Ἀνεγνώσθη <Ἰωάννου Στοβαίου> ἐκλογῶν, ἀποφθεγμάτων, ὑποθηκῶν, βιβλία τέσσαρα ἐν τεύχεσι δυσί. Προσφωνεῖ δὲ ταῦτα, δι´ ὃν καὶ τὴν συνάθροισιν φιλοπονῆσαι λέγει, Σεπτιμίῳ ἰδίῳ υἱῷ. Ἡ δὲ συναγωγὴ αὐτῷ ἔκ τε ποιητῶν καὶ ῥητόρων καὶ τῶν κατὰ τὰς πολιτείας λαμπρῶς βεβιωκότων ἐγένετο, ὧν (ὡς καὶ αὐτός φησι) τῶν μὲν τὰς ἐκλογὰς τῶν δὲ τὰ ἀποφθέγματα καί τινων ὑποθήκας συλλεξάμενος, ἐπὶ τῷ ῥυθμίσαι καὶ βελτιῶσαι τῷ παιδὶ τὴν φύσιν ἀμαυρότερον ἔχουσαν πρὸς τὴν τῶν ἀναγνωσμάτων μνήμην, στείλειεν.

Ἔστι δὲ αὐτῷ τὸ μὲν αʹ βιβλίον φυσικόν, τοῦ δὲ βʹ τὸ μέν τι κατ´ ἀρχὰς μέρος λογικόν, τὸ δὲ λοιπὸν καὶ πλεῖστον ἠθικόν· καὶ τὸ γʹ δὲ καὶ δʹ, πλὴν ὀλιγίστων, ἠθικὰ καὶ πολιτικά. Καὶ γὰρ τὸ μὲν αʹ ἔχει μὲν κεφάλαια ξʹ, οἷς καὶ τὰς τῶν παλαιῶν ἁρμόζει χρήσεις καὶ χρείας. Ταῦτα δέ εἰσι μετὰ τὸ περὶ Θεοῦ διαλαβεῖν, ὅτι δημιουργὸς τῶν ὄντων καὶ διέπει τὸ ὅλον τῷ τῆς προνοίας λόγῳ, δεύτερον περὶ τῶν νομιζόντων μὴ εἶναι πρόνοιαν καὶ ἑπομένας ταύτῃ θείας ἐπὶ τῇ τοῦ παντὸς διοικήσει δυνάμεις. Εἶτα περὶ δίκης παρὰ τοῦ Θεοῦ τεταγμένης ἐποπτεύειν τὰ γινόμενα ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων, τιμωρὸν οὖσαν τῶν ἁμαρτανόντων, καὶ περὶ ἀνάγκης θείας, καθ´ ἣν ἀπαραιτήτως τὰ κατὰ τὴν τοῦ Θεοῦ γίνεται βούλησιν· περί τε εἱμαρμένης καὶ τῆς τῶν γινομένων εὐταξίας· περί τε τύχης ἢ ταὐτομάτου, καὶ ὅτι ἀλόγιστος ἡ φορὰ τῆς τύχης· περί τε χρόνου οὐσίας καὶ μερῶν, καὶ πόσων εἴη αἴτιος· καὶ περὶ Ἀφροδίτης οὐρανίας καὶ ἔρωτος θείου· δέκατον περὶ ἀρχῶν καὶ στοιχείων καὶ τοῦ παντός.

Εἶτα περὶ ὕλης, περὶ ἰδέας, περὶ αἰτίων, περὶ σωμάτων καὶ περὶ τῆς τούτων τομῆς καὶ περὶ ἐλαχίστου, περὶ σχημάτων, περὶ χρωμάτων, περὶ μίξεως καὶ κράσεως, περὶ κενοῦ καὶ τόπου καὶ χώρας, περὶ κινήσεως. Εἰκοστὸν δὲ περὶ γενέσεως καὶ φθορᾶς, περὶ κόσμου καὶ εἰ ἔμψυχος καὶ προνοίᾳ διοικούμενος, καὶ ποῦ ἔχει τὸ ἡγεμονικόν, καὶ πόθεν τρέφεται· περὶ τάξεως τοῦ κόσμου· εἰ ἓν τὸ πᾶν·

περὶ τῆς οὐρανοῦ οὐσίας καὶ διαιρέσεως· περὶ οὐσίας ἄστρων καὶ σχημάτων κινήσεώς τε καὶ ἐπισημασίας· περὶ οὐσίας ἡλίου καὶ μεγέθους, σχήματός τε καὶ τροπῶν καὶ ἐκλείψεως καὶ σημείων καὶ κινήσεως· περὶ σελήνης οὐσίας μεγέθους καὶ σχήματος φωτισμῶν τε, καὶ περὶ ἐκλείψεως καὶ ἐμφάσεως, καὶ περὶ ἀποστημάτων καὶ σημείων· περὶ γάλακτος· περὶ κομητῶν καὶ διαττόντων καὶ τῶν τοιούτων· περὶ βροντῶν, ἀστραπῶν, κεραυνῶν, πρηστήρων, τυφώνων. Τριακοστὸν δὲ περὶ ἴριδος, περὶ ἅλω καὶ παρηλίου καὶ ῥάβδων, καὶ δὴ καὶ περὶ νεφῶν, ὀμίχλης, ὑετῶν, δρόσου, χιόνος, πάχνης, χαλάζης· περὶ ἀνέμων· περὶ γῆς, εἰ μία καὶ πεπερασμένη· καὶ περὶ ποίου μεγέθους, καὶ περὶ θέσεως αὐτῆς, καὶ περὶ σχήματος γῆς· καὶ πότερα μένει ἡ γῆ ἢ κινεῖται· περί τε σεισμῶν γῆς· καὶ περὶ θαλάττης, πῶς ἄμπωτις καὶ πλημμῦραι γίνονται· περὶ ὑδάτων, περὶ τοῦ παντός, περὶ φύσεως καὶ τῶν συμβαινόντων ἐξ αὐτῆς αἰτίων, περὶ τῆς τῶν ζῴων γενέσεως καὶ τὰ ἑξῆς, πόσα γένη ζῴων, καὶ εἰ πάντα λογικὰ καὶ αἰσθητά· περὶ ὕπνου καὶ θανάτου· περὶ φυτῶν, περὶ τροφῆς καὶ ὀρέξεως τῶν ζῴων, περὶ φύσεως ἀνθρώπων, περὶ νοῦ, περὶ ψυχῆς, περὶ αἰσθήσεως καὶ αἰσθητῶν, καὶ εἰ ἀληθεῖς αἱ αἰσθήσεις καὶ πόσαι εἰσὶν αἰσθήσεις, καὶ ποίας οὐσίας καὶ ἐνεργείας ἑκάστη· περὶ ὁράσεως καὶ κατοπτρικῶν ἐμφάσεων, περὶ ἀκοῆς, περὶ γεύσεως, περὶ ἁφῆς, περὶ ὀσφρήσεως· περὶ φωνῆς καὶ εἰ ἀσώματος ἡ φωνή, καὶ τί αὐτῆς τὸ ἡγεμονικόν. Περὶ φαντασίας καὶ κριτηρίου. Νθʹ περὶ δόξης, καὶ ξʹ περὶ ἀναπνοῆς καὶ παθῶν.

Καὶ τὰ μὲν τοῦ αʹ βιβλίου κεφάλαια τοσαῦτα καὶ περὶ τούτων, καὶ δῆλον ὅτι φυσικά, πλὴν ἐνίων τῶν ἐν ἀρχῇ, ἃ μᾶλλον ἄν τις εἰς τὰ μετὰ τὰ φυσικὰ ἀνάξοι. Τούτοις δέ, ὡς ἔφημεν, τὰς τῶν παλαιῶν δόξας, εἴτε συμφώνους οὔσας εἴτε διαφώνους, παρατίθησιν. Ἐν μέντοι τούτῳ τῷ βιβλίῳ, πρὸ τοῦ τοῖς εἰρημένοις κεφαλαίοις ἐπιβαλεῖν, περὶ δύο κεφαλαίων διαλαμβάνει, ὧν τὸ μὲν ἔπαινός ἐστι φιλοσοφίας, καὶ οὗτος ἐκ διαφόρων αὐτῷ συνηρανισμένος, τὸ δὲ περὶ τῶν κατ´ αὐτὴν συνεστηκυιῶν αἱρέσεων. Ἐν ᾧ καὶ περὶ γεωμετρίας καὶ μουσικῆς καὶ ἀριθμητικῆς δόξας παλαιὰς συναναγράφει.

Τὸ δὲ βʹ βιβλίον συμπληροῦται μὲν κεφαλαίοις ϛʹ καὶ μʹ, διαλαμβάνει δὲ πρῶτον μὲν περὶ τῶν τὰ θεῖα ἑρμηνευόντων, καὶ ὡς εἴη ἀνθρώποις ἀκατάληπτος ἡ τῶν νοητῶν κατὰ τὴν οὐσίαν ἀλήθεια· εἶτα περὶ διαλεκτικῆς, καὶ περὶ ῥητορικῆς, καὶ περὶ λόγου καὶ γραμμάτων, περὶ ποιητικῆς, περὶ χαρακτῆρος τῶν παλαιῶν, περὶ τοῦ ἠθικοῦ εἴδους τῆς φιλοσοφίας, περὶ τῶν ἐφ´ ἡμῖν, ὅτι οὐδεὶς ἑκὼν πονηρός, ὁποῖον χρὴ εἶναι τὸν φιλόσοφον, ὅτι χρὴ σέβειν τὸ θεῖον, ὅτι τοῖς εὐσεβέσι καὶ δικαίοις βοηθεῖ τὸ κρεῖττον· περὶ μαντικῆς· ὅτι χρὴ περὶ πολλοῦ ποιεῖσθαι τὰς τῶν σοφῶν συνουσίας, ἐκκλίνειν δὲ τοὺς φαύλους καὶ ἀπαιδεύτους· περὶ τοῦ δοκεῖν καὶ τοῦ εἶναι, καὶ ὅτι οὐ τῷ λόγῳ χρὴ κρίνειν τὸν ἄνθρωπον ἀλλὰ τῷ τρόπῳ· ὅτι οἱ ἄλλοις ἐπιβουλεύοντες ἑαυτοὺς λανθάνουσι καταβλάπτοντες· περὶ εὐδοξίας, περὶ φήμης· ὅτι μέτρον ἄριστον· ὅτι δυσκατόρθωτον ἡ ἀρετή, εὐμεταχείριστον δὲ ἡ κακία· ὅτι οὐ χρὴ λόγον ποιεῖσθαι τῆς τῶν ἀσυνέτων δοκιμασίας· ὅτι τὴν ὑπόκρισιν, τοῖς κεχρημένοις ἐπιβλαβῆ οὖσαν καὶ πρὸς οὓς γίνεται, τῆς ψυχῆς ἐκβλητέον· ὅτι οὐ χρὴ πολυπραγμονεῖν, φθόνου γὰρ καὶ διαβολῆς αἴτιον γίνεται τὸ τοιοῦτον· ὅτι ἐν οἷς πλημμελεῖ τις τὸ μεταμελεῖσθαι κάλλιστον· περὶ λοιδορίας, ὡς οὐκ ἀγαθόν· ὅτι ἐν τῷ λοιδορεῖσθαι χρὴ σκοπεῖν μὴ τοῖς αὐτοῖς περιπεπτώκαμεν ἐλαττώμασι. Περὶ ἀνάγκης τῆς κατὰ τὸν βίον· ὅτι εὐκαίρως δεῖ πράττειν· περὶ τοῦ βούλεσθαι· ὅτι οὐ δεῖ ὡς ἔτυχεν ἀναβάλλεσθαι· ὅτι τὸ δυστυχῆσαι πολλάκις ἐπωφελὲς γίνεται, καὶ μάλιστα τοῖς ἀφρόσι· περὶ ἀγωγῆς· περὶ παιδείας· ὅτι κάλλιστον ἡ φιλία τῶν ἀγαθῶν· ὅτι ἡ ὁμοιότης τῶν τρόπων τὴν φιλίαν ἀπεργάζεται· ὅτι χρὴ ἐν ταῖς δυστυχίαις καὶ τοῖς κινδύνοις μὴ περιορᾶν τοὺς φίλους. Ὅτι οὐ χρὴ συναδικεῖν τοῖς φίλοις· περὶ μὴ γνησίων καὶ ἀβεβαίων φίλων· ὅτι χρὴ ταχείας ποιεῖσθαι τὰς πρὸς τοὺς φίλους διαλλαγάς, τὰ ἁμαρτήματα αὐτῶν ῥᾷον φέροντας μετὰ τῆς ἀμνηστίας. Ὅτι ἐν ταῖς ἀτυχίαις τοὺς γνησίους τῶν φίλων διαγινώσκομεν· φιλικὰ παραγγέλματα· περὶ ἔχθρας καὶ τοῦ ὁποῖόν τινα χρὴ εἶναι πρὸς τοὺς ἐχθρούς· περὶ τοῦ πῶς ἔστιν ἀπ´ ἐχθρῶν ὠφεληθῆναι· περὶ τοῦ εὐεργετεῖν· ὅτι μείζων ἡ χάρις ἐν καιρῷ δοθεῖσα· περὶ τοῦ ἀντευεργετεῖν· ὅτι τοὺς πονηροὺς οὐ χρὴ εὖ ποιεῖν οὐδὲ παρ´ αὐτῶν εὐεργετεῖσθαι καὶ τὸ τελευταῖον περὶ ἀχαριστίας. Ἐν οἷς καὶ τὰ τοῦ βʹ κεφάλαια.

Ἐν δὲ τῷ γʹ περιέχεται κεφάλαια μβʹ, πρῶτον περὶ ἀρετῆς, εἶτα περὶ κακίας, περὶ φρονήσεως, περὶ ἀφροσύνης, περὶ σωφροσύνης, περὶ ἀκολασίας, περὶ ἀνδρείας, περὶ δειλίας, περὶ δικαιοσύνης, περὶ πλεονεξίας καὶ ἀδικίας, περὶ ἀληθείας, περὶ ψεύδους, περὶ παρρησίας, περὶ κολακείας, περὶ ἀσωτίας, περὶ φειδωλίας, περὶ ἐγκρατείας, περὶ ἀκρασίας, περὶ ἀνεξικακίας, περὶ ὀργῆς, περὶ τοῦ «Γνῶθι σεαυτόν», περὶ ὑπεροψίας, περὶ φιλαυτίας, περὶ τοῦ συνειδότος, περὶ μνήμης, περὶ λήθης, περὶ ὅρκου, περὶ ἐπιορκίας, περὶ φιλοπονίας, περὶ ἀργίας, περὶ αἰδοῦς, περὶ ἀναιδείας, περὶ σιγῆς, περὶ τοῦ εὐκαίρως λέγειν, περὶ βραχυλογίας, περὶ ἀδολεσχίας, περὶ χρηστότητος, περὶ φθόνου, περὶ πατρίδος, περὶ ξένης, περὶ ἀπορρήτων, καὶ μβʹ περὶ διαβολῆς.

Τὰ δὲ τοῦ δʹ βιβλίου ἐστὶ ταῦτα, πρῶτον περὶ πολιτείας, δεύτερον περὶ νόμων καὶ ἐθῶν, περὶ δήμου, περὶ τῶν ἐν ταῖς πόλεσι δυνατῶν, περὶ ἀρχῆς καὶ περὶ τοῦ ὁποῖον χρὴ εἶναι τὸν ἄρχοντα, ὅτι κάλλιστον ἡ μοναρχία· ὑποθῆκαι περὶ βασιλείας, ψόγος τυραννίδος, περὶ πολέμου, περὶ τόλμης, περὶ νεότητος, περὶ στρατηγῶν, καὶ περὶ τῶν κατὰ πόλεμον χρειῶν· ὑποθῆκαι περὶ εἰρήνης, περὶ γεωργίας, περὶ ἡσυχίας, περὶ ναυτιλίας, περὶ τεχνῶν, περὶ δεσποτῶν καὶ δούλων, περὶ Ἀφροδίτης πανδήμου καὶ περὶ ἔρωτος τῶν κατὰ τὸ σῶμα ἡδονῶν, περὶ κάλλους, περὶ γάμου, καὶ τὰ ἑξῆς τοῦ κεφαλαίου τούτου. Γαμικὰ παραγγέλματα, καὶ περὶ παίδων, καὶ τὰ ἑξῆς τοῦ κεφαλαίου τούτου. Καὶ ὅτι χρὴ τοὺς γονεῖς τῆς καθηκούσης τιμῆς καταξιοῦσθαι παρὰ τῶν τέκνων. Ὁποίους χρὴ εἶναι τοὺς πατέρας περὶ τὰ τέκνα. Ὅτι κάλλιστον ἡ φιλαδελφία καὶ ἡ περὶ τοὺς συγγενεῖς διάθεσις. Οἰκονομικός. Περὶ εὐγενείας, καὶ τὰ ἑξῆς τοῦ κεφαλαίου τούτου· περὶ δυσγενείας. Περὶ πλούτου, καὶ τὰ ἑξῆς τοῦ κεφαλαίου τούτου· περὶ πενίας· σύγκρισις πενίας καὶ πλούτου.

Ὅτι ὁ βίος βραχὺς καὶ φροντίδων ἀνάμεστος. Περὶ λύπης, ὅτι λίαν μοχθηρά. Περὶ νόσου καὶ ἰάσεως, περὶ ὑγιείας καὶ διαμονῆς αὐτῆς, περὶ ἰατρῶν· περὶ εὐδαιμονίας, περὶ κακοδαιμονίας· ὅτι ἀβέβαιος ἡ τῶν ἀνθρώπων εὐπραξία· περὶ τῶν παρ´ ἀξίαν εὐτυχούντων, περὶ τῶν παρ´ ἀξίαν δυστυχούντων. Ὅτι δεῖ γενναίως φέρειν τὰ προσπίπτοντα· ὅτι δεῖ τὰς εὐτυχίας προφαίνειν, τὰς δ´ ἀτυχίας κρύπτειν. Περὶ ἐλπίδος· περὶ τῶν παρ´ ἐλπίδα. Ὅτι οὐ χρὴ ἐπιχαίρειν τοῖς ἀτυχοῦσιν· ὅτι οἱ ἀτυχοῦντες χρῄζουσι τῶν συμπασχόντων. Περὶ γήρως, καὶ τὰ ἑξῆς τοῦ κεφαλαίου τούτου. Περὶ θανάτου, περὶ ζωῆς· σύγκρισις ζωῆς καὶ θανάτου. Περὶ πένθους, περὶ ταφῆς. Παρηγορικά· ὅτι οὐ χρὴ παροινεῖν εἰς τοὺς τετελευτηκότας. Ὅτι τῶν πλείστων μετὰ θάνατον ἡ μνήμη διαρρεῖ ταχέως.

Ὁμοῦ τὰ κεφάλαια τοῦ τετάρτου νηʹ, τῶν δὲ τεσσάρων βιβλίων σηʹ οἷς παρατίθησιν, ὡς ἔφημεν, ὁ Ἰωάννης ἔκ τε τῶν ἐκλογῶν καὶ τῶν ἀποφθεγμάτων καὶ τῶν ὑποθηκῶν δόξας τε καὶ χρήσεις καὶ χρείας. Ἀγείρει δὲ ταύτας ἀπὸ μὲν φιλοσόφων, ἀπό τε Αἰσχίνου τοῦ Σωκρατικοῦ καὶ Ἀναξάρχου καὶ Ἀναχάρσιδος, Ἀριστωνύμου καὶ Ἀπολλωνίου, Ἀντισθένους καὶ Ἀριστίππου, Ἀρίστωνος καὶ Ἀριστοξένου καὶ Ἀρχύτου, Ἀριστοτέλους, Ἀναξιμάνδρου, Ἀναξιμένους, Ἀρχελάου, Ἀναξαγόρου, Ἀρχαινέτου, Ἀρκεσιλάου, Ἀρριανοῦ, Ἀντιπάτρου Ἱστιαίου, Ἀντιφάνους, Ἀπολλοδώρου, Ἀριστάρχου, Ἀσκληπιάδου, Ἀρισταίου, Ἀρχεδήμου Ἑκαταίου, Ἀπολλοφάνους, Αἰγιμίου, Αἴσαρος, Ἀττικοῦ, Ἀμελίου, Ἀλβίνου, Ἀριστάνδρου, Ἁρποκρατίωνος, Ἀπέλλους, Ἀρισταγόρου, Ἀριστομβρότου, Ἀρχιμήδους, Βοηθοῦ, Βίαντος, Βηρώσου, Βερονίκης, Βροτίνου, Βίωνος, Γλαύγωνος, Δημώνακτος, Δημητρίου, Δαμίππου, Διογένους, Διοδώρου, Δημοκρίτου, Διοτίμου, Διοκλέους, Δαμαρμένους, Διδύμου, Δίωνος, Δίου, Εὐκλείδου, Εὐφράτου, Ἐπιχάρμου, Ἐπανδρίδου, Ἐρασιστράτου, Ἐκπώλου, Ἐπικούρου Γαργητίου, Ἐπικτήτου, Ἑρμοῦ, Ἐμπεδοκλέους, Ἐπικούρου Ἀθηναίου, Εὐσεβίου, Εὐρύσου, Ἐρατοσθένους, Εὐρυστράτου, Ἐκφάντου, Ἐπιδίκου, Εὐδόξου, Ἐπιγένους, Εὐηνίου, Εὐρυφάμου, Ζαλεύκου, Ζήνωνος, Ζοροάστρου, Ἡρακλείδου, Ἡρακλείτου, Ἡροφίλου, Θεμιστίου, Θεοβούλου, Θεανοῦς, Θεάγους, Θεοφράστου, Θεοδώρου, Θάλητος, Θεοκρίτου, Θρασύλλου, Ἱερωνύμου, Ἱππίου, Ἰαμβλίχου, Ἱεροκλέους, Ἱππάλου, Ἴωνος, Ἱππώνου, Ἱέρακος, Ἱπποδάμου, Ἱππάσου, Ἰούγκου, Κρίτωνος, Κλεοβούλου, Κέβητος, Κορίσκου, Κλειτομάχου, Κριτολάου, Κλινέου, Καρνεάδου, Κλεάνθους, Καλλιμάχου, Κριτίου, Κράντορος, Καλλικρατίδου, Λευκίππου, Λουκίου, Λύσιδος, Λύγκου, Λύκωνος, Λεωφάνους, Λογγίνου, Μεναίχμου, Μητροκλέους, Μετώπου, Μενεδήμου, Μουσωνίου, Μνησάρχου, Μελίσσου, Μητροδώρου, Μίλωνος, Μοδεράτου, Μαξίμου, Νικολάου, Νουμηνίου, Ναυμαχίου, Ναυκράτους, Νικίου, Νικοστράτου, Ξενοκράτους, Ξενοφάνους, Ὀνάτου, Ὀκέλλου, Ὀνήτορος, Πανακαίου, Πιττακοῦ, Περιάνδρου, Πυθαγόρου, Πλουτάρχου, Πεμπέλου, Πλάτωνος, Παναιτίου, Ποσειδωνίου, Περικτιόνης, Πορφυρίου, Παρμενίδου, Πολέμωνος, Πυθέου, Πώρου, Πολυβίου, Πλωτίνου, Πρωταγόρου, Πυθιάδος, Πύρρωνος, Ῥούφου, Ῥηγίνου, Σόλωνος, Σωτίωνος, Σωσιάδου, Σερήνου, Σωκράτους, Στίλπωνος, Σπευσίππου, Στράτωνος, Σκυθίνου, Σφαίρου, Σελεύκου, Σεβήρου, Τίμωνος, Τιμαίου, Ταύρου, Τιμαγόρου, Τέλητος, Ὑψαίου, Φιλοξένου, Φιλολάου, Φερεκύδου, Φαβωρίνου, Φίντυος, Χίωνος, Χρυσίππου, Χαρώνδου, Χίλωνος, καὶ Κυνικῶν δὲ Ἀντισθένους, Διογένους, Κράτητος, Ἡγησιάνακτος, Ὀνησικρίτου, Μενάνδρου, Μονίμου, Πολυζήλου, Ξανθίππου, Θεομνήστου. Καὶ τῶν μὲν φιλοσόφων, ἐξ ὧν τὴν συλλογὴν ἐποιήσατο, οὗτοι.

Ποιηταὶ δὲ Ἀθηνόδωρος, Ἀναξίλλης, Ἄρχιππος, Ἀπολλωνίδης, Ἀλκιδάμας, Ἀρισταῖος, Ἀντίμαχος, Ἀντιφάνης, Ἀρίσταρχος, Ἀρχίλοχος, Ἀχαιός, Αἰσχύλος, Ἀγάθων, Ἄλεξις, Ἀριστοκράτης, Ἄμφις, Ἀλκαῖος, Ἄρατος, Ἀστυδάμας, Ἀνδρόνικος, Ἀναξανδρίδης, Ἀριστοφάνης, Ἀράλοχος, Ἀπολλόδωρος, Ἀλέξανδρος, Ἀνακρέων, Ἀξίνικος, Ἀριστοφῶν, Βακχυλίδης, Βίων, Βίοτος, Βάθων, Δίφιλος, Διονύσιος, Δημήτριος, Δικαιογένης, Διόδωρος, Δίκτυς, Εὐθύδαμος, Εὔπολις, Εὔφρων, Ἐρατοσθένης, Ἐπίχαρμος, Εὔηνος, Εὐφορίων, Ἑρμόλοχος, Εὐριπίδης, Ζήνων, Ζηνόδοτος, Ζώπυρος, Ἡσίοδος, Ἡρῴδης, Ἡνίοχος, Ἡλιόδωρος, Θεόδεκτος, Θέσπις, Θέογνις, Θεόκριτος, Θελέροφος, Ἰοφῶν, Ἱππόθοος, Ἱππῶναξ, Ἰσίδωρος, Ἱπποθόων, Ἰούλιος, Ἴων, Κλεάνθης, Κλεαίνετος, Καλλίμαχος, Κριτίας, Κλεόβουλος, Κρατῖνος, Καρκῖνος, Κερκίδας, Καλλίνικος, Κλεινίας, Κράντωρ, Κλειτόμαχος, Λῖνος, Λικύμνιος, Λυκόφρων, Λεωνίδης, Λάων, Μένανδρος, Μύρων, Μοσχίων, Μένιππος, Μόσχος, Μίμνερμος, Μελινώ, Μητρόδωρος, Μηνόφιλος, Νικόστρατος, Νικόλαος, Νεόφρων, Νικόμαχος, Ναυμάχιος, Νεοπτόλεμος, Ξενοφάνης, Ξέναρχος, Ὅμηρος, Ὀρφεύς, Ὀλυμπιάς, Πίνδαρος, Παρμενίδης, Ποσίδιππος, Παυσανίας, Πολυείδης, Πατροκλεύς, Πείσανδρος, Πανύασις, Πειρίθους, Πομπήϊος, Ῥιανός, Σοφοκλῆς, Σωτάδης, Σιμωνίδης, Σωσιφάνης, Σίμυλος, Σωσίθεος, Σκλήριος, Σαπφώ, Σαραπίων, Σωσικράτης, Στάγιμος, Σώπατρος, Σθενίδης, Σουσάρων, Στησίχορος, Τιμόστρατος, Τιμοκλῆς, Τυρταῖος, Τελεσίλλα, Ὑποβολιμαῖος, Ὑψαῖος, Φιλήτας, Φιλόξενος, Φιλιππίδης, Φρύνιχος, Φιλωνίδης, Φιλήμων, Φωκυλίδης, Φίλιππος, Φοινικίδης, Φίλισκος, Φερεκράτης, Φανοκλῆς, Φίντυς, Φίλεος, Χαιρήμων, Χοίριλος, Χάρης. Ἀλλὰ καὶ ποιηταὶ ὧν χρήσεις τοῖς κεφαλαίοις παρέθηκεν, οὗτοι. Ῥήτορες δὲ καὶ ἱστοριογράφοι βασιλεῖς τε καὶ στρατηγοί (καὶ γὰρ καὶ ἐκ τούτων μαρτυρίας συνήθροισεν) οἵδε, Ἀριστείδης, Ἀριστοκλῆς, Αἰλιανός, Αἰσχίνης, Ἀγάθων, Ἀντιφῶν, Ἀρχέλαος, Γαΐος, Γοργίας, Δημοσθένης, Δημάδης, Δημάρατος, Ἔφορος, Ζώπυρος, Ἡρόδοτος, Ἡγησιάδης, Ἡγήσιος, Θουκυδίδης, Θησεύς, Θεόδωρος, Θράσυλλος, Θεόπομπος, Ἰσοκράτης, Ἰσαῖος, Κορνηλιανός, Καλλισθένης, Κλειτοφῶν, Κτησίας, Λυσίας, Νικίας, Ξενοφῶν, Ὄβριμος, Πολύαινος, Πρόδικος, Πρωταγόρας, Σώστρατος, Τιμαγόρας, Τρόφιλος, Ὑπερείδης, Φιλόστρατος, Χρύσερμος, Ἀλέξανδρος, Ἀγησίλαος, Ἀγαθοκλῆς, Ἀντίγονος, Ἄγις, Ἀγριππῖνος, Ἀναξίλαος, Ἀρχίδαμος, Διονύσιος, Δαρεῖος, Ἐπαμεινώνδας, Εὐδαμίδας, Θεμιστοκλῆς, Ἰφικράτης, Ἵππαρχος, Κότυς, Κλείταρχος, Λυκοῦργος, Λεωνίδης, Λάμαχος, Μαλλίας, Περικλῆς, Πύρρος, Πτολεμαῖος, Σεμίραμις, Σκιπίων, Σκίλλουρος, Τιμόθεος, Φίλιππος, Φωκίων, Φάλαρις, Χάριλλος, Χαβρίας, Χάρης, Ἀριστοφάνης, Αἴσωπος, Ἀντιγενίδας, Ἀριστοτέλης, Ἀριστείδης ὁ δίκαιος, Ἀλκμαίων ἰατρός, Ἄντυλλος ἰατρός, Ἀρίμνηστος, Ἀπελλῆς, Βρύσων, Γλαύκων, Γαληνὸς ἰατρός, Δικαίαρχος, Δίων, Διονύσιος, Διοκλῆς ἰατρός, Εὐξίθεος, Ἕρμαρχος, Ἕρμιππος, Εὐρυξίμαχος, Εὐφρανίας, Ἐρασίστρατος ἰατρός, Εὐρύφρων ἰατρός, Ἐρατοσθένης, Εὔβουλος, Θεόπομπος, Θεόκριτος, Θυμαρίδης, Θύνων, Ἱπποκράτης ἰατρός, Κάτων, Κηφισόδωρος, Κλεόστρατος, Κλειτόμαχος, Λικύμνιος, Μύσων, Μητρόδωρος, Μητροκλῆς, Νικόστρατος, Πραϋσίων, Σιμωνίδης, Σερίφιος, Σωτίων, Σώστρατος, Σπεύσιππος.

Ἀλλὰ τὰ μὲν κεφάλαια, οἷς τὰς τῶν παλαιοτέρων ῥήσεις ἥρμοσεν Ἰωάννης ὁ Στοβαῖος, καὶ ἐξ ὧν ἀνδρῶν φιλοσόφων τε καὶ ποιητῶν ῥητόρων τε καὶ βασιλέων καὶ στρατηγῶν, ταύτας συνήθροισε, τοσαῦτα καὶ ἐκ τοσούτων. Χρήσιμον δὲ τὸ βιβλίον τοῖς μὲν ἀνεγνωκόσιν αὐτὰ τὰ συντάγματα τῶν ἀνδρῶν πρὸς ἀνάμνησιν, τοῖς δ´ οὐκ εἰληφόσι πεῖραν ἐκείνων, ὅτι διὰ συνεχοῦς αὐτῶν μελέτης οὐκ ἐν πολλῷ χρόνῳ πολλῶν καὶ καλῶν καὶ ποικίλων νοημάτων, εἰ καὶ κεφαλαιώδη, μνήμην καρπώσονται. Κοινὸν δ´ ἀμφοτέροις ἡ τῶν ζητουμένων, ὡς εἰκός, ἀταλαίπωρος καὶ σύντομος εὕρεσις, ἐπειδάν τις ἀπὸ τῶν κεφαλαίων εἰς αὐτὰ τὰ πλάτη ἀναδραμεῖν ἐθελήσειε. Καὶ πρὸς ἄλλα δὲ τοῖς ῥητορεύειν καὶ γράφειν σπουδάζουσιν οὐκ ἄχρηστον τὸ βιβλίον.
 

J’ai lu de Jean Stobée,[1] « Extraits, Sentences et Préceptes »: 4 livres en deux volumes. Il les dédie à celui pour qui il dit avoir travaillé pour les créer, son propre fils, Septime. Son recueil est constitué d’emprunts à des poètes, des orateurs et des politiciens célèbres. Il y a joint, dit-il, dans certains cas, une sélection de textes, dans d'autres, certaines sentences et ailleurs certains préceptes de vie pour discipliner et améliorer à son fils, en lui communiquant, un petit don naturel pour mémoriser les lectures.

Son premier livre traite des sciences naturelles; le début du deuxième traite du langage et le reste de la morale ; le troisième et le quatrième, à l'exception de certaines données, traitent de morale et de politique. Le premier livre énumère soixante chapitres dans lesquels l'auteur répartit les citations et les célèbres dires d’anciens. Voici les sujets.

Après avoir d'abord traité avec Dieu comme créateur de ce qui est et de la Providence qui dirige tout, il s'intéresse à ceux qui nient l'existence d'une Providence et des forces divines qui en découlent et qui contribuent à la maîtrise de l'univers. Ensuite, il parle de la justice, créée par Dieu pour superviser les actions des hommes et punir les pécheurs. Sur la nécessité divine qui veille à ce que tout se passe inexorablement, selon la volonté de Dieu. Sur la Destinée et le bon ordre des choses. Sur le Sort ou le Hasard. Sur le mouvement du destin aveugle. Sur la nature du temps, ses divisions et ce qui en est la cause. Sur la céleste Aphrodite et l'amour divin. En dixième place, sur les principes, les éléments et l’univers.

Ensuite, sur la matière, sur la forme, sur les causes, sur les corps et leur répartition, sur l'infiniment petit, sur les chiffres, sur les couleurs, sur le mélange et la combinaison, sur le vide, le lieu, l'espace, sur le mouvement. En vingtième place, sur la création et la destruction, sur le monde (est-il animé et dirigé par une Providence?) ; où est le principe qui le commande et d'où il provient? Sur l'ordonnancement du monde, sur l'unité de l'univers. Sur la nature et la répartition du ciel.

Sur la nature des étoiles, leurs figures, leurs mouvements, leur signification. Sur la nature du soleil, sa taille, sa forme, ses évolutions, ses éclipses, ses signes et ses mouvements. Sur la nature de la lune, sa taille, sa forme, sa lumière, ses éclipses et son apparence, ses intervalles, sur sa prévision. Sur la Voie lactée, sur les comètes, les étoiles filantes et d'autres phénomènes de l'espace. Le tonnerre, les éclairs, les coups de tonnerre, les ouragans, les typhons. En trentième place, sur l'arc-en-ciel, l'aurore, la parhélie,[2] les rayons, comme sur les nuages, le brouillard, la pluie, la rosée, la neige, la gelée blanche, la grêle. Sur les vents, sur la terre: est-elle unique et limitée? Quelle est sa taille, sa position, sa forme? Est-elle inerte ou en mouvement? Sur les tremblements de terre, sur la mer, ses flux et ses reflux. Sur l'eau, sur tout. Sur la Nature et les causes qui en émanent. Sur la génération des êtres vivants, etc. Combien d'espèces y a-t-il d’êtres vivants? Sont-ils tous doués de raison et de sensibilité? Sur le sommeil. Sur la mort. Sur les plantes. Sur la nourriture et l'appétit des êtres vivants. Sur la nature des hommes, sur l'esprit, le cœur, sur les sentiments et sur les objets tangibles, les sentiments sont-ils véritables, combien de sens existent? Quelle est la nature et l'activité de chacun d'eux? Sur la vue. Sur les images reflétées par un miroir. Sur l'audition. Sur le goût. Sur le toucher. Sur le sens de l'odorat. Sur la voix: est-elle incorporelle? Quel est le principe qui la commande? Sur l'imagination, sur le jugement. En cent-neuvième, sur l'avis et en soixantième, sur la respiration et ses affections.

Ce sont donc les chapitres du premier livre, et leur contenu ; il est évident qu'ils traitent de la physique, à l'exception de quelques-uns des premiers chapitres que l'on qualifierait plutôt de métaphysique.[3] Il rassemble là, comme je l'ai dit, les opinions des anciens, concordantes ou divergentes. Toutefois, dans ce livre, avant d'aborder les chapitres qui seront énumérés,[4] il a deux chapitres dont l'un est un éloge de la philosophie, également extrait de divers auteurs, et l'autre traite des sectes qui se constituèrent en philosophie. C'est là qu'il réunit d’anciens avis sur la géométrie, la musique et l'arithmétique.

Le deuxième livre est composé de quarante-six chapitres. Il traite d'abord des interprètes des signes divins et dit que, pour les hommes, la vérité du caractère essentiel des choses compréhensibles est imperceptible. Il examine ensuite la dialectique et la rhétorique, le style et les lettres, la poésie, la forme du style des anciens, l'aspect moral de la philosophie, sur ce qui dépend de nous, de l'idée que personne n’est malveillant délibérément, de ce que le philosophe doit être, de l'obligation de respecter la divinité; et que les gens pieux et justes reçoivent l'assistance de la divinité. La divination. Qu'il est nécessaire de beaucoup s'associer à la sagesse et d’éviter les pauvres et les personnes sans culture. Sur l'apparence et la réalité. Qu'il ne faut pas juger un homme par son discours, mais par son caractère. Que ceux qui tendent des pièges aux autres se blessent eux-mêmes sans le savoir. La gloire. Sur la célébrité. Que la modération est la meilleure. Que la vertu est difficile à atteindre et le vice facile à pratiquer. Que l'on ne devrait pas tenir compte de l'avis des personnes privées d’intelligence. Que l'hypocrisie est aussi nuisible à ceux qui l'utilisent qu’à ceux auxquels elle est destinée et doit être chassée de l'âme. Qu’on ne doit pas intriguer, car une telle attitude provoque l'envie et la calomnie. Que, dans les fautes que l'on commet, rien n'est plus beau que le repentir. Sur l’insulte, qui n'est pas un bien. Que, lorsque nous sommes insultés, il est nécessaire pour nous de prendre soin de ne pas tomber dans les mêmes erreurs. Sur la nécessité de la vie. Qu'il est nécessaire d'agir en connaissance de cause. De la volonté. Que l'on ne devrait pas agir de façon aléatoire. Que l'adversité est souvent salutaire, en particulier pour les fous. Sur l'éducation. Sur l'instruction. Que l'amitié est le plus beau de tous les biens. Cette similitude de caractère crée l'amitié. Que, dans les malheurs et les dangers, il ne faut pas négliger ses amis. Que l'on ne devrait pas se joindre à ses amis dans l'injustice. Sur les amis faux et douteux. Qu'il est nécessaire d'accélérer les rapprochements avec des amis en tolérant leurs défauts avec plus de facilité et en les oubliant. Que c’est dans le malheur que nous connaissons nos vrais amis. Préceptes sur l'amitié. Sur l'inimitié et la manière dont il est nécessaire de se comporter à l'égard de ses ennemis. Comment tirer profit de ses ennemis. La bienveillance. Que le plaisir au bon moment est plus profitable. Sur la réciprocité des avantages. Que l'on ne doit pas donner profit au malveillant ni l’accepter de sa part. Dernier chapitre: sur l’ingratitude. Tels sont les chapitres du deuxième livre.[5]

Dans le troisième livre, il y a quarante-deux chapitres. Il traite d'abord de la vertu; puis du vice. Sur la prudence, l'imprudence, la modération, l’intempérance, le courage, la lâcheté, la justice, la cupidité et l'injustice, la vérité, le mensonge, la franchise, la flatterie, prodigalité, de l'économie, la maîtrise de soi, la licence, la résignation, la colère, la connaissance de soi, l'arrogance, l'égoïsme, la conscience, la mémoire, la caducité de la mémoire, les serments, le parjure, le besoin de travailler, l'oisiveté, la décence, l'impudence, le silence, la pertinence dans les mots, la brièveté, le bavardage, la bonté, l'envie, la patrie, l'étranger, les secrets et en quarante-deuxième place , sur la calomnie.[6]

Voici les sujets du quatrième livre. Initialement, la constitution, d'autre part les lois et les habitudes, les peuples,[7] les plus puissants de la cité, la puissance, la qualité nécessaire au chef de file ; que la monarchie est ce qu’il y a de mieux. Préceptes sur la royauté. Critique de la dictature. Guerre. Audace. Jeunesse.[8] Chefs militaires et nécessités de la guerre. Préceptes sur la paix, l'agriculture, la paix, la navigation, les arts, les maîtres et les esclaves, l’amour vulgaire et le désir des plaisirs charnels, la beauté, le mariage et de tout ce qui le concerne, dans ce chapitre. Préceptes sur le mariage, les enfants et tout ce qui le concerne, dans ce chapitre. Que les parents doivent recevoir de leurs enfants le respect qui leur est dû. L'attitude à adopter par les pères envers leurs enfants. Ce qui d'ailleurs est le mieux, c’est l'amour fraternel et l'affection à l'égard des parents. L’administration domestique. Sur la noblesse et tout ce qui la concerne dans le présent chapitre. Sur la condition de roturier. Sur les riches et tout ce qui les concerne dans ce chapitre. Sur la pauvreté. Comparaison de la pauvreté et de la richesse.

Que la vie est courte et pleine de tracas. Sur la tristesse, qui est très douloureuse. Sur la maladie et la guérison. Sur la santé et sa conservation. Les docteurs. Le bonheur. Le malheur. Que la prospérité de l'homme est instable. Sur ceux qui sont heureux sans le mériter. Sur ceux qui ne sont pas satisfaits sans le mériter. Qu'il est nécessaire de soutenir avec noblesse les coups du sort. Qu'il est nécessaire de montrer son bonheur et de cacher ses malheurs. Sur l'espoir. Sur ce qui se passe contre toute attente. Qu’il ne faut pas se ravir de ceux qui souffrent le malheur. Que ceux qui souffrent le malheur ont besoin de sympathie.[9] Sur la vieillesse et de tout ce qui la concerne dans ce chapitre. Sur la mort. Sur la vie. Comparaison de la vie et la mort. Le deuil. L’enterrement. Condoléances. Que l’on ne doit pas insulter les morts. Que la mémoire de la majorité de la population disparaît rapidement après la mort.

Voici les cinquante-huit chapitres du quatrième livre. Pour les quatre livres, cela en fait deux cent huit,[10] où, comme nous l'avons dit, Jean présente certaines opinions, citations et dictons célèbres, qu’il récupère à partir d'extraits, de phrases et de préceptes. Il les rassemble des philosophes, Eschine le socratique et Anaxarque et Anacharsis, Aristonymus et Apollonius, Antisthène et Aristippe, Ariston et Aristoxène et Archytas, Aristote, Anaximandre, Anaximène, Archélaos, Anaxagore, Archainetes, Arcésilas, Arrien, Antipater fils d'Histiaus, Antiphane, Apollodore, Aristarque, Asclépiades, Aristaius, Archedemos fils d’Hécatée, Apollophanes, Aigimius, Aisaros, Atticus, Amelius, Albinus, Aristandros, Harpocration, Apelle, Aristagoras, Aristombrotus, Archimède, Boethus, Bias, Bérose, Veronicos , Brotinos, Bion, Glaucon, Demonax, Demetrius, Damippus, Diogène, Diodore, Démocrite, Diotimus, Dioclès, Damarmenes, Didymus, Dion, Dios, Euclide, Euphrate, Epicharme, Epandrides, Erasistratos, Ecpolus, Epicure de Gargettos, Epictète , Hermès, Empédocle, les Athéniens Epicure, Eusèbe, Eurysos, Eratosthène, Eurystratus, Ecphantus, Epidicus, Eudoxe, Epigenes, Evenius, Euryphamos, Zaleucos, Zénon, Zoroastre, Héraclide, Héraclites, Herophiles, Themistius, Théobule, Theanos, Theages, Théophraste , Theodore, Thaïlandais, Théocrite, Thrasyllos, Jérôme, Hippias, Iamblicus, Hiéronclés, Hippalos, Ion, Hipponos, Hierax, Hippodamos, Hippasos, Iouncos, Criton, Cléobule, Cebes, Coriscos, Clitomacus, Critolaus, Clineas, Carnéade, Cléanthe , Callimaque, Critias, Crantor, Callicratides, Leucippe, Lucius, Lysis, Lyncus, Lycon, Leophanes, Longinus, Ménechmes, Metrocles, Metopos, Menedemes, Musonius, Mnesarque, Melissos, Métrodore, Milo, Moderatus, Maximus, Nicolas , Numenius, Naumachius, Naucrates, Nicias, Nicostrate, Xénocrate, Xénophane, Onatos, Ocellus, Onetor, Panacaius, Pittacos, Periander, Pythagore, Plutarque, Pempelus, Platon, Panaitius, Posidonius, Perictionus, Porphyre, Parménide, Polémon, Pythéas, Porus , Polybe, Plotin, Protagoras, Pythiades, Pyrrhon, Rufus, Rheginus, Solon, Sotion, Sosiades, Serenus, Socrate, Stilpon, Speusippe, Straton, Scythinos, Sphairos, Séleucos, Sévère, Timon, Timée, Taurus, Timagoras, Teles, Hypseos , Philoxène, Philolaos, Phérécyde, Favorinus, Phintys, Chion, Chrysippe, Charondas, Chilon, et, parmi les cyniques, Antisthène, Diogène, Cratès, Hegésianax, Onesicritus, Ménandre, Monimus, Polyzelos, Xanthippus, Theomnestos. Voilà les philosophes qui constituent son recueil.

En tant que poètes, Athénodore, Anaxilles, Archippos, Apollonides, Alcidamas, Aristée, Antimachus, Antiphane, Aristarque, Archiloque, Achaios, Eschyle, Agathon, Alexis, Aristocrates, Amphis, Alcée, Aratus, Astydamas, Andronicus, Anaxandride, Aristophane, Aralochos, Apollodore , Alexander, Anacréon, Axinicos, Aristophon, Bacchylide, Bion, Biotos, Bathon, Diphilus, Dionysius, Démétrius, Dicaiogenes, Diodore, Dictys, Euthydamus, Eupolis, Euphronus, Eratosthène, Epicharme, Evenos, Euphorion, Hermolochos, Euripide , Zénon, Zenodotus, Zopyros, Hésiode, Hérode, Heniochos, Héliodore, Theodectus, Thespis, Théognis, Théocrite, Thelerophos, Iophon, Hippothoos, Hipponax, Isidore, Hippothoon, Iulius, Ion, Cléanthe, Cleainetus, Callimaque, Critias, Cléobule , Cratinus, Carcinus, Cercidas, Callinicos, Clinias, Crantor, Clitomaque, Linus, Licymnius, Lycophron, Leonidas, Laon, Ménandre, Myron, Moschion, Ménippe, Moschos, Mimnermus, Melino, Métrodore, Ménophile, Nicostrate, Nicolas, Neophron, Nicomaque , Naumachios, Néoptolème, Xénophane, Xénarque, Homère, Orphée, Olympias, Pindare, Parménide, Posidippe, Pausanias, Polyeides, Patrocleus, Pisandre, Panyasis, Pirithous, Pompée, Rhianos, Sophocle, Sotades, Simonide, Sosiphanes, Simylos, Sositheos , Sclerios, Sappho, Sarapion, Sosicrate, Stagimos, Sopater, Sthenides, Sousaron, Stésichore, Timostrate, Timocles, Tyrtaios, Telesilla, Hypobolimaios, Hypsaios, Philétas, Philoxène, Philippidès, Phrynichos, Philonides, Philémon, Phocylide, Philippos, Phoinicides, Philiscos , Phérécrate, Phanocles, Phintys, Phileos, Chaeremon, Choirilos, Charès. Tels sont les poètes qu’il cite dans ses chapitres.

Les orateurs, les historiens, les rois et les généraux (car il a également rassemblé les témoins empruntés à ces groupes) sont les suivants: Aristides, Aristoclès, Aelian, Eschine, Agathon, Antienne, Archélaos, Gaius, Gorgias, Démosthène, Démade, Demaratus, Ephore, Zopyros, Hérodote, Hegesiades, Hegesios, Thucydide, Thésée, Théodore, Thrasylle, Théopompe, Isocrate, Isée, Cornaline, Callisthène, Clitophon, Ctésias, Lysias, Nicias, Xénophon, Obrimos, Polyainos, Prodicus, Protagoras, Sostrate, Timagoras, Trophilos, Hypéride, Philostrate, Chrysermos, Alexander, Agésilas, Agathoclès, Antigone, Agis, Agrippinus, Anaxilaos, Archidamos, Dionysius, Darius, Epaminondas, Eudamidas, Thémistocle, Iphicrate, Hipparque, Cotys, Clitarque, Lycurgue, Leonidas, Lamachos, Mallias, Périclès, Pyrrhus, Ptolémée, Sémiramis, Scipio, Scillouros, Timothée, Philippe, Phocion, Phalaris, Charillus, Chabrias, Charès, Aristophane, Ésope, Antigenidas, Aristote, Aristides le Juste, le médecin Alcméon, le médecin Antyllos, Arimnestos, Apelle, Bryson, Glaucon, le médecin Galien, Dicearchos, Dion, Denys, le médecin Dioclès, Euxitheos, Hermarque, Hermippos, Euryximaque, Euphranias, le médecin Erasistrate, le médecin Euryphron, Eratosthène, Eubulos, Théopompe, Théocrite, Thymarides, Thynon, le médecin Hippocrate, Caton, Cephisodores, Kleostratos, Clitomaque, Licymnius, Myson, Métrodore, Metrocles, Nicostrate, Prausion, Simonide, Seriphios, Sotion, Sostrate, Speusippe.