Euripide : Héraclès (texte grec)

^{ALLER
à LA TABLE DES MATIERES D'EURIPIDE}

ΗΕΡΑΚΛΗΣ

Ἀμφιτρύων
Τίς τὸν Διὸς σύλλεκτρον οὐκ οἰ̂δεν βροτω̂ν,
Ἀργει̂ον Ἀμφιτρύων', ὃν Ἀλκαι̂ός ποτε
ἔτιχθ' ὁ Περσέως, πατέρα τόνδ' Ἡρακλέους;
ὃς τάσδε Θήβας ἔσχον, ἔνθ' ὁ γηγενὴς
σπαρτω̂ν στάχυς ἔβλαστεν, ὡ̂ν γένους Ἀρης 5
ἔσωσ' ἀριθμὸν ὀλίγον, οἳ Κάδμου πόλιν
τεκνου̂σι παίδων παισίν. ἔνθεν ἐξέφυ
Κρέων Μενοικέως παι̂ς, ἄναξ τη̂σδε χθονός.
Κρέων δὲ Μεγάρας τη̂σδε γίγνεται πατήρ,
ἣν πάντες ὑμεναίοισι Καδμει̂οί ποτε 10
λωτῳ̂ συνηλάλαξαν, ἡνίκ' εἰς ἐμοὺς
δόμους ὁ κλεινὸς Ἡρακλη̂ς νιν ἤγετο.
Λιπὼν δὲ Θήβας, οὑ̂ κατῳκίσθην ἐγώ,
Μεγάραν τε τήνδε πενθερούς τε παι̂ς ἐμὸς
Ἀργει̂α τείχη καὶ Κυκλωπίαν πόλιν 15
ὠρέξατ' οἰκει̂ν, ἣν ἐγὼ φεύγω κτανὼν
Ἠλεκτρύωνα· συμφορὰς δὲ τὰς ἐμὰς
ἐξευμαρίζων καὶ πάτραν οἰκει̂ν θέλων,
καθόδου δίδωσι μισθὸν Εὐρυσθει̂ μέγαν,
ἐξημερω̂σαι γαι̂αν, εἰθ' ̔́Ηρας ὕπο 20
κέντροις δαμασθεὶς εἰτε του̂ χρεὼν μέτα.
Καὶ τοὺς μὲν ἄλλους ἐξεμόχθησεν πόνους,
τὸ λοίσθιον δὲ Ταινάρου διὰ στόμα
βέβηκ' ἐς Ἀιδου, τὸν τρισώματον κύνα
ἐς φω̂ς ἀνάξων, ἔνθεν οὐχ ἥκει πάλιν. 25
Γέρων δὲ δή τις ἔστι Καδμείων λόγος
ὡς ἠ̂ν πάρος Δίρκης τις εὐνήτωρ Λύκος
τὴν ἑπτάπυργον τήνδε δεσπόζων πόλιν,
τὼ λευκοπώλω πρὶν τυραννη̂σαι χθονὸς
Ἀμφίον' ἠδὲ Ζη̂θον, ἐκγόνω Διός. 30
Οὑ̂ ταὐτὸν ὄνομα παι̂ς πατρὸς κεκλημένος,
Καδμει̂ος οὐκ ὤν, ἀλλ' ἀπ' Εὐβοίας μολών,
κτείνει Κρέοντα καὶ κτανὼν ἄρχει χθονός,
στάσει νοσου̂σαν τήνδ' ἐπεσπεσὼν πόλιν.
Ἡ̔μι̂ν δὲ κη̂δος ἐς Κρέοντ' ἀνημμένον 35
κακὸν μέγιστον, ὡς ἔοικε, γίγνεται.
τοὐμου̂ γὰρ ὄντος παιδὸς ἐν μυχοι̂ς χθονὸς
ὁ καινὸς οὑ̂τος τη̂σδε γη̂ς ἄρχων Λύκος
τοὺς Ἡρακλείους παι̂δας ἐξελει̂ν θέλει
κτανὼν δάμαρτά <θ'>, ὡς φόνῳ σβέσῃ φόνον, 40
κἄμ' -- εἰ τι δὴ χρὴ κἄμ' ἐν ἀνδράσιν λέγειν
γέροντ' ἀχρει̂ον -- μή ποθ' οἵδ' ἠνδρωμένοι
μήτρωσιν ἐκπράξωσιν αἵματος δίκην.
Ἐ̓γὼ δέ -- λείπει γάρ με τοι̂σδ' ἐν δώμασιν
τροφὸν τέκνων οἰκουρόν, ἡνίκα χθονὸς 45
μέλαιναν ὄρφνην εἰσέβαινε, παι̂ς ἐμός --
σὺν μητρί, τέκνα μὴ θάνωσ' Ἡρακλέους,
βωμὸν καθίζω τόνδε σωτη̂ρος Διός,
ὃν καλλινίκου δορὸς ἄγαλμ' ἱδρύσατο
Μινύας κρατήσας οὑμὸς εὐγενὴς τόκος. 50
Πάντων δὲ χρει̂οι τάσδ' ἕδρας φυλάσσομεν,
σίτων ποτω̂ν ἐσθη̂τος, ἀστρώτῳ πέδῳ
πλευρὰς τιθέντες· ἐκ γὰρ ἐσφραγισμένοι
δόμων καθήμεθ' ἀπορίᾳ σωτηρίας.
Φίλων δὲ τοὺς μὲν οὐ σαφει̂ς ὁρω̂ φίλους, 55
οἳ δ' ὄντες ὀρθω̂ς ἀδύνατοι προσωφελει̂ν.
Τοιου̂τον ἀνθρώποισιν ἡ δυσπραξία·
ἡ̂ς μήποθ' ὅστις καὶ μέσως εὔνους ἐμοὶ
τύχοι, φίλων ἔλεγχον ἀψευδέστατον.

Μεγάρα
Ὦ̓̂ πρέσβυ, Ταφίων ὅς ποτ' ἐξει̂λες πόλιν 60
στρατηλατήσας κλεινὰ Καδμείων δορός,
ὡς οὐδὲν ἀνθρώποισι τω̂ν θείων σαφές.
Ἐ̓γὼ γὰρ οὔτ' ἐς πατέρ' ἀπηλάθην τύχης,
ὃς οὕνεκ' ὄλβου μέγας ἐκομπάσθη ποτέ,
ἔχων τυραννίδ', ἡ̂ς μακραὶ λόγχαι πέρι 65
πηδω̂σ' ἔρωτι σώματ' εἰς εὐδαίμονα,
ἔχων δὲ τέκνα· κἄμ' ἔδωκε παιδὶ σῳ̂
ἐπίσημον εὐνὴν Ἡρακλει̂ συνοικίσας.
Καὶ νυ̂ν ἐκει̂να μὲν θανόντ' ἀνέπτατο,
ἐγὼ δὲ καὶ σὺ μέλλομεν θνῄσκειν, γέρον, 70
Οἵ θ' Ἡράκλειοι παι̂δες, οὓς ὑπὸ πτεροι̂ς
σῴζω νεοσσοὺς ὄρνις ὣς ὑφειμένη.
οἳ δ' εἰς ἔλεγχον ἄλλος ἄλλοθεν πίτνων,
Ὦ μη̂τερ, αὐδᾳ̂, ποι̂ πατὴρ ἄπεστι γη̂ς;
τί δρᾳ̂, πόθ' ἥξει; τῳ̂ νέῳ δ' ἐσφαλμένοι 75
ζητου̂σι τὸν τεκόντ'· ἐγὼ δὲ διαφέρω
λόγοισι, μυθεύουσα. Θαυμάζων δ' ὅταν
πύλαι ψοφω̂σι, πα̂ς ἀνίστησιν πόδα,
ὡς πρὸς πατρῳ̂ον προσπεσούμενοι γόνυ.
Νυ̂ν οὐ̂ν τίν' ἐλπίδ' ἢ πέδον σωτηρίας 80
ἐξευμαρίζῃ, πρέσβυ; πρὸς σὲ γὰρ βλέπω.
ὡς οὔτε γαίας ὅρι' ἂν ἐκβαι̂μεν λάθρᾳ·
φυλακαὶ γὰρ ἡμω̂ν κρείσσονες κατ' ἐξόδους·
οὔτ' ἐν φίλοισιν ἐλπίδες σωτηρίας
ἔτ' εἰσὶν ἡμι̂ν. Ἡ̔́ντιν' οὐ̂ν γνώμην ἔχεις 85
λέγ' ἐς τὸ κοινόν, μὴ θανει̂ν ἕτοιμον ᾐ̂.
Ἀμφιτρύων 88
Ὦ̓̂̓̂ θύγατερ, οὔτοι ῥᾴδιον τὰ τοιάδε
φαύλως παραινει̂ν, σπουδάσαντ' ἄνευ πόνου·
χρόνον δὲ μηκύνωμεν ὄντες ἀσθενει̂ς. 87
Μεγάρα
Λύπης τι προσδει̂ς ἢ φιλει̂ς οὕτω φάος; 90
Ἀμφιτρύων
Καὶ τῳ̂δε χαίρω καὶ φιλω̂ τὰς ἐλπίδας.
Μεγάρα
Κἀγώ· δοκει̂ν δὲ τἀδόκητ' οὐ χρή, γέρον.
Ἀμφιτρύων
Ἐν ται̂ς ἀναβολαι̂ς τω̂ν κακω̂ν ἔνεστ' ἄκη.
Μεγάρα
Ὁ̔ δ' ἐν μέσῳ με λυπρὸς ὢν δάκνει χρόνος.
Ἀμφιτρύων
Γένοιτο ἂν, ὠ̂ θύγατερ, οὔριος δρόμος 95
ἐκ τω̂ν παρόντων τω̂νδ' ἐμοὶ καὶ σοὶ κακω̂ν,
ἔλθοι τ' ἔτ' ἂν παι̂ς οὑμός, εὐνήτωρ δὲ σός.
Ἀ̓λλ' ἡσύχαζε καὶ δακρυρρόους τέκνων
πηγὰς ἀφαίρει καὶ παρευκήλει λόγοις,
κλέπτουσα μύθοις ἀθλίους κλοπὰς ὅμως. 100
Κάμνουσι γάρ τοι καὶ βροτω̂ν αἱ συμφοραί,
καὶ πνεύματ' ἀνέμων οὐκ ἀεὶ ῥώμην ἔχει·
οἵ τ' εὐτυχου̂ντες διὰ τέλους οὐκ εὐτυχει̂ς.
Ἐ̓ξίσταται γὰρ πάντ' ἀπ' ἀλλήλων δίχα.
οὑ̂τος δ' ἀνὴρ ἄριστος ὅστις ἐλπίσι 105
πέποιθεν αἰεί· τὸ δ' ἀπορει̂ν ἀνδρὸς κακου̂.
Χορός
Ὑ̔πώροφα μέλαθρα καὶ
γεραιὰ δέμνι', ἀμφὶ βάκτροις
ἔρεισμα θέμενος, ἐστάλην
ἰηλέμων γόων ἀοι- 110
δὸς ὥστε πολιὸς ὄρνις,
ἔπεα μόνον καὶ δόκη-
μα νυκτερωπὸν ἐννύχων ὀνείρων,
τρομερὰ μέν, ἀλλ' ὅμως πρόθυμ'.
Ὦ̓̂ τέκεα, τέκεα πατρὸς ἀπάτορ',
ὠ̂ γεραιὲ σύ τε τάλαινα μα̂- 115
τερ, ἃ τὸν Ἀίδα δόμοις
πόσιν ἀναστενάζεις.
Μὴ προκάμητε πόδα βαρύ τε
κω̂λον ὥστε πρὸς πετραι̂ον 120
λέπας † ζυγηφόρον πω̂λον
ἀνέντες ὡς βάρος φέρον
τροχηλάτοιο πώλου †.
Λαβου̂ χερω̂ν καὶ πέπλων,
ὅτου λέλοιπε ποδὸς ἀμαυρὸν ἰχνος· 125
γέρων γέροντα παρακόμιζ',
ᾡ̂ ξύνοπλα δόρατα νέα νέῳ 127
τὸ πάρος ἐν ἡλίκων πόνοις 126
ξυνη̂ν ποτ', εὐκλεεστάτας 128
πατρίδος οὐκ ὀνείδη.
Ἰδετε, πατέρος ὡς γορ-
γω̂πες αἵδε προσφερει̂ς
ὀμμάτων αὐγαί,
τὸ δὲ κακοτυχὲς οὐ λέλοιπεν ἐκ τέκνων
οὐδ' ἀποίχεται χάρις. 135
Ἑλλὰς ὠ̂ ξυμμάχους
οἵους οἵους ὀλέσα-
σα τούσδ' ἀποστερήσῃ.
Ἀλλ' εἰσορω̂ γὰρ τη̂σδε κοίρανον χθονὸς
Λύκον περω̂ντα τω̂νδε δωμάτων πέλας.
Λύκος
Τὸν Ἡράκλειον πατέρα καὶ ξυνάορον, 140
εἰ χρή μ', ἐρωτω̂· χρὴ δ', ἐπεί γε δεσπότης
ὑμω̂ν καθέστηχ', ἱστορει̂ν ἃ βούλομαι.
Vίν' ἐς χρόνον ζητει̂τε μηκυ̂ναι βίον;
τίν' ἐλπίδ' ἀλκήν τ' εἰσορα̂τε μὴ θανει̂ν;
ἢ τὸν παρ' ̔́Αιδῃ πατέρα τω̂νδε κείμενον 145
πιστεύεθ' ἥξειν; ὡς ὑπὲρ τὴν ἀξίαν
τὸ πένθος αἰρεσθ', εἰ θανει̂ν ὑμα̂ς χρεών,
σὺ μὲν καθ' Ἑλλάδ' ἐκβαλὼν κόμπους κενούς,
ὡς σύγγαμός σοι Ζεὺς τέκ<νου τε κ>οινεών,
σὺ δ' ὡς ἀρίστου φωτὸς ἐκλήθης δάμαρ. 150
Τί δὴ τὸ σεμνὸν σῳ̂ κατείργασται πόσει,
ὕδραν ἕλειον εἰ διώλεσε κτανὼν
ἢ τὸν Νέμειον θη̂ρα; ὃν ἐν βρόχοις ἑλὼν
βραχίονός φησ' ἀγχόναισιν ἐξελει̂ν.
Τοι̂σδ' ἐξαγωνίζεσθε; τω̂νδ' ἄρ' οὕνεκα 155
τοὺς Ἡρακλείους παι̂δας οὐ θνῄσκειν χρεών;
ὃς ἔσχε δόξαν οὐδὲν ὢν εὐψυχίας
θηρω̂ν ἐν αἰχμῃ̂, τἄλλα δ' οὐδὲν ἄλκιμος,
ὃς οὔποτ' ἀσπίδ' ἔσχε πρὸς λαιᾳ̂ χερὶ
οὐδ' ἠ̂λθε λόγχης ἐγγύς, ἀλλὰ τόξ' ἔχων,160
κάκιστον ὅπλον, τῃ̂ φυγῃ̂ πρόχειρος ἠ̂ν.
Ἀ̓νδρὸς δ' ἔλεγχος οὐχὶ τόξ' εὐψυχίας,
ἀλλ' ὃς μένων βλέπει τε κἀντιδέρκεται
δορὸς ταχει̂αν ἄλοκα τάξιν ἐμβεβώς.
Ἔ̓́χει δὲ τοὐμὸν οὐκ ἀναίδειαν, γέρον,165
ἀλλ' εὐλάβειαν· οἰ̂δα γὰρ κατακτανὼν
Κρέοντα πατέρα τη̂σδε καὶ θρόνους ἔχων.
Οὔκουν τραφέντων τω̂νδε τιμωροὺς ἐμοὺς
χρῄζω λιπέσθαι τω̂ν δεδραμένων δίκην.
Ἀμφιτρύων
Τῳ̂ του̂ Διὸς μὲν Ζεὺς ἀμυνέτω μέρει 170
παιδός· τὸ δ' εἰς ἔμ', Ἡράκλεις, ἐμοὶ μέλει
λόγοισι τὴν του̂δ' ἀμαθίαν ὑπὲρ σέθεν
δει̂ξαι· κακω̂ς γάρ σ' οὐκ ἐατέον κλύειν.
Πρω̂τον μὲν οὐ̂ν τἄρρητ' -- ἐν ἀρρήτοισι γὰρ
τὴν σὴν νομίζω δειλίαν, Ἡράκλεες -- 175
σὺν μάρτυσιν θεοι̂ς δει̂ μ' ἀπαλλάξαι σέθεν.
Διὸς κεραυνόν τ' ἠρόμην τέθριππά τε,
ἐν οἱ̂ς βεβηκὼς τοι̂σι γη̂ς βλαστήμασιν
Γίγασι πλευροι̂ς πτήν' ἐναρμόσας βέλη
τὸν καλλίνικον μετὰ θεω̂ν ἐκώμασεν· 180
τετρασκελές θ' ὕβρισμα, Κενταύρων γένος,
Φολόην ἐπελθών, ὠ̂ κάκιστε βασιλέων,
ἐρου̂ τίν' ἄνδρ' ἄριστον ἐγκρίνειαν ἄν,
ἢ οὐ παι̂δα τὸν ἐμόν, ὃν σὺ φῂς εἰ̂ναι δοκει̂ν.
Δίρφυν τ' ἐρωτω̂ν ἥ σ' ἔθρεψ' Ἀβαντίδα, 185
οὐκ ἄν σ' ἐπαινέσειεν· οὐ γὰρ ἔσθ' ὅπου
ἐσθλόν τι δράσας μάρτυρ' ἂν λάβοις πάτραν.
Τὸ πάνσοφον δ' εὕρημα, τοξήρη σαγήν,
μέμφῃ· κλύων νυ̂ν τἀπ' ἐμου̂ σοφὸς γενου̂.
Ἀνὴρ ὁπλίτης δου̂λός ἐστι τω̂ν ὅπλων 190
καὶ τοι̂σι συνταχθει̂σιν οὐ̂σι μὴ ἀγαθοι̂ς
αὐτὸς τέθνηκε δειλίᾳ τῃ̂ τω̂ν πέλας,
θραύσας τε λόγχην οὐκ ἔχει τῳ̂ σώματι
θάνατον ἀμυ̂ναι, μίαν ἔχων ἀλκὴν μόνον·
ὅσοι δὲ τόξοις χει̂ρ' ἔχουσιν εὔστοχον, 195
ἓν μὲν τὸ λῳ̂στον, μυρίους οἰστοὺς ἀφεὶς
ἄλλοις τὸ σω̂μα ῥύεται μὴ κατθανει̂ν,
ἑκὰς δ' ἀφεστὼς πολεμίους ἀμύνεται
τυφλοι̂ς ὁρω̂ντας οὐτάσας τοξεύμασιν
τὸ σω̂μά τ' οὐ δίδωσι τοι̂ς ἐναντίοις, ͅ200
ἐν εὐφυλάκτῳ δ' ἐστί· του̂το δ' ἐν μάχη
σοφὸν μάλιστα, δρω̂ντα πολεμίους κακω̂ς
σῴζειν τὸ σω̂μα, μὴ 'κ τύχης ὡρμισμένον.
Λόγοι μὲν οἵδε τοι̂σι σοι̂ς ἐναντίαν
γνώμην ἔχουσι τω̂ν καθεστώτων πέρι. 205
Παι̂δας δὲ δὴ τί τούσδ' ἀποκτει̂ναι θέλεις;
τί σ' οἵδ' ἔδρασαν; ἕν τί σ' ἡγου̂μαι σοφόν,
εἰ τω̂ν ἀρίστων τἄκγον' αὐτὸς ὢν κακὸς
δέδοικας. Ἀ̓λλὰ του̂θ' ὅμως ἡμι̂ν βαρύ,
εἰ δειλίας ση̂ς κατθανούμεθ' εἵνεκα, 210
ὃ χρη̂ν σ' ὑφ' ἡμω̂ν τω̂ν ἀμεινόνων παθει̂ν,
εἰ Ζεὺς δικαίας εἰ̂χεν εἰς ἡμα̂ς φρένας.
εἰ δ' οὐ̂ν ἔχειν γη̂ς σκη̂πτρα τη̂σδ' αὐτὸς θέλεις,
ἔασον ἡμα̂ς φυγάδας ἐξελθει̂ν χθονός·
βίᾳ δὲ δράσῃς μηδέν, ἢ πείσῃ βίαν,215
ὅταν θεου̂ σοι πνευ̂μα μεταβαλὸν τύχη.
Φευ̂·
ὠ̂ γαι̂α Κάδμου· καὶ γὰρ ἐς σὲ ἀφίξομαι
λόγους ὀνειδιστη̂ρας ἐνδατούμενος·
τοιαυ̂τ' ἀμύνεθ' Ἡρακλει̂ τέκνοισί τε;
ὃς εἱ̂ς Μινύαισι πα̂σι διὰ μάχης μολὼν 220
Θήβαις ἔθηκεν ὄμμ' ἐλεύθερον βλέπειν.
Οὐδ' Ἑλλάδ' ᾔνεσ', οὐδ' ἀνέξομαί ποτε
σιγω̂ν, κακίστην λαμβάνων ἐς παι̂δ' ἐμόν,
ἣν χρη̂ν νεοσσοι̂ς τοι̂σδε πυ̂ρ λόγχας ὅπλα
φέρουσαν ἐλθει̂ν, ποντίων καθαρμάτων 225
χέρσου τ' ἀμοιβάς, ὧ̔̂ν ἐμόχθησας χάριν.
Τὰ δ', ὠ̂ τέκν', ὑμι̂ν οὔτε Θηβαίων πόλις
οὔθ' Ἑλλὰς ἀρκει̂· πρὸς δ' ἔμ' ἀσθενη̂ φίλον
δεδόρκατ', οὐδὲν ὄντα πλὴν γλώσσης ψόφον.
ῥώμη γὰρ ἐκλέλοιπεν ἣν πρὶν εἰχομεν, 230
γήρᾳ δὲ τρομερὰ γυι̂α κἀμαυρὸν σθένος.
εἰ δ' ἠ̂ νέος τε κἄτι σώματος κρατω̂ν,
λαβὼν ἂν ἔγχος του̂δε τοὺς ξανθοὺς πλόκους
καθῃμάτωσ' ἄν, ὥστ' Ἀτλαντικω̂ν πέραν
φεύγειν ὅρων ἂν δειλίᾳ τοὐμὸν δόρυ. 235
Χορός
Ἆρ' οὐκ ἀφορμὰς τοι̂ς λόγοισιν ἁγαθοὶ
θνητω̂ν ἔχουσι, κἂν βραδύς τις ᾐ̂ λέγειν;
Λύκος
Σὺ μὲν λέγ' ἡμα̂ς οἱ̂ς πεπύργωσαι λόγοις,
ἐγὼ δὲ δράσω σ' ἀντὶ τω̂ν λόγων κακω̂ς.
Ἄ̓́γ', οἳ μὲν Ἑλικω̂ν', οἳ δὲ Παρνασου̂ πτυχὰς 240
τέμνειν ἄνωχθ' ἐλθόντες ὑλουργοὺς δρυὸς
κορμούς· ἐπειδὰν δ' ἐσκομισθω̂σιν πόλει,
βωμὸν πέριξ νήσαντες ἀμφήρη ξύλα
ἐμπίμπρατ' αὐτω̂ν καὶ πυρου̂τε σώματα
πάντων, ἵν' εἰδω̂σ' οὕνεκ' οὐχ ὁ κατθανὼν 245
κρατει̂ χθονὸς τη̂σδ', ἀλλ' ἐγὼ τὰ νυ̂ν τάδε.
Ὕ̔μει̂ς δέ, πρέσβεις, ται̂ς ἐμαι̂ς ἐναντίοι
γνώμαισιν ὄντες, οὐ μόνον στενάξετε
τοὺς Ἡρακλείους παι̂δας, ἀλλὰ καὶ δόμου
τύχας, ὅταν πάσχῃ τι, μεμνήσεσθε δὲ 250
δου̂λοι γεγω̂τες τη̂ς ἐμη̂ς τυραννίδος.
Χορός
Ὦ γῆς λοχεύμαθ', οὓς ῎Αρης σπείρει ποτὲ
λάβρον δράκοντος ἐξερημώσας γένυν,
οὐ σκῆπτρα, χειρὸς δεξιᾶς ἐρείσματα,
ἀρεῖτε καὶ τοῦδ' ἀνδρὸς ἀνόσιον κάρα 255
καθαιματώσεθ', ὅστις οὐ Καδμεῖος ὢν
ἄρχει κάκιστος τῶν νέων ἔπηλυς ὤν;
Ἄλλ' οὐκ ἐμοῦ γε δεσπόσεις χαίρων ποτέ.
οὐδ' ἁπόνησα πόλλ' ἐγὼ καμὼν χερὶ
ἕξεις. ἀπέρρων δ' ἔνθεν ἦλθες ἐνθάδε, 260
ὕβριζ'. ἐμοῦ γὰρ ζῶντος οὐ κτενεῖς ποτε
τοὺς ῾Ηρακλείους παῖδας. οὐ τοσόνδε γῆς
ἔνερθ' ἐκεῖνος κρύπτεται λιπὼν τέκνα.
Ἐπεὶ σὺ μὲν γῆν τήνδε διολέσας ἔχεις,
ὃ δ' ὠφελήσας ἀξίων οὐ τυγχάνει. 265
κἄπειτα πράσσω πόλλ' ἐγώ, φίλους ἐμοὺς
θανόντας εὖ δρῶν, οὗ φίλων μάλιστα δεῖ;
Ὦ δεξιὰ χείρ, ὡς ποθεῖς λαβεῖν δόρυ,
ἐν δ' ἀσθενείᾳ τὸν πόθον διώλεσας.
Ἐπεί σ' ἔπαυσ' ἂν δοῦλον ἐννέποντά με 270
καὶ τάσδε Θήβας εὐκλεῶς ᾠκήσαμεν.
ἐν αἷς σὺ χαίρεις· οὐ γὰρ εὖ φρονεῖ πόλις
στάσει νοσοῦσα καὶ κακοῖς βουλεύμασιν.
οὐ γάρ ποτ' ἂν σὲ δεσπότην ἐκτήσατο.
Μεγάρα
Γέροντες, αἰνῶ· τῶν φίλων γὰρ οὕνεκα 275
ὀργὰς δικαίας τοὺς φίλους ἔχειν χρεών·
ἡμῶν δ' ἕκατι δεσπόταις θυμούμενοι
πάθητε μηδέν. Τῆς δ' ἐμῆς, ᾿Αμφιτρύων,
γνώμης ἄκουσον, ἤν τί σοι δοκῶ λέγειν.
Ἐγὼ φιλῶ μὲν τέκνα· πῶς γὰρ οὐ φιλῶ 280
ἅτικτον, ἁμόχθησα; καὶ τὸ κατθανεῖν
δεινὸν νομίζω· τῷ δ' ἀναγκαίῳ τρόπῳ
ὃς ἀντιτείνει σκαιὸν ἡγοῦμαι βροτόν.
Ἡμᾶς δ', ἐπειδὴ δεῖ θανεῖν, θνῄσκειν χρεὼν
μὴ πυρὶ καταξανθέντας, ἐχθροῖσιν γέλων 285
διδόντας, οὑμοὶ τοῦ θανεῖν μεῖζον κακόν.
Ὀφείλομεν γὰρ πολλὰ δώμασιν καλά·
σὲ μὲν δόκησις ἔλαβεν εὐκλεὴς δορός,
ὥστ' οὐκ ἀνεκτὸν δειλίας θανεῖν σ' ὕπο·
οὑμὸς δ' ἀμαρτύρητος εὐκλεὴς πόσις, 290
ὡς τούσδε παῖδας οὐκ ἂν ἐκσῶσαι θέλοι
δόξαν κακὴν λαβόντας· οἱ γὰρ εὐγενεῖς
κάμνουσι τοῖς αἰσχροῖσι τῶν τέκνων ὕπερ,
ἐμοί τε μίμημ' ἀνδρὸς οὐκ ἀπωστέον.
Σκέψαι δὲ τὴν σὴν ἐλπίδ' ᾗ λογίζομαι· 295
Ἥξειν νομίζεις παῖδα σὸν γαίας ὕπο;
καὶ τίς θανόντων ἦλθεν ἐξ ῞Αιδου πάλιν;
ἀλλ' ὡς λόγοισι τόνδε μαλθάξαιμεν ἄν;
ἥκιστα· φεύγειν σκαιὸν ἄνδρ' ἐχθρὸν χρεών,
σοφοῖσι δ' εἴκειν καὶ τεθραμμένοις καλῶς· 300
ῥᾷον γὰρ αἰδοῦς ὑπολαβὼν φίλ' ἂν τέμοις.
Ἤδη δ' ἐσῆλθέ μ' εἰ παραιτησαίμεθα
φυγὰς τέκνων τῶνδ'· ἀλλὰ καὶ τόδ' ἄθλιον,
πενίᾳ σὺν οἰκτρᾷ περιβαλεῖν σωτηρίαν·
ὡς τὰ ξένων πρόσωπα φεύγουσιν φίλοις 305
ἓν ἦμαρ ἡδὺ βλέμμ' ἔχειν φασὶν μόνον.
Τόλμα μεθ' ἡμῶν θάνατον, ὃς μένει σ' ὅμως.
προκαλούμεθ' εὐγένειαν, ὦ γέρον, σέθεν.
Τὰς τῶν θεῶν γὰρ ὅστις ἐκμοχθεῖ τύχας,
πρόθυμός ἐστιν, ἡ προθυμία δ' ἄφρων· 310
ὃ χρὴ γὰρ οὐδεὶς μὴ χρεὼν θήσει ποτέ.
Χορός
Εἰ μὲν σθενόντων τῶν ἐμῶν βραχιόνων
ἦν τίς σ' ὑβρίζων, ῥᾳδίως ἐπαύσατ' ἄν·
νῦν δ' οὐδέν ἐσμεν. Σὸν δὲ τοὐντεῦθεν σκοπεῖν
ὅπως διώσῃ τὰς τύχας, ᾿Αμφιτρύων. 315
᾿Αμφιτρύων
Οὔτοι τὸ δειλὸν οὐδὲ τοῦ βίου πόθος
θανεῖν ἐρύκει μ', ἀλλὰ παιδὶ βούλομαι
σῷσαι τέκν'· ἄλλως δ' ἀδυνάτων ἔοικ' ἐρᾶν.
Ἰδοὺ πάρεστιν ἥδε φασγάνῳ δέρη
κεντεῖν φονεύειν, ἱέναι πέτρας ἄπο. 320
Μίαν δὲ νῷν δὸς χάριν, ἄναξ, ἱκνούμεθα·
κτεῖνόν με καὶ τήνδ' ἀθλίαν παίδων πάρος,
ὡς μὴ τέκν' εἰσίδωμεν, ἀνόσιον θέαν,
ψυχορραγοῦντα καὶ καλοῦντα μητέρα
πατρός τε πατέρα. Τἄλλα δ', εἰ πρόθυμος εἶ, 325
πρᾶσσ'· οὐ γὰρ ἀλκὴν ἔχομεν ὥστε μὴ θανεῖν.
Μεγάρα
Κἀγώ σ' ἱκνοῦμαι χάριτι προσθεῖναι χάριν,
<ἡμῖν> ἵν' ἀμφοῖν εἷς ὑπουργήσῃς διπλᾶ·
κόσμον πάρες μοι παισὶ προσθεῖναι νεκρῶν,
δόμους ἀνοίξας -- νῦν γὰρ ἐκκεκλῄμεθα -- 330
ὡς ἀλλὰ ταῦτά γ' ἀπολάχωσ' οἴκων πατρός.
Λύκος
Ἔσται τάδ'· οἴγειν κλῇθρα προσπόλοις λέγω.
κοσμεῖσθ' ἔσω μολόντες· οὐ φθονῶ πέπλων.
Ὅταν δὲ κόσμον περιβάλησθε σώμασιν,
ἥξω πρὸς ὑμᾶς νερτέρᾳ δώσων χθονί. 335
Μεγάρα
ὦ τέκν', ὁμαρτεῖτ' ἀθλίῳ μητρὸς ποδὶ
πατρῷον ἐς μέλαθρον, οὗ τῆς οὐσίας
ἄλλοι κρατοῦσι, τὸ δ' ὄνομ' ἔσθ' ἡμῶν ἔτι.
᾿Αμφιτρύων
Ὦ Ζεῦ, μάτην ἄρ' ὁμόγαμόν σ' ἐκτησάμην,
μάτην δὲ παιδὸς κοινεῶν' ἐκλῄζομεν· 340
σὺ δ' ἦσθ' ἄρ' ἥσσων ἢ 'δόκεις εἶναι φίλος.
Ἀρετῇ σε νικῶ θνητὸς ὢν θεὸν μέγαν·
παῖδας γὰρ οὐ προύδωκα τοὺς ῾Ηρακλέους.
Σὺ δ' ἐς μὲν εὐνὰς κρύφιος ἠπίστω μολεῖν,
τἀλλότρια λέκτρα δόντος οὐδενὸς λαβών, 345
σῴζειν δὲ τοὺς σοὺς οὐκ ἐπίστασαι φίλους.
Ἀμαθής τις εἶ θεός, ἢ δίκαιος οὐκ ἔφυς.
Χορός
Αἲλινον μὲν ἐπ' εὐτυχεῖ
μολπᾷ Φοῖβος ἰαχεῖ
τὸν κάλλει φθιτόν, κιθάραν 350
ἐλαύνων πλήκτρῳ χρυσέῳ·
ἐγὼ δὲ τὸν γᾶς ἐνέρων τ'
ἐς ὄρφναν μολόντα, παῖδ'
εἴτε Διός νιν εἴπω,
εἴτ' ᾿Αμφιτρύωνος ἶνιν,
ὑμνῆσαι στεφάνωμα μό- 355
χθων δι' εὐλογίας θέλω.
Γενναίων δ' ἀρεταὶ πόνων
τοῖς θανοῦσιν ἄγαλμα.

Πρῶτον μὲν Διὸς ἄλσος
ἠρήμωσε λέοντος, 360
πυρσῷ δ' ἀμφεκαλύφθη
ξανθὸν κρᾶτ' ἐπινωτίσας
δεινῷ χάσματι θηρός.

Τάν τ' ὀρεινόμον ἀγρίων
Κενταύρων ποτὲ γένναν 365
ἔστρωσεν τόξοις φονίοις,
ἐναίρων πτανοῖς βέλεσιν.
Ξύνοιδε Πηνειὸς ὁ καλ-
λιδίνας μακραί τ' ἄρου-
ραι πεδίων ἄκαρποι
καὶ Πηλιάδες θεράπναι 370
σύγχορτοί τ' ᾿Ομόλας ἔναυ-
λοι, πεύκαισιν ὅθεν χέρας
πληροῦντες χθόνα Θεσσαλῶν
ἱππείαις ἐδάμαζον.

Τάν τε χρυσοκάρανον 375
δόρκαν ποικιλόνωτον
συλήτειραν ἀγρωστᾶν
κτείνας, θηροφόνον θεὰν
Οἰνωᾶτιν ἀγάλλει.

Τεθρίππων τ' ἐπέβα 380
καὶ ψαλίοις ἐδάμασε πώλους
Διομήδεος, αἳ φονίαισι φάτναις ἀχάλιν' ἐθόαζον
κάθαιμα σῖτα γένυσι, χαρμοναῖσιν ἀν-
δροβρῶσι δυστράπεζοι· 385
πέραν δ' ἀργυρορρύτων ῞Εβρου
διεπέρασεν ὄχθων,
Μυκηναίῳ πονῶν τυράννῳ.
Ἄν τε Πηλιάδ' ἀκτὰν
᾿Αναύρου παρὰ πηγὰς 390
Κύκνον ξεινοδαΐκταν
τόξοις ὤλεσεν, ᾿Αμφαναί-
ας οἰκήτορ' ἄμεικτον.

Ὑμνῳδούς τε κόρας
ἤλυθεν ἑσπέριον ἐς αὐλάν, χρυσέων πετά- 395
λων ἄπο μηλοφόρον χερὶ καρπὸν ἀμέρξων,
δράκοντα πυρσόνωτον, ὅς <σφ'> ἄπλατον ἀμ-
φελικτὸς ἕλικ' ἐφρούρει,
κτανών· ποντίας θ' ἁλὸς μυχοὺς 400
εἰσέβαινε, θνατοῖς
γαλανείας τιθεὶς ἐρετμοῖς.
Οὐρανοῦ θ' ὑπὸ μέσσαν
ἐλαύνει χέρας ἕδραν,
῎Ατλαντος δόμον ἐλθών, 405
ἀστρωπούς τε κατέσχεν οἴ-
κους εὐανορίᾳ θεῶν.

Τὸν ἱππευτάν τ' ᾿Αμαζόνων στρατὸν
Μαιῶτιν ἀμφὶ πολυπόταμον
ἔβα δι' ῎Αξεινον οἶδμα λίμνας, 410
τίν' οὐκ ἀφ' ῾Ελλανίας
ἄγορον ἁλίσας φίλων,
κόρας ᾿Αρείας πέπλων
χρυσεόστολον φάρος,
ζωστῆρος ὀλεθρίους ἄγρας. 415
Τὰ κλεινὰ δ' ῾Ελλὰς ἔλαβε βαρβάρου κόρας
λάφυρα, καὶ σῴζεται Μυκήναις.

Τάν τε μυριόκρανον
πολύφονον κύνα Λέρνας 420
ὕδραν ἐξεπύρωσεν,
βέλεσί τ' ἀμφέβαλ' <ἰόν>,
τὸν τρισώματον οἷσιν ἔ-
κτα βοτῆρ' ᾿Ερυθείας.

Δρόμων τ' ἄλλων ἀγάλματ' εὐτυχῆ 425
διῆλθε· τόν τε πολυδάκρυον
ἔπλευσ' ἐς ῞Αιδαν, πόνων τελευτάν,
ἵν' ἐκπεραίνει τάλας
βίοτον, οὐδ' ἔβα πάλιν.
στέγαι δ' ἔρημοι φίλων, 430
τὰν δ' ἀνόστιμον τέκνων
Χάρωνος ἐπιμένει πλάτα
βίου κέλευθον ἄθεον ἄδικον· ἐς δὲ σὰς
χέρας βλέπει δώματ' οὐ παρόντος. 435

Εἰ δ' ἐγὼ σθένος ἥβων
δόρυ τ' ἔπαλλον ἐν αἰχμᾷ,
Καδμείων τε σύνηβοι,
τέκεσιν ἂν προπαρέσταν
ἀλκᾷ· νῦν δ' ἀπολείπομαι 440
τᾶς εὐδαίμονος ἥβας.

Ἀλλ' ἐσορῶ γὰρ τούσδε φθιμένων
ἔνδυτ' ἔχοντας, τοὺς τοῦ μεγάλου
δή ποτε παῖδας τὸ πρὶν ῾Ηρακλέους,
ἄλοχόν τε φίλην ὑπὸ σειραίοις 445
ποσὶν ἕλκουσαν τέκνα, καὶ γεραιὸν
πατέρ' ῾Ηρακλέους. Δύστηνος ἐγώ,
δακρύων ὡς οὐ δύναμαι κατέχειν
γραίας ὄσσων ἔτι πηγάς. 450
Μεγάρα
Εἶἑν· τίς ἱερεύς, τίς σφαγεὺς τῶν δυσπότμων
ἢ τῆς ταλαίνης τῆς ἐμῆς ψυχῆς φονεύς;
ἕτοιμ' ἄγειν τὰ θύματ' εἰς ῞Αιδου τάδε.
Ὦ τέκν', ἀγόμεθα ζεῦγος οὐ καλὸν νεκρῶν,
ὁμοῦ γέροντες καὶ νέοι καὶ μητέρες. 455
Ὦ μοῖρα δυστάλαιν' ἐμή τε καὶ τέκνων
τῶνδ', οὓς πανύστατ' ὄμμασιν προσδέρκομαι.
Ἔτεκον μὲν ὑμᾶς, πολεμίοις δ' ἐθρεψάμην
ὕβρισμα κἀπίχαρμα καὶ διαφθοράν.
Φεῦ·
ἦ πολύ με δόξης ἐξέπαισαν ἐλπίδες, 460
ἣν πατρὸς ὑμῶν ἐκ λόγων ποτ' ἤλπισα.
Σοὶ μὲν γὰρ ῎Αργος ἔνεμ' ὁ κατθανὼν πατήρ,
Εὐρυσθέως δ' ἔμελλες οἰκήσειν δόμους
τῆς καλλικάρπου κράτος ἔχων Πελασγίας,
στολήν τε θηρὸς ἀμφέβαλλε σῷ κάρᾳ 465
λέοντος, ᾗπερ αὐτὸς ἐξωπλίζετο.
Σὺ δ' ἦσθα Θηβῶν τῶν φιλαρμάτων ἄναξ,
ἔγκληρα πεδία τἀμὰ γῆς κεκτημένος,
ὡς ἐξέπειθες τὸν κατασπείραντά σε·
ἐς δεξιάν τε σὴν ἀλεξητήριον 470
ξύλον καθίει δαίδαλον, ψευδῆ δόσιν.
Σοὶ δ' ἣν ἔπερσε τοῖς ἑκηβόλοις ποτὲ
τόξοισι δώσειν Οἰχαλίαν ὑπέσχετο.
Τρεῖς δ' ὄντας <ὑμᾶς> τριπτύχοις τυραννίσι
πατὴρ ἐπύργου, μέγα φρονῶν εὐανδρίᾳ. 475
Ἐγὼ δὲ νύμφας ἠκροθινιαζόμην,
κήδη συνάψουσ', ἔκ τ' ᾿Αθηναίων χθονὸς
Σπάρτης τε Θηβῶν θ', ὡς ἀνημμένοι κάλῳς
πρυμνησίοισι βίον ἔχοιτ' εὐδαίμονα.
Καὶ ταῦτα φροῦδα· μεταβαλοῦσα δ' ἡ τύχη 480
νύμφας μὲν ὑμῖν Κῆρας ἀντέδωκ' ἔχειν,
ἐμοὶ δὲ δάκρυα λουτρά -- δύστηνος φρενῶν.
Πατὴρ δὲ πατρὸς ἑστιᾷ γάμους ὅδε,
῞Αιδην νομίζων πενθερόν, κῆδος πατρός.
Ὤμοι, τίν' ὑμῶν πρῶτον ἢ τίν' ὕστατον 485
πρὸς στέρνα θῶμαι; τῷ προσαρμόσω στόμα;
τίνος λάβωμαι; πῶς ἂν ὡς ξουθόπτερος
μέλισσα συνενέγκαιμ' ἂν ἐκ πάντων γόους,
ἐς ἓν δ' ἐνεγκοῦσ' ἀθρόον ἀποδοίην δάκρυ;
Ὦ φίλτατ', εἴ τις φθόγγος εἰσακούεται 490
θνητῶν παρ' ῞Αιδῃ, σοὶ τάδ', ῾Ηράκλεις, λέγω·
θνῄσκει πατὴρ σὸς καὶ τέκν', ὄλλυμαι δ' ἐγώ,
ἣ πρὶν μακαρία διὰ σ' ἐκλῃζόμην βροτοῖς.
ἄρηξον, ἐλθέ· καὶ σκιὰ φάνηθί μοι· 495
ἅλις γὰρ ἐλθὼν κἂν ὄναρ γένοιο σύ·
κακοὶ γάρ εἰσιν οἳ τέκνα κτείνουσι σά.
᾿Αμφιτρύων
Σὺ μὲν τὰ νέρθεν εὐτρεπῆ ποιοῦ, γύναι.
Ἐγὼ δὲ σέ, ὦ Ζεῦ, χεῖρ' ἐς οὐρανὸν δικὼν
αὐδῶ, τέκνοισιν εἴ τι τοισίδ' ὠφελεῖν
μέλλεις, ἀμύνειν, ὡς τάχ' οὐδὲν ἀρκέσεις. 500
Καίτοι κέκλησαι πολλάκις· μάτην πονῶ·
θανεῖν γάρ, ὡς ἔοικ', ἀναγκαίως ἔχει.
Ἀλλ', ὦ γέροντες, μικρὰ μὲν τὰ τοῦ βίου,
τοῦτον δ' ὅπως ἥδιστα διαπεράσετε,
ἐξ ἡμέρας ἐς νύκτα μὴ λυπούμενοι. 505
Ὡς ἐλπίδας μὲν ὁ χρόνος οὐκ ἐπίσταται
σῴζειν, τὸ δ' αὑτοῦ σπουδάσας διέπτατο.
Ὁρᾶτ' ἔμ' ὅσπερ ἦ περίβλεπτος βροτοῖς
ὀνομαστὰ πράσσων, καί μ' ἀφείλεθ' ἡ τύχη
ὥσπερ πτερὸν πρὸς αἰθέρ' ἡμέρᾳ μιᾷ. 510
Ὁ δ' ὄλβος ὁ μέγας ἥ τε δόξ' οὐκ οἶδ' ὅτῳ
βέβαιός ἐστι. χαίρετ'· ἄνδρα γὰρ φίλον
πανύστατον νῦν, ἥλικες, δεδόρκατε.
Μεγάρα
Ἔα·
ὦ πρέσβυ, λεύσσω τἀμὰ φίλτατ'· ἢ τί φῶ;
᾿Αμφιτρύων
Οὐκ οἶδα, θύγατερ· ἀφασία δὲ κἄμ' ἔχει. 515
Μεγάρα
Ὅδ' ἐστὶν ὃν γῆς νέρθεν εἰσηκούομεν,
εἰ μή γ' ὄνειρον ἐν φάει τι λεύσσομεν.
Τί φημί; ποῖ' ὄνειρα κηραίνουσ' ὁρῶ;
οὐκ ἔσθ' ὅδ' ἄλλος ἀντὶ σοῦ παιδός, γέρον.
Δεῦρ', ὦ τέκν', ἐκκρίμνασθε πατρῴων πέπλων, 520
ἴτ' ἐγκονεῖτε, μὴ μεθῆτ', ἐπεὶ Διὸς
σωτῆρος ὑμῖν οὐδέν ἐσθ' ὅδ' ὕστερος.
῾Ηρακλῆς
Ὦ χαῖρε, μέλαθρον πρόπυλά θ' ἑστίας ἐμῆς,
ὡς ἄσμενός σ' ἐσεῖδον ἐς φάος μολών.
Ἔα· τί χρῆμα; τέκν' ὁρῶ πρὸ δωμάτων 525
στολμοῖσι νεκρῶν κρᾶτας ἐξεστεμμένα,
ὄχλῳ τ' ἐν ἀνδρῶν τὴν ἐμὴν ξυνάορον,
πατέρα τε δακρύοντα συμφορὰς τίνας;
Φέρ' ἐκπύθωμαι τῶνδε πλησίον σταθείς·
γύναι, τί καινὸν ἦλθε δώμασιν χρέος; 530
Μεγάρα
Ὦ φίλτατ' ἀνδρῶν ...
᾿Αμφιτρύων
Ὦ φάος μολὼν πατρί ....
Μεγάρα
Ἥκεις, ἐσώθης εἰς ἀκμὴν ἐλθὼν φίλοις;
῾Ηρακλῆς
Τί φῄς; τίν' ἐς ταραγμὸν ἥκομεν, πάτερ;
Μεγάρα
Διολλύμεσθα· σὺ δέ, γέρον, σύγγνωθί μοι,
εἰ πρόσθεν ἥρπασ' ἃ σὲ λέγειν πρὸς τόνδ' ἐχρῆν· 535
τὸ θῆλυ γάρ πως μᾶλλον οἰκτρὸν ἀρσένων,
καὶ τἄμ' ἔθνῃσκε τέκν', ἀπωλλύμην δ' ἐγώ.
῾Ηρακλῆς
῎Απολλον, οἵοις φροιμίοις ἄρχῃ λόγου.
Μεγάρα
Τεθνᾶσ' ἀδελφοὶ καὶ πατὴρ οὑμὸς γέρων.
῾Ηρακλῆς
Πῶς φῄς; τί δράσας ἢ δορὸς ποίου τυχών; 540
Μεγάρα
Λύκος σφ' ὁ καινὸς γῆς ἄναξ διώλεσεν.
῾Ηρακλῆς
Ὅπλοις ἀπαντῶν ἢ νοσησάσης χθονός;
Μεγάρα
Στάσει· τὸ Κάδμου δ' ἑπτάπυλον ἔχει κράτος.
῾Ηρακλῆς
Τί δῆτα πρὸς σὲ καὶ γέροντ' ἦλθεν φόβος;
Μεγάρα
Κτείνειν ἔμελλε πατέρα κἀμὲ καὶ τέκνα. 545
῾Ηρακλῆς
Τί φῄς; τί ταρβῶν ὀρφάνευμ' ἐμῶν τέκνων;
Μεγάρα
Μή ποτε Κρέοντος θάνατον ἐκτεισαίατο.
῾Ηρακλῆς
Κόσμος δὲ παίδων τίς ὅδε νερτέροις πρέπων;
Μεγάρα
Θανάτου τάδ' ἤδη περιβόλαι' ἀνήμμεθα.
῾Ηρακλῆς
Καὶ πρὸς βίαν ἐθνῄσκετ'; ὦ τλήμων ἐγώ. 550
Μεγάρα
Φίλων ἔρημοι· σὲ δὲ θανόντ' ἠκούομεν.
῾Ηρακλῆς
Πόθεν δ' ἐς ὑμᾶς ἥδ' ἐσῆλθ' ἀθυμία;
Μεγάρα
Εὐρυσθέως κήρυκες ἤγγελλον τάδε.
῾Ηρακλῆς
Τί δ' ἐξελείπετ' οἶκον ἑστίαν τ' ἐμήν;
Μεγάρα
Βίᾳ, πατὴρ μὲν ἐκπεσὼν στρωτοῦ λέχους... 555
῾Ηρακλῆς
Κοὐκ ἔσχεν αἰδῶ τὸν γέροντ' ἀτιμάσαι;
Μεγάρα
Αἰδώς γ' ἀποικεῖ τῆσδε τῆς θεοῦ πρόσω.
῾Ηρακλῆς
Οὕτω δ' ἀπόντες ἐσπανίζομεν φίλων;
Μεγάρα
Φίλοι γάρ εἰσιν ἀνδρὶ δυστυχεῖ τίνες;
῾Ηρακλῆς
Μάχας δὲ Μινυῶν ἃς ἔτλην ἀπέπτυσαν; 560
Μεγάρα
Ἄφιλον, ἵν' αὖθίς σοι λέγω, τὸ δυστυχές.
῾Ηρακλῆς
Οὐ ῥίψεθ' ῞Αιδου τάσδε περιβολὰς κόμης
καὶ φῶς ἀναβλέψεσθε, τοῦ κάτω σκότου
φίλας ἀμοιβὰς ὄμμασιν δεδορκότες;
Ἐγὼ δέ -- νῦν γὰρ τῆς ἐμῆς ἔργον χερός -- 565
πρῶτον μὲν εἶμι καὶ κατασκάψω δόμους
καινῶν τυράννων, κρᾶτα δ' ἀνόσιον τεμὼν
ῥίψω κυνῶν ἕλκημα· Καδμείων δ' ὅσους
κακοὺς ἐφηῦρον εὖ παθόντας ἐξ ἐμοῦ,
τῷ καλλινίκῳ τῷδ' ὅπλῳ χειρώσομαι· 570
τοὺς δὲ πτερωτοῖς διαφορῶν τοξεύμασι
νεκρῶν ἅπαντ' ᾿Ισμηνὸν ἐμπλήσω φόνου,
Δίρκης τε νᾶμα λευκὸν αἱμαχθήσεται.
Τῷ γάρ μ' ἀμύνειν μᾶλλον ἢ δάμαρτι χρὴ
καὶ παισὶ καὶ γέροντι; χαιρόντων πόνοι· 575
μάτην γὰρ αὐτοὺς τῶνδε μᾶλλον ἤνυσα.
Καὶ δεῖ μ' ὑπὲρ τῶνδ', εἴπερ οἵδ' ὑπὲρ πατρός,
θνῄσκειν ἀμύνοντ'· ἢ τί φήσομεν καλὸν
ὕδρᾳ μὲν ἐλθεῖν ἐς μάχην λέοντί τε
Εὐρυσθέως πομπαῖσι, τῶν δ' ἐμῶν τέκνων 580
οὐκ ἐκπονήσω θάνατον; οὐκ ἄρ' ῾Ηρακλῆς
ὁ καλλίνικος ὡς πάροιθε λέξομαι.
Χορός
Δίκαια τοὺς τεκόντας ὠφελεῖν τέκνα,
πατέρα τε πρέσβυν τήν τε κοινωνὸν γάμων.
᾿Αμφιτρύων
Πρὸς σοῦ μέν, ὦ παῖ, τοῖς φίλοις εἶναι φίλον 585
τά τ' ἐχθρὰ μισεῖν· ἀλλὰ μὴ 'πείγου λίαν.
῾Ηρακλῆς
Τί δ' ἐστὶ τῶνδε θᾶσσον ἢ χρεών, πάτερ;
᾿Αμφιτρύων
Πολλοὺς πένητας, ὀλβίους δὲ τῷ λόγῳ
δοκοῦντας εἶναι συμμάχους ἄναξ ἔχει,
οἳ στάσιν ἔθηκαν καὶ διώλεσαν πόλιν 590
ἐφ' ἁρπαγαῖσι τῶν πέλας, τὰ δ' ἐν δόμοις
δαπάναισι φροῦδα διαφυγόνθ' ὑπ' ἀργίας.
Ὤφθης ἐσελθὼν πόλιν· ἐπεὶ δ' ὤφθης, ὅρα
ἐχθροὺς ἀθροίσας μὴ παρὰ γνώμην πέσῃς.
῾Ηρακλῆς
Μέλει μὲν οὐδὲν εἴ με πᾶσ' εἶδεν πόλις· 595
ὄρνιν δ' ἰδών τιν' οὐκ ἐν αἰσίοις ἕδραις,
ἔγνων πόνον τιν' ἐς δόμους πεπτωκότα·
ὥστ' ἐκ προνοίας κρύφιος εἰσῆλθον χθόνα.
᾿Αμφιτρύων
Καλῶς· παρελθὼν νῦν πρόσειπέ θ' ἑστίαν
καὶ δὸς πατρῴοις δώμασιν σὸν ὄμμ' ἰδεῖν. 600
Ἥξει γὰρ αὐτὸς σὴν δάμαρτα καὶ τέκνα
ἕλξων φονεύσων κἄμ' ἐπισφάξων ἄναξ·
μένοντι δ' αὐτοῦ πάντα σοι γενήσεται
τῇ τ' ἀσφαλείᾳ κερδανεῖς· πόλιν δὲ σὴν
μὴ πρὶν ταράξῃς πρὶν τόδ' εὖ θέσθαι, τέκνον. 605
῾Ηρακλῆς
Δράσω τάδ'· εὖ γὰρ εἶπας· εἶμ' ἔσω δόμων.
χρόνῳ δ' ἀνελθὼν ἐξ ἀνηλίων μυχῶν
῞Αιδου Κόρης <τ'> ἔνερθεν, οὐκ ἀτιμάσω
θεοὺς προσειπεῖν πρῶτα τοὺς κατὰ στέγας.
᾿Αμφιτρύων
Ἦλθες γὰρ ὄντως δώματ' εἰς ῞Αιδου, τέκνον; 610
῾Ηρακλῆς
Καὶ θῆρά γ' ἐς φῶς τὸν τρίκρανον ἤγαγον.
᾿Αμφιτρύων
Μάχῃ κρατήσας ἢ θεᾶς δωρήμασιν;
῾Ηρακλῆς
Μάχῃ· τὰ μυστῶν δ' ὄργι' εὐτύχησ' ἰδών.
᾿Αμφιτρύων
Ἦ καὶ κατ' οἴκους ἐστὶν Εὐρυσθέως ὁ θήρ;
῾Ηρακλῆς
Χθονίας νιν ἄλσος ῾Ερμιών τ' ἔχει πόλις. 615
᾿Αμφιτρύων
Οὐδ' οἶδεν Εὐρυσθεύς σε γῆς ἥκοντ' ἄνω;
῾Ηρακλῆς
Οὐκ οἶδ'· ἵν' ἐλθὼν τἀνθάδ' εἰδείην πάρος.
᾿Αμφιτρύων
Χρόνον δὲ πῶς τοσοῦτον ἦσθ' ὑπὸ χθονί;
῾Ηρακλῆς
Θησέα κομίζων ἐχρόνισ' <ἐξ> ῞Αιδου, πάτερ.
᾿Αμφιτρύων
Καὶ ποῦ 'στιν; ἢ γῆς πατρίδος οἴχεται πέδον; 620
῾Ηρακλῆς
Βέβηκ' ᾿Αθήνας νέρθεν ἄσμενος φυγών.
Ἀλλ' εἶ', ὁμαρτεῖτ', ὦ τέκν', ἐς δόμους πατρί·
καλλίονές τἄρ' εἴσοδοι τῶν ἐξόδων
πάρεισιν ὑμῖν. ἀλλὰ θάρσος ἴσχετε
καὶ νάματ' ὄσσων μηκέτ' ἐξανίετε. 625
Σύ τ', ὦ γύναι μοι, σύλλογον ψυχῆς λαβὲ
τρόμου τε παῦσαι, καὶ μέθεσθ' ἐμῶν πέπλων·
οὐ γὰρ πτερωτὸς οὐδὲ φευξείω φίλους.
Ἆ,
οἵδ' οὐκ ἀφιᾶσ', ἀλλ' ἀνάπτονται πέπλων
τοσῷδε μᾶλλον· ὧδ' ἔβητ' ἐπὶ ξυροῦ; 630
ἄξω λαβών γε τούσδ' ἐφολκίδας χεροῖν,
ναῦς δ' ὣς ἐφέλξω· καὶ γὰρ οὐκ ἀναίνομαι
θεράπευμα τέκνων. Πάντα τἀνθρώπων ἴσα·
φιλοῦσι παῖδας οἵ τ' ἀμείνονες βροτῶν
οἵ τ' οὐδὲν ὄντες· χρήμασιν δὲ διάφοροι· 635
ἔχουσιν, οἳ δ' οὔ· πᾶν δὲ φιλότεκνον γένος.
Χορός
Ἁ νεότας μοι φίλον αἰεί· τὸ δὲ γῆρας ἄχθος
βαρύτερον Αἴτνας σκοπέλων
ἐπὶ κρατὶ κεῖται, βλεφάρων σκοτεινὸν
φάος ἐπικαλύψαν.
Μή μοι μήτ' ᾿Ασιήτιδος
τυραννίδος ὄλβος εἴη,
μὴ χρυσοῦ δώματα πλήρη 645
τᾶς ἥβας ἀντιλαβεῖν,
ἃ καλλίστα μὲν ἐν ὄλβῳ,
καλλίστα δ' ἐν πενίᾳ.
Τὸ δὲ λυγρὸν φόνιόν τε γῆ-
ρας μισῶ· κατὰ κυμάτων δ' 650
ἔρροι, μηδέ ποτ' ὤφελεν
θνατῶν δώματα καὶ πόλεις
ἐλθεῖν, ἀλλὰ κατ' αἰθέρ' αἰ-
εὶ πτεροῖσι φορείσθω.

Εἰ δὲ θεοῖς ἦν ξύνεσις καὶ σοφία κατ' ἄνδρας, 655
δίδυμον ἂν ἥβαν ἔφερον
φανερὸν χαρακτῆρ' ἀρετᾶς ὅσοισιν
μέτα, κατθανόντες τ' 660
εἰς αὐγὰς πάλιν ἁλίου
δισσοὺς ἂν ἔβαν διαύλους,
ἁ δυσγένεια δ' ἁπλοῦν ἂν
εἶχεν ζόας βίοτον,
καὶ τῷδ' ἦν τούς τε κακοὺς ἂν 665
γνῶναι καὶ τοὺς ἀγαθούς,
ἴσον ἅτ' ἐν νεφέλαισιν ἄ-
στρων ναύταις ἀριθμὸς πέλει.
Νῦν δ' οὐδεὶς ὅρος ἐκ θεῶν
χρηστοῖς οὐδὲ κακοῖς σαφής, 670
ἀλλ' εἱλισσόμενός τις αἰ-
ὼν πλοῦτον μόνον αὔξει.

Οὐ παύσομαι τὰς Χάριτας
Μούσαις συγκαταμειγνύς,
ἁδίσταν συζυγίαν. 675
μὴ ζῴην μετ' ἀμουσίας,
αἰεὶ δ' ἐν στεφάνοισιν εἴην.
Ἔτι τοι γέρων ἀοιδὸς
κελαδεῖ Μναμοσύναν·
ἔτι τὰν ῾Ηρακλέους 680
καλλίνικον ἀείδω.
Παρά τε Βρόμιον οἰνοδόταν
παρά τε χέλυος ἑπτατόνου
μολπὰν καὶ Λίβυν αὐλόν·
οὔπω καταπαύσομεν 685
Μούσας, αἵ μ' ἐχόρευσαν.

Παιᾶνα μὲν Δηλιάδες
ὑμνοῦσ' ἀμφὶ πύλας τὸν
Λατοῦς εὔπαιδα γόνον
εἱλίσσουσαι καλλίχορον· 690
παιᾶνας δ' ἐπὶ σοῖς μελά-
θροις κύκνος ὣς γέρων ἀοι-
δὸς πολιᾶν ἐκ γενύων
κελαδήσω· τὸ γὰρ εὖ
τοῖς ὕμνοισιν ὑπάρχει· 695
Διὸς ὁ παῖς· τᾶς δ' εὐγενίας
πλέον ὑπερβάλλων <ἀρετᾷ>
μοχθήσας τὸν ἄκυμον
θῆκεν βίοτον βροτοῖς
πέρσας δείματα θηρῶν. 700

Λύκος
Ἐς καιρὸν οἴκων ᾿Αμφιτρύων ἔξω περᾷ·
χρόνος γὰρ ἤδη δαρὸς ἐξ ὅτου πέπλοις
κοσμεῖσθε σῶμα καὶ νεκρῶν ἀγάλμασιν.
Ἀλλ' εἶα, παῖδας καὶ δάμαρθ' ῾Ηρακλέους
ἔξω κέλευε τῶνδε φαίνεσθαι δόμων, 705
ἐφ' οἷς ὑπέστητ' αὐτεπάγγελτοι θανεῖν.
᾿Αμφιτρύων
Ἄναξ, διώκεις μ' ἀθλίως πεπραγότα
ὕβριν θ' ὑβρίζεις ἐπὶ θανοῦσι τοῖς ἐμοῖς·
ἃ χρῆν σε μετρίως, κεἰ κρατεῖς, σπουδὴν ἔχειν.
Ἐπεὶ δ' ἀνάγκην προστίθης ἡμῖν θανεῖν, 710
στέργειν ἀνάγκη· δραστέον δ' ἃ σοὶ δοκεῖ.
Λύκος
Ποῦ δῆτα Μεγάρα; ποῦ τέκν' ᾿Αλκμήνης γόνου;
᾿Αμφιτρύων
Δοκῶ μὲν αὐτήν, ὡς θύραθεν εἰκάσαι...
Λύκος
Τί χρῆμα δόξης; τοῦ δ' ἔχεις τεκμήριον;
᾿Αμφιτρύων
Ἱκέτιν πρὸς ἁγνοῖς ῾Εστίας θάσσειν βάθροις... 715
Λύκος
Ἀνόνητά γ' ἱκετεύουσαν ἐκσῷσαι βίον.
᾿Αμφιτρύων
Λαὶ τὸν θανόντα γ' ἀνακαλεῖν μάτην πόσιν.
Λύκος
Ὅ δ' οὐ πάρεστιν οὐδὲ μὴ μόλῃ ποτέ.
᾿Αμφιτρύων
Οὔκ, εἴ γε μή τις θεῶν ἀναστήσειέ νιν.
Λύκος
Χώρει πρὸς αὐτὴν κἀκκόμιζε δωμάτων. 720
᾿Αμφιτρύων
Μέτοχος ἂν εἴην τοῦ φόνου δράσας τόδε.
Λύκος
Ἡμεῖς, ἐπειδὴ σοὶ τόδ' ἔστ' ἐνθύμιον,
οἱ δειμάτων ἔξωθεν ἐκπορεύσομεν
σὺν μητρὶ παῖδας. δεῦρ' ἕπεσθε, πρόσπολοι,
ὡς ἂν σχολὴν λύσωμεν ἄσμενοι πόνων. 725
᾿Αμφιτρύων
Σὺ δ' οὖν ἴθ', ἔρχῃ δ' οἷ χρεών· τὰ δ' ἄλλ' ἴσως
ἄλλῳ μελήσει. Προσδόκα δὲ δρῶν κακῶς
κακόν τι πράξειν. Ὦ γέροντες, ἐς καλὸν
στείχει, βρόχοισι δ' ἀρκύων γενήσεται
ξιφηφόροισι, τοὺς πέλας δοκῶν κτενεῖν 730
ὁ παγκάκιστος. Εἶμι δ', ὡς ἴδω νεκρὸν
πίπτοντ'· ἔχει γὰρ ἡδονὰς θνῄσκων ἀνὴρ
ἐχθρὸς τίνων τε τῶν δεδραμένων δίκην.
Χορός
Μεταβολὰ κακῶν· μέγας ὁ πρόσθ' ἄναξ 735
πάλιν ὑποστρέφει βίοτον ἐξ ῞Αιδα.
Ἰώ·
δίκα καὶ θεῶν παλίρρους πότμος. 740
Ἦλθες χρόνῳ μὲν οὗ δίκην δώσεις θανών,
ὕβρεις ὑβρίζων εἰς ἀμείνονας σέθεν.
Χαρμοναὶ δακρύων ἔδοσαν ἐκβολάς·
πάλιν ἔμολεν, ἃ πάρος οὔποτε διὰ φρενὸς ἤλπισ' ἂν 745
παθεῖν, γᾶς ἄναξ.
Ἀλλ', ὦ γεραιοί, καὶ τὰ δωμάτων ἔσω
σκοπῶμεν, εἰ πράσσει τις ὡς ἐγὼ θέλω.
Λύκος
Ἰώ μοί μοι. 750
Χορός
Τόδε κατάρχεται μέλος ἐμοὶ κλύειν
φίλιον ἐν δόμοις· θάνατος οὐ πόρσω.
Βοᾷ
φόνου φροίμιον στενάζων ἄναξ.
Λύκος
Ὦ πᾶσα Κάδμου γαῖ', ἀπόλλυμαι δόλῳ.
Χορός
Καὶ γὰρ διώλλυς· ἀντίποινα δ' ἐκτίνων 755
τόλμα, διδούς γε τῶν δεδραμένων δίκην.
Τίς ὁ θεοὺς ἀνομίᾳ χραίνων, θνητὸς ὤν,
ἄφρονα λόγον οὐρανίων μακάρων κατέβαλ', ὡς ἄρ' οὐ
σθένουσιν θεοί;
Γέροντες, οὐκέτ' ἔστι δυσσεβὴς ἀνήρ. 760
Σιγᾷ μέλαθρα· πρὸς χοροὺς τραπώμεθα.
[Φίλοι γὰρ εὐτυχοῦσιν οὓς ἐγὼ θέλω.]

Χοροὶ χοροὶ καὶ θαλίαι
μέλουσι Θήβας ἱερὸν κατ' ἄστυ.
Μεταλλαγαὶ γὰρ δακρύων, 765
μεταλλαγαὶ συντυχίας
<νέας> ἔτεκον ἀοιδάς.
Βέβακ' ἄναξ ὁ καινός, ὁ δὲ παλαίτερος
κρατεῖ, λιμένα λιπών γε τὸν ᾿Αχερόντιον. 770
δοκημάτων ἐκτὸς ἦλθεν ἐλπίς.

θεοὶ θεοὶ τῶν ἀδίκων
μέλουσι καὶ τῶν ὁσίων ἐπᾴειν.
Ὁ χρυσὸς ἅ τ' εὐτυχία
φρενῶν βροτοὺς ἐξάγεται, 775
δύνασιν ἄδικον ἐφέλκων.
Χρόνου γὰρ οὔτις τὸ πάλιν εἰσορᾶν ἔτλα·
νόμον παρέμενος, ἀνομίᾳ χάριν διδοὺς
ἔθραυσεν ὄλβου κελαινὸν ἅρμα. 780

᾿Ισμήν' ὦ στεφαναφόρει,
ξεσταί θ' ἑπταπύλου πόλεως
ἀναχορεύσατ' ἀγυιαί,
Δίρκα θ' ἁ καλλιρρέεθρος,
σύν τ' ᾿Ασωπιάδες κόραι, 785
πατρὸς ὕδωρ βᾶτε λιποῦσαι συναοιδοί,
Νύμφαι, τὸν ῾Ηρακλέους
καλλίνικον ἀγῶνα.
Πυθίου δενδρῶτι πέτρα 790
Μουσῶν θ' ῾Ελικωνιάδων δώματα,
ἥξετ' εὐγαθεῖ κελάδῳ
ἐμὰν πόλιν, ἐμὰ τείχη,
Σπαρτῶν ἵνα γένος ἔφανε
χαλκασπίδων λόχος, ὃς γᾶν 795
τέκνων τέκνοις μεταμείβει,
Θήβαις ἱερὸν φῶς.

Ὦ λέκτρων δύο συγγενεῖς
εὐναί, θνατογενοῦς τε καὶ
Διός, ὃς ἦλθεν ἐς εὐνὰν 800
Νύμφας τᾶς Περσηίδος· ὡς
πιστόν μοι τὸ παλαιὸν ἤ-
δη λέχος, ὦ Ζεῦ, σὸν ἐπ' οὐκ ἐλπίδι φάνθη,
λαμπρὰν δ' ἔδειξ' ὁ χρόνος 805
τὰν ῾Ηρακλέος ἀλκάν·
ὃς γᾶς ἐξέβα θαλάμων
Πλούτωνος δῶμα λιπὼν νέρτερον.
Κρείσσων μοι τύραννος ἔφυς
ἢ δυσγένει' ἀνάκτων, 810
ἃ νῦν ἐσορᾶν ἔφανε
ξιφηφόρων ἐς ἀγώνων
ἅμιλλαν, εἰ τὸ δίκαιον
θεοῖς ἔτ' ἀρέσκει.

Ἔα ἔα·
ἆρ' ἐς τὸν αὐτὸν πίτυλον ἥκομεν φόβου,
γέροντες, οἷον φάσμ' ὑπὲρ δόμων ὁρῶ;
Φυγῇ φυγῇ
νωθὲς πέδαιρε κῶλον, ἐκποδὼν ἔλα.
Ὦναξ Παιάν, 820
ἀπότροπος γένοιό μοι πημάτων.

῏Ιρις
Θαρσεῖτε Νυκτὸς τήνδ' ὁρῶντες ἔκγονον
Λύσσαν, γέροντες, κἀμὲ τὴν θεῶν λάτριν
῏Ιριν· πόλει γὰρ οὐδὲν ἥκομεν βλάβος,
ἑνὸς δ' ἐπ' ἀνδρὸς σῶμα συστρατεύομεν, 825
ὅν φασιν εἶναι Ζηνὸς ᾿Αλκμήνης τ' ἄπο.
πρὶν μὲν γὰρ ἄθλους ἐκτελευτῆσαι πικρούς,
τὸ χρή νιν ἐξέσῳζεν, οὐδ' εἴα πατὴρ
Ζεύς νιν κακῶς δρᾶν οὔτ' ἔμ' οὔθ' ῞Ηραν ποτέ·
Ἐπεὶ δὲ μόχθους διεπέρασ' Εὐρυσθέως, 830
῞Ηρα προσάψαι καινὸν αἷμ' αὐτῷ θέλει
παῖδας κατακτείναντι, συνθέλω δ' ἐγώ.
Ἀλλ' εἶ', ἄτεγκτον συλλαβοῦσα καρδίαν,
Νυκτὸς κελαινῆς ἀνυμέναιε παρθένε,
μανίας τ' ἐπ' ἀνδρὶ τῷδε καὶ παιδοκτόνους 835
φρενῶν ταραγμοὺς καὶ ποδῶν σκιρτήματα
ἔλαυνε, κίνει, φόνιον ἐξίει κάλων,
ὡς ἂν πορεύσας δι' ᾿Αχερούσιον πόρον
τὸν καλλίπαιδα στέφανον αὐθέντῃ φόνῳ
γνῷ μὲν τὸν ῞Ηρας οἷός ἐστ' αὐτῷ χόλος, 840
μάθῃ δὲ τὸν ἐμόν· ἢ θεοὶ μὲν οὐδαμοῦ,
τὰ θνητὰ δ' ἔσται μεγάλα, μὴ δόντος δίκην.
Λύσσα
Ἐξ εὐγενοῦς μὲν πατρὸς ἔκ τε μητέρος
πέφυκα, Νυκτὸς Οὐρανοῦ τ' ἀφ' αἵματος·
τιμάς τ' ἔχω τάσδ' οὐκ ἀγασθῆναι φίλοις, 845
οὐδ' ἥδομαι φοιτῶσ' ἐπ' ἀνθρώπων φίλους.
Παραινέσαι δέ, πρὶν σφαλεῖσαν εἰσιδεῖν,
῞Ηρᾳ θέλω σοί τ', ἢν πίθησθ' ἐμοῖς λόγοις.
Ἀνὴρ ὅδ' οὐκ ἄσημος οὔτ' ἐπὶ χθονὶ
οὔτ' ἐν θεοῖσιν, οὗ σύ μ' ἐσπέμπεις δόμους· 850
ἄβατον δὲ χώραν καὶ θάλασσαν ἀγρίαν
ἐξημερώσας, θεῶν ἀνέστησεν μόνος
τιμὰς πιτνούσας ἀνοσίων ἀνδρῶν ὕπο·
σοί τ' οὐ παραινῶ μεγάλα βούλεσθαι κακά.
῏Ιρις
Μὴ σὺ νουθέτει τά θ' ῞Ηρας κἀμὰ μηχανήματα. 855
Λύσσα
Ἐς τὸ λῷον ἐμβιβάζω σ' ἴχνος ἀντὶ τοῦ κακοῦ.
῏Ιρις
Οὐχὶ σωφρονεῖν γ' ἔπεμψε δεῦρό σ' ἡ Διὸς δάμαρ.
Λύσσα
῞Ηλιον μαρτυρόμεσθα δρῶσ' ἃ δρᾶν οὐ βούλομαι.
Εἰ δὲ δή μ' ῞Ηρᾳ θ' ὑπουργεῖν σοί τ' ἀναγκαίως ἔχει
τάχος ἐπιρροίβδην θ' ὁμαρτεῖν ὡς κυνηγέτῃ κύνας, 860
εἶμί γ'· οὔτε πόντος οὕτως κύμασιν στένων λάβρως
οὔτε γῆς σεισμὸς κεραυνοῦ τ' οἶστρος ὠδῖνας πνέων,
οἷ' ἐγὼ στάδια δραμοῦμαι στέρνον εἰς ῾Ηρακλέους·
καὶ καταρρήξω μέλαθρα καὶ δόμους ἐπεμβαλῶ,
τέκν' ἀποκτείνασα πρῶτον· ὁ δὲ κανὼν οὐκ εἴσεται 865
παῖδας οὓς ἔτικτ' ἐναίρων, πρὶν ἂν ἐμὰς λύσσας ἀφῇ.
Ἢν ἰδού· καὶ δὴ τινάσσει κρᾶτα βαλβίδων ἄπο
καὶ διαστρόφους ἑλίσσει σῖγα γοργωποὺς κόρας.
Ἀμπνοὰς δ' οὐ σωφρονίζει, ταῦρος ὣς ἐς ἐμβολὴν
δεινὰ μυκᾶται δὲ Κῆρας ἀνακαλῶν τὰς Ταρτάρου. 870
Τάχα σ' ἐγὼ μᾶλλον χορεύσω καὶ καταυλήσω φόβῳ.
Στεῖχ' ἐς Οὔλυμπον πεδαίρουσ', ῏Ιρι, γενναῖον πόδα·
ἐς δόμους δ' ἡμεῖς ἄφαντοι δυσόμεσθ' ῾Ηρακλέους.
Χορός
Ὀτοτοτοτοτοῖ, στέναξον· ἀποκείρεται 875
σὸν ἄνθος πόλεος, ὁ Διὸς ἔκγονος.
Μέλεος ῾Ελλάς, ἃ τὸν εὐεργέταν
ἀποβαλεῖς, ὀλεῖς μανίαισιν Λύσσας
χορευθέντ' ἐναύλοις.

Βέβακεν ἐν δίφροισιν ἁ πολύστονος, 880
ἅρμασι δ' ἐνδίδωσι
κέντρον ὡς ἐπὶ λώβᾳ
Νυκτὸς Γοργὼν ἑκατογκεφάλοις
ὄφεων ἰαχήμασι, Λύσσα μαρμαρωπός.

Ταχὺ τὸν εὐτυχῆ μετέβαλεν δαίμων, 885
ταχὺ δὲ πρὸς πατρὸς τέκν' ἐκπνεύσεται.

᾿Αμφιτρύων
Ἰώ μοι μέλεος.
Χορός
Ἰὼ Ζεῦ, τὸ σὸν γένος ἄγονον αὐτίκα
λυσσάδες ὠμοβρῶτες ἄδικοι Ποιναὶ
κακοῖσιν ἐκπετάσουσιν. 890
᾿Αμφιτρύων
Ἰὼ στέγαι.
Χορός
Κατάρχεται χόρευμα τυμπάνων ἄτερ,
οὐ βρομίῳ κεχαρισμένα θύρσῳ . . .
᾿Αμφιτρύων
Ἰὼ δόμοι.
Χορός
Πρὸς αἵματ', οὐχὶ τᾶς Διονυσιάδος
βοτρύων ἐπὶ χεύμασι λοιβᾶς. 895
᾿Αμφιτρύων
Φυγῇ, τέκν', ἐξορμᾶτε.
Χορός
Δάιον τόδε
δάιον μέλος ἐπαυλεῖται.
Κυναγετεῖ τέκνων διωγμόν· οὔποτ' ἄκραντα δόμοισι
Λύσσα βακχεύσει.
᾿Αμφιτρύων
Αἰαῖ κακῶν. 900
Χορός
Αἰαῖ δῆτα τὸν γεραιὸν ὡς στένω
πατέρα τάν τε παιδοτρόφον, <ᾇ > μάταν
τέκεα γεννᾶται.
Ἰδοὺ ἰδού,
θύελλα σείει δῶμα, συμπίπτει στέγη. 905
῾Ηρακλῆς
Ἢ ἤ· τί δρᾷς, ὦ Διὸς παῖ, μελάθρῳ;
τάραγμα ταρτάρειον, ὡς ἐπ' ᾿Εγκελάδῳ ποτέ, Παλλάς,
ἐς δόμους πέμπεις.
῎Αγγελος
Ὦ λευκὰ γήρᾳ σώματ'
Χορός
Ἀνακαλεῖς με τίνα
βοάν; 910
῎Αγγελος
Ἄλαστα τἀν δόμοισι.
Χορός
Μάντιν οὐχ
ἕτερον ἄξομαι.
῎Αγγελος
Τεθνᾶσι παῖδες.
Χορός
Αἰαῖ.
῎Αγγελος
Στενάζεθ', ὡς στενακτά.
Χορός
Δάιοι φόνοι,
δάιοι δὲ τοκέων χέρες· ὤ. 915
῎Αγγελος
Οὐκ ἄν τις εἴποι μᾶλλον ἢ πεπόνθαμεν.
Χορός
Πῶς παισὶ στενακτὰν ἄταν ἄταν
πατέρος ἀμφαίνεις;
λέγε, τίνα τρόπον ἔσυτο θεόθεν ἐπὶ
μέλαθρα κακὰ τάδε, 920
τλήμονάς τε παίδων τύχας;
῎Αγγελος
Ἱερὰ μὲν ἦν πάροιθεν ἐσχάρας Διὸς
καθάρσι' οἴκων, γῆς ἄνακτ' ἐπεὶ κτανὼν
ἐξέβαλε τῶνδε δωμάτων ῾Ηρακλέης·
χορὸς δὲ καλλίμορφος εἱστήκει τέκνων 925
πατήρ τε Μεγάρα τ'· ἐν κύκλῳ δ' ἤδη κανοῦν
εἵλικτο βωμοῦ, φθέγμα δ' ὅσιον εἴχομεν.
Μέλλων δὲ δαλὸν χειρὶ δεξιᾷ φέρειν,
ἐς χέρνιβ' ὡς βάψειεν, ᾿Αλκμήνης τόκος
ἔστη σιωπῇ. καὶ χρονίζοντος πατρὸς 930
παῖδες προσέσχον ὄμμ'· ὁ δ' οὐκέθ' αὑτὸς ἦν,
ἀλλ' ἐν στροφαῖσιν ὀμμάτων ἐφθαρμένος
ῥίζας τ' ἐν ὄσσοις αἱματῶπας ἐκβαλὼν
ἀφρὸν κατέσταζ' εὐτρίχου γενειάδος.
Ἔλεξε δ' ἅμα γέλωτι παραπεπληγμένῳ· 935
Πάτερ, τί θύω πρὶν κτανεῖν Εὐρυσθέα
καθάρσιον πῦρ, καὶ πόνους διπλοῦς ἔχω;
ἔργον μιᾶς μοι χειρὸς εὖ θέσθαι τάδε·
ὅταν δ' ἐνέγκω δεῦρο κρᾶτ' Εὐρυσθέως,
ἐπὶ τοῖσι νῦν θανοῦσιν ἁγνιῶ χέρας. 940
Ἐκχεῖτε πηγάς, ῥίπτετ' ἐκ χειρῶν κανᾶ.
Τίς μοι δίδωσι τόξα; τίς <δ'> ὅπλον χερός;
πρὸς τὰς Μυκήνας εἶμι· λάζυσθαι χρεὼν
μοχλοὺς δικέλλας θ', ὥστε Κυκλώπων βάθρα
φοίνικι κανόνι καὶ τύκοις ἡρμοσμένα 945
στρεπτῷ σιδήρῳ συντριαινῶσαι πάλιν.
Αὐτοῦ δὲ βαίνων ἅρματ' οὐκ ἔχων ἔχειν
ἔφασκε, δίφρου δ' εἰσέβαινεν ἄντυγας
κἄθεινε, κέντρον δῆθεν ὡς ἔχων, χερί.
Διπλοῦς δ' ὀπαδοῖς ἦν γέλως φόβος θ' ὁμοῦ.
Καί τις τόδ' εἶπεν, ἄλλος εἰς ἄλλον δρακών·
Παίζει πρὸς ἡμᾶς δεσπότης ἢ μαίνεται;
Ὅ δ' εἷρπ' ἄνω τε καὶ κάτω κατὰ στέγας,
μέσον δ' ἐς ἀνδρῶν' ἐσπεσὼν Νίσου πόλιν
ἥκειν ἔφασκε· δωμάτων τ' ἔσω βεβώς, 955
κλιθεὶς ἐς οὖδας, ὡς ἔχει, σκευάζεται
θοίνην. διελθὼν δ' ὡς βραχὺν χρόνον μονῆς
᾿Ισθμοῦ ναπαίας ἔλεγε προσβαίνειν πλάκας.
Κἀνταῦθα γυμνὸν σῶμα θεὶς πορπαμάτων,
πρὸς οὐδέν' ἡμιλλᾶτο κἀκηρύσσετο 960
αὐτὸς πρὸς αὑτοῦ καλλίνικος οὐδενός,
ἀκοὴν ὑπειπών. δεινὰ δ' Εὐρυσθεῖ βρέμων
ἦν ἐν Μυκήναις τῷ λόγῳ. Πατὴρ δέ νιν
θιγὼν κραταιᾶς χειρὸς ἐννέπει τάδε·
῏Ω παῖ, τί πάσχεις; τίς ὁ τρόπος ξενώσεως 965
τῆσδ'; οὔ τί που φόνος σ' ἐβάκχευσεν νεκρῶν,
οὓς ἄρτι καίνεις; ὁ δέ νιν Εὐρυσθέως δοκῶν
πατέρα προταρβοῦνθ' ἱκέσιον ψαύειν χερός,
ὠθεῖ, φαρέτραν δ' εὐτρεπῆ σκευάζεται
καὶ τόξ' ἑαυτοῦ παισί, τοὺς Εὐρυσθέως 970
δοκῶν φονεύειν. οἳ δὲ ταρβοῦντες φόβῳ
ὤρουον ἄλλος ἄλλοσ', ἐς πέπλους ὁ μὲν
μητρὸς ταλαίνης, ὁ δ' ὑπὸ κίονος σκιάν,
ἄλλος δὲ βωμὸν ὄρνις ὣς ἔπτηξ' ὕπο.
Βοᾷ δὲ μήτηρ· ῏Ω τεκών, τί δρᾷς; τέκνα 975
κτείνεις; Βοᾷ δὲ πρέσβυς οἰκετῶν τ' ὄχλος.
Ὁ δ' ἐξελίσσων παῖδα κίονος κύκλῳ,
τόρνευμα δεινὸν ποδός, ἐναντίον σταθεὶς
βάλλει πρὸς ἧπαρ· ὕπτιος δὲ λαΐνους
ὀρθοστάτας ἔδευσεν ἐκπνέων βίον. 980
Ὁ δ' ἠλάλαξε κἀπεκόμπασεν τάδε·
Εἷς μὲν νεοσσὸς ὅδε θανὼν Εὐρυσθέως
ἔχθραν πατρῴαν ἐκτίνων πέπτωκέ μοι.
ἄλλῳ δ' ἐπεῖχε τόξ', ὃς ἀμφὶ βωμίαν
ἔπτηξε κρηπῖδ' ὡς λεληθέναι δοκῶν. 985
Φθάνει δ' ὁ τλήμων γόνασι προσπεσὼν πατρός,
καὶ πρὸς γένειον χεῖρα καὶ δέρην βαλών,
῏Ω φίλτατ', αὐδᾷ, μή μ' ἀποκτείνῃς, πάτερ·
σός εἰμι, σὸς παῖς· οὐ τὸν Εὐρυσθέως ὀλεῖς.
Ὁ δ' ἀγριωπὸν ὄμμα Γοργόνος στρέφων, 990
ὡς ἐντὸς ἔστη παῖς λυγροῦ τοξεύματος,
μυδροκτύπον μίμημ', ὑπὲρ κάρα βαλὼν
ξύλον καθῆκε παιδὸς ἐς ξανθὸν κάρα,
ἔρρηξε δ' ὀστᾶ. Δεύτερον δὲ παῖδ' ἑλών,
χωρεῖ τρίτον θῦμ' ὡς ἐπισφάξων δυοῖν. 995
Ἀλλὰ φθάνει νιν ἡ τάλαιν' ἔσω δόμων
μήτηρ ὑπεκλαβοῦσα, καὶ κλῄει πύλας.
Ὁ δ' ὡς ἐπ' αὐτοῖς δὴ Κυκλωπίοισιν ὢν
σκάπτει μοχλεύει θύρετρα, κἀκβαλὼν σταθμὰ
δάμαρτα καὶ παῖδ' ἑνὶ κατέστρωσεν βέλει. 1000
Κἀνθένδε πρὸς γέροντος ἱππεύει φόνον·
ἀλλ' ἦλθεν εἰκών, ὡς ὁρᾶν ἐφαίνετο,
Παλλὰς κραδαίνουσ' ἔγχος ἐπὶ λόφῳ κέαρ,
κἄρριψε πέτρον στέρνον εἰς ῾Ηρακλέους,
ὅς νιν φόνου μαργῶντος ἔσχε, κεἰς ὕπνον 1005
καθῆκε· πίτνει δ' ἐς πέδον, πρὸς κίονα
νῶτον πατάξας, ὃς πεσήμασι στέγης
διχορραγὴς ἔκειτο κρηπίδων ἔπι.
Ἡμεῖς δ' ἐλευθεροῦντες ἐκ δρασμῶν πόδα 1010
σὺν τῷ γέροντι δεσμὰ σειραίων βρόχων 1009
ἀνήπτομεν πρὸς κίον', ὡς λήξας ὕπνου
μηδὲν προσεργάσαιτο τοῖς δεδραμένοις.
Εὕδει δ' ὁ τλήμων ὕπνον οὐκ εὐδαίμονα,
παῖδας φονεύσας καὶ δάμαρτ'. ἐγὼ μὲν οὖν
οὐκ οἶδα θνητῶν ὅστις ἀθλιώτερος. 1015
Χορός
Ὁ φόνος ἦν ὃν ᾿Αργολὶς ἔχει πέτρα
τότε μὲν περισαμότατος καὶ ἄπιστος ῾Ελλάδι
τῶν Δαναοῦ παίδων· τάδε δ' ὑπερέβαλε, παρ-
έδραμε τὰ τότε κακὰ. 1020

Τάλανι διογενεῖ κόρῳ
μονοτέκνου Πρόκνης φόνον ἔχω λέξαι
θυόμενον Μούσαις·
σὺ δὲ τέκνα τρίγονα τεκόμενος, ὦ δάιε,
λυσσάδι συγκατειργάσω μοίρᾳ.
Αἰαῖ, τίνα στεναγμὸν 1025
ἢ γόον ἢ φθιτῶν
ᾠδάν, ἢ τὸν ῞Αιδα χορὸν ἀχήσω;
Φεῦ φεῦ·
ἴδεσθε, διάνδιχα κλῇθρα
κλίνεται ὑψιπύλων δόμων. 1030
Ἰώ μοι·
ἴδεσθε δὲ τέκνα πρὸ πατρὸς
ἄθλια κείμενα δυστάνου,
εὕδοντος ὕπνον δεινὸν ἐκ παίδων φόνου·
περὶ δὲ δεσμὰ καὶ πολύβροχ' ἁμμάτων 1035
ἐρείσμαθ' ῾Ηράκλειον
ἀμφὶ δέμας τάδε λαΐνοις
ἀνημμένα κίοσιν οἴκων.
Ὁ δ' ὥς τις ὄρνις ἄπτερον καταστένων
ὠδῖνα τέκνων, πρέσβυς ὑστέρῳ ποδὶ 1040
πικρὰν διώκων ἤλυσιν πάρεσθ' ὅδε.
᾿Αμφιτρύων
Καδμεῖοι γέροντες, οὐ σῖγα σῖ-
γα τὸν ὕπνῳ παρειμένον ἐάσετ' ἐκ-
λαθέσθαι κακῶν;
Χορός
Κατὰ σὲ δακρύοις στένω, πρέσβυ, καὶ 1045
τέκεα καὶ τὸ καλλίνικον κάρα.
᾿Αμφιτρύων
Ἑκαστέρω πρόβατε, μὴ
κτυπεῖτε, μὴ βοᾶτε, μὴ
τὸν εὔδι' ἰαύονθ'
ὑπνώδεά τ' εὐνᾶς ἐγείρετε. 1050
Χορός
Οἴμοι.
φόνος ὅσος ὅδ'...
᾿Αμφιτρύων
Ἆ ἆ,
διά μ' ὀλεῖτε.
Χορός
Κεχυμένος ἐπαντέλλει.
᾿Αμφιτρύων
Οὐκ ἀτρεμαῖα θρῆνον αἰάξετ', ὦ γέροντες;
ἢ δέσμ' ἀνεγειρόμενος χαλάσας ἀπολεῖ πόλιν, 1055
ἀπὸ δὲ πατέρα, μέλαθρά τε καταράξει.
Χορός
Ἀδύνατ' ἀδύνατά μοι.
᾿Αμφιτρύων
Σῖγα, πνοὰς μάθω· φέρε πρὸς οὖς βάλω.
Χορός
Εὕδει;
᾿Αμφιτρύων
Ναί, εὕδει
ὕπνον γ' ἄυπνον ὀλόμενον, ὃς ἔκανεν ἄλοχον, ἔ-
κανε δὲ τέκεα, τοξήρει ψαλμῷ τοξεύσας.
Χορός
Σῖτέναζέ νυν
᾿Αμφιτρύων
Στενάζω. 1065
Χορός
τέκνων ὄλεθρον
᾿Αμφιτρύων
Ὤμοι.
Χορός
Σέθεν τε παιδὸς.
᾿Αμφιτρύων
Αἰαῖ.
Χορός
Ὦ πρέσβυ . . .
᾿Αμφιτρύων
Σῖγα σῖγα·
παλίντροπος ἐξεγειρόμενος στρέφεται· φέρε,
ἀπόκρυφον δέμας ὑπὸ μέλαθρον κρύψω. 1070
Χορός
Θάρσει· νὺξ ἔχει βλέφαρα παιδὶ σῷ.
᾿Αμφιτρύων
Όρᾶθ' ὁρᾶτε. Τὸ φάος ἐκ-
λιπεῖν μὲν ἐπὶ κακοῖσιν οὐ
φεύγω τάλας, ἀλλ' εἴ με κανεῖ πατέρ' ὄντα,
πρὸς δὲ κακοῖς κακὰ μήσεται 1075
πρὸς ᾿Ερινύσι θ' αἷμα σύγγονον ἕξει.
Χορός
Τότε θανεῖν σ' ἐχρῆν, ὅτε δάμαρτι σᾷ
φόνον ὁμοσπόρων ἔμολες ἐκπράξας
Ταφίων περίκλυστον ἄστυ πέρσας. 1080
᾿Αμφιτρύων
Φυγὰν φυγάν, γέροντες, ἀποπρὸ δωμάτων
διώκετε· φεύγετε μάργον
ἄνδρ' ἐπεγειρόμενον.
Τάχα φόνον ἕτερον ἐπὶ φόνῳ βαλὼν
ἀν' αὖ βακχεύσει Καδμείων πόλιν. 1085
Χορός
Ὦ Ζεῦ, τί παῖδ' ἤχθηρας ὧδ' ὑπερκότως
τὸν σόν, κακῶν δὲ πέλαγος ἐς τόδ' ἤγαγες;
῾Ηρακλῆς
Ἔα·
ἔμπνους μέν εἰμι καὶ δέδορχ' ἅπερ με δεῖ,
αἰθέρα τε καὶ γῆν τόξα θ' ῾Ηλίου τάδε· 1090
ὡς ἐν κλύδωνι καὶ φρενῶν ταράγματι
πέπτωκα δεινῷ καὶ πνοὰς θερμὰς πνέω
μετάρσι', οὐ βέβαια, πνευμόνων ἄπο.
Ἰδού, τί δεσμοῖς ναῦς ὅπως ὡρμισμένος
νεανίαν θώρακα καὶ βραχίονα, 1095
πρὸς ἡμιθραύστῳ λαΐνῳ τυκίσματι
ἧμαι, νεκροῖσι γείτονας θάκους ἔχων;
πτερωτά τ' ἔγχη· τόξα δ' ἔσπαρται πέδῳ,
ἃ πρὶν παρασπίζοντ' ἐμοῖς βραχίοσιν
ἔσῳζε πλευρὰς ἐξ ἐμοῦ τ' ἐσῴζετο. 1100
Οὔ που κατῆλθον αὖθις εἰς ῞Αιδου πάλιν,
Εὐρυσθέως δίαυλον; εἰς ῞Αιδου; πόθεν;
Ἀλλ' οὔτε Σισύφειον εἰσορῶ πέτρον
Πλούτωνά τ', οὐδὲ σκῆπτρα Δήμητρος κόρης.
Ἔκ τοι πέπληγμαι· ποῦ ποτ' ὢν ἀμηχανῶ; 1105
Ὠή, τίς ἐγγὺς ἢ πρόσω φίλων ἐμῶν,
δύσγνοιαν ὅστις τὴν ἐμὴν ἰάσεται;
σαφῶς γὰρ οὐδὲν οἶδα τῶν εἰωθότων.
᾿Αμφιτρύων
Γέροντες, ἔλθω τῶν ἐμῶν κακῶν πέλας;
Χορός
Κἀγώ γε σὺν σοί, μὴ προδοὺς τὰς συμφοράς. 1110
῾Ηρακλῆς
Πάτερ, τί κλαίεις καὶ συναμπίσχῃ κόρας,
τοῦ φιλτάτου σοι τηλόθεν παιδὸς βεβώς;
᾿Αμφιτρύων
Ὦ τέκνον· εἶ γὰρ καὶ κακῶς πράσσων ἐμός.
῾Ηρακλῆς
Πράσσω δ' ἐγὼ τί λυπρόν, οὗ δακρυρροεῖς;
᾿Αμφιτρύων
Ἃ κἂν θεῶν τις, εἰ μάθοι, καταστένοι. 1115
῾Ηρακλῆς
Μέγας γ' ὁ κόμπος, τὴν τύχην δ' οὔπω λέγεις.
᾿Αμφιτρύων
Ὁρᾷς γὰρ αὐτός, εἰ φρονῶν ἤδη κυρεῖς.
῾Ηρακλῆς
Εἴπ', εἴ τι καινὸν ὑπογράφῃ τὠμῷ βίῳ.
᾿Αμφιτρύων
Εἰ μηκέθ' ῞AEHIOUVΑιδου βάκχος εἶ, φράσαιμεν ἄν.
῾Ηρακλῆς
Παπαῖ, τόδ' ὡς ὕποπτον ᾐνίξω πάλιν. 1120
᾿Αμφιτρύων
Καί σ' εἰ βεβαίως εὖ φρονεῖς ἤδη σκοπῶ.
῾Ηρακλῆς
Οὐ γάρ τι βακχεύσας γε μέμνημαι φρένας.
᾿Αμφιτρύων
Λύσω, γέροντες, δεσμὰ παιδός; ἢ τί δρῶ;
῾Ηρακλῆς
Καὶ τόν γε δήσαντ' εἴπ'· ἀναινόμεσθα γάρ.
᾿Αμφιτρύων
Τοσοῦτον ἴσθι τῶν κακῶν· τὰ δ' ἄλλ' ἔα. 1125
῾Ηρακλῆς
Ἀρκεῖ σιωπὴ γὰρ μαθεῖν ὃ βούλομαι;
᾿Αμφιτρύων
Ὦ Ζεῦ, παρ' ῞Ηρας ἆρ' ὁρᾷς θρόνων τάδε;
῾Ηρακλῆς
Ἀλλ' ἦ τι κεῖθεν πολέμιον πεπόνθαμεν;
᾿Αμφιτρύων
Τὴν θεὸν ἐάσας τὰ σὰ περιστέλλου κακά.
῾Ηρακλῆς
Ἀπωλόμεσθα· συμφορὰν λέξεις τινά. 1130
᾿Αμφιτρύων
Ἰδού, θέασαι τάδε τέκνων πεσήματα.
῾Ηρακλῆς
Οἴμοι· τίν' ὄψιν τήνδε δέρκομαι τάλας;
᾿Αμφιτρύων
Ἀπόλεμον, ὦ παῖ, πόλεμον ἔσπευσας τέκνοις.
῾Ηρακλῆς
Τί πόλεμον εἶπας; τούσδε τίς διώλεσε;
᾿Αμφιτρύων
Σὺ καὶ σὰ τόξα καὶ θεῶν ὃς αἴτιος. 1135
῾Ηρακλῆς
Τί φῄς; τί δράσας; ὦ κάκ' ἀγγέλλων πάτερ.
᾿Αμφιτρύων
Μανείς· ἐρωτᾷς δ' ἄθλι' ἑρμηνεύματα.
῾Ηρακλῆς
Ἦ καὶ δάμαρτός εἰμ' ἐγὼ φονεὺς ἐμῆς;
᾿Αμφιτρύων
Μιᾶς ἅπαντα χειρὸς ἔργα σῆς τάδε.
῾Ηρακλῆς
Αἰαῖ· στεναγμῶν γάρ με περιβάλλει νέφος. 1140
᾿Αμφιτρύων
Τούτων ἕκατι σὰς καταστένω τύχας.
῾Ηρακλῆς
Ἦ γὰρ συνήραξ' οἶκον ἢ βάκχευσ' ἐμόν; ᾳϋχ2000;
᾿Αμφιτρύων
Οὐκ οἶδα πλὴν ἕν· πάντα δυστυχεῖ τὰ σά.
῾Ηρακλῆς
Ποῦ δ' οἶστρος ἡμᾶς ἔλαβε; ποῦ διώλεσεν;
᾿Αμφιτρύων
Ὅτ' ἀμφὶ βωμὸν χεῖρας ἡγνίζου πυρί. 1145
῾Ηρακλῆς
Οἴμοι· τί δῆτα φείδομαι ψυχῆς ἐμῆς
τῶν φιλτάτων μοι γενόμενος παίδων φονεύς;
κοὐκ εἶμι πέτρας λισσάδος πρὸς ἅλματα
ἢ φάσγανον πρὸς ἧπαρ ἐξακοντίσας
τέκνοις δικαστὴς αἵματος γενήσομαι; 1150
ἢ σάρκα τὴν ἔμηνεν ἐμπρήσας πυρί,
δύσκλειαν ἣ μένει μ' ἀπώσομαι βίου;
Ἀλλ' ἐμποδών μοι θανασίμων βουλευμάτων
Θησεὺς ὅδ' ἕρπει συγγενὴς φίλος τ' ἐμός.
Ὀφθησόμεσθα, καὶ τεκνοκτόνον μύσος 1155
ἐς ὄμμαθ' ἥξει φιλτάτῳ ξένων ἐμῶν.
Οἴμοι, τί δράσω; ποῖ κακῶν ἐρημίαν
εὕρω, πτερωτὸς ἢ κατὰ χθονὸς μολών;
† φέρ' ἄν τι † κρατὶ περιβάλω σκότον.
Αἰσχύνομαι γὰρ τοῖς δεδραμένοις κακοῖς· 1160
καὶ τῶνδε προστρόπαιον αἷμα προσλαβὼν
οὐδὲν κακῶσαι τοὺς ἀναιτίους θέλω.
Θησεύς
Ἥκω σὺν ἄλλοις, οἳ παρ' ᾿Ασωποῦ ῥοὰς
μένουσιν, ἔνοπλοι γῆς ᾿Αθηναίων κόροι,
σῷ παιδί, πρέσβυ, σύμμαχον φέρων δόρυ. 1165
Κληδὼν γὰρ ἦλθεν εἰς ᾿Ερεχθειδῶν πόλιν
ὡς σκῆπτρα χώρας τῆσδ' ἀναρπάσας Λύκος
ἐς πόλεμον ὑμῖν καὶ μάχην καθίσταται.
Τίνων δ' ἀμοιβὰς ὧν ὑπῆρξεν ῾Ηρακλῆς
σῴσας με νέρθεν, ἦλθον, εἴ τι δεῖ, γέρον, 1170
ἢ χειρὸς ὑμᾶς τῆς ἐμῆς ἢ συμμάχων.
Ἔα·
τί νεκρῶν τῶνδε πληθύει πέδον;
οὔ που λέλειμμαι καὶ νεωτέρων κακῶν
ὕστερος ἀφῖγμαι; τίς τάδ' ἔκτεινεν τέκνα;
τίνος γεγῶσαν τήνδ' ὁρῶ ξυνάορον; 1175
οὐ γὰρ δορός γε παῖδες ἵστανται πέλας,
ἀλλ' ἄλλο πού τι καινὸν εὑρίσκω κακόν.
᾿Αμφιτρύων
Ὦ τὸν ἐλαιοφόρον ὄχθον ἔχων . . .
Θησεύς
Τί χρῆμά μ' οἰκτροῖς ἐκάλεσας προοιμίοις;
᾿Αμφιτρύων
Ἐπάθομεν πάθεα μέλεα πρὸς θεῶν. 1180
Θησεύς
Οἱ παῖδες οἵδε τίνες, ἐφ' οἷς δακρυρροεῖς;
᾿Αμφιτρύων
Ἔτεκε μέν οὑμὸς ἶνις τάλας,
τεκόμενος δ' ἔκανε, φόνιον αἷμα τλάς.
Θησεύς
Εὔφημα φώνει.
᾿Αμφιτρύων
Βουλομένοισιν ἐπαγγέλλῃ. 1185
Θησεύς
Ὦ δεινὰ λέξας.
᾿Αμφιτρύων
Οἰχόμεθ' οἰχόμεθα πτανοί.
Θησεύς
Τί φῄς; τί δράσας;
᾿Αμφιτρύων
Μαινομένῳ πιτύλῳ πλαγχθεὶς
ἑκατογκεφάλου βαφαῖς ὕδρας. 1190
Θησεύς
῞Ηρας ὅδ' ἁγών· τίς δ' ὅδ' οὑν νεκροῖς, γέρον;
᾿Αμφιτρύων
Ἐμὸς ἐμὸς ὅδε γόνος ὁ πολύπονος, ἐπὶ
δόρυ γιγαντοφόνον ἦλθεν σὺν θεοῖ-
σι Φλεγραῖον ἐς πεδίον ἀσπιστάς.
Θησεύς
Φεῦ φεῦ· τίς ἀνδρῶν ὧδε δυσδαίμων ἔφυ; 1195
᾿Αμφιτρύων
Οὐκ ἂν εἰδείης
ἕτερον πολυμοχθότερον πολυπλαγκτότερόν τε θνατῶν.
Θησεύς
Τί γὰρ πέπλοισιν ἄθλιον κρύπτει κάρα;
᾿Αμφιτρύων
Αἰδόμενος τὸ σὸν ὄμμα
καὶ φιλίαν ὁμόφυλον 1200
αἷμά τε παιδοφόνον.
Θησεύς
Ἀλλ', εἰ συναλγῶν γ' ἦλθον, ἐκκάλυπτέ νιν.
᾿Αμφιτρύων
Ὦ τέκνον·
πάρες ἀπ' ὀμμάτων
πέπλον, ἀπόδικε, ῥέθος ἀελίῳ δεῖξον. 1205
Βάρος ἀντίπαλον, δακρύοις συναμιλλαταί,
ἱκετεύομεν ἀμφὶ γενειάδα καὶ
γόνυ καὶ χέρα σὰν προπίτνων,
πολιόν τε δάκρυον ἐκβάλλων· 1210
ἰὼ παῖ, κατάσχεθε λέοντος ἀγρίου θυμόν, ὡς
βρόμον ἐπὶ φόνιον ἀνόσιον ἐξάγῃ,
κακὰ θέλων κακοῖς συνάψαι, τέκνον.
Θησεύς
Εἶἑν· σὲ τὸν θάσσοντα δυστήνους ἕδρας
αὐδῶ, φίλοισιν ὄμμα δεικνύναι τὸ σόν. 1215
Οὐδεὶς σκότος γὰρ ὧδ' ἔχει μέλαν νέφος,
ὅστις κακῶν σῶν συμφορὰν κρύψειεν ἄν.
Τί μοι προσείων χεῖρα σημαίνεις φόνον;
ὡς μὴ μύσος με σῶν βάλῃ προσφθεγμάτων;
Οὐδὲν μέλει μοι σύν γε σοὶ πράσσειν κακῶς· 1220
καὶ γάρ ποτ' εὐτύχησα. ἐκεῖσ' ἀνοιστέον,
ὅτ' ἐξέσῳσάς μ' ἐς φάος νεκρῶν πάρα.
Χάριν δὲ γηράσκουσαν ἐχθαίρω φίλων,
καὶ τῶν καλῶν μὲν ὅστις ἀπολαύειν θέλει,
συμπλεῖν δὲ τοῖς φίλοισι δυστυχοῦσιν οὔ. 1225
Ἀνίστασ', ἐκκάλυψον ἄθλιον κάρα,
βλέψον πρὸς ἡμᾶς. ὅστις εὐγενὴς βροτῶν,
φέρει τά γ' ἐκ θεῶν πτώματ' οὐδ' ἀναίνεται.
῾Ηρακλῆς
Θησεῦ, δέδορκας τόνδ' ἀγῶν' ἐμῶν τέκνων;
Θησεύς
Ἤκουσα, καὶ βλέποντι σημαίνεις κακά. 1230
῾Ηρακλῆς
Τί δῆτά μου κρᾶτ' ἀνεκάλυψας ἡλίῳ;
Θησεύς
Τί δ'; οὐ μιαίνεις θνητὸς ὢν τὰ τῶν θεῶν.
῾Ηρακλῆς
Φεῦγ', ὦ ταλαίπωρ', ἀνόσιον μίασμ' ἐμόν.
Θησεύς
Οὐδεὶς ἀλάστωρ τοῖς φίλοις ἐκ τῶν φίλων.
῾Ηρακλῆς
Ἐπῄνεσ'· εὖ δράσας δέ σ' οὐκ ἀναίνομαι.1235
Θησεύς
Ἐγὼ δὲ πάσχων εὖ τότ' οἰκτίρω σε νῦν.
῾Ηρακλῆς
Οἰκτρὸς γάρ εἰμι τἄμ' ἀποκτείνας τέκνα.
Θησεύς
Κλαίω χάριν σὴν ἐφ' ἑτέραισι συμφοραῖς.
῾Ηρακλῆς
Ηὗρες δέ γ' ἄλλους ἐν κακοῖσι μείζοσιν;
Θησεύς
Ἅπτῃ κάτωθεν οὐρανοῦ δυσπραξίᾳ. 1240
῾Ηρακλῆς
Τοιγὰρ παρεσκευάσμεθ' ὥστε κατθανεῖν.
Θησεύς
Δοκεῖς ἀπειλῶν σῶν μέλειν τι δαίμοσιν;
῾Ηρακλῆς
Αὔθαδες ὁ θεός, πρὸς δὲ τοὺς θεοὺς ἐγώ.
Θησεύς
Ἴσχε στόμ', ὡς μὴ μέγα λέγων μεῖζον πάθῃς.
῾Ηρακλῆς
Γέμω κακῶν δή, κοὐκέτ' ἔσθ' ὅπῃ τεθῇ. 1245
Θησεύς
Δράσεις δὲ δὴ τί; ποῖ φέρῃ θυμούμενος;
῾Ηρακλῆς
Θανών, ὅθενπερ ἦλθον, εἶμι γῆς ὕπο.
Θησεύς
Εἴρηκας ἐπιτυχόντος ἀνθρώπου λόγους.
῾Ηρακλῆς
Σὺ δ' ἐκτὸς ὤν γε συμφορᾶς με νουθετεῖς.
Θησεύς
Ὁ πολλὰ δὴ τλὰς ῾Ηρακλῆς λέγει τάδε; 1250
῾Ηρακλῆς
Οὐκ οὖν τοσαῦτά γ', εἰ μέτρῳ μοχθητέον.
Θησεύς
Εὐεργέτης βροτοῖσι καὶ μέγας φίλος;
῾Ηρακλῆς
Οἱ δ' οὐδὲν ὠφελοῦσί μ', ἀλλ' ῞Ηρα κρατεῖ.
Θησεύς
Οὐκ ἄν ἀνάσχοιθ' ῾Ελλὰς ἀμαθίᾳ θανεῖν.
῾Ηρακλῆς
Ἄκουε δή νυν, ὡς ἁμιλληθῶ λόγοις 1255
πρὸς νουθετήσεις σάς· ἀναπτύξω δέ σοι
ἀβίωτον ἡμῖν νῦν τε καὶ πάροιθεν ὄν.
Πρῶτον μὲν ἐκ τοῦδ' ἐγενόμην, ὅστις κτανὼν
μητρὸς γεραιὸν πατέρα προστρόπαιος ὢν
ἔγημε τὴν τεκοῦσαν ᾿Αλκμήνην ἐμέ. 1260
Ὅταν δὲ κρηπὶς μὴ καταβληθῇ γένους
ὀρθῶς, ἀνάγκη δυστυχεῖν τοὺς ἐκγόνους.
Ζεὺς δ' ὅστις ὁ Ζεύς, πολέμιόν μ' ἐγείνατο
῞Ηρᾳ - σὺ μέντοι μηδὲν ἀχθεσθῇς, γέρον·
πατέρα γὰρ ἀντὶ Ζηνὸς ἡγοῦμαι σὲ ἐγώ. - 1265
Ἔτ' ἐν γάλακτί τ' ὄντι γοργωποὺς ὄφεις
ἐπεισέφρησε σπαργάνοισι τοῖς ἐμοῖς
ἡ τοῦ Διὸς σύλλεκτρος, ὡς ὀλοίμεθα.
Ἐπεὶ δὲ σαρκὸς περιβόλαι' ἐκτησάμην
ἡβῶντα, μόχθους οὓς ἔτλην τί δεῖ λέγειν; 1270
ποίους ποτ' ἢ λέοντας ἢ τρισωμάτους
Τυφῶνας ἢ Γίγαντας ἢ τετρασκελῆ
κενταυροπληθῆ πόλεμον οὐκ ἐξήνυσα;
τήν τ' ἀμφίκρανον καὶ παλιμβλαστῆ κύνα
ὕδραν φονεύσας μυρίων τ' ἄλλων πόνων 1275
διῆλθον ἀγέλας κἀς νεκροὺς ἀφικόμην,
῞Αιδου πυλωρὸν κύνα τρίκρανον ἐς φάος
ὅπως πορεύσαιμ' ἐντολαῖς Εὐρυσθέως.
Τὸν λοίσθιον δὲ τόνδ' ἔτλην τάλας πόνον,
παιδοκτονήσας δῶμα θριγκῶσαι κακοῖς. 1280
Ἥκω δ' ἀνάγκης ἐς τόδ'· οὔτ' ἐμαῖς φίλαις
Θήβαις ἐνοικεῖν ὅσιον· ἢν δὲ καὶ μένω,
ἐς ποῖον ἱερὸν ἢ πανήγυριν φίλων
εἶμ'; οὐ γὰρ ἄτας εὐπροσηγόρους ἔχω.
Ἀλλ' ῎Αργος ἔλθω; πῶς, ἐπεὶ φεύγω πάτραν; 1285
φέρ' ἀλλ' ἐς ἄλλην δή τιν' ὁρμήσω πόλιν;
κἄπειθ' ὑποβλεπώμεθ' ὡς ἐγνωσμένοι,
γλώσσης πικροῖς κέντροισι κλῃδουχούμενοι·
Οὐχ οὗτος ὁ Διός, ὃς τέκν' ἔκτεινέν ποτε
δάμαρτά τ'; οὐ γῆς τῆσδ' ἀποφθαρήσεται; 1290
[Κεκλημένῳ δὲ φωτὶ μακαρίῳ ποτὲ
αἱ μεταβολαὶ λυπηρόν· ᾧ δ' ἀεὶ κακῶς
ἔστ', οὐδὲν ἀλγεῖ συγγενῶς δύστηνος ὤν.
Ἐς τοῦτο δ' ἥξειν συμφορᾶς οἶμαί ποτε·
φωνὴν γὰρ ἥσει χθὼν ἀπεννέπουσά με 1295
μὴ θιγγάνειν γῆς καὶ θάλασσα μὴ περᾶν
πηγαί τε ποταμῶν, καὶ τὸν ἁρματήλατον
᾿Ιξίον' ἐν δεσμοῖσιν ἐκμιμήσομαι.
καὶ ταῦτ' ἄριστα μηδέν' ῾Ελλήνων μ' ὁρᾶν,
ἐν οἷσιν εὐτυχοῦντες ἦμεν ὄλβιοι.] 1300
Τί δῆτά με ζῆν δεῖ; τί κέρδος ἕξομεν
βίον γ' ἀχρεῖον ἀνόσιον κεκτημένοι;
Χορευέτω δὴ Ζηνὸς ἡ κλεινὴ δάμαρ
κρόουσ' ᾿Ολύμπου ξεστὸς ἀρβύλῃ πέδον.
Ἔπραξε γὰρ βούλησιν ἣν ἐβούλετο, 1305
ἄνδρ' ῾Ελλάδος τὸν πρῶτον αὐτοῖσιν βάθροις
ἄνω κάτω στρέψασα. Τοιαύτῃ θεῷ
τίς ἂν προσεύχοιθ'; ἣ γυναικὸς οὕνεκα
λέκτρων φθονοῦσα Ζηνὶ τοὺς εὐεργέτας
῾Ελλάδος ἀπώλεσ' οὐδὲν ὄντας αἰτίους. 1310
Θησεύς
Οὐκ ἔστιν ἄλλου δαιμόνων ἀγὼν ὅδε
ἢ τῆς Διὸς δάμαρτος· εὖ τόδ' αἰσθάνῃ.
. . . . . . .
παραινέσαιμ' ἂν μᾶλλον ἢ πάσχειν κακῶς.
Οὐδεὶς δὲ θνητῶν ταῖς τύχαις ἀκήρατος,
οὐ θεῶν, ἀοιδῶν εἴπερ οὐ ψευδεῖς λόγοι. 1315
Οὐ λέκτρ' ἐν ἀλλήλοισιν, ὧν οὐδεὶς νόμος,
συνῆψαν; οὐ δεσμοῖσι διὰ τυραννίδας
πατέρας ἐκηλίδωσαν; ἀλλ' οἰκοῦσ' ὅμως
῎Ολυμπον ἠνέσχοντό θ' ἡμαρτηκότες.
Καίτοι τί φήσεις, εἰ σὺ μὲν θνητὸς γεγὼς 1320
φέρεις ὑπέρφευ τὰς τύχας, θεοὶ δὲ μή;
Θήβας μὲν οὖν ἔκλειπε τοῦ νόμου χάριν,
ἕπου δ' ἅμ' ἡμῖν πρὸς πόλισμα Παλλάδος.
Ἐκεῖ χέρας σὰς ἁγνίσας μιάσματος,
δόμους τε δώσω χρημάτων τ' ἐμῶν μέρος. 1325
Ἃ δ' ἐκ πολιτῶν δῶρ' ἔχω σώσας κόρους
δὶς ἑπτά, ταῦρον Κνώσιον κατακτανών,
σοὶ ταῦτα δώσω. πανταχοῦ δέ μοι χθονὸς
τεμένη δέδασται· ταῦτ' ἐπωνομασμένα
σέθεν τὸ λοιπὸν ἐκ βροτῶν κεκλήσεται 1330
ζῶντος· θανόντα δ', εὖτ' ἂν εἰς ῞Αιδου μόλῃς,
θυσίαισι λαΐνοισί τ' ἐξογκώμασι
τίμιον ἀνάξει πᾶσ' ᾿Αθηναίων πόλις.
Καλὸς γὰρ ἀστοῖς στέφανος ῾Ελλήνων ὕπο
ἄνδρ' ἐσθλὸν ὠφελοῦντας εὐκλείας τυχεῖν. 1335
κἀγὼ χάριν σοι τῆς ἐμῆς σωτηρίας
τήνδ' ἀντιδώσω· νῦν γὰρ εἶ χρεῖος φίλων.
θεοὶ δ' ὅταν τιμῶσιν, οὐδὲν δεῖ φίλων·
Ἅλις γὰρ ὁ θεὸς ὠφελῶν, ὅταν θέλῃ.
῾Ηρακλῆς
Οἴμοι· πάρεργα <μὲν> τάδ' ἔστ' ἐμῶν κακῶν, 1340
ἐγὼ δὲ τοὺς θεοὺς οὔτε λέκτρ' ἃ μὴ θέμις
στέργειν νομίζω, δεσμά τ' ἐξάπτειν χεροῖν
οὔτ' ἠξίωσα πώποτ' οὔτε πείσομαι,
οὐδ' ἄλλον ἄλλου δεσπότην πεφυκέναι.
Δεῖται γὰρ ὁ θεός, εἴπερ ἔστ' ὀρθῶς θεός, 1345
οὐδενός· ἀοιδῶν οἵδε δύστηνοι λόγοι.
Ἐσκεψάμην δὲ καίπερ ἐν κακοῖσιν ὤν,
μὴ δειλίαν ὄφλω τιν' ἐκλιπὼν φάος·
ταῖς συμφοραῖς γὰρ ὅστις οὐχ ὑφίσταται,
οὐδ' ἀνδρὸς ἂν δύναιθ' ὑποστῆναι βέλος. 1350
Ἐγκαρτερήσω βίοτον· εἶμι δ' ἐς πόλιν
τὴν σήν, χάριν τε μυρίων δώρων ἔχω.
Ἀτὰρ πόνων δὴ μυρίων ἐγευσάμην·
ὧν οὔτ' ἀπεῖπον οὐδέν' οὔτ' ἀπ' ὀμμάτων
ἔσταξα πηγάς, οὐδ' ἂν ᾠόμην ποτὲ 1355
ἐς τοῦθ' ἱκέσθαι, δάκρυ' ἀπ' ὀμμάτων βαλεῖν·
νῦν δ', ὡς ἔοικε, τῇ τύχῃ δουλευτέον.
Εἶἑν· γεραιέ, τὰς ἐμὰς φυγὰς ὁρᾷς,
ὁρᾷς δὲ παίδων ὄντα μ' αὐθέντην ἐμῶν·
δὸς τούσδε τύμβῳ καὶ περίστειλον νεκροὺς 1360
δακρύοισι τιμῶν - ἐμὲ γὰρ οὐκ ἐᾷ νόμος -
πρὸς στέρν' ἐρείσας μητρὶ δούς τ' ἐς ἀγκάλας,
κοινωνίαν δύστηνον, ἣν ἐγὼ τάλας
διώλεσ' ἄκων. Γῇ δ' ἐπὴν κρύψῃς νεκρούς,
οἴκει πόλιν τήνδ', ἀθλίως μέν, ἀλλ' ὅμως 1365
ψυχὴν βιάζου τἀμὰ συμφέρειν κακά.
Ὦ τέκν', ὁ φύσας καὶ τεκὼν ὑμᾶς πατὴρ
ἀπώλεσ', οὐδ' ὤνασθε τῶν ἐμῶν καλῶν,
ἁγὼ παρεσκεύαζον ἐκμοχθῶν βίᾳ
εὔκλειαν ὑμῖν, πατρὸς ἀπόλαυσιν καλήν. 1370
Σέ τ' οὐχ ὁμοίως, ὦ τάλαιν', ἀπώλεσα
ὥσπερ σὺ τἀμὰ λέκτρ' ἔσῳζες ἀσφαλῶς,
μακρὰς διαντλοῦσ' ἐν δόμοις οἰκουρίας.
Οἴμοι δάμαρτος καὶ τέκνων, οἴμοι δ' ἐμοῦ,
ὡς ἀθλίως πέπραγα κἀποζεύγνυμαι 1375
τέκνων γυναικός τ'· ὦ λυγραὶ φιλημάτων
τέρψεις, λυγραὶ δὲ τῶνδ' ὅπλων κοινωνίαι.
Ἀμηχανῶ γὰρ πότερ' ἔχω τάδ' ἢ μεθῶ,
ἃ πλευρὰ τἀμὰ προσπίτνοντ' ἐρεῖ τάδε·
῾Ημῖν τέκν' εἷλες καὶ δάμαρθ'· ἡμᾶς ἔχεις 1380
παιδοκτόνους σούς. εἶτ' ἐγὼ τάδ' ὠλέναις
οἴσω; τί φάσκων; ἀλλὰ γυμνωθεὶς ὅπλων,
ξὺν οἷς τὰ κάλλιστ' ἐξέπραξ' ἐν ῾Ελλάδι,
ἐχθροῖς ἐμαυτὸν ὑποβαλὼν αἰσχρῶς θάνω;
Οὐ λειπτέον τάδ', ἀθλίως δὲ σῳστέον. 1385
Ἕν μοί τι, Θησεῦ, σύγκαμ'· ἀθλίου κυνὸς
κόμιστρ' ἐς ῎Αργος συγκατάστησον μολών,
λύπῃ τι παίδων μὴ πάθω μονούμενος.
Ὦ γαῖα Κάδμου πᾶς τε Θηβαῖος λεώς,
κείρασθε, συμπενθήσατ', ἔλθετ' ἐς τάφον 1390
παίδων· ἅπαντας δ' ἑνὶ λόγῳ πενθήσετε
νεκρούς τε κἀμέ· πάντες ἐξολώλαμεν
῞Ηρας μιᾷ πληγέντες ἄθλιοι τύχῃ.
Θησεύς
Ἀνίστασ', ὦ δύστηνε· δακρύων δ' ἅλις.
῾Ηρακλῆς
Οὐκ ἂν δυναίμην· ἄρθρα γὰρ πέπηγέ μου. 1395
Θησεύς
Καὶ τοὺς σθένοντας γὰρ καθαιροῦσιν τύχαι.
῾Ηρακλῆς
Φεῦ·
αὐτοῦ γενοίμην πέτρος ἀμνήμων κακῶν.
Θησεύς
Παῦσαι· δίδου δὲ χεῖρ' ὑπηρέτῃ φίλῳ.
῾Ηρακλῆς
Ἀλλ' αἷμα μὴ σοῖς ἐξομόρξωμαι πέπλοις.
Θησεύς
Ἔκμασσε, φείδου μηδέν· οὐκ ἀναίνομαι. 1400
῾Ηρακλῆς
Παίδων στερηθεὶς παῖδ' ὅπως ἔχω σ' ἐμόν.
Θησεύς
Δίδου δέρῃ σὴν χεῖρ', ὁδηγήσω δ' ἐγώ.
῾Ηρακλῆς
Ζεῦγός γε φίλιον· ἅτερος δὲ δυστυχής.
Ὦ πρέσβυ, τοιόνδ' ἄνδρα χρὴ κτᾶσθαι φίλον.
᾿Αμφιτρύων
Ἡ γὰρ τεκοῦσα τόνδε πατρὶς εὔτεκνος. 1405
῾Ηρακλῆς
Θησεῦ, πάλιν με στρέψον, ὡς ἴδω τέκνα.
Θησεύς
Ὡς δὴ τί; φίλτρον τοῦτ' ἔχων ῥᾴων ἔσῃ;
῾Ηρακλῆς
Ποθῶ· πατρός τε στέρνα προσθέσθαι θέλω.
᾿Αμφιτρύων
Ἰδοὺ τάδ', ὦ παῖ· τἀμὰ γὰρ σπεύδεις φίλα.
Θησεύς
Οὕτως πόνων σῶν οὐκέτι μνήμην ἔχεις; 1410
῾Ηρακλῆς
Ἅπαντ' ἐλάσσω κεῖνα τῶνδ' ἔτλην κακά.
Θησεύς
Εἴ σ' ὄψεταί τις θῆλυν ὄντ', οὐκ αἰνέσει.
῾Ηρακλῆς
Ζῶ σοι ταπεινός; ἀλλὰ πρόσθεν οὐ δοκῶ.
Θησεύς
Ἄγαν γ'· ὁ κλεινὸς ῾Ηρακλῆς οὐκ εἶ νοσῶν.
῾Ηρακλῆς
Σὺ ποῖος ἦσθα νέρθεν ἐν κακοῖσιν ὤν; 1415
Θησεύς
Ὡς ἐς τὸ λῆμα παντὸς ἦν ἥσσων ἀνήρ.
῾Ηρακλῆς
Πῶς οὖν ἔμ' εἶπaς ὅτι συνέσταλμαι κακοῖς;
Θησεύς
Πρόβαινε.
῾Ηρακλῆς
Χαῖρ', ὦ πρέσβυ.
᾿Αμφιτρύων
Καὶ σύ μοι, τέκνον.
῾Ηρακλῆς
Θάφθ' ὥσπερ εἶπον παῖδας.
᾿Αμφιτρύων
Ἐμὲ δὲ τίς, τέκνον;
῾Ηρακλῆς
Ἐγώ.
᾿Αμφιτρύων
Πότ' ἐλθών;
῾Ηρακλῆς
Ἡνίκ' ἂν θάψῃς τέκνα. 1420
᾿Αμφιτρύων
Πῶς;
῾Ηρακλῆς
Εἰς ᾿Αθήνας πέμψομαι Θηβῶν ἄπο.
Ἀλλ' ἐσκόμιζε τέκνα δυσκόμιστα γῇ·
ἡμεῖς δ' ἀναλώσαντες αἰσχύναις δόμον,
Θησεῖ πανώλεις ἑψόμεσθ' ἐφολκίδες.
Ὅστις δὲ πλοῦτον ἢ σθένος μᾶλλον φίλων 1425
ἀγαθῶν πεπᾶσθαι βούλεται, κακῶς φρονεῖ.
Χορός
Στείχομεν οἰκτροὶ καὶ πολύκλαυτοι,
τὰ μέγιστα φίλων ὀλέσαντες.