ἅιδην στείχω, κατ' ἄκρας
ὀλέσας βίοτον, μόχθους δ' ἄλλως
τῆς εὐσεβίας
εἰς ἀνθρώπους ἐπόνησα.
[1370] Αἰαῖ αἰαῖ·
καὶ νῦν ὀδύνα μ' ὀδύνα βαίνει
μέθετέ με, τάλανες
καί μοι θάνατος Παιὰν ἔλθοι.
Προσαπόλλυτ' ἀπόλλυτε τὸν δυσδαί-
[1375] μον'·
 ὑπ' ἀμφιτόμου λόγχας ἔραμαι
διαμοιρᾶσαι
διά τ' εὐνᾶσαι τὸν ἐμὸν βίοτον.
Ὦ πατρὸς ἐμοῦ δύστανος ἀρά·
μιαιφόνον τι σύγγονον
[1380] παλαιῶν προγεννη-
τόρων ἐξορίζεται
κακόν, οὐδὲ μένει,
ἔμολέ τ' ἐπ' ἐμέ τί ποτε τὸν οὐ-
δὲν ὄντ' ἐπαίτιον κακῶν;
Ἰώ μοί μοι·
[1385] τί φῶ; Πῶς ἀπαλλά-
[1385β] ξω βιοτὰν ἐμὰν
τοῦδ' ἀνάλγητον πάθους;
[1386β] Εἴθε με κοιμάσειε τὸν
δυσδαίμον' Ἅιδα μέλαι-
να νύκτερός τ' ἀνάγκα.

Ἄρτεμις

Ὦ τλῆμον, οἵᾳ συμφορᾷ συνεζύγης·
[1390] τὸ δ' εὐγενές σε τῶν φρενῶν ἀπώλεσεν.

Ἱππόλυτος

Ἔα·
ὦ θεῖον ὀδμῆς πνεῦμα·
 καὶ γὰρ ἐν κακοῖς
ὢν ᾐσθόμην σου κἀνεκουφίσθην δέμας·
ἔστ' ἐν τόποισι τοισίδ' Ἄρτεμις θεά.

Ἄρτεμις

Ὦ τλῆμον, ἔστι, σοί γε φιλτάτη θεῶν.

Ἱππόλυτος

[1395] Ὁρᾷς με, δέσποιν', ὡς ἔχω, τὸν ἄθλιον;

Ἄρτεμις

Ὁρῶ·
 κατ' ὄσσων δ' οὐ θέμις βαλεῖν δάκρυ.

Ἱππόλυτος

Οὐκ ἔστι σοι κυναγὸς οὐδ' ὑπηρέτης.

Ἄρτεμις

Οὐ δῆτ'·
 ἀτάρ μοι προσφιλής γ' ἀπόλλυσαι.

Ἱππόλυτος

Οὐδ' ἱππονώμας οὐδ' ἀγαλμάτων φύλαξ.

Ἄρτεμις

[1400] Κύπρις γὰρ ἡ πανοῦργος ὧδ' ἐμήσατο.

Ἱππόλυτος

Ὤμοι, φρονῶ δὴ δαίμον' ἥ μ' ἀπώλεσεν.

Ἄρτεμις

Τιμῆς ἐμέμφθη, σωφρονοῦντι δ' ἤχθετο.

Ἱππόλυτος

Τρεῖς ὄντας ἡμᾶς ὤλεσ', ᾔσθημαι, μία.

Ἄρτεμις

Πατέρα γε καὶ σὲ καὶ τρίτην ξυνάορον.

Ἱππόλυτος

[1405] ᾬμωξα τοίνυν καὶ πατρὸς δυσπραξίας.

Ἄρτεμις

Ἐξηπατήθη δαίμονος βουλεύμασιν.

Ἱππόλυτος

Ὦ δυστάλας σὺ τῆσδε συμφορᾶς, πάτερ.

Θησεύς

Ὄλωλα, τέκνον, οὐδέ μοι χάρις βίου.

Ἱππόλυτος

Στένω σὲ μᾶλλον ἢ 'μὲ τῆς ἁμαρτίας.

Θησεύς

[1410] Εἰ γὰρ γενοίμην, τέκνον, ἀντὶ σοῦ νεκρός.

Ἱππόλυτος

Ὦ δῶρα πατρὸς σοῦ Ποσειδῶνος πικρά.

Θησεύς

Ὦς μήποτ' ἐλθεῖν ὤφελ' ἐς τοὐμὸν στόμα.

Ἱππόλυτος

Τί δ'; Ἔκτανές τἄν μ', ὡς τότ' ἦσθ' ὠργισμένος.

Θησεύς

Δόξης γὰρ ἦμεν πρὸς θεῶν ἐσφαλμένοι.

Ἱππόλυτος

Φεῦ·
[1415] εἴθ' ἦν ἀραῖον δαίμοσιν βροτῶν γένος.

