ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ

Ὦ τοῦ στρατηγήσαντος ἐν Τροίᾳ ποτὲ

Ἀγαμέμνονος παῖ, νῦν ἐκεῖν᾽ ἔξεστί σοι

παρόντι λεύσσειν ὧν πρόθυμος ἦσθ᾽ ἀεί.

Τὸ γὰρ παλαιὸν Ἄργος οὑπόθεις τόδε,

τῆς οἰστροπλῆγος ἄλσος Ἰνάχου κόρης·

αὕτη δ᾽, Ὀρέστα, τοῦ λυκοκτόνου θεοῦ

ἀγορὰ Λύκειος οὑξ ἀριστερᾶς δ᾽ ὅδε

῞Ηρας ὁ κλεινὸς ναός· οἷ δ᾽ ἱκάνομεν,

φάσκειν Μυκήνας τὰς πολυχρύσους ὁρᾶν,

πολύφθορόν τε δῶμα Πελοπιδῶν τόδε,

ὅθεν σε πατρὸς ἐκ φόνων ἐγώ ποτε

πρὸς σῆς ὁμαίμου καὶ κασιγνήτης λαβὼν

ἤνεγκα κἀξέσωσα κἀξεθρεψάμην

τοσόνδ᾽ ἐς ἥβης πατρὶ τιμωρὸν φόνου.

Νῦν οὖν, Ὀρέστα καὶ σύ, φίλτατε ξένων

Πυλάδη, τί χρὴ δρᾶν ἐν τάχει βουλευτέον,

ὡς ἡμὶν ἤδη λαμπρὸν ἡλίου σέλας

ἑῷα κινεῖ φθέγματ᾽ ὀρνίθων σαφῆ,

μέλαινά τ᾽ ἄστρων ἐκλέλοιπεν εὐφρόνη.

Πρὶν οὖν τιν᾽ ἀνδρῶν ἐξοδοιπορεῖν στέγης,

ξυνάπτετον λόγοισιν·�ὡς ἐνταῦθ᾽ ἴμεν

ἵν᾽ οὐκέτ᾽ ὀκνεῖν καιρός, ἀλλ᾽ ἔργων ἀκμή.

 

 

 

 

 

ΟΡΕΣΤΗΣ

Ὦ φίλτατ᾽ ἀνδρῶν προσπόλων, ὥς μοι σαφῆ

σημεῖα φαίνεις ἐσθλὸς εἰς ἡμᾶς γεγώς·

ὥσπερ γὰρ ἵππος εὐγενής, κἂν ᾖ γέρων,

ἐν τοῖσι δεινοῖς θυμὸν οὐκ ἀπώλεσεν,

ἀλλ᾽ ὀρθὸν οὖς ἵστησιν, ὡσαύτως δὲ σὺ

ἡμᾶς τ᾽ ὀτρύνεις καὐτὸς ἐν πρώτοις ἕπῃ.

Τοιγὰρ τὰ μὲν δόξαντα δηλώσω, σὺ δέ,

ὀξεῖαν ἀκοὴν τοῖς ἐμοῖς λόγοις διδούς,

εἰ μή τι καιροῦ τυγχάνω, μεθάρμοσον.

Ἐγὼ γὰρ ἡνίχ᾽ ἱκόμην τὸ Πυθικὸν

μαντεῖον, ὡς μάθοιμ᾽ ὅτῳ τρόπῳ πατρὶ

δίκας ἀροίμην τῶν φονευσάντων πάρα,

χρῇ μοι τοιαῦθ᾽ ὁ Φοῖβος ὧν πεύσῃ τάχα·

ἄσκευον αὐτὸν ἀσπίδων τε καὶ στρατοῦ

δόλοισι κλέψαι χειρὸς ἐνδίκους σφαγάς.

Ὅτ᾽ οὖν τοιόνδε χρησμὸν εἰσηκούσαμεν,

σὺ μὲν μολών, ὅταν σε καιρὸς εἰσάγῃ

δόμων ἔσω τῶνδ᾽, ἴσθι πᾶν τὸ δρώμενον,

ὅπως ἂν εἰδὼς ἡμὶν ἀγγείλῃς σαφῆ·

οὐ γάρ σε μὴ γήρᾳ τε καὶ χρόνῳ μακρῷ

γνῶσ᾽, οὐδ᾽ ὑποπτεύσουσιν ὧδ᾽ ἠνθισμένον·

λόγῳ δὲ χρῶ τοιῷδ᾽, ὅτι ξένος μὲν εἶ

Φωκεὺς παρ᾽ ἀνδρὸς Φανοτέως ἥκων· ὁ γὰρ

μέγιστος αὐτοῖς τυγχάνει δορυξένων·

ἄγγελλε δ᾽, ὅρκον προστιθείς, ὁθούνεκα

τέθνηκ᾽ Ὀρέστης ἐξ ἀναγκαίας τύχης,

ἄθλοισι Πυθικοῖσιν ἐκ τροχηλάτων

δίφρων κυλισθείς·ὧδ᾽ ὁ μῦθος ἑστάτω.

Ἡμεῖς δὲ πατρὸς τύμβον, ὡς ἐφίετο,

λοιβαῖσι πρῶτον καὶ καρατόμοις χλιδαῖς

στέψαντες, εἶτ᾽ ἄψορρον ἥξομεν πάλιν,

τύπωμα χαλκόπλευρον ἠρμένοι χεροῖν,

ὃ καὶ σὺ θάμνοις οἶσθά μοι κεκρυμμένον,

ὅπως λόγῳ κλέπτοντες ἡδεῖαν φάτιν

φέροιμεν αὐτοῖς, τοὐμὸν ὡς ἔρρει δέμας

φλογιστὸν ἤδη καὶ κατηνθρακωμένον.

Τί γάρ με λυπεῖ τοῦθ᾽, ὅταν λόγῳ θανὼν

ἔργοισι σωθῶ κἀξενέγκωμαι κλέος;

δοκῶ μὲν οὐδὲν ῥῆμα σὺν κέρδει κακόν·

ἤδη γὰρ εἶδον πολλάκις καὶ τοὺς σοφοὺς

λόγῳ μάτην θνῄσκοντας·�εἶθ᾽, ὅταν δόμους

ἔλθωσιν αὖθις, ἐκτετίμηνται πλέον·

ὣς κἄμ᾽ ἐπαυχῶ τῆσδε τῆς φήμης ἄπο

δεδορκότ᾽ ἐχθροῖς ἄστρον ὣς λάμψειν ἔτι.

Ἀλλ᾽, ὦ πατρῴα γῆ θεοί τ᾽ ἐγχώριοι,

δέξασθέ μ᾽ εὐτυχοῦντα ταῖσδε ταῖς ὁδοῖς,

σύ τ᾽, ὦ πατρῷον δῶμα· σοῦ γὰρ ἔρχομαι

δίκῃ καθαρτὴς πρὸς θεῶν ὡρμημένος·

καὶ μή μ᾽ ἄτιμον τῆσδ᾽ ἀποστείλητε γῆς,

ἀλλ᾽ ἀρχέπλουτον καὶ καταστάτην δόμων

Εἴρηκα μέν νυν ταῦτα· σοὶ δ᾽ ἤδη, γέρον,

τὸ σὸν μελέσθω βάντι φρουρῆσαι χρέος·

νὼ δ᾽ ἔξιμεν καιρὸς γάρ, ὅσπερ ἀνδράσι

μέγιστος ἔργου παντός ἐστ᾽ ἐπιστάτης.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΗΛΕΚΤΡΑ

Ἰώ μοί μοι δύστηνος.

 

 

ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ

Καὶ μὴν θυρῶν ἔδοξα προσπόλων τινὸς

ὑποστενούσης ἔνδον αἰσθέσθαι, τέκνον.

 

ΟΡΕΣΤΗΣ

Ἆρ᾽ ἐστὶν ἡ δύστηνος Ἠλέκτρα; θέλεις

μείνωμεν αὐτοῦ κἀνακούσωμεν γόων;

 

ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ

Ηκιστα· μηδὲν πρόσθεν ἢ τὰ Λοξίου

πειρώμεθ᾽ ἔρδειν, κἀπὸ τῶνδ᾽ ἀρχηγετεῖν

πατρὸς χέοντες λουτρά· ταῦτα γὰρ φέρει

νίκην τ᾽ ἐφ᾽ ἡμῖν καὶ κράτος τῶν δρωμένων.

 

ΗΛΕΚΤΡΑ

Ὦ φάος ἁγνὸν

καὶ γῆς ἰσόμοιρ᾽ ἀήρ, ὥς μοι

πολλὰς μὲν θρήνων ᾠδάς,

πολλὰς δ᾽ ἀντήρεις ᾔσθου

στέρνων πλαγὰς αἱμασσομένων,

ὁπόταν δνοφερὰ νὺξ ὑπολειφθῇ·

τὰ δὲ παννυχίδων ἤδη στυγεραὶ

ξυνίσασ᾽ εὐναὶ μογερῶν οἴκων,

 ὅσα τὸν δύστηνον ἐμὸν θρηνῶ

πατέρ᾽, ὃν κατὰ μὲν βάρβαρον αἶαν

φοίνιος Ἄρης οὐκ ἐξένισεν,

μήτηρ δ᾽ ἡμὴ χὠ κοινολεχὴς

Αἴγισθος, ὅπως δρῦν ὑλοτόμοι,

σχίζουσι κάρα φονίῳ πελέκει·

κοὐδεὶς τούτων οἶκτος ἀπ᾽ ἄλλης

ἢ ᾽μοῦ φέρεται, σοῦ, πάτερ, οὕτως

ἀδίκως οἰκτρῶς τε θανόντος.

Ἀλλ᾽ οὐ μὲν δὴ

λήξω θρήνων στυγερῶν τε γόων,

ἔστ᾽ ἂν παμφεγγεῖς ἄστρων

ῥιπάς, λεύσσω δὲ τόδ᾽ ἦμαρ,

μὴ οὐ τεκνολέτειρ᾽ ὥς τις ἀηδὼν

ἐπὶ κωκυτῷ τῶνδε πατρῴων

πρὸ θυρῶν ἠχὼ πᾶσι προφωνεῖν·

�Ὦ δῶμ᾽ Ἀΐδου καὶ Περσεφόνης,

ὦ χθόνι᾽ Ἑρμῆ καὶ πότνι᾽ Ἀρά,

σεμναί τε θεῶν παῖδες Ἐρινύες,

αἳ τοὺς ἀδίκως θνῄσκοντας ὁρᾶθ᾽,

αἳ τοὺς εὐνὰς ὑποκλεπτομένους,

ἔλθετ᾽, ἀρήξατε, τείσασθε πατρὸς

φόνον ἡμετέρου,

καί μοι τὸν ἐμὸν πέμψατ᾽ ἀδελφόν·

μούνη γὰρ ἄγειν οὐκέτι σωκῶ

λύπης ἀντίρροπον ἄχθος.�

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΧΟΡΟΣ

αῖ, παῖ δυστανοτάτας

Ἠλέκτρα ματρός, τίν᾽ ἀεὶ

τάκεις ὧδ᾽ ἀκόρεστον οἰμωγὰν

τὸν πάλαι ἐκ δολερᾶς ἀθεώτατα

ματρὸς ἁλόντ᾽ ἀπάταις Ἀγαμέμνονα

κακᾷ τε χειρὶ πρόδοτον;

ὡς ὁ τάδε πορὼν

ὄλοιτ᾽, εἴ μοι θέμις τάδ᾽ αὐδᾶν.

 

ΗΛΕΚΤΡΑ

Ὦ γενέθλα γενναίων,

ἥκετ᾽ ἐμῶν καμάτων παραμύθιον·

οἶδά τε καὶ ξυνίημι τάδ᾽, οὔ τί με

φυγγάνει· οὐδ᾽ ἐθέλω προλιπεῖν τόδε,

μὴ οὐ τὸν ἐμὸν στενάχειν πατέρ᾽ ἄθλιον.

Ἀλλ᾽, ὦ παντοίας

φιλότητος ἀμειβόμεναι χάριν,

ἐᾶτέ μ᾽ ὧδ᾽ ἀλύειν,

αἰαῖ, ἱκνοῦμαι.

 

ΧΟΡΟΣ

Ἀλλ᾽ οὔτοι τόν γ᾽ ἐξ Ἀΐδα παγκοίνου λίμνας πατέρ᾽ ἀν-

στάσεις οὔτε γόοισιν οὔτ᾽ ἄνταις.

Ἀλλ᾽ ἀπὸ τῶν μετρίων ἐπ᾽ ἀμήχανον

ἄλγος ἀεὶ στενάχουσα διόλλυσαι

ἐν οἷς ἀνάλυσίς ἐστιν

οὐδεμία κακῶν·

τί μοι τῶν δυσφόρων ἐφίῃ;

 

ΗΛΕΚΤΡΑ

Νήπιος ὃς τῶν οἰκτρῶς

οἰχομένων γονέων ἐπιλάθεται·

ἀλλ᾽ ἐμέ γ᾽ ἁ στονόεσσ᾽ ἄραρεν φρένας,

ἃ Ἴτυν, αἰὲν Ἴτυν ὀλοφύρεται,

ὄρνις ἀτυζομένα, Διὸς ἄγγελος.

Ἰὼ παντλάμων

Νιόβα, σὲ δ᾽ ἔγωγε νέμω θεόν,

ἅτ᾽ ἐν τάφῳ πετραίῳ,

αἰαῖ, δακρύεις.

 

ΧΟΡΟΣ

Οὔτοι σοὶ μούνᾳ, τέκνον,

ἄχος ἐφάνη βροτῶν,

πρὸς ὅ τι σὺ τῶν ἔνδον εἶ περισσά,

οἷς ὁμόθεν εἶ καὶ γονᾷ ξύναιμος,

οἵα Χρυσόθεμις

ζώει καὶ Ἰφιάνασσα,

κρυπτᾷ τ᾽ ἀχέων ἐν ἥβᾳ

ὄλβιος, ὃν ἁ κλεινὰ

γᾶ ποτε Μυκηναίων

δέξεται εὐπατρίδαν,

Διὸς εὔφρονι

λήματι μολόντα τάνδε γᾶν

Ὀρέσταν.

 

ΗΛΕΚΤΡΑ

Ὅν γ᾽ ἐγὼ ἀκάματα προσμένουσ᾽, ἄτεκνος,

τάλαιν᾽, ἀνύμφευτος, αἰὲν οἰχνῶ,

δάκρυσι μυδαλέα, τὸν ἀνήνυτον

οἶτον ἔχουσα κακῶν· ὁ δὲ λάθεται

ὧν τ᾽ ἔπαθ᾽ ὧν τ᾽ ἐδάη· τί γὰρ οὐκ ἐμοὶ

ἔρχεται ἀγγελίας ἀπατώμενον;

ἀεὶ μὲν γὰρ ποθεῖ,

ποθῶν δ᾽ οὐκ ἀξιοῖ φανῆναι.

 

ΧΟΡΟΣ

Θάρσει μοι, θάρσει, τέκνον

ἔτι μέγας οὐρανῷ

Ζεύς, ὃς ἐφορᾷ πάντα καὶ κρατύνει:

ᾧ τὸν ὑπεραλγῆ χόλον νέμουσα,

μήθ᾽ οἷς ἐχθαίρεις,

ὑπεράχθεο μήτ᾽ ἐπιλάθου.

Χρόνος γὰρ εὐμαρὴς θεός·

οὔτε γὰρ ὁ τὰν Κρῖσαν

βούνομον ἔχων ἀκτὰν

παῖς Ἀγαμεμνονίδας ἀπερίτροπος,

οὔθ᾽ ὁ παρὰ τὸν Ἀχέροντα θεὸς

ἀνάσσων.

 

 

 

 

 

 

ΗΛΕΚΤΡΑ

Ἀλλ᾽ ἐμὲ μὲν ὁ πολὺς ἀπολέλοιπεν ἤδη

βίοτος ἀνέλπιστος, οὐδ᾽ ἔτ᾽ ἀρκῶ

ἅτις ἄνευ τοκέων κατατάκομαι,

ἇς φίλος οὔτις ἀνὴρ ὑπερίσταται,

ἀλλ᾽ ἁπερεί τις ἔποικος ἀναξία

οἰκονομῶ θαλάμους πατρός, ὧδε μὲν

ἀεικεῖ σὺν στολᾷ,

κεναῖς δ᾽ ἀμφίσταμαι τραπέζαις.

 

ΧΟΡΟΣ

Οἰκτρὰ μὲν νόστοις αὐδά,

οἰκτρὰ δ᾽ ἐν κοίταις πατρῴαις,

ὅτε οἱ παγχάλκων ἀνταία

γενύων ὡρμάθη πλαγά.

Δόλος ἦν ὁ φράσας, ἔρος ὁ κτείνας,

δεινὰν δεινῶς προφυτεύσαντες

μορφάν, εἴτ᾽ οὖν θεὸς εἴτε βροτῶν

ἦν ὁ ταῦτα πράσσων.

 

ΗΛΕΚΤΡΑ

Ὦ πασᾶν κείνα πλέον ἁμέρα

ἐλθοῦσ᾽ ἐχθίστα δή μοι·

ὦ νύξ, ὦ δείπνων ἀρρήτων

ἔκπαγλ᾽ ἄχθη·

τοὺς ἐμὸς ἴδε πατὴρ

θανάτους αἰκεῖς διδύμαιν χειροῖν,

αἳ τὸν ἐμὸν εἷλον βίον

πρόδοτον, αἵ μ᾽ ἀπώλεσαν·

οἷς θεὸς ὁ μέγας Ὀλύμπιος

ποίνιμα πάθεα παθεῖν πόροι,

μηδέ ποτ᾽ ἀγλαΐας ἀποναίατο

τοιάδ᾽ ἀνύσαντες ἔργα.

 

ΧΟΡΟΣ

Φράζου μὴ πόρσω φωνεῖν·

οὐ γνώμαν ἴσχεις ἐξ οἵων

τὰ παρόντ᾽ οἰκείας εἰς ἄτας

ἐμπίπτεις οὕτως αἰκῶς;

Πολὺ γάρ τι κακῶν ὑπερεκτήσω,

σᾷ δυσθύμῳ τίκτουσ᾽ αἰεὶ

ψυχᾷ πολέμους· τὰ δὲ τοῖς δυνατοῖς

οὐκ ἐριστὰ πλάθειν.

 

ΗΛΕΚΤΡΑ

Δεινοῖς ἠναγκάσθην, δεινοῖς

ἔξοιδ᾽, οὐ λάθει μ᾽ ὀργά.

Ἀλλ᾽ � ἐν γὰρ δεινοῖς οὐ σχήσω

ταύτας ἄτας,

ὄφρα με βίος ἔχῃ·

τίνι γάρ ποτ᾽ ἄν, ὦ φιλία γενέθλα,

πρόσφορον ἀκούσαιμ᾽ ἔπος,

τίνι φρονοῦντι καίρια;

ἄνετέ μ᾽, ἄνετε, παράγοροι·

τάδε γὰρ ἄλυτα κεκλήσεται·

οὐδέ ποτ᾽ ἐκ καμάτων ἀποπαύσομαι

ἀνάριθμος ὧδε θρήνων.

 

ΧΟΡΟΣ

Ἀλλ᾽ οὖν εὐνοίᾳ γ᾽ αὐδῶ,

Ἐπῳδός

μάτηρ ὡσεί τις πιστά,

μὴ τίκτειν σ᾽ ἄταν ἄταις.

 

ΗΛΕΚΤΡΑ

Καὶ τί μέτρον κακότατος ἔφυ; φέρε,

πῶς ἐπὶ τοῖς φθιμένοις ἀμελεῖν καλόν;

ἐν τίνι τοῦτ᾽ ἔβλαστ᾽ ἀνθρώπων;

Μήτ᾽ εἴην ἔντιμος τούτοις,

μήτ᾽, εἴ τῳ πρόσκειμαι χρηστῷ,

ξυνναίοιμ᾽ εὔκηλος, γονέων

ἐκτίμους ἴσχουσα πτέρυγας

ὀξυτόνων γόων.

Εἰ γὰρ ὁ μὲν θανὼν γᾶ τε καὶ οὐδὲν ὢν

κείσεται τάλας,

οἱ δὲ μὴ πάλιν

δώσουσ᾽ ἀντιφόνους δίκας,

ἔρροι τ᾽ ἂν αἰδὼς ἁπάν

των τ᾽ εὐσέβεια θνατῶν.

 

 

 

 

ΧΟΡΟΣ

Ἐγὼ μέν, ὦ παῖ, καὶ τὸ σὸν σπεύδουσ᾽ ἅμα

καὶ τοὐμὸν αὐτῆς ἦλθον· εἰ δὲ μὴ καλῶς

λέγω, σὺ νίκα·�σοὶ γὰρ ἑψόμεσθ᾽ ἅμα.

 

ΗΛΕΚΤΡΑ

Αἰσχύνομαι μέν, ὦ γυναῖκες, εἰ δοκῶ

πολλοῖσι θρήνοις δυσφορεῖν ὑμῖν ἄγαν·

ἀλλ᾽ ἡ βία γὰρ ταῦτ᾽ ἀναγκάζει με δρᾶν,

σύγγνωτε· πῶς γὰρ ἥτις εὐγενὴς γυνή,

πατρῷ᾽ ὁρῶσα πήματ᾽, οὐ δρῴη τάδ᾽ ἄν,

ἁγὼ κατ᾽ ἦμαρ καὶ κατ᾽ εὐφρόνην ἀεὶ

θάλλοντα μᾶλλον ἢ καταφθίνονθ᾽ ὁρῶ;

ᾗ πρῶτα μὲν τὰ μητρὸς ἥ μ᾽ ἐγείνατο

ἔχθιστα συμβέβηκεν·�εἶτα δώμασιν

ἐν τοῖς ἐμαυτῆς τοῖς φονεῦσι τοῦ πατρὸς

ξύνειμι, κἀκ τῶνδ᾽ ἄρχομαι, κἀκ τῶνδέ μοι

λαβεῖν θ᾽ ὁμοίως καὶ τὸ τητᾶσθαι πέλει.

Ἔπειτα ποίας ἡμέρας δοκεῖς μ᾽ ἄγειν,

ὅταν θρόνοις Αἴγισθον ἐνθακοῦντ᾽ ἴδω

τοῖσιν πατρῴοις, εἰσίδω δ᾽ ἐσθήματα

φοροῦντ᾽ ἐκείνῳ ταὐτὰ καὶ παρεστίους

σπένδοντα λοιβὰς ἔνθ᾽ ἐκεῖνον ὤλεσεν;

 ἴδω δὲ τούτων τὴν τελευταίαν ὕβριν,

τὸν αὐτοφόντην ἡμὶν ἐν κοίτῃ πατρὸς

ξὺν τῇ ταλαίνῃ μητρί, μητέρ᾽ εἰ χρεὼν

ταύτην προσαυδᾶν τῷδε συγκοιμωμένην.

῝Η δ᾽ ὧδε τλήμων ὥστε τῷ μιάστορι

ξύνεστ᾽, Ἐρινὺν οὔτιν᾽ ἐκφοβουμένη·

ἀλλ᾽ ὥσπερ ἐγγελῶσα τοῖς ποιουμένοις,

εὑροῦσ᾽ ἐκείνην ἡμέραν ἐν ᾗ τότε

πατέρα τὸν ἀμὸν ἐκ δόλου κατέκτανεν,

ταύτῃ χοροὺς ἵστησι καὶ μηλοσφαγεῖ

θεοῖσιν ἔμμην᾽ ἱερὰ τοῖς σωτηρίοις.

Ἐγὼ δ᾽ ὁρῶσ᾽ ἡ δύσμορος κατὰ στέγας

κλαίω, τέτηκα, κἀπικωκύω πατρὸς

τὴν δυστάλαιναν δαῖτ᾽ ἐπωνομασμένην

αὐτὴ πρὸς αὑτήν· οὐδὲ γὰρ κλαῦσαι πάρα

τοσόνδ᾽ ὅσον μοι θυμὸς ἡδονὴν φέρει.

Αὕτη γὰρ ἡ λόγοισι γενναία γυνὴ

φωνοῦσα τοιάδ᾽ ἐξονειδίζει κακά·

�Ὦ δύσθεον μίσημα, σοὶ μόνῃ πατὴρ

έθνηκεν; ἄλλος δ᾽ οὔτις ἐν πένθει βροτῶν;

κακῶς ὄλοιο, μηδέ σ᾽ ἐκ γόων ποτὲ

τῶν νῦν ἀπαλλάξειαν οἱ κάτω θεοί.�

Τάδ᾽ ἐξυβρίζει, πλὴν ὅταν κλύῃ τινὸς

ἥξοντ᾽ Ὀρέστην, τηνικαῦτα δ᾽ ἐμμανὴς

βοᾷ παραστᾶσ᾽· �Οὐ σύ μοι τῶνδ᾽ αἰτία;

οὐ σὸν τόδ᾽ ἐστὶ τοὔργον, ἥτις ἐκ χερῶν

κλέψασ᾽ Ὀρέστην τῶν ἐμῶν ὑπεξέθου;

ἀλλ᾽ ἴσθι τοι τείσουσά γ᾽ ἀξίαν δίκην.�

Τοιαῦθ᾽ ὑλακτεῖ, σὺν δ᾽ ἐποτρύνει πέλας

ὁ κλεινὸς αὐτῇ ταῦτα νυμφίος παρών,

ὁ πάντ᾽ ἄναλκις οὗτος, ἡ πᾶσα βλάβη,

ὁ σὺν γυναιξὶ τὰς μάχας ποιούμενος.

Ἐγὼ δ᾽, Ὀρέστην τῶνδε προσμένουσ᾽ ἀεὶ

παυστῆρ᾽ ἐφήξειν, ἡ τάλαιν᾽ ἀπόλλυμαι·

μέλλων γὰρ αἰεὶ δρᾶν τι τὰς οὔσας τέ μου

καὶ τὰς ἀπούσας ἐλπίδας διέφθορεν.

Ἐν οὖν τοιούτοις οὔτε σωφρονεῖν, φίλαι,

οὔτ᾽ εὐσεβεῖν πάρεστιν· ἀλλ᾽ ἐν τοῖς κακοῖς

πολλή ᾽στ᾽ ἀνάγκη κἀπιτηδεύειν κακά.

 

 

 

 

 

ΧΟΡΟΣ

Φέρ᾽ εἰπέ, πότερον ὄντος Αἰγίσθου πέλας

λέγεις τάδ᾽ ἡμῖν, ἢ βεβῶτος ἐκ δόμων;

 

ΗΛΕΚΤΡΑ

῏Η κάρτα· μὴ δόκει μ᾽ ἄν, εἴπερ ἦν πέλας,

θυραῖον οἰχνεῖν· νῦν δ᾽ ἀγροῖσι τυγχάνει.

 

ΧΟΡΟΣ

Η κἂν ἐγὼ θαρσοῦσα μᾶλλον ἐς λόγους

τοὺς σοὺς ἱκοίμην, εἴπερ ὧδε ταῦτ᾽ ἔχει.

 

ΗΛΕΚΤΡΑ

Ὡς νῦν ἀπόντος ἱστόρει τί σοι φίλον.

 

ΧΟΡΟΣ

Καὶ δή σ᾽ ἐρωτῶ. Τοῦ κασιγνήτου τί φῄς,

ἥξοντος ἢ μέλλοντος; εἰδέναι θέλω.

 

ΗΛΕΚΤΡΑ

Φησίν γε· φάσκων δ᾽ οὐδὲν ὧν λέγει ποεῖ.

 

ΧΟΡΟΣ

Φιλεῖ γὰρ ὀκνεῖν πρᾶγμ᾽ ἀνὴρ πράσσων μέγα.

 

ΗΛΕΚΤΡΑ

Καὶ μὴν ἔγωγ᾽ ἔσωσ᾽ ἐκεῖνον οὐκ ὄκνῳ.

 

ΧΟΡΟΣ

Θάρσει·�πέφυκεν ἐσθλὸς ὥστ᾽ ἀρκεῖν φίλοις.

 

ΗΛΕΚΤΡΑ

Πέποιθ᾽, ἐπεί τἂν οὐ μακρὰν ἔζων ἐγώ.

 

 

ΧΟΡΟΣ

Μὴ νῦν ἔτ᾽ εἴπῃς μηδέν· ὡς δόμων ὁρῶ

τὴν σὴν ὅμαιμον, ἐκ πατρὸς ταὐτοῦ φύσιν,

Χρυσόθεμιν, ἔκ τε μητρός, ἐντάφια χεροῖν

φέρουσαν, οἷα τοῖς κάτω νομίζεται.

 

 

 

 

 

 

 

ΧΡΥΣΟΘΕΜΙΣ

Τίν᾽ αὖ σὺ τήνδε πρὸς θυρῶνος ἐξόδοις

ἐλθοῦσα φωνεῖς, ὦ κασιγνήτη, φάτιν,

κοὐδ᾽ ἐν χρόνῳ μακρῷ διδαχθῆναι θέλεις

θυμῷ ματαίῳ μὴ χαρίζεσθαι κενά;

Καίτοι τοσοῦτόν γ᾽ οἶδα κἀμαυτὴν ὅτι

ἀλγῶ ᾽πὶ τοῖς παροῦσιν· ὥστ᾽ ἄν, εἰ σθένος

λάβοιμι, δηλώσαιμ᾽ ἂν οἷ᾽ αὐτοῖς φρονῶ

νῦν δ᾽ ἐν κακοῖς μοι πλεῖν ὑφειμένῃ δοκεῖ,

καὶ μὴ δοκεῖν μὲν δρᾶν τι, πημαίνειν δὲ μή·

τοιαῦτα δ᾽ ἄλλα καὶ σὲ βούλομαι ποεῖν.

Καίτοι τὸ μὲν δίκαιον οὐχ ᾗ ᾽γὼ λέγω,

ἀλλ᾽ ᾗ σὺ κρίνεις· εἰ δ᾽ ἐλευθέραν με δεῖ

ζῆν, τῶν κρατούντων ἐστὶ πάντ᾽ ἀκουστέα

 

ΗΛΕΚΤΡΑ

Δεινόν γέ σ᾽ οὖσαν πατρὸς οὗ σὺ παῖς ἔφυς

κείνου λελῆσθαι, τῆς δὲ τικτούσης μέλειν.

Ἅπαντα γάρ σοι τἀμὰ νουθετήματα

κείνης διδακτὰ κοὐδὲν ἐκ σαυτῆς λέγεις.

Ἔπειθ᾽ ἑλοῦ γε θάτερ᾽, ἢ φρονεῖν κακῶς,

ἢ τῶν φίλων φρονοῦσα μὴ μνήμην ἔχειν·

ἥτις λέγεις μὲν ἀρτίως ὡς, εἰ λάβοις

σθένος, τὸ τούτων μῖσος ἐκδείξειας ἄν·

ἐμοῦ δὲ πατρὶ πάντα τιμωρουμένης

οὔτε ξυνέρδεις τήν τε δρῶσαν ἐκτρέπεις·

οὐ ταῦτα πρὸς κακοῖσι δειλίαν ἔχει;

Ἐπεὶ δίδαξον, ἢ μάθ᾽ ἐξ ἐμοῦ, τί μοι

κέρδος γένοιτ᾽ ἂν τῶνδε ληξάσῃ γόων.

Οὐ ζῶ; κακῶς μέν, οἶδ᾽, ἐπαρκούντως δ᾽ ἐμοί·

λυπῶ δὲ τούτους, ὥστε τῷ τεθνηκότι

τιμὰς προσάπτειν, εἴ τις ἔστ᾽ ἐκεῖ χάρις.

Σὺ δ᾽ ἡμὶν ἡ μισοῦσα μισεῖς μὲν λόγῳ,

ἔργῳ δὲ τοῖς φονεῦσι τοῦ πατρὸς ξύνει.

Ἐγὼ μὲν οὖν οὐκ ἄν ποτ᾽, οὐδ᾽ εἴ μοι τὰ σὰ

μέλλοι τις οἴσειν δῶρ᾽, ἐφ᾽ οἷσι νῦν χλιδᾷς,

τούτοις ὑπεικάθοιμι· σοὶ δὲ πλουσία

τράπεζα κείσθω καὶ περιρρείτω βίος·

ἐμοὶ γὰρ ἔστω τοὐμὲ μὴ λυπεῖν μόνον

βόσκημα· τῆς σῆς δ᾽ οὐκ ἐρῶ τιμῆς τυχεῖν,

οὐδ᾽ ἂν σύ, σώφρων γ᾽ οὖσα.

Νῦν δ᾽ ἐξὸν πατρὸς

πάντων ἀρίστου παῖδα κεκλῆσθαι, καλοῦ

τῆς μητρός· οὕτω γὰρ φανῇ πλείστοις κακή,

θανόντα πατέρα καὶ φίλους προδοῦσα σούς.

 

 

 

 

 

 

 

 

ΧΟΡΟΣ

Μηδὲν πρὸς ὀργήν, πρὸς θεῶν ὡς τοῖς λόγοις

ἔνεστιν ἀμφοῖν κέρδος, εἰ σὺ μὲν μάθοις

τοῖς τῆσδε χρῆσθαι, τοῖς δὲ σοῖς αὕτη πάλιν.

 

ΧΡΥΣΟΘΕΜΙΣ

Ἐγὼ μέν, ὦ γυναῖκες, ἠθάς εἰμί πως

τῶν τῆσδε μύθων· οὐδ᾽ ἂν ἐμνήσθην ποτέ,

εἰ μὴ κακὸν μέγιστον εἰς αὐτὴν ἰὸν

ἤκουσ᾽, ὃ ταύτην τῶν μακρῶν σχήσει γόων.

 

ΗΛΕΚΤΡΑ

Φέρ᾽ εἰπὲ δὴ τὸ δεινόν· εἰ γὰρ τῶνδέ μοι

μεῖζόν τι λέξεις, οὐκ ἂν ἀντείποιμ᾽ ἔτι.

 

ΧΡΥΣΟΘΕΜΙΣ

Ἀλλ᾽ ἐξερῶ σοι πᾶν ὅσον κάτοιδ᾽ ἐγώ·

μέλλουσι γάρ σ᾽, εἰ τῶνδε μὴ λήξεις γόων,

ἐνταῦθα πέμψειν ἔνθα μήποθ᾽ ἡλίου

φέγγος προσόψει, ζῶσα δ᾽ ἐν κατηρεφεῖ

στέγῃ χθονὸς τῆσδ᾽ ἐκτὸς ὑμνήσεις κακά.

Πρὸς ταῦτα φράζου καί με μή ποθ᾽ ὕστερον

παθοῦσα μέμψῃ· νῦν γὰρ ἐν καλῷ φρονεῖν.

 

 

 

ΗΛΕΚΤΡΑ

῏Η ταῦτα δή με καὶ βεβούλευνται ποεῖν;

 

 

 

 

 

ΧΡΥΣΟΘΕΜΙΣ

Μάλισθ᾽· ὅταν περ οἴκαδ᾽ Αἴγισθος μόλῃ.

 

ΗΛΕΚΤΡΑ

Ἀλλ᾽ ἐξίκοιτο τοῦδέ γ᾽ οὕνεκ᾽ ἐν τάχει.

 

ΧΡΥΣΟΘΕΜΙΣ

Τίν᾽, ὦ τάλαινα, τόνδ᾽ ἐπηράσω λόγον;

 

 

ΗΛΕΚΤΡΑ

Ἐλθεῖν ἐκεῖνον, εἴ τι τῶνδε δρᾶν νοεῖ.

 

ΧΡΥΣΟΘΕΜΙΣ

Ὅπως πάθῃς τί χρῆμα; ποῦ ποτ᾽ εἶ φρενῶν;

 

ΗΛΕΚΤΡΑ

Ὅπως ἀφ᾽ ὑμῶν ὡς προσώτατ᾽ ἐκφύγω.

 

ΧΡΥΣΟΘΕΜΙΣ

Βίου δὲ τοῦ παρόντος οὐ μνείαν ἔχεις;

 

ΗΛΕΚΤΡΑ

Καλὸς γὰρ οὑμὸς βίοτος ὥστε θαυμάσαι.

 

 

ΧΡΥΣΟΘΕΜΙΣ

Ἀλλ᾽ ἦν ἄν, εἰ σύ γ᾽ εὖ φρονεῖν ἠπίστασο.

 

 

ΗΛΕΚΤΡΑ

Μή μ᾽ ἐκδίδασκε τοῖς φίλοις εἶναι κακήν.

 

 

ΧΡΥΣΟΘΕΜΙΣ

Ἀλλ᾽ οὐ διδάσκω· τοῖς κρατοῦσι δ᾽ εἰκαθεῖν.

 

ΗΛΕΚΤΡΑ

ὺ ταῦτα θώπευ᾽· οὐκ ἐμοὺς τρόπους λέγεις.

 

 

ΧΡΥΣΟΘΕΜΙΣ

Καλόν γε μέντοι μὴ ᾽ξ ἀβουλίας πεσεῖν.

 

ΗΛΕΚΤΡΑ

Πεσούμεθ᾽, εἰ χρή, πατρὶ τιμωρούμενοι.

 

 

ΧΡΥΣΟΘΕΜΙΣ

Πατὴρ δὲ τούτων, οἶδα, συγγνώμην ἔχει.

 

ΗΛΕΚΤΡΑ

Ταῦτ᾽ ἐστὶ τἄπη πρὸς κακῶν ἐπαινέσαι.

 

ΧΡΥΣΟΘΕΜΙΣ

Σὺ δ᾽ οὐχὶ πείσῃ καὶ συναινέσεις ἐμοί;

 

 

ΗΛΕΚΤΡΑ

Οὐ δῆτα· μή πω νοῦ τοσόνδ᾽ εἴην κενή.

 

ΧΡΥΣΟΘΕΜΙΣ

Χωρήσομαι τἄρ᾽ οἷπερ ἐστάλην ὁδοῦ.

 

 

ΗΛΕΚΤΡΑ

Ποῖ δ᾽ ἐμπορεύῃ; τῷ φέρεις τάδ᾽ ἔμπυρα;

 

 

ΧΡΥΣΟΘΕΜΙΣ

Μήτηρ με πέμπει πατρὶ τυμβεῦσαι χοάς.

 

 

ΗΛΕΚΤΡΑ

Πῶς εἶπας; ἦ τῷ δυσμενεστάτῳ βροτῶν;

 

ΧΡΥΣΟΘΕΜΙΣ

Ὃν ἔκταν᾽ αὐτή· τοῦτο γὰρ λέξαι θέλεις.

 

 

ΗΛΕΚΤΡΑ

Ἐκ τοῦ φίλων πεισθεῖσα; τῷ τοῦτ᾽ ἤρεσεν;

 

ΧΡΥΣΟΘΕΜΙΣ

Ἐκ δείματός του νυκτέρου, δοκεῖν ἐμοί.

 

ΗΛΕΚΤΡΑ

Ὦ θεοὶ πατρῷοι, συγγένεσθέ γ᾽ ἀλλὰ νῦν.

 

 

ΧΡΥΣΟΘΕΜΙΣ

Ἔχεις τι θάρσος τοῦδε τοῦ τάρβους πέρι;

 

ΗΛΕΚΤΡΑ

Εἴ μοι λέγεις τὴν ὄψιν, εἴποιμ᾽ ἂν τότε.

 

ΧΡΥΣΟΘΕΜΙΣ

Ἀλλ᾽ οὐ κάτοιδα πλὴν ἐπὶ σμικρὸν φράσαι.

 

ΗΛΕΚΤΡΑ

Λέγ᾽ ἀλλὰ τοῦτο· πολλά τοι σμικροὶ λόγοι

ἔσφηλαν ἤδη καὶ κατώρθωσαν βροτούς.

 

ΧΡΥΣΟΘΕΜΙΣ

Λόγος τις αὐτήν ἐστιν εἰσιδεῖν πατρὸς

τοῦ σοῦ τε κἀμοῦ δευτέραν ὁμιλίαν

ἐλθόντος ἐς φῶς εἶτα τόνδ᾽ ἐφέστιον

πῆξαι λαβόντα σκῆπτρον οὑφόρει ποτὲ

αὐτός, τανῦν δ᾽ Αἴγισθος· ἐκ δὲ τοῦδ᾽ ἄνω

βλαστεῖν βρύοντα θαλλὸν ᾧ κατάσκιον

πᾶσαν γενέσθαι τὴν Μυκηναίων χθόνα.

Τοιαῦτά του παρόντος, ἡνίχ᾽ Ἡλίῳ

δείκνυσι τοὔναρ, ἔκλυον ἐξηγουμένου·

πλείω δὲ τούτων οὐ κάτοιδα, πλὴν ὅτι

πέμπει μ᾽ ἐκείνη τοῦδε τοῦ φόβου χάριν.

Πρός νυν θεῶν σε λίσσομαι τῶν ἐγγενῶν

ἐμοὶ πιθέσθαι μηδ᾽ ἀβουλίᾳ πεσεῖν·

εἰ γάρ μ᾽ ἀπώσῃ, σὺν κακῷ μέτει πάλιν.

 

ΗΛΕΚΤΡΑ

Ἀλλ᾽, ὦ φίλη, τούτων μὲν ὧν ἔχεις χεροῖν

τύμβῳ προσάψῃς μηδέν· οὐ γάρ σοι θέμις

οὐδ᾽ ὅσιον ἐχθρᾶς ἀπὸ γυναικὸς ἱστάναι

κτερίσματ᾽ οὐδὲ λουτρὰ προσφέρειν πατρί·

ἀλλ᾽ ἢ πνοαῖσιν ἢ βαθυσκαφεῖ κόνει

κρύψον νιν, ἔνθα μή ποτ᾽ εἰς εὐνὴν πατρὸς

τούτων πρόσεισι μηδέν· ἀλλ᾽ ὅταν θάνῃ,

κειμήλι᾽ αὐτῇ ταῦτα σῳζέσθω κάτω.

Ἀρχὴν δ᾽ ἄν, εἰ μὴ τλημονεστάτη γυνὴ

πασῶν ἔβλαστε, τάσδε δυσμενεῖς χοὰς

οὐκ ἄν ποθ᾽, ὅν γ᾽ ἔκτεινε, τῷδ᾽ ἐπέστεφε.

Σκέψαι γὰρ εἴ σοι προσφιλῶς αὐτῇ δοκεῖ

γέρα τάδ᾽ οὑν τάφοισι δέξεσθαι νέκυς,

ὑφ᾽ ἧς θανὼν ἄτιμος ὥστε δυσμενὴς

ἐμασχαλίσθη· κἀπὶ λουτροῖσιν κάρᾳ

κηλῖδας ἐξέμαξεν ἆρα μὴ δοκεῖς

λυτήρι᾽ αὐτῇ ταῦτα τοῦ φόνου φέρειν;

Οὐκ ἔστιν· ἀλλὰ ταῦτα μὲν μέθες σὺ δέ,

τεμοῦσα κρατὸς βοστρύχων ἄκρας φόβας

κἀμοῦ ταλαίνης � σμικρὰ μὲν τάδ᾽, ἀλλ᾽ ὅμως

ἅχω � δὸς αὐτῷ τήνδε λιπαρῆ τρίχα

καὶ ζῶμα τοὐμὸν οὐ χλιδαῖς ἠσκημένον·

αἰτοῦ δὲ προσπίτνουσα γῆθεν εὐμενῆ

ἡμῖν ἀρωγὸν αὐτὸν εἰς ἐχθροὺς μολεῖν,

καὶ παῖδ᾽ Ὀρέστην ἐξ ὑπερτέρας χερὸς

ἐχθροῖσιν αὐτοῦ ζῶντ᾽ ἐπεμβῆναι ποδί,

ὅπως τὸ λοιπὸν αὐτὸν ἀφνεωτέραις

χερσὶ στέφωμεν ἢ τανῦν δωρούμεθα.

Οἶμαι μὲν οὖν, οἶμαί τι κἀκείνῳ μέλον

πέμψαι τάδ᾽ αὐτῇ δυσπρόσοπτ᾽ ὀνείρατα.

Ὅμως δ᾽, ἀδελφή, σοί θ᾽ ὑπούργησον τάδε

ἐμοί τ᾽ ἀρωγὰ τῷ τε φιλτάτῳ βροτῶν

πάντων ἐν Ἅιδου κειμένῳ κοινῷ πατρί.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΧΟΡΟΣ

Πρὸς εὐσέβειαν ἡ κόρη λέγει· σὺ δέ,

εἰ σωφρονήσεις, ὦ φίλη, δράσεις τάδε.

 

ΧΡΥΣΟΘΕΜΙΣ

Δράσω· τὸ γὰρ δίκαιον οὐκ ἔχει λόγον

δυοῖν ἐρίζειν, ἀλλ᾽ ἐπισπεύδειν τὸ δρᾶν.

Πειρωμένῃ δὲ τῶνδε τῶν ἔργων ἐμοὶ

σιγὴ παρ᾽ ὑμῶν, πρὸς θεῶν, ἔστω, φίλαι·

ὡς εἰ τάδ᾽ ἡ τεκοῦσα πεύσεται, πικρὰν

δοκῶ με πεῖραν τήνδε τολμήσειν ἔτι.

 

 

 

 

 

 

ΧΟΡΟΣ

Εἰ μὴ ᾽γὼ παράφρων

μάντις ἔφυν

καὶ γνώμας λειπομένα σοφᾶς,

εἶσιν ἁ πρόμαντις,

Δίκα δίκαια φερομένα χεροῖν κράτη·

μέτεισιν, ὦ τέκνον, οὐ μακροῦ χρόνου.

Ὕπεστί μοι θράσος,

ἁδυπνόων κλύουσαν

ἀρτίως ὀνειράτων.

Οὐ γάρ ποτ᾽ ἀμναστεῖ γ᾽ ὁ φύσας

Ἑλλάνων ἄναξ,

οὐδ᾽ ἁ παλαιὰ χαλκόπλακτος

ἀμφάκης γένυς,

ἅ νιν κατέπεφνεν

αἰσχίσταις ἐν αἰκίαις.

῞Ηξει καὶ πολύπους          

καὶ πολύχειρ

νοῖς κρυπτομένα λόχοις

χαλκόπους Ἐρινύς.

 Ἄλεκτρ᾽, ἄνυμφα γὰρ ἐπέβα μιαιφόνων

γάμων ἁμιλλήμαθ᾽ οἷσιν οὐ θέμις.

Πρὸ τῶνδέ τοί μ᾽ ἔχει

μήποτε μήποθ᾽ ἡμὶν

ἀψεγὲς πελᾶν τέρας

τοῖς δρῶσι καὶ συνδρῶσιν. ῎Η τοι

μαντεῖαι βροτῶν

οὐκ εἰσὶν ἐν δεινοῖς ὀνείροις

οὐδ᾽ ἐν θεσφάτοις,

εἰ μὴ τόδε φάσμα

νυκτὸς εὖ κατασχήσει.

Ὦ Πέλοπος ἁ πρόσθεν Ἐπῳδός

πολύπονος ἱππεία,

ὡς ἔμολες αἰανὴς

τᾷδε γᾷ.

Εὖτε γὰρ ὁ ποντισθεὶς

Μυρτίλος ἐκοιμάθη,

παγχρύσων δίφρων

δυστάνοις αἰκίαις

πρόρριζος ἐκριφθείς,

οὔ τί πω

ἔλειπεν ἐκ τοῦδ᾽ οἴκους

πολύπονος αἰκία.

 

       

 

 

 

 

 

ΚΛΥΤΑΙΜΗΣΤΡΑ

Ἀνειμένη μέν, ὡς ἔοικας, αὖ στρέφῃ.

Οὐ γὰρ πάρεστ᾽ Αἴγισθος, ὅς σ᾽ ἐπεῖχ᾽ ἀεὶ

μή τοι θυραίαν γ᾽ οὖσαν αἰσχύνειν φίλους·

νῦν δ᾽, ὡς ἄπεστ᾽ ἐκεῖνος, οὐδὲν ἐντρέπῃ

ἐμοῦ γε· καίτοι πολλὰ πρὸς πολλούς με δὴ

ἐξεῖπας ὡς θρασεῖα καὶ πέρα δίκης

ἄρχω, καθυβρίζουσα καὶ σὲ καὶ τὰ σά.

Ἐγὼ δ᾽ ὕβριν μὲν οὐκ ἔχω, κακῶς δέ σε

λέγω κακῶς κλύουσα πρὸς σέθεν θαμά.

Πατὴρ γάρ, οὐδὲν ἄλλο, σοὶ πρόσχημ᾽ ἀεὶ

ὡς ἐξ ἐμοῦ τέθνηκεν· ἐξ ἐμοῦ, καλῶς

ἔξοιδα· τῶνδ᾽ ἄρνησις οὐκ ἔνεστί μοι

ἡ γὰρ Δίκη νιν εἷλεν, οὐκ ἐγὼ μόνη,

ᾗ χρῆν σ᾽ ἀρήγειν, εἰ φρονοῦσ᾽ ἐτύγχανες

ἐπεὶ πατὴρ οὗτος σὸς ὃν θρηνεῖς ἀεὶ

τὴν σὴν ὅμαιμον μοῦνος Ἑλλήνων ἔτλη

θῦσαι θεοῖσιν, οὐκ ἴσον καμὼν ἐμοὶ

λύπης, ὅτ᾽ ἔσπειρ᾽, ὥσπερ ἡ τίκτουσ᾽ ἐγώ.

Εἶεν, δίδαξον δή με τοῦ χάριν τίνων

ἔθυσεν αὐτήν. Πότερον Ἀργείων ἐρεῖς;

ἀλλ᾽ οὐ μετῆν αὐτοῖσι τήν γ᾽ ἐμὴν κτανεῖν,

ἀλλ᾽ ἀντ᾽ ἀδελφοῦ δῆτα Μενέλεω κτανὼν

τἄμ᾽ οὐκ ἔμελλεν τῶνδέ μοι δώσειν δίκην;

Πότερον ἐκείνῳ παῖδες οὐκ ἦσαν διπλοῖ,

οὓς τῆσδε μᾶλλον εἰκὸς ἦν θνῄσκειν, πατρὸς

καὶ μητρὸς ὄντας ἧς ὁ πλοῦς ὅδ᾽ ἦν χάριν;

῍Η τῶν ἐμῶν Ἅιδης τιν᾽ ἵμερον τέκνων

ἢ τῶν ἐκείνης ἔσχε δαίσασθαι πλέον;

῍Η τῷ πανώλει πατρὶ τῶν μὲν ἐξ ἐμοῦ

παίδων πόθος παρεῖτο, Μενέλεω δ᾽ ἐνῆν;

Οὐ ταῦτ᾽ ἀβούλου καὶ κακοῦ γνώμην πατρός;

δοκῶ μέν, εἰ καὶ σῆς δίχα γνώμης λέγω·

φαίη δ᾽ ἂν ἡ θανοῦσά γ᾽, εἰ φωνὴν λάβοι.

Ἐγὼ μὲν οὖν οὐκ εἰμὶ τοῖς πεπραγμένοις

δύσθυμος· εἰ δὲ σοὶ δοκῶ φρονεῖν κακῶς,

γνώμην δικαίαν σχοῦσα τοὺς πέλας ψέγε.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΗΛΕΚΤΡΑ

Ἐρεῖς μὲν οὐχὶ νῦν γέ μ᾽ ὡς ἄρξασά τι

λυπηρὸν εἶτα σοῦ τάδ᾽ ἐξήκουσ᾽ ὕπο·

ἀλλ᾽ ἢν ἐφῇς μοι, τοῦ τεθνηκότος θ᾽ ὕπερ

λέξαιμ᾽ ἂν ὀρθῶς τῆς κασιγνήτης θ᾽ ὁμοῦ.

 

ΚΛΥΤΑΙΜΗΣΤΡΑ

Καὶ μὴν ἐφίημ᾽· εἰ δέ μ᾽ ὧδ᾽ ἀεὶ λόγους

ἐξῆρχες, οὐκ ἂν ἦσθα λυπηρὰ κλύειν.

 

ΗΛΕΚΤΡΑ

Καὶ δὴ λέγω σοι. Πατέρα φῂς κτεῖναι· τίς ἂν

τούτου λόγος γένοιτ᾽ ἂν αἰσχίων ἔτι,

εἴτ᾽ οὖν δικαίως εἴτε μή; λέξω δέ σοι

ὡς οὐ δίκῃ γ᾽ ἔκτεινας, ἀλλά σ᾽ ἔσπασεν

πειθὼ κακοῦ πρὸς ἀνδρὸς ᾧ τανῦν ξύνει.

Ἐροῦ δὲ τὴν κυναγὸν Ἄρτεμιν τίνος

ποινὰς τὰ πολλὰ πνεύματ᾽ ἔσχ᾽ ἐν Αὐλίδι·

ἢ ᾽γὼ φράσω; κείνης γὰρ οὐ θέμις μαθεῖν.

Πατήρ ποθ᾽ οὑμός, ὡς ἐγὼ κλύω, θεᾶς

παίζων κατ᾽ ἄλσος ἐξεκίνησεν ποδοῖν

στικτὸν κεράστην ἔλαφον, οὗ κατὰ σφαγὰς

ἐκκομπάσας ἔπος τι τυγχάνει βαλών.

Κἀκ τοῦδε μηνίσασα Λητῴα κόρη

κατεῖχ᾽ Ἀχαιούς, ὡς πατὴρ ἀντίσταθμον

τοῦ θηρὸς ἐκθύσειε τὴν αὑτοῦ κόρην.

Ὧδ᾽ ἦν τὰ κείνης θύματ᾽· οὐ γὰρ ἦν λύσις

ἄλλη στρατῷ πρὸς οἶκον οὐδ᾽ ἐς Ἴλιον.

Ἀνθ᾽ ὧν, βιασθεὶς πολλὰ κἀντιβάς, μόλις

ἔθυσεν αὐτήν, οὐχὶ Μενέλεω χάριν.

Εἰ δ᾽ οὖν, ἐρῶ γὰρ καὶ τὸ σόν, κεῖνον θέλων

ἐπωφελῆσαι ταῦτ᾽ ἔδρα, τούτου θανεῖν

χρῆν αὐτὸν οὕνεκ᾽ ἐκ σέθεν; ποίῳ νόμῳ;

Ὅρα, τιθεῖσα τόνδε τὸν νόμον βροτοῖς

μὴ πῆμα σαυτῇ καὶ μετάγνοιαν τιθῇς

εἰ γὰρ κτενοῦμεν ἄλλον ἀντ᾽ ἄλλου, σύ τοι

πρώτη θάνοις ἄν, εἰ δίκης γε τυγχάνοις.

Ἀλλ᾽ εἰσόρα μὴ σκῆψιν οὐκ οὖσαν τίθης

εἰ γὰρ θέλεις, δίδαξον ἀνθ᾽ ὅτου τανῦν

αἴσχιστα πάντων ἔργα δρῶσα τυγχάνεις,

ἥτις ξυνεύδεις τῷ παλαμναίῳ μεθ᾽ οὗ

πατέρα τὸν ἀμὸν πρόσθεν ἐξαπώλεσας,

καὶ παιδοποιεῖς, τοὺς δὲ πρόσθεν εὐσεβεῖς

κἀξ εὐσεβῶν βλαστόντας ἐκβαλοῦσ᾽ ἔχεις.

Πῶς ταῦτ᾽ ἐπαινέσαιμ᾽ ἄν; ἢ καὶ τοῦτ᾽ ἐρεῖς,

ὡς τῆς θυγατρὸς ἀντίποινα λαμβάνεις;

Αἰσχρῶς δ᾽, ἐάν περ καὶ λέγῃς· οὐ γὰρ καλὸν

ἐχθροῖς γαμεῖσθαι τῆς θυγατρὸς οὕνεκα.

Ἀλλ᾽ οὐ γὰρ οὐδὲ νουθετεῖν ἔξεστί σε,

ἣ πᾶσαν ἵης γλῶσσαν ὡς τὴν μητέρα

κακοστομοῦμεν. Καί σ᾽ ἔγωγε δεσπότιν

ἢ μητέρ᾽ οὐκ ἔλασσον εἰς ἡμᾶς νέμω,

ἣ ζῶ βίον μοχθηρόν, ἔκ τε σοῦ κακοῖς

πολλοῖς ἀεὶ ξυνοῦσα τοῦ τε συννόμου.

Ὁ δ᾽ ἄλλος ἔξω, χεῖρα σὴν μόλις φυγών,

τλήμων Ὀρέστης, δυστυχῆ τρίβει βίον·

ὃν πολλὰ δή με σοὶ τρέφειν μιάστορα

ἐπῃτιάσω�καὶ τόδ᾽, εἴπερ ἔσθενον,

ἔδρων ἄν, εὖ τοῦτ᾽ ἴσθι. Τοῦδέ γ᾽ οὕνεκα

κήρυσσέ μ᾽ εἰς ἅπαντας, εἴτε χρὴ κακήν,

εἴτε στόμαργον, εἴτ᾽ ἀναιδείας πλέαν·

εἰ γὰρ πέφυκα τῶνδε τῶν ἔργων ἴδρις,

σχεδόν τι τὴν σὴν οὐ καταισχύνω φύσιν.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΧΟΡΟΣ

Ὁρῶ μένος πνέουσαν·�εἰ δὲ σὺν δίκῃ

ξύνεστι, τοῦδε φροντίδ᾽ οὐκέτ᾽ εἰσορῶ.

 

ΚΛΥΤΑΙΜΗΣΤΡΑ

Ποίας δ᾽ ἐμοὶ δεῖ πρός γε τήνδε φροντίδος,

ἥτις τοιαῦτα τὴν τεκοῦσαν ὕβρισεν,

καὶ ταῦτα τηλικοῦτος; ἆρά σοι δοκεῖ

χωρεῖν ἂν εἰς πᾶν ἔργον αἰσχύνης ἄτερ;

 

ΗΛΕΚΤΡΑ

Εὖ νῦν ἐπίστω τῶνδέ