63. DIOTIMOS

1. AËT. II. 17, 3 (D. 346)

Διότιμος Τύριος ὁ Δημοκρίτειος τὴν αὐτὴν τούτοις εἰσηνέγκατο γνώμην. (nach Metrodor und Straton vgl. S 451, 35)

2.  CLEM., Str. II, 130 p. 498 P. (s. S. 465, 42)

ἔτι πρὸς τούτοις Διότιμος τὴν παντέλειαν τῶν ἀγαθῶν ἣν εὐεστὼ προσαγορεύεσθαι ὑπὸ Δημοκρίτου, τέλος ἀπέφηνεν.

3. SEXT. VII, 140

Διότιμος δὲ τρία κατ᾿ αὐτὸν (Demokrit 55 A 111) ἔλεγεν εἶναι κριτήρια, (1) τῆς μὲν τῶν ἀδήλων καταλήψεως τὰ φαινόμενα (᾿ὄψις γὰρ τῶν ἀδήλων τὰ φαινόμενα᾿, ὥς φησιν ᾿Αναξαγόρας (43 B 21a), ὃν ἐπὶ τούτωι Δημόκριτος ἐπαινεῖ), (2) ζητήσεως δὲ τὴν ἔννοιαν (᾿περὶ παντὸς γάρ, ὦ παῖ, μία ἀρχὴ τὸ εἰδέναι περὶ ὅτου ἔστιν ἡ ζήτησις᾿ (Platon, Phaedr. 237b), (3) αἱρέσεως δὲ καὶ φυγῆς τὰ πάθηῥ τὸ μὲν γὰρ ὧι προσοικειούμεθα, τοῦτο αἱρετόν ἐστιν, τὸ δὲ ὧι προσαλλοτριούμεθα, τοῦτο φευκτόν ἐστιν.