Ἄρτεμις

[1416] Ἔασον·
 οὐ γὰρ οὐδὲ γῆς ὑπὸ ζόφον
θεᾶς ἄτιμοι Κύπριδος ἐκ προθυμίας
ὀργαὶ κατασκήψουσιν ἐς τὸ σὸν δέμας,
σῆς εὐσεβείας κἀγαθῆς φρενὸς χάριν·
[1420] ἐγὼ γὰρ αὐτῆς ἄλλον ἐξ ἐμῆς χερὸς
ὃς ἂν μάλιστα φίλτατος κυρῇ βροτῶν
τόξοις ἀφύκτοις τοῖσδε τιμωρήσομαι.
Σοὶ δ', ὦ ταλαίπωρ', ἀντὶ τῶνδε τῶν κακῶν
τιμὰς μεγίστας ἐν πόλει Τροζηνίᾳ
[1425] δώσω·
 κόραι γὰρ ἄζυγες γάμων πάρος
κόμας κεροῦνταί σοι, δι' αἰῶνος μακροῦ
πένθη μέγιστα δακρύων καρπουμένῳ.
Ἀεὶ δὲ μουσοποιὸς ἐς σὲ παρθένων
ἔσται μέριμνα, κοὐκ ἀνώνυμος πεσὼν
[1430] ἔρως ὁ Φαίδρας ἐς σὲ σιγηθήσεται.
Σὺ δ', ὦ γεραιοῦ τέκνον Αἰγέως, λαβὲ
σὸν παῖδ' ἐν ἀγκάλαισι καὶ προσέλκυσαι·
ἄκων γὰρ ὤλεσάς νιν, ἀνθρώποισι δὲ
θεῶν διδόντων εἰκὸς ἐξαμαρτάνειν.
[1435] Καὶ σοὶ παραινῶ πατέρα μὴ στυγεῖν σέθεν,
Ἱππόλυτ'·
 ἔχει γὰρ μοῖραν ᾗ διεφθάρης.
Καὶ χαῖρ'·
 ἐμοὶ γὰρ οὐ θέμις φθιτοὺς ὁρᾶν
οὐδ' ὄμμα χραίνειν θανασίμοισιν ἐκπνοαῖς·
ὁρῶ δέ σ' ἤδη τοῦδε πλησίον κακοῦ.

Ἱππόλυτος

[1440] Χαίρουσα καὶ σὺ στεῖχε, παρθέν' ὀλβία·
μακρὰν δὲ λείπεις ῥᾳδίως ὁμιλίαν.
Λύω δὲ νεῖκος πατρὶ χρῃζούσης σέθεν·
καὶ γὰρ πάροιθε σοῖς ἐπειθόμην λόγοις.
Αἰαῖ, κατ' ὄσσων κιγχάνει μ' ἤδη σκότος·
[1445] Λαβοῦ, πάτερ, μου καὶ κατόρθωσον δέμας.

Θησεύς

Οἴμοι, τέκνον, τί δρᾷς με τὸν δυσδαίμονα;

Ἱππόλυτος

Ὄλωλα καὶ δὴ νερτέρων ὁρῶ πύλας.

Θησεύς

Ἦ τὴν ἐμὴν ἄναγνον ἐκλιπὼν χέρα;

Ἱππόλυτος

Οὐ δῆτ', ἐπεί σε τοῦδ' ἐλευθερῶ φόνου.

Θησεύς

[1450] Τί φῄς; Ἀφίης αἵματός μ' ἐλεύθερον;

Ἱππόλυτος

Τὴν τοξόδαμνον Ἄρτεμιν μαρτύρομαι.

Θησεύς

Ὦ φίλταθ', ὡς γενναῖος ἐκφαίνῃ πατρί.

Ἱππόλυτος

Ὦ χαῖρε καὶ σύ, χαῖρε πολλά μοι, πάτερ.

Θησεύς

Οἴμοι φρενὸς σῆς εὐσεβοῦς τε κἀγαθῆς.

Ἱππόλυτος

[1455] Τοιῶνδε παίδων γνησίων εὔχου τυχεῖν.

Θησεύς

Μή νυν προδῷς με, τέκνον, ἀλλὰ καρτέρει.

Ἱππόλυτος

Κεκαρτέρηται τἄμ'·
 ὄλωλα γάρ, πάτερ.
κρύψον δέ μου πρόσωπον ὡς τάχος πέπλοις.

Θησεύς

Ὦ κλείν' Ἀθῆναι Παλλάδος θ' ὁρίσματα,
[1460] οἵου στερήσεσθ' ἀνδρός. ὦ τλήμων ἐγώ,
ὡς πολλά, Κύπρι, σῶν κακῶν μεμνήσομαι.

Χορός

Κοινὸν τόδ' ἄχος πᾶσι πολίταις
ἦλθεν ἀέλπτως.
Πολλῶν δακρύων ἔσται πίτυλος·
[1465] τῶν γὰρ μεγάλων ἀξιοπενθεῖς
φῆμαι μᾶλλον κατέχουσιν